รักของฉัน....รักของเรา
เขียนโดย Modzaazaa
วันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 07.27 น.
แก้ไขเมื่อ 28 กันยายน พ.ศ. 2557 09.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
บทนำ
เช้าวันที่อากาศสดใสวันนี้เป็นวันหยุดหลังจากที่ฝึกซ้อมทุกวัน แป้นนอนเกลือกกลิ้งบนเตียงเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แป้น: ค่า รับด้วยเสียงงัวเงียโดยไม่มองหน้าจอ อร: ช้างยังไม่ตื่นหรอ ทำไมขี้เซาจังวะปลายสเอ่ยแซวมา แป้น:ตื่นแล้วพี่ รีบบอกด้วยความดีใจที่คนที่โทรมาเป็นคนที่เธอคิดถึง อร: ตื่นแล้วก็ลุกเลย ไปอาบน้ำกินข้าวก่อนเด๋วค่อยมานอนต่อไอ่ช้าง แป้น:เด๋วก็ได้ พี่ออนทำไรอ่ะไม่ซ้อมเหรอพี่ คิดถึงจังเมื่อไหร่จะกลับมาอ่ะ อร: 555 แกถามเนี่ยเหงาอ่ะดิไม่ตั้งใจช้อมอ่ะดิแกอ่ะ อรอมยิ้มแต่ก็ไม่วายเอ่ยแซว แป้น: บ้าอ่ะพี่ คิดถึงจริงๆ ไม่เชื่อเหรอกลับมาดิเด๋วเค้าพี่สูจน์ให้ดูว่าคิดถึงขนาดไหน พูดพร้อมอมยิ้ม อร: เอ่อๆ พี่โทรมาบอกว่าอาทิตย์หน้าพี่ก็จะกลับแล้ว อยากได้อะไรไหมพรุ่งนี้พี่หยุดพี่จะไปซื้อให้ แป้น:ไม่อยากได้อะไรหรอกแค่พี่มาก็พอแล้ว มาเร็วๆนะพี่โคตรคิดถึงอ่ะ อร: เหมือนกัน พี่ไปซ้อมก่อนนะเด๋วซื้อของไปฝากอยากลืมละกินข้าวด้วยคิดถึงเกมือนกันไอ่ช้างบายวางพร้อมรอยยิ้มหน่องกับกิ๊ฟที่นั่งมองอยู่นานจึงเอ่ยขึ้น กิ๊ฟ:เป็นเอามากนะไอ่อร คิดถึงเหมือนกันแหวะจะอ้วก พูดพร้อมทำหน้าล้อๆอรยิ่งหน้าแดงแต่ก็อมยิ้มมีความสุข หน่อง: แกก้ออย่าไปแซวมันดิ่วะคนมันร๊าก เนี่ยถัาไอ้แป้นมันพกได้นะมันหนีบมาด้วยแล้ว ยายนา:แกทำไมไม่บอกมันวะ ว่าชอบมันระวังนะโว้ยคนยิ่งจีบๆมันยุครั้งก่อนฉันเห็นนักบาสมาขอไลน์มันด้วย อรทำหน้าตกใจแล้วก้อกลายเป็นสลดใจ อร:ไม่กล้าอ่ะ แค่นี้ก็รู้สึกผิดแล้วที่คิดกับมันมากกว่าน้องแล้วมันก็มีแฟนแล้วน่ะอย่าลืมดิ อรเอ่ยพร้อมทำหน้าเศร้าหมองรอยยิ้มเมื่อกี้หายไปจากหน้าอย่างรวดเร็ว หน่อง:เฮ้ย ถ้ามันชอบแกจริงๆทุกอย่างมันต้องมีทางออกเพียงแต่แกต้องรู้ก่อนดิว่ามันชอบแบบแกหรือแมนๆ สู้ๆ อร: มันคงไม่ชอบแบบอรอ่ะพี่ มันเห็นข่าวออนกันเบนมันยังดีใจด้วยเลย กิ๊ฟ:แกก็ลองใจมันแปลกๆ ดีนะที่เบนมันไม่ว่าที่อ้างว่าเป็นแฟนมัน หน่อง:ใช่ๆเห็นสวีทกันเหลือเกิน เด๋วกอดๆ ยายนา:ไอ่แป้นมันก้อเข้าใจผิดหมดว่าแกชอบผู้ชายแล้วชาติไหนมันจะรู้ว่ามันคือคนที่ทำให้นักตบหวั่ไหวว่ะ อร:เบนเค้าเข้าใจพี่แล้วเราก็คบกันแบบพี่น้องทีอรต้องทำเพราะไม่อยากให้แป้นมันรู้เวลาเข้าใกล้มันพี่ดูดิตั้งแต่ออนบอกมีแฟนแป้นมันยิ่งเข้าใกล้มากขึ้นปล่อยให้มันเป็นแบบนี้แหละมันดีกว่าที่มันจะห่างออกไป ทุกคนถอนหายใจอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี ต่างให้กำลังใจและพากันไปซ้อม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ