Black Light หล่อกระชากใจเติมรัก [ TK PF KF PG]

ณ บ้านศิริมงคลสกุล

                “ยัยแก้ววววววว แกจะนอนกินบ้ากินเมืองรึไง”

                “โอ๊ย!!~ เจ๊คนจะนอนปลุกทำไม หาววว~”

                เสียงพี่สาวสุดที่น่ารักของฉันมาปลุกในเวลาที่ดีเหลือเกิน คนกำลังฝันว่า......เจอผู้ชายคนหนึ่งมาคอยช่วยเหลือทุกครั้งจากสิ่งที่ฉันไม่เคยอยากจะเจอ เขาทำให้ฉันรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้เจอเขาในเวลาฝัน เขาดูเป็นคนดี สุภาพแม้จะพูดน้อยไปหน่อยก็เถอะ ถ้าเขามีอยู่จริงก็ดีสินะ ^^

                “ไปอาบน้ำ วันนี้เปิดเรียนวันแรกแกก็สายซะแล้ว~” เมื่อได้ยินเสียงที่พี่สาวสุดน่ารักพูดขึ้น ฉันแทบเด้งตัวขึ้นไม่ทัน เมื่อกี้หูได้ยินว่าเปิดเรียนวันแรกใช่ไหม หันหน้าไปมองปฏิทินที่อยู่บนโต๊ะข้างๆเตียงก็ทำให้ตัวฉันวิ่งไปด้วยความเร็วสูงพุ่งเข้าห้องน้ำทันที

                “หัดเปลี่ยนนิสัยบ้างนะย่ะ ระวังแฟนจะไม่มี” ยัยพี่สาวสุดน่ารักทิ้งคำพูดชวนหัวเสียแต่เช้าก่อนจะเดินออกไปจากห้องสบายๆ

                ‘คนอย่างแก้วใจ อยากจะมีแฟนซะที่ไหนล่ะ’

                ณ บ้านนีระสิงห์

                “พี่ฟางๆ เมื่อคืนเฟย์ฝันว่ามีผู้ชายคนหนึ่งท่าทางกวนประสาทช่วยเฟย์จากสิ่งร้ายด้วย ฝันมันเหมือนจริงเลยอ่ะพี่ฟาง”

                “ฟะ....เฟย์”

                “พี่ฟางเป็นะไร”

                “เมื่อคืนพี่ก็ฝันแบบเฟย์เหมือนกัน มันแปลกๆไหมเฟย์ที่เราฝันแบบนี้”

                “ไม่รู้สิพี่ฟาง แต่ถ้ามีคนคนนั้นอยู่จริงเฟย์จะรู้สึกดีมากเลยล่ะ”

                “พี่ก็เหมือนกัน ฟ้าช่างเล่นตลกกับเราจัง...”

                ฉันรู้สึกแปลกๆกับความฝันว่ามันอาจจะเกิดขึ้นจริงในอนาคตข้างหน้าก็ได้ แต่.....ถ้ามาพร้อมกับความยากลำบากฉันไม่รู้ว่าเราสองพี่น้องจะผ่านมันไปได้ไหม แค่ทุกวันนี้เราสองพี่น้องยังไม่อยากจะยอมรับเลยกับสิ่งร้าย

                ‘หวังว่าความฝันจะนำพาความสุขมากกว่าความทุกข์นะ’ ฟาง

                ‘ถ้ามีใครสักคนที่สามารถพาฉันหลุดออกจากสิ่งร้ายได้แล้ว ฉันยอมที่จะทำมัน’ เฟย์

                 ณ บ้านเอกแสงกุล

                 “เกล! คิดถึงเราจัง โตขึ้นเยอะเลย สบายดีนะ”

                 “โอปป้า! มาได้ไง หนีงานที่นู้นมาใช่ไหม” เสียงฉันร้องตกใจเมื่อคนที่เรียกนั้นไม่ได้เจอกันนานมาก แถมเขายังเคยโดดงานที่นู้นมาเมืองไทยอีก ทีมงานล่ะวุ่นวายสุดๆ

                   “เปล่านะ พี่ว่างต่างหากล่ะถึงมาหาเราที่นี่” คนที่มาหาปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่ใช่อย่างที่ฉันคิด แต่ยังไงฉันก็ไม่เชื่อหรอกว่าว่างมาคนอย่างเขานะเหรอจะว่างมา ทุกวันนี้เขางานยุ่งยิ่งกว่าอะไรซะอีก

                    “เฮ้อ~ มาถึงที่นี่มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”

                    “ไม่มีหรอก พี่คิดถึงเราไม่ได้เจอกันตั้งสองสามปีแล้วแค่อยากจะมาเจอเด็กดื้อคนนี้”

                     “เกลไม่ได้ดื้อแล้วนะคะ เห็นไหมเกลเป็สาวแล้วนะ”

                     “จ๊ะๆ อ่อ...เรื่องที่เราคุยกับพี่เมื่อคืนมันหมายความว่าไง” ลืมไปซะสนิทเลยว่าเล่าเรื่องฝันให้ฟัง คิดถึงมันแล้วรู้สึกดีจนบอกไม่ถูกว่ามันเพราะอะไร ทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามีตัวตนจริงๆหรือเปล่า ถ้ามีก็คงดีสินะความฝัน

                    “ช่างมันเถอะค่ะ เราไปหาอะไรกินกัน”

                    ‘หากความฝันเป็นจริงได้คงดีสินะ’