The Ghost Girl ขโมยหัวใจยัยผีสาว

 

 

 

 

     "นี่เธอลงมาที่นี่ได้ไงเนี่ย" ร่างสูงถามอย่างสงสัย

 

 

     "ก็เดินลงมาสิ" ร่างบางตอบยิ้ม

 

 

     "หมายถึงลงมาได้ด้วยหรอ นึกว่าต้องได้รับอนุญาติไรงี้"

 

 

     "ก็ท่านเจ้าที่ให้มาไง นั่นน่ะยืนอยู่หน้าศาลโน้น" ร่างบางพูดพลางชี้นิ้วไปที่ท่านเจ้าที่

 

 

     "คิดว่าเห็นรึไงล่ะ ขึ้นห้องเหอะ หิวละ"

 

 

     "หิวหรอ นึกว่าอิ่มแล้วซะอีก ไปกินกับแฟนแล้วไม่ใช่รึไง" 

 

 

     "ไรอีกละ รู้มาจากไหน"

 

 

     "ก็รู้ละกันน่ะ"

 

 

     "ใช่ กินมาแล้ว แต่ยังไม่อิ่ม แล้วพิมก็ไม่ใช่แฟนด้วยจำไว้ยัยเตี้ย" ร่างสูงพูดแล้วจิ้มไปที่หน้าผากฟาง

 

 

     "โอ้ย นี่นาย ฉันเจ็บนะ นี่ รอด้วยดิ" ฟางพูดแล้ววิ่งตามป๊อปปี้ที่เดินหนี ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

 

 

 

 

 

 

     "อ่านไรอยู่หรอแก้ว"

 

 

     "อ่านตำราอยู่อ้ะ ใกล้เสร็จแล้วละ"

 

 

     "แล้วนี่แก้วหาวิธีช่วยฟางได้ยังอ้ะ"

 

 

     "ก็น่าจะได้แล้วละ จากที่แก้วศึกษามานะ ฟางน่ะเป็นดวงจิตที่หลุดออกมาจาหร่าง ดวงจิตยังอยู่ดีอย่างนี้ได้แสดงว่าร่างยังอยู่ ยังไม่เป็นอะไร เราก็แค่ช่วยกันตามหาร่างฟางก็เท่านั้น"

 

 

     "ดีงั้น พรุ่งนี้เราไปคอนโดไอ้ป๊อปกัน แต่ตอนนี้โมะหิวแล้ว ไปหาไรกินกัน"

 

 

     "จ้า" แก้วยิ้มแล้วจูงมือแฟนหนุ่มออกไปข้างนอก

 

 

 

 

 

     "ทำไรอยู่อ้ะ" ป๊อปปี้เดินมาถามฟางที่ยืนเหม่ออยู่ระเบียงห้อง

 

 

     "คิดไรไปเรื่อยอ้ะ"

 

 

     "อ๋อ" ป๊อปปี้พูดเบาๆ แล้วหันไปดูวิวรอบๆเช่นเดียวกับฟาง

 

 

     "นายว่าแก้วจะช่วยฉันได้มั้ย"

 

 

     "ก็ต้องได้ดิ แก้วน่ะเก่งมากเลยนะ"

 

 

     "แล้วถ้ามันไม่มีทางช่วยอ่ะ ไม่มีวันที่ฉันจะกลับไปเป็นคนแบบนายได้แล้วล่ะ" ฟางพูดเศร้าๆ

 

 

     "อย่าเครียดดิ ถ้าเป็นอย่างงั้นเธอก็อยู่ที่นี่กับฉันก็ได้นิ"

 

 

     "จะบ้ารึไง ถ้านายเกิดมีแฟน แล้วพาแฟนมาอยู่ที่นี่ ฉันก็เหมือนก้างขว้างคออ่ะดิ"

 

 

     "เออจริงด้วย งั้นเวลาฉันจู๋จี๋กับแฟนเธอก็คอยปิดตาเอาละกันนะ"

 

 

     "บ้า ไม่มีวันนั้น ฉันคงต้องไปในสักวันล่ะ"

 

 

     "แล้วถ้าฉันไม่อยากให้เธอไป"

 

 

     "นายหมายความว่าไง"

 

 

      "ก็ คือ เอ่อ ถ้าเธอไม่อยู่ก็คงไม่มีเสียงให้รำคาญมั้ง"

 

 

     "ถ้ารำคาญแล้วจะให้อยู่ทำไมล่ะ"

 

 

     "หรืออาจจะไม่ได้รำคาญ โอ้ย ฉันพูดไม่ถูก ไปเดาเอาเองละกันยัยเตี้ย" ป๊อปปี้พูดแล้วเดินหนีเข้าห้องแต่ร่างบางรั้งมือไว้

 

 

     "แต่ฉันก็อยากอยู่กับนายนานๆนะ"

 

 

     "เธอ..."

 

 

     "ฉันคิดว่า ฉันรู้สึกดีกับนายนะ"

 

 

     "......."

 

 

     "ตลกใช่มั้ย ผีกับคน หึ เป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ ขอโทษนะที่ต้องบอกตรงๆอ้ะ ฉันกลัวว่าจะไม่ได้พูดถ้าวันนึงฉันเกิดหายไปตลอดกาล"

 

 

     "ถ้าเธอจะหายไปตลอดกาล ฉันก็พูดบ้างละกัน เธอมันจู้จี้ ตัวก็เตี้ย ขี้บ่น ถ้าเป็นคนอื่นคงรำคาญตาย แต่ฉันกลับไม่อยากห่างจากเธอเลยนะ"

 

 

     "นะ นาย หมายความว่าไง"

 

 

     "ฉันก็คงรู้สึกเหมือนเธอมั้ง ยัยเตี้ยเอ้ย ฉันไม่พูดแล้ว ง่วงนอน" ร่างสูงพูดแล้วรีบเดินหนีเข้าห้องนอนไป

 

 

     "นี่นายหมี จะสารภาพรักกับผู้หญิง ก็ช่วยพูดให้มันดีๆหน่อยกิ ตาบ้า" ฟางพูดแล้วหน้าแดงจัด หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ  'นี่ตกลงใจเราตรงกันใช่มั้ย'

 

 

เค้ามาอัพแล้วนะรู้ยัง ขอกำลังใจหน่อยจิ :)