รักของฉัน....รักของเรา

หลังจากที่เผลอหลับไปเพราะยาที่เพียวบังคับให้กินแป้นเริ่มรู้สึกตัวเพราะรู้สึกมีอะไรมาพาดที่เอวเมื่อมองเต็มๆถึงเห็นว่ามีแขนนึงพาดอยู่เป็นแขนที่คุ้นเคยและอบอุ่นเสมอพี่อรๆตื่นไปนอนห้องตัวเองดิมานอนคนเค้าทำไมต่อว่าแบบงอนๆ อรสะดุ้งตื่นทันที ยอมคุยกับพี่แล้วเหรอเป็นห่วงรู้ไหมพูดพร้อมกับดึงร่างแป้นน้อยที่พยายามขัดขืนมากอด'ไม่ต้องมากอดไม่ต้องมาห่วงเมื่อวานบอกไม่รักไปกับคนอื่นวันนี้จะมาสนทำไม''ไม่เอาน่าช้างพี่ไม่ได้บอกไม่รักสักหน่อยแป้คิดมากแล้วที่ไปกินข้าวพี่นัดกับเบนนานแล้วพี่เกรงใจเบนเค้าอีกไม่กี่วันเบนเค้าก็จะกลับไปซ้อมแล้วเข้าใจเหคุผลพี่หน่อยได้ไหมคนดี''ไม่ต้องมาพูดดีพี่บอกไม่รักเค้าไง'ยังงอนอยู่'ไม่เอาน่าพี่ขอโทษพี่รักเรามากนะแป้นไม่รุ้เหรอรักๆๆที่สุดดีกันน้าๆๆคนสวยของเค้า'อรพูดพร้อมดึงร่างสาวขี้งอนมากอดอย่างหมั้นเขี้ยวทั้งรักทั้งหลงขนาดนี้ยังดูไม่ออกเนอะแป้นที่ตอนนี้หายน้อยใจได้แต่อมยิ้มดีใจที่เห็นอรมา'ไม่ดีงอนพี่ทำเค้าเสยใจ'สะบัดหน้าหนีงอนๆอรเห็นว่าแป้นหายงอนก้อแหยด้วยการดึงมาหอม'ถ้าไม่หายจะหอมให้ตายเลยเอาไหม นี่แนะๆๆๆ'อรหอมพร้อมกับกอดแป้นแป้นที่ตอนนี้ทำได้แค่หลบอรที่แกล้งจนแป้นหายงอน'ยอมไหมหายดื้อยัง'อรตอนนี้รัดร่างแป้นจนขยับไปไหนไม่ได้'ยอมแล้วๆไม่ดื้อแล้ว'อรที่ตอนนี้กอดแป้นมองแป้นด้วยความรัก'เชื่อใจพี่ไหแป้นคือคนสำคัญที่สุดนะทั้งรักทั้งหวงเข้าใจไหม'แป้นตอนนี้เขินจนหน้าแดงได้แค่พยักหน้าเบา'เค้าก็เหมือนกันสัญญานะอย่าพูดว่าไม่รักอีกนะ''คับสัญญาแต่เด็กดื้อต้องโดนลงโทษนะรู้ไหมดื้อจนไม่สบายต้องโดนสองเท่ารู้ไหม''จะลงโทษยังไงละ'อรไม่พูดแต่ค่อยๆก้มหน้าลงไปหาแป้นแป้นรอคอยด้วยใจเต้นปากอรค่อยๆทับลงบนปากแป้นมือทั้งสองต่างกอดกันเนิ่นานกว่าอรจเลิกทำโทษแป้นตอนนี้หน้าแดงได้แต่อมยิมก่อนจะหลับไปด้วยความเพลีย