[Fic BTS~VKook] Change it? เปลี่ยนมารักนายได้ไหม!?

            Chapter 11 :: เวอร์จิ้น -.,-  [nc]

            "..จองกุก เมื่อคืนมึงอาบน้ำแม่งโคตรช้าเลยว่ะ กูแทบหลับรอมึง.."

          "อะ..เออ..." วีหันมาพร้อมกับดึงผมไปกอด จากนั้นก็โน้มตัวลงมาคร่อมร่างของผมเอาไว้ แล้วพรมจูบตั้งแต่ปากเลื่อนไปถึงแก้มซ้าย ลากไล้มาที่แก้มขวา แล้วเลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอและใบหู อย่างช้าๆ ผมรู้สึกจั๊กจี๊และร้อนวูบอย่างบอกไม่ถูก แล้วหมอนข้างที่ผมเอากั้นไว้หาไปหนายยย!!

          "ไอ้เชี้ยวี!!" ผมรีบผลักไอ้วีออกทันที แต่ก็ไม่เป็นผลเลยด้วยซ้ำ วีดันมือทั้งสองข้างของผมให้ติดกับเตียง ไอ้เชี้ยวีมันแรงเยอะจะตายไป! >[]< พนันได้ว่าที่คอของผมคงมีรอยคิสมาร์กของมันแล้วแน่ๆ อ๊าก!! >///<

          "กูรักมึงว่ะ รักมากด้วย..."

          วีเลื่อนริมฝีปากเข้ามาปิดปากของผมอีกครั้ง แล้วพูดกระซิบที่ข้างหู

          ร่างสูงผงกศรีษะขึ้นเล็กน้อยเพื่อก้มลงมองสำรวจเสื้อผ้าของผม

          "เมื่อกี๊ยังเห็นใส่เสื้อแขนยาวซะหนาอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? ^^"

          "กูร้อน! มึงปิดแอร์เหรอไอ้วี! หมอนข้างด้วย มึงเอาหมอนออกไปห่าไรว่ะ!?! -0-"

          "รู้แล้วก็ดี ดูดิเหงื่อเต็มตัวเลยคงจะร้อนน่าดู กูไม่น่าทำร้ายมึงขนาดนี้เลย"

          วีพูดพร้อมกับจัดการกับเสื้อผ้าของผมอย่างอ่อนโยน ผมพยายามขัดขืน แต่ก็สู้แรงของคนตัวใหญ่ ที่กำลังคร่อมร่างของผมอยู่ไม่ได้เลยซักนิด...

          "มาต่อกันเหอะ..." วีกระซิบข้างหูของผมอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล

          "ไม่! ไอ้เฮี้ย!! ต่ออะไรมึง ปล่อยดิว่ะ!! >__<"

          "อยากให้กูเตือนความจำมึงเหรอ...ได้"

          วีเริ่มประกบริมฝีปากกับริมฝีปากของจองกุก ลิ้นร้อนค่อยๆ ลุกล้ำเขาไปในปากอย่างรวดเร็ว มือข้างหนึ่งของวีไล้ลงไปเรื่อยๆ ตามเรือนร่างของร่างเล็ก วีผละปากออกจากปากบางแล้วระดมจูบลงมาช้าๆ จนถึงหน้าอกซ้ายซึ้งตรงกับหัวใจ... เขาก้มลงฝากร้อยคิสมาร์กไว้อีกครั้ง

          "ไอ้...เชี้ยวี.." ร่างเล็กพูดเสียงอ่อนพร้อมกับหายใจหอบ มือทั้งสองข้างกดจิกเตียงนอนจนแทบจะขาดออกจากกัน แต่ดูเหมือนว่าคนตัวโตจะไม่ค่อยฟังคำที่คนตัวเล็กพูดมากเท่าไหร่ ก่อนจะยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจให้คนตรงหน้า พร้อมกับก้มลงประกบปากคนตัวเล็ก แล้วลากมือต้ำลงมาตั้งแต่หลังจนถึงเอวบางของร่างบางอย่างอ่อนโยน "ไม่ลองไม่รู้นะครับมึง"

          "อ๊ะ!...ไม่"

          ร่างสูงไม่รอให้ร่างเล็กพูดอะไรมาก และไม่อยากปล่อยเวลาแห่งความสุขที่เหลือน้อยลงทุกทีไป...ให้ตายสิ เขาอยากมีเวลาที่ได้อยู่กับกับจองกุกมากกว่านี้! วีคิดในใจอย่างหัวเสีย เขาไม่หน้าหลับไปก่อนหน้านี้เลย...แต่จริงสิ! พรุ้งนี้วันหยุด!

          "ไม่เจ็บหรอกคนดี" วีพูดพร้อมกับสอดปลายนิ้วเรียวยาวเข้าไปในช่องทางรักอย่างช้าๆ...ใจเย็นๆ เวลาของเรายังมีอีกเยอะ วีคิดในใจก่อนจะเพิ่มเป็นสองนิ้วแล้วเพิ่มความเร็วขึ้น

          "อ๊าส์!...กะ...กูเจ็บไอ้เชี้ย!.." มาถึงขั้นนี้แล้วยังมาด่ากันอีกเหรอ...

          "แค่นี้ยังนิดเดียวเอง...รออีกเดี๋ยวก็ของจริงแล้ว...ทนไว้ล่ะจองกุกเดี๋ยวมึงก็ชินเอง"

          "มะ..ไม่!...กูเจ็บ..อ๊ะ!" วีใช่ริมฝีปากของเขาปิดปากของคนตัวเล็กใต้ร่าง แล้วค่อยๆ ดึงแกนกายของตัวเองออกมาก่อนที่จะชักสองสามที แล้วเริ่มสอดแกนกายของตัวเองเข้าไปในร่างเล็กอย่างช้าๆ แต่เข้าไปถึงแค่ส่วนปลายเท่านั้น เพราะช่องทางของร่างเล็กคับแน่นมากจนแกนกายของเขาเข้าไปแทบไม่ลึกนัก

          "อ๊าส์~!..วี"

          "โธ่เว๊ย!!" เขาสบทขึ้นมาอย่างหัวเสีย เมื่อไม่สามารถแทรกแกนกายเข้าไปในร่างเล็กได้

          และด้วยอารมณ์ที่ร้อนของร่างสูง วีกระแทกแกนกายของตัวเองเข้าไปในร่างเล็กอย่างรุนแรงจนมิดด้าม คนตัวเล็กถึงกับสะดุง แล้วเผลอร้องออกมาด้วยความเสียวและความเจ็บปวด

          "อ๊าส!..อ๊ะ!..กะ...อ๊าส์!..กู...อ๊าส์เจ็บ!!" แกนกายของวียังคงกระแทกเข้าออกไม่หยุด ร่างเล็กใช่มือทั้งสองข้างกดจิกหลังของร่างใหญ่ และร้องครางออกมาเป็นจังหวะเพื่อเป็นที่ระบายความเสียวพร้อมกับความเจ็บปวด เสียงเนื้อกระทบกันของทั้งสองคนดังแข่งขึ้นกับเสียงครางของพวกเขาดังลั่นไปทั่วห้อง...

          "อ๊าส์!..~!!...อ๊าส์!...โคตรรัดเลยว่ะ!" วีร้องครางด้วยเสียงที่แหบพร่า มือทั้งสองข้างจับสะโพกของร่างเล็กให้ขยับเข้าออกตามจังหวะ

          "ให้กูทำคนเดียวเหรอ? กูช่วยมึงได้ป่ะ!" มือข้างหนึ่งของคนตัวใหญ่ที่กำลังจับสะโพกบาง เลื่อนต่ำลงมาครอบแกนกายของคนตัวเล็กไว้ แล้วรูดขึ้นลงอย่างรวดเร็ว จนคนที่ถูกรุกร้องออกมาด้วยความเสียวซาน

          "อ๊าส์!..อ๊ะ!...กู..อ๊าส์!...ไม่ไว้แล้วว่ะ!" คนตัวเล็กร้องครางเสียงดังพร้อมกับปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา... วียกมันขึ้นมาดื่มอย่างไม่รังเกียจ ก่อนจะหันมาสนใจเรือนร่างของคนตัวเล็กต่อ

          "อ๊าส์!..กูใกล้จะเสร็จแล้ว...จองกุก!...อ๊ะ!...อ๊าส์!" ร่างสูงครางเสียงแหบพร่าพร้อมกับกระแทกแกนกายอย่างแรงและเร็วหลายๆ ครั้ง แล้วกระตุกยิ้มอย่างพอใจในผลงานของตัวเอง ก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปภายในช่องทางรัก วีค่อยๆ ถอดแกนกายของตัวเองออกช้าๆ แม้ในใจอยากจะอยู่ต่ออีก แต่ก็อดสงสารคนตัวเล็กที่นอนเหนื่อยหอบหายใจถี่เหมือนคนหมดแรงแบบนี้..น้ำสีขาวขุ่นปนสีแดงจางๆ จากเลือดไหลออกมาตามช่องทางรัก ร่างเล็กเหนื่อยหอบจนนอนสลบลงกับเตียงนิ่ม วีกระตุกยิ้มอย่างพอใจที่มุมปากอีกครั้ง แล้วก้มลงจุมพิศเบาๆ ที่หน้าผากของคนตัวเล็กหนึ่งที

          "มึงเป็นของกูแล้วล่ะ...จองกุก"