เธอเปลี่ยนไป PF

"พี่ฟาง"

 

    เฟย์วิ่งมาพร้อมเพื่อนๆของเธอ เข้ามาดูฟาง ที่นอนหลับอยู่ แถมตาแดง บวมอีกด้วย

 

"พี่ฟางเป็นอะไร ทำไม่ถึงเป็นลม"

 

   เฟย์ถามพิชชี่

 

"พอดี พวกเราผ่านไปหลังมหาลัย ก็เจอฟางที่นั่งร้องให้อยู่น่ะ"

 

   เควินอธิบายให้ทุกคนฟัง ทุกคนก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่

 

"ฟางร้องให้ทำไม"

 

   พิมถามขึ้นอีก

 

"ไม่รู้เหมือนกัน เอาแต่ร้องให้ พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย "

 

"โธ่ ฟาง"

 

    จินนี่เดินมาลูบผมนุ่มของเพื่อนสาวอย่างโอ่นโยน 

 

"แล้วป๊อปปี้ไปไหนล่ะ"

 

   พิชชี่ถามขึ้น ที่ฟางร้องให้ เพราะป๊อปปี้แน่ๆ

 

"ไม่รุ้สิ ยังไม่เห็นมันเลย แจมก็หายไปอีกคน ไม่รู้ไปไหน"

 

    โทโมะ พูดก่อนจะไปดูฟางต่อ

 

"อือออ"

 

   ฟางที่เริ่มรู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมา แล้วเจอเพื่อนที่มุมล้อมเธอเต็มไปหมด เหลือแต่คนใจร้าย ที่ไม่มาดูเธอเลย

 

"พี่ฟาง เป็นยังไงบ้าง คะ "

 

   เฟย์เดินมาดูพี่สาวทนที่ ก่อนจะยื่นน้ำให้กิน

 

"พี่อยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน"

 

"พิชชี่ เป็นคนพาพี่มาที่นี่ ฟางเป็นอะไร เล่าให้เราฟังได้มั้ย"

 

   หวายเดินมานั่งลงข้างๆพลางจับไหล่ของเพื่อนสาวเชิงให้กำลังใจ

 

"หวาย อึก..ฮืออออ ฟางเจ็บเกินที่จะพูดมันออกมา"

   

     หญิงสาวกอดคอหวายแล้วร้องให้ออกมาอีกเหมือนเดิม

 

"ฟาง บอกพี่มาสิ เรื่องไอ้ป๊อปปี้ใช่มั้ย"

 

    เขื่อนพูดถึงเพื่อนเค้า ฟางยิ่งร้องให้ใหญ่กว่าเดิม

 

"คงไม่ต้องพูดแล้วล่ะ พอพูดถึงพี่ป๊อปปี้ ฟางร้องให้ใหญ่กว่าเดิม"

 

"ฟางอย่าเสียใจไปเลยนะ ฟางยังมีพิม ฟวาย จินนี่ มีน และทุกคน ทุกคนเค้าอยู่ข้างฟางนะ"

 

   พิมเดินมาปลอบเพื่อนสาวอีกคน

 

"พิม ฟางเจ็บ เจ็บมากด้วย พี่ป๊อปไม่เคยรักฟางเลย"

 

"ฟาง อย่าร้องให้ ระบายออกมาให้พวกเราฟัง แล้วฟางจะสบายใจขึ้นนะ"

 

  ขนมจีนพูดขึ้นฟางเลยทำใจก่อนจะเล่าให้ทุกคนฟังจนหมด แล้วร้องให้ต่ออีกยกหนึ่ง

 

"เลวมาก แย่งได้แม้กระทั้งแฟนเพื่อน"

 

   พิมพูดก่อนจะกำมืออย่างแค้นจัด

 

"เลวทั้งสองคนเลย ทำอะไรไม่นึกถึงจิตใจคนอื่นบ้าง"

 

   หวายเสริมขึ้น 

 

"พี่ฟาง อย่าคิดมากเลยนะ พี่ฟางยังมีเฟย์ เฟย์รักพี่ฟางมากๆเลยนะคะ"

 

   เฟย์พูดก่อนจะโพล่เข้ากอดพี่สาวแน่น แล้วร้องให้ ฟางโอบกอดน้องสาวเธอ 

 

"เฟย์ พี่ก็รักเฟย์นะ แต่พี่ทำใจไม่ได้จริงๆนะ คนที่พี่รัก กับเพื่อนที่พี่ไว้ใจกับทำร้ายพี่ได้ลงคอ"

 

"ฟาง พวกเราจะช่วยเธอเอง ต่อไปนี้ พวกเราจะไม่ให้ ป๊อปปี้กับแจมเข้าใกล้ฟางอีกแล้วนะ"

 

     มีนนั่งลง ก่อนจะจับมือฟางพลางให้กำลังใจ

 

"ของคุณทุกคนมากๆนะ ที่เป็นห่วงฟาง ฟางรักทุกคนนะคะ"

 

   พูดจบหญิงสาวก็กอดเพื่อนๆทุกคน 

 

"ไม่ร้องนะ เพื่อน รักเดี๋ยวไม่สวย"

 

  ขนมจีน ปาดเช็ดน้ำตาให้ฟางจนแห้ง 

 

"ต่อไปนี้ ฟางจะเข้มแข็ง ฟางจะไม่ใจอ่อนอีกแล้วค่ะ"

 

"ดีมาก นี่แหละเพื่อนฉัน"

 

"พิม ว่าฟาง หวานเกินไป ฟางต้องเปลี่ยนตัวเองใหม่แล้วล่ะ"

 

   พิมดีดนิ้ว ก่อนที่จะเอาประเป๋าเครื่องสำอางมาจัดการกับฟางจนเรียบร้อย 

 

   5นาทีผ่านไป กับการแปลงโฉมสาวน้อยคนนี้ กับการเขียนคิ้วทาปากอ่อนดูน่ารักสดใส เธอก็ดูน่ารักอยู่แล้ว เพียงแต่เธอไม่แต่งหน้าเฉยๆ พอมาแต่งแต้มนิดๆหน่อย ก็เผยให้เห็นใบหน้าสวยหวาน น่ามองได้อยากมาก

 

"ว๊าวว พิม ฝีมือดีนะเนี่ย ดูสิ จากฟางเซ่อๆกลายเป็นฟางสวยหวาน แบบว่า น่าร๊ากอ่ะ"

 

   เขื่อนพูดขึ้น ฟางเลยหยิบกระจกออกมาดู สภาพตัวเอง ต้องตะลึกไปเลย นี่เราหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ

 

"สวยใช่มั้ยล่ะ หน้าฟาง สวยหวายอยู่แล้ว แต่ใส่แป้งพับ ปัดแก้มอ่อนๆก็ดูน่ารักแล้ว ส่วนผมเนี่ย ปล่อยเถอะ เพื่อนรัก"

 

    พิมพูดจบก็ดึงยางมัดผมออก ก่อนจะหวีให้เข้าทรง อย่างสวยงาม ผมเป็นรอนสวยงาม ทำให้เธอน่ารักเพิ่มไปอีก

 

"ส่วนชุดนักศึกษาฟางอ่ะ ตัวใหญ่ไป ต้องนี่"

 

     พิมชูชุดนักศึกษาของเธอขึ้น ก่อนจะยื่นให้ฟาง เธอเตรียมมาด้วย เพราะคืนนี้เธอจะนอนที่คอนโด แต่ไม่เป็นไร เพื่อเพื่อน

 

"แต่ว่าพิม นั้นมันชุดพิมนะ"

 

"ไม่เป็นไรหรอกฟาง พิมมีเยอะอยู่แล้ว เอาไปใส่เลย พึ่งซื้อมานะเนี่ย"

 

"ขอบใจนะ"

 

   ฟางรับชุดนักศึกษามา ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ

 

"อึบ พอดีเลยแฮะ"

 

   ฟางใส่เสื้อพร้อมติดกระดุม และใส่เข็มขัดของมหาลัย ก่อนจะจัด ให้เข้าทรงอย่างดูดี เสื้แมัดก็รัดรูป พอดีอ่ะนะ ส่วนกระโปรง ยาวแค่เข่า แต่ของเธอใส แถบจะลากดิน พอใส่ แบบนี้ ก็กล้าๆเกรงๆอยู่อ่ะนะ เธอเดินออกมาอย่างไม่ค่อยมั้นใจเท่าไหร่

 

"ไหนฟาง ออกมาดูสิ"

 

   พิมเดินมาฉุดฟางให้ออกมาจากมุมห้อง 

 

"ว๊าวว พอดีเลย เซ็กซี่มากเลยเพื่อนฉัน"

 

   พิมตรบมือให้ตัวเองอย่างดีใจ

 

"น่ารักมากเลยฟาง"

 

   พิชชี่มองฟางตาไม่กระพริบ ทำให้เธออายบ้างแหละ 

 

"ไปเรียนกันเถอะพวกเรา"

 

"งั้นพวกพี่ไปก่อนนะครับ ไว้เจอกันที่ห้องประชุมใหญ่นะสาวๆ วันนี้เรามีนัดกัน อย่าลืม บาย 3โมงนะ"

 

"คร๊"

 

   พวกเรายืนโบกมือให้กับรุ่นพี่ โทโมะ เขื่อน เคนตะ และจองเบ  เราเลยเดินมาที่ห้องตัวเอง คาบนี้ยัยแจมไม่ได้เข้าด้วย ก็ดี ไม่อยากเจอ เหมือนกัน เรานั่งเรียนไปอย่างสนุกสนาน ที่สุด 

 

"นี่ฟาง แกสวยมากขนาด เพื่อนผู้ชายที่ชอบว่าเธอ ก็แอบมองแกด้วยอ่ะ"

 

   มีนหันมากระซิบฟาง ที่นั่งเรียนอย่างตั้งใจอยู่

 

"ช่างเถอะ มีน ฟางเบื่อผู้ชาย"

 

   หญิงสาวพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก ตั้งแต่วินาทีนั้นเค้าก็เริ่มเกลียดผู้ชายที่ชอบส่งสายตาหวานมาให้อยู่เรื่อยๆ

 

"เสน่ห์แรงจังนะ พี่เฟย์"

 

   เฟย์ แอบแย่พี่สาวเล่นๆ แต่ก็รีบหนีไปก่อนที่สมุด จะปลิว

 

"นี่จะถึง บาย3 แล้วนิ ไปเถอะพวกเรา"

 

   พวกเราเตรียมตัว เก็บเอากระเป๋า และ หนังสือ แล้วเดินออกไปจากห้องเรียน มุ่งตรงไปที่ห้องประชุมใหญ่ ที่มีนักศึกษาต่างคณะมารวมกันที่นี่ แน่นอน กลุ่มเราเป็นกลุ่มสุดท้ายที่เข้ามา

 

"ไหนว่า บาย3โมงไง"

    

   เฟย์ หันไปพูดกับเขื่อนที่เดินมารับรุ้นน้อง

 

"พอดี เค้าเลื่อนน่ะ เลยไม่ได้บอก"

 

    พวกเราเดินไปนั่ง ที่แถวหน้า เพราะห้องเราอยู่แถวหน้า คนมองใหญ่ด้วย ไม่รู้จะมองอะไรนักหนาฟะ เนี่ย หงุดหงิด

 

"ฮิ้ววววว"

 

   เสียงแซวจากพวกผู้ชาย ที่อยู่ในนั้น ร้องแซวขึ้น ไม้ต้องบอก ว่าแซวใคร ยัยฟางชัวว์ เมือ่ก่อนพวกเค้าชอบล้อว่าฟางอย่างนั้นอย่างนี้ พอมาเจอ เจ้าตัวก็เปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนแล้วล่ะ ทั้งสวย เริ่ด เชิด ไม่หยิ่ง ทุกคนมองเป็นตาเดียวเช่นกับป๊อปปี้ที่เห็นร่างบางเดินมาเข้าตอนแรก ก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็สาวฟาง แฟนสาวของเค้าที่เค้าเองคิดไม่ซื่อกับเธอนั้นเอง

 

'ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้นะ'

 

ชายหนุ่มมองร่างบางนั้นจนเธอนั่งลงที่ก้าวอี้ มองมาที่เค้าด้วยสายตาเย็นชาสุดๆ 

 

'เป็นอะไรของเค้านะ ทำไมมองเราแปลก'

 

(ยังมีน่ามาคิดอีกนะป๊อปทำไรไว้กับเค้าล่ะ)

 

 

 

 

 

ตอนนี้ทุกคนรวมกันหมดแล้ว รอแต่อาจารย์ ที่จะเข้ามาคุยกับนักศึกษา เลยต้องรอนาน รุ้นพี่เลย มาชวนคุยแก้เซ็ง

 

 

 

     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จบไปอีหแล้วตอนหนึ่ง นี่ก็ดึกแล้วไรเตอร์ ต้องไปนอนแล้ว

 

ป๊อปปี้ตะลึงในความงามของฟางขนาดนี้ จะเป็นยังไงนะ รอติดตามด้วยนะคะ