เธอเปลี่ยนไป PF

                 ตึกร้างหลังมหาลัย ที่มีร่างบางนอนสลบอยู่ จะมีใครรู้มั้ยนะ ว่าเธออยู่ในนี้

 

 

  ด้านป๊อปปี้

 

"ไอ้โมะ ฉันว่าเราย้อนไปที่หลังมหาลัยอีกรอบมั้ยวะ"

 

    ป๊อปปี้เดินมาหาโทโมะที่นั่งหน้าตึงเครียดอยู่

 

"อืมก็ได้"

 

    โทโมะกับป๊อปปี้ลุกขึ้นพร้อมกัน

 

"เฮ้ย พวกแกสองคนจะไปไหนวะ"

 

   เขื่อนถามขึ้นอย่างงงๆ

 

"ฉันกับไอ้ป๊อปปี้จะย้อนไปหลังมหาลัยน่ะ พวกแกจะไปด้วยมั้ย"

 

"เออ ไปสิ"

 

"พวกเราไปด้วยนะ"

 

"ไม่ต้องหรอกสาวๆ รออยู่นี่แหละ ไปเถอะพวกเรา"

 

    ตอนนี้5หนุ่มวิ่งมาทางตึงหลังมหาลัย พอถึงทุกคนก็รีบหาทันที เดินไปรอบๆจนทั่วแต่ไมีอะไรเลย ทุกคนเลยนั่งลงอยู่หน้าห้อง ห้องหนึ่งอย่างเหนื่อยๆ

 

"เฮ้ย!!"  จู่ๆ เคนตะก็ร้องอย่างตกใจ เลยทำให้เพื่อนตกใจ

 

"อะไรวะ ไอ้เคนตะ"

 

   เขื่อนเดินเข้ามาถาม

 

"ละ..เลือด"

 

"เฮ้ย เลือด"

 

   ทุกคนมองตามเลือดที่ไหลออกเป็นทาง ทุกคนมองตามลอยเลือดที่เปื้อยทางเดิน มันไปทางหน้าห้องที่เค้านั่งอยู่ แล้วทุกคนก็เหมือนคิดอะไรออก ก่อนที่จะพากันไปยืนอยู่หน้าประตูห้องนั้น อย่างมีความหวัง

 

"พร้อมนะเว้ย"

 

"1 2 3"

 

   ผวั๊ะๆๆๆ

 

  ทั้ง5คนรวมใจกันยันประตูบานนั้น แต่มันยากหน่อย 

 

"โธ่เว้ย ทำไมมันออกยากจังวะ"

 

  ป๊อปปี้สถบก่อนจะถีบประตูอย่างบ้าคลั้ง

 

"ไม่ไหวแล้วโว๊ย อ๊ากกกกกกกกกกกกก"

 

    จองเบเกิดว่าเดือดอะไรขึ้นมา ไปวิ่งมาแต่ไกลแล้ววิ่งชนที่ประตูอย่างแรง จนประตูนั้นพังออกไปเลย พร้อมกับเจอร่างบางที่โดนมัดปากมัดแขนไว้ หน้าชีดเผือก ป๊อปปี้ไม่รอช้า รีบไปประครองร่างบางนั้นขึ้นมาอยู่ใรอ้อมกอด ก่อนจะออกมาด้านนอก เขาสังเกตว่ามีเลือดไหลออกมาจากศรีษะ มากเลยทีเดียว แถมการเต้นของทีพจรก็เต้นอ่อนมาก 

 

"เฮ้ย รีบพาฟางไป โรงพยาบาลก่อนดีกว่านะ"

 

   ป๊อปปี้รีบอุ้มหญิงสาวขึ้นก่อนจะวิ่งไปขึ้นรถอีกทางด้านหนึ่งที่มีทุกคนรออยู่

 

"ฟางอย่าเป็นอะไรนะ พี่มาช่วยเราแล้วนะฟาง ใจแข็งไว้นะฟาง พี่จะดูแลเธอเอง"

 

  ป๊อปปี้พูดแล้วรีบวิ่งไปทันที ตามด้วยเพื่อนๆที่วิ่งตามมาติดๆ (เรื่องนี้ตัวละครมีแต่วิ่งกับวิ่งแฮะ เหนื่อยแทนจริงๆ)

 

"ทุกคนพี่ป๊อปปี้มาแล้ว อุ้มคนมาด้วย"

 

    หญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้นทำให้ทุกคนที่รออย่างใจจดใจจ่อ อย่างเป็นห่วง รีบวิ่งเข้าไปดูหญิงสาวทันที โทโมะกระโดกขึ้นรถขับไปหาป๊อปปี้ทันที ป๊อปปี้อุ้มหญิงสาวขึ้นท้ายรถ โทโมะก็รีบขับรถออกไปทันที ทุกคนก็รีบขึ้นรถตามไปเหมือนกัน เหลือแค่พิม จินนี่ หวาย และขนมจีน ที่เข้าไปเก็บกระเป๋าฟาง

 

 

"ตายอยากนักนะนังฟาง ไม่รอดแน่"

 

"แกสินะที่เป็นคนทำ"

 

   พิมพูดขึ้นทำให้แจมสะดุ้ง ก่อนจะวิ่งหนี แต่หวายก็มาดักไว้ด้านหน้า ก่อนจะกระซากผมแจมด้วยแรงโมโห อยากมาก

 

   เพี๊ยะๆ

 

"สำหรับควาชั่วของแก"

 

   เพี๊ยะ

 

"สำหรับที่แกทำร้ายร่างกายเพื่อนฉัน"

 

เพี๊ยะ

 

"ฉันขอตบแทนฟาง"

 

เพี๊ยะ

 

"แกมันนางมารชัด"

 

   เพี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆ  

 

4คนนั้นรุมตบแจม 

 

"กร๊ดดด แก นังพวกหมาหมู่"

 

"โดนแค่นี้ ทำเป็นสำออย ทีแกทำให้เพื่อนฉันต้องเจ็บทรมาณ "

 

  เพี๊ยะ

 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด" เสียงแจมกรีดร้องดิ้น แต่ก็สู้แรง4สาวไม่ได้หรอก

 

   พิมพูดจบ ตบแจมไม่ยัง ส่วนหวายและจินนี่ก็จิกแจมก่อนจะตบไม่ยังเหมือนกัน ส่วนขนมจีน ยืนอัดคลิปไว้ ก่อนที่จะเปลี่ยนมือกับจินนี่ เข้าไปจบแจมอีกคน

 

"แกทำเพื่อนฉันเจ็บ ยัยแจม เสียแรงที่พวกฉันเชื่อใจเธอ"

 

   เพี๊ยะะๆๆๆ

 

 

ขนมจีน ตบแจมโดยไม่ออมแรงสักนิด จนเลือดไหลออกมาที่ปากของแจม

 

"พอเถอะ เดี๊ยวมันตายพอดี"

 

"หน้าไม่อายเนอะ แย่งแฟนเพื่อนไม่พอ แล้วยังจะคิดชั่วๆกับเค้าอีก คนอย่างแกสมควรแล้วที่โดนแบบนี้ ขออีกทีเถอะแก"

 

    จินนี่พูดจบก่อนจะต๋อยเข้าที่ใบหน้าสวยๆของแจมที่เต็มไปด้วยรอยมือและเลือดเต็มไปหมด หวายโยนร่างนั้นลงพื้นอย่างแรง ก่อนจะเดินไปเก็บเสื้อผ้าของทุกคนไปด้วย แล้วเดินออกมา เจอแจมที่นอนสลบอยู่

 

"แจมถ้าแกไม่ทำแบบนี้ก็ไม่มีใครเค้าเกลียดเธอหรอกนะ หมั้นใส้"

 

   ขนมจีน ถีบแจมเสริม อย่างอดไม่ได้ แล้วเดินไปจากตรังนั้นอย่างไม่ใยดี ปล่อยร่างที่โดนอัดเต็มๆนอนสะอื้นอยู่ อย่างเจ็บปวด และแค้นสุดๆ