So Hot รักร้ายมัดใจนายสุดฮอต

9.3

เขียนโดย iamam

วันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 17.12 น.

  20 chapter
  22 วิจารณ์
  29.74K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2557 15.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) เดินทาง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฮ้าววววววว ฉันก้าวเท้าเข้ามาในมหาวิทยาลัยในตอนเช้ามืดของอีกวัน เน้นนะ เช้ามืด มืดจริงๆ

อึ้ยย ฉันไม่ได้กลัวความมืดนะ แค่ไม่ชอบเอง 

 


"ฟาง !!" มีคนเรียกฉันพร้อมกับเอามือมาจับไหล่ ฉันไม่แน่ใจอ่ะ คนจริงๆใช่มั้ย ฟางกลัวว

 

 

"กรี๊ดดดดดด ฮือๆ อย่ามาหลอกฟางเลยนะ ฟางกลัวแล้ว แล้วฟางจะทำบุญกรวดน้ำไปให้" 

 

 

"ลืมตามาดูก่อนสิยัยบ๊อง" เอ๋ เสียงแก้วใช่มั้ย

 

 

"แก้ววว ทำไมเล่นงี้ล่ะ กลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้วนะ" 

 

 

"ฮ่าๆๆๆ ไปเถอะ เขาเรียกรวมนานแล้ว" สรุปคือฉันมาสายใช่มั้ย แล้วฉันก็เดินไปที่ๆรุ่นพี่เรียกรวม

 

 

 

 

 

"สวัสดีค่ะ มากันครบแล้วนะคะ น้องๆรู้แล้วใช่มั้ยคะ ว่าเราออกค่ายกัน สามวันสองคืน อ่า แล้วเรื่อง

ที่พักนะ ทางเราเตรียมให้แล้ว พอถึงที่น้องๆจะรู้เองนะคะ ส่วนเรื่องรถ น้องๆรวมทั้งพวกพี่แล้วมีกัน

ทั้งหมด 120 คน รถบัส 3 คัน คันละ 40 คนนะคะ ใครขึ้นคันไหนบ้าง รายชื่ออยู่กับรุ่นพี่ที่ยืน

ประจำหน้ารถ พวกพี่จัดแล้วนะ ห้ามมาขอให้เปลี่ยน โอเคนะ ไปขึ้นรถเลยค่ะ" รุ่นพี่ร่ายยาวให้ฟัง

อืมม น่าสนใจดีเนอะ รถสามคันหาไม่ยากหรอก 

 

 

 

"พี่ค่ะ คันนี้มีชื่อธนันต์ธรญ์มั้ยค้ะ ?" ฉันเสี่ยงดวงมาถามรุ่นพี่ที่ยืนประจำรถคันที่ 2

 

 

"อ่อ แปบนึงนะคะ มีค่ะๆ เชิญเลย น้องคนสุดท้ายพอดี" ดีเลย ฉันจะได้ไม่ต้องเดินหา ยิ่งง่วงๆอยู่

แต่ฉันคนสุดท้ายอีกแล้วหรอ

 

 

 

"ค่ะ" แล้วฉันก็เดินขึ้นรถ แต่ปัญหามันอยู่ที่ฉันเป็นคนสุดท้ายนะสิ ที่ว่างเลยเหลือที่เดียว ซึ่งเป็น

เบาะคู่ ฉันจึงเดินไปสะกิดผู้ชายที่นอนเอาเสื้อกันหนาวคลุมหน้าอยู่

 

 

"คุณค่ะ คือที่นั่งเหลือที่เดียว ฉันนั่งตรงนี้นะคะ"  เขาเปิดเสื้อที่คลุมหน้าเขาออก

 

 

"ป๊อปปี้" บังเอิญจังเลยนะ ไม่สิๆ มันเป็นพรหมลิขิตชัดๆ

 

 

"อ้าว สวัสดีฟาง บังเอิญจังเลยเนาะ" ชัดเลย เนื้อคู่ฉันแน่ๆ 

 

 

".." ฉันยืนเงียบ แล้วมโนไปคนเดียว

 

 

ฟรุบบ เอิ่ม ไอ้รถบ้า จะออกก็ไม่บอกกันสักคำ ฉันลงไปนั่งจับกบที่พื้น คนบนรถมองฉันเพียบเลย

อายจัง

 

 

"ฮ่าๆๆๆ ไปทำอะไรที่พื้นน่ะฟาง มา ป๊อปช่วย" ป๊อปปี้หัวเราะฉัน แต่ก็ยังยื่นมือมาช่วย

 

 

"อะไรเล่า" ฉันนั่งลงข้างเขา แต่เขาก็หัวเราะไม่หยุดเลย 

 

 

"เปล่านิ ฮ่าๆๆ" ยัง ยังไม่หยุดอีกนะ เดี๋ยวแม่ก็เอาปากไปปิดซะหรอก แห่ม

 

 

"ถ้ายังไม่หยุดนะ ฟางโกรธจริงๆด้วย" ได้ผลแหะ เขาหยุดหัวเราะในทันที

 

 

"แล้วพิมล่ะ ไม่ได้นั่งรถคันเดียวกันหรอกหรอ" ฉันกลั้นใจถามไป

 

 

"เปล่าหรอก พิมน่าจะโดนจับแยกไปนั่งอีกคัน แล้วเพื่อนเธอล่ะ" เขาถาม

 

 

"แก้วหน่ะหรอ ไม่รู้สิ คงได้นั่งกับแฟนเขาแหละมั้ง" ฉันพูดพร้อมเบะปาก จะไม่ให้อิจฉายังไงได้ล่ะ

แก้วกับพี่โทโมะรักกันหวานหยดขนาดนั้น ฟางก็คนนะ อิจฉาว้อยยยย

 

 

"อิจฉาเขาหรอ ทำไมไม่หาสักคนมาดูแลล่ะ" ฉันคิดไปเองรึเปล่า เขามองหน้าฉันอย่างตรงไปตรง

มา ฉันจ้องลึกไปในดวงตาคู่นั้น มันอ่านยากมากเลยล่ะ ให้ความรู้สึกที่สับสน กังวล และเป็นห่วง

เขาคิดอะไรอยู่นะ 

 

 

"บ้าหรอ ไม่มีใครสนใจฟางหรอก" ฉันตอบไปเพื่อทำลายความกดดันนั้น

 

 

"ก็ไม่แน่เสมอไปหรอก อาจมีคนชอบฟางอยู่ก็ได้" เอาอีกแล้ว เขากำลังให้ความหวังฉันอยู่

 

 

"ไม่หรอกน่า" 

 

 

"หวัดดีฟาง" อ้าเห้ย พี่บอม 

 

 

"หวัดดีค่ะพี่บอม" คือพี่บอมเป็นรุ่นพี่ที่จีบฉันตอนอยู่ปีหนึ่ง แล้วพี่เค้าก็หายไปพักหนึ่งนะ แต่ตอนนี้

พี่แกมายืนอยู่ตรงนี้ ฉันยอมรับเลย ฉันเกือบตกลงคบกับพี่เค้าไปแล้ว แต่ก็นะ คนมันไม่ใช่อ่ะ

 

 

"ไปค่ายด้วยหรอน้องฟาง" พี่บอมถาม

 

 

"ไปค่ะ" ฉันตอบแค่นั้น อยากถามกลับเหมือนกัน ทำไมถึงหายไป แต่ฉันแคร์คนที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน

นะสิ

 

 

"อ่อ ครับ แล้วนี่แฟนเราหรอ" พี่บอมถาม

 

 

"เอ่อ .." อยากตอบว่าใช่ แต่ป๊อปปี้ต้องมองฉันเปลี่ยนไปแน่เลย

 

 

"ครับ ผมป๊อปปี้ ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่บอม" อึ้งค่ะอึ้ง เกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมป๊อปถึงตอบไปแบบนั้น

 

 

"อ่อครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ งั้นพี่ไปแล้วนะฟาง" แล้วพี่บอมก็เดินจากไป

 

 

"ทำไมถึงตอบแบบนั้นล่ะป๊อป"  ฉันหันหน้าไปถามป๊อปปี้ที่นั่งติดกระจก

 

 

"ขอโทษนะฟาง ถ้าทำให้ฟางโกรธน่ะ" เขาไม่ตอบคำถามฉัน

 

 

"เปล่าหรอก ฟางไม่ได้โกรธ รู้สึกดีด้วยซ้ำ" ฉันยิ้มแฉ่งเลย 

 

 

"อ่อ ฮ่าๆๆ ที่ป๊อปตอบแบบนั้นเพราะป๊อปแค่ไม่ชอบอ่ะ"

 

 

"ไม่ชอบ ? ไม่ชอบอะไร" ฉันถาม มันค้างใจจริงๆนะ

 

 

"ไม่รู้สิ แค่ไม่ชอบ" อ้าว แล้วมันจะรู้เรื่องกันมั้ยเนี่ย

 

 

"ชิ ตอบไม่ตรงคำถามเลย นอนแล้วๆ" ฉันเอนตัวพิงกับเบาะรถแล้วหลับตา

 

 

"ฮ่าๆๆ ฟางนอนหนุนไหล่ป๊อปก็ได้ นอนแบบนี้เดี๋ยวก็คอหักกันพอดี" โอ้ยย สวรรค์

 

 

"ได้นะ" ฉันถามเพื่อความแน่ใจ พร้อมกับเอนหัวไปพิงไหล่ป๊อปปี้

 

 

"ได้สิ ป๊อปไม่ถือ" เอาที่สบายใจเถอะ ฮ่าๆๆๆ ฉันได้แต่คิด ไม่ได้ตอบออกไป เพราะฉันลืมตาไม่

ไหวแล้ว ไว้ตื่นอีกทีหัวหินล่ะกัน

 

 

 

 

 

"หลับง่ายจริง ฝันดีนะ" ป๊อปปี้พึมพำคนเดียว แล้วค่อยๆหลับตาลงบ้าง

 

 

ไม่เม้นหรอออ ได้ ไม่เม้นก็ได้ ไม่ได้น้อยใจเลยย หรอออ 55555 เศร้าแปบ 

อัพแล้วอัพอีก บอกแล้ว ว่างงงง 55

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา