The Ghost Girl ขโมยหัวใจยัยผีสาว
เขียนโดย 
อิษยา
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 23.06 น.
แก้ไขเมื่อ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 23.26 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) รูมเมทไม่ได้รับเชิญ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "อืออ" ร่างสูงตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกเวียนหัวนิดๆ เขามองรอบๆพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่พื้นห้อง
"เป็นอะไรไปวะเนี่ย" ชายหนุ่มจับหัวตัวเองเบาๆแล้วพยุงตัวลุกไปเพื่อไปที่ห้องน้ำ เพื่อล้างหน้า
ซ่า....
ขณะที่เขากำลังก้มล้างหน้าอยู่นั้นก็รู้สึกว่ามีมือเล็กๆมาสัมผัสที่หัวไหล่พร้อมเสียงหวานๆที่คุ้นหู "ฟื้นแล้วหรอนาย" เขาหันขวับที่ต้นเสียงนั้น
หญิงสาวผมยาว ดวงตากลมโต สัดส่วนเล็กกะทัดรัด ผิวขาวอมชมพู เรียวปากอวบอิ่ม เธอผู้เป็นเจ้าของเสียงที่เขาได้ยินครั้งแล้วครั้งเล่า
"อะ อย่าเข้ามานะ ต้องการอะไรเดี๋ยวจะทำบุญไปให้" เขาพูดพลางพนมมือหลับตาปี๋ ถึงจะไม่ได้ถามว่าเธอเป็นใคร แต่พอก็จะเดาได้ว่าไม่ใช่คน !
"นี่นาย ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก ไม่ต้องกลัว" เธอพูดแล้วเอามือไปแตะที่มือของเขา
ร่างสูงสะบัดตัว แล้วหนีออกมาที่ห้องนอนทันที
"เชี่ยแล้วไง คอนโดหรูไรวะเสือกมีผีสิง เอาไงดีวะเนี่ย" เขาพูดพลางปาดเหงื่อที่หน้าผาก
"นี่นาย ฟังฉันก่อนสิ จะกลัวอะไรนักหนา" เธอพูดเสียงหงุดหงิด เพราะคนตัวสูงเอาแต่กลัวเธอ ไม่ฟังเธอเลย
"ธะ เธอ ต้องการอะไรเดี๋ยวฉันจะทำบุญไปให้ อย่ามาหลอกหลอนกันเลย" เขาพูดขึ้นเมื่อมีสติขึ้นมานิดหน่อย เพราะเธอไม่มีอะไรน่ากลัว แต่เธอก็เป็นผีนี่นา
"ฉันไม่ได้ต้องการอะไรนะ" เธอพูดตามความจริง
"แล้วเธอมาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง" เขาถามตามตรง
"ฉันไม่รู้..." เธอตอบเสียงเบาๆ
"หรือว่าเธออยู่ที่นี่นานแล้ว ฉันย้ายออกเองก็ได้นะ" เขาพูดขึ้นตามที่คิด
"ไม่ๆๆ ไม่ใช่ ฉันเพิ่งมา แต่ไม่รู้มาได้ยังไง มาจากไหน ฉันจำไม่ได้เลย.." เธอตอบเสียงเบาเหมือนจะร้องไห้
"เห้ยๆ ไม่ต้องร้อง เอาละ ไหนๆเธอก็มาแล้วนิ อยู่ที่นี่กับฉันมั้ยละ" เขาพูดออกไป เพราะเธอดูไม่น่ากลัวอะไรเลย เผลอๆดูน่าสงสารด้วยซ้ำ
"นายไม่กลัวฉันหรือไง" เธอถามด้วยความสงสัย
"กลัวจนเลิกกลัวไปละ" เขาพูดแล้วมองหน้าคนตัวเล็กตรงหน้า ที่ดูยังไงก็ไม่น่ากลัวสักนิด ออกจะน่ารักด้วยซ้ำ 'เห้ยๆ คิดไรวะเนี่ยไอ้ป๊อป'
"ใครจะไปรู้ละ ทีแรกเห็นกลัวแทบตาย กลัวจนสลบไปเลย" เธอพูดแล้วยิ้มออกมา
"ฉันก็แค่ตกใจน่า ถ้าเธอพูดมากเดี๋ยวก็ไม่ให้อยู่ด้วยซะเลย" เขาพูดออกมาเพื่อขู่
"เห้ยๆ ขอโทษน้าๆ สัญญาจะไม่รบกวนนาย" เธอพูดพร้อมชูสามนิ้ว
"สัญญากับฉันอีกอย่างได้ป้ะ" เขาพูดเสียงจริงจัง
"อะไรหรอ?" เธอถามหน้างงๆ
"สัญญาว่าจะไม่เอาหน้าเละมาหลอกฉัน ไม่งั้นเธอได้ไปอยู่นอกห้องแน่" เขาพูดออกมาแบบคาดโทษ
"ฮ่าๆๆ ไหนว่าไม่กลัวไง" เธอหัวเราะออกมา แล้วพูดต่อว่า "หน้าเละฉันทำไม่เป็นหรอก นายไม่ต้องห่วง" เธอยิ้มให้เขา
"พูดจริงนะ งั้นฉันไปนอนละ เหนื่อย โดนเธอหลอกมาทั้งวัน" เขาพูดพลางล้มตัวนอนที่เตียง แล้วคลุมโปง
'อะไรของเขาเนี่ย พอจะเลิกกลัวก็เลิกง่ายจัง' เธอคิดในใจ
ขอแค่นี้ก่อนละกัน 55555 เรื่องแรกอาจจะแปลกๆหน่อยนะคะ แบบแต่งไม่เป็นง่ะ แค่ชอบป๊อปฟาง เลยอยากลองแต่งดู กริ กริ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
