The Ghost Girl ขโมยหัวใจยัยผีสาว
เขียนโดย 
อิษยา
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 23.06 น.
แก้ไขเมื่อ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 23.26 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) ผีหวั่นไหว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ง่วงก็ไปนอนดิ" ฟางพูดขึ้นเมื่อเห็นชายหนุ่มหาวไม่หยุด
"ขอดูทีวีอีกแปป แล้วเธออ่ะ ผีอย่างเธอง่วงเป็นป่ะ"
"เป็นดิ"
"จริงดิ แล้วทุกๆคืนนี่ เธอนอนตรงไหนอ่ะ ไม่เห็นรู้เลย"
"ฉันนอนตรงไหนก็เรื่องของฉันน่า" ฟางพูดปัดๆ แล้วหลบตาป๊อปปี้
"ทำตัวน่าสงสัย"
"อะไรของนาย ไปๆ ไปนอนได้ละ หนังจบแล้ว"
"เธอนี่ชอบไล่เจ้าของห้องจริงๆเลยนะ ไปก็ได้" ป๊อปปี้พูดแล้วลุกไปนอนที่ห้องนอน
"ป่านนี้คงหลับแล้วมั้ง" ฟางพูดเบาๆ แล้วแอบย่องไปที่ห้องป๊อปปี้
ตุ้บ
ฟางล้มตัวนอนข้างๆป๊อปปี้เบาๆ แล้วแอบหัวเราะเบาๆ เพราะทุกคืนเธอก็นอนข้างๆชายหนุ่มนั่นแหละ แต่ป๊อปปี้นี่ไม่เคยจะรู้ตัวเลย ฟางแอบมองหน้าป๊อปปี้ที่กำลังหลับสนิท
"ตอนนอนนี่น่ารักชะมัดเลย" ฟางพูดแล้วหลับตาลง
"อื้ม" ฟางลุกขึ้นมาบิดตัวก่อนที่จะแอบลุกจากเตียงอย่างเบาๆ
"โชคดีนะ นายนี่ยังไม่ตื่น"
"อื้ออ" ป๊อปปี้เริ่มขยับตัว ทำเอาฟางเดินไปอยู่ตรงประตูแทบไม่ทัน
"อะ อ้าวนาย ตื่นแล้วหรอ" ฟางถามเสียงอึกอัก
"ก็ตื่นแล้วดิ แล้วเธอเข้ามาตอนไหน" เขาถามเสียงัวเงีย
"เอ่อ เข้ามาดูเฉยๆว่านายตื่นยัง นายตื่นแล้วก็ดี ฉันไปล่ะ" ฟางพูดแล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอก
ป๊อปปี้มองฟางที่รีบวิ่งออกไป ก็แอบยิ้มขึ้นมา
"นาย วันนี้มีไรกินมั้ง"
"ฉันว่าจะออกไปซื้อกับข้าวกินอ่ะ"
"ไปด้วยดิ"
"ไปได้หรอเธออ่ะ"
"ได้ แต่นายต้องอนุญาติให้ฉันตามนายนะ"
"แล้วถ้าฉันไม่อนุญาติอ่ะ" ป๊อปปี้พูดกวนๆ
"น้าๆๆๆ ให้ฉันไปเถอะนะป๊อป นะๆๆๆ " ฟางพูดแล้วทำหน้าอ้อน
"อ่ะๆ ก้ได้ๆ"
"เย้ๆ หมีน่ารักที่สุดเลย" ฟางพูดแล้วหยิกแก้มป๊อปปี้ ทำเอาร่างสูงหน้าแดงขึ้นมาทันที
"งั้นเราไปกันเถอะป๊อปปี้" ฟางเมื่อเห็นป๊อปปี้หน้าแดง ก็รีบเอามือออกแล้วหลบตาป๊อปปี้
"เอ่อ ก็ไปสิ"
แล้วทั้งสองก็ออกมาซื้อของกินหน้าคอนโดป๊อปปี้
"เอาอันนี้ แล้วก็อันนี้ครับ" ป๊อปปี้ชี้เมนูอาหารให้คนขาย
"นี่ๆ เอาอันนี้ด้วยดิ ฉันอยากกินอ่ะ" ฟางไปกระซิบข้างหูป๊อปปี้
"นี่เธออย่าเรื่องมากดิ" ป๊อปปี้หันไปว่าฟาง ทำเอาคนขายตกใจ
"อะไรหรอจ้ะพ่อหนุ่ม" ป้าคนขายถามขึ้น เพราะตอนนี้อยู่กับป๊อปปี้แค่สองคนเท่านั้น
"เอ่อ เปล่าครับ งั้นผมเอาอันนี้เพิ่มนะครับ" ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเจื่อนๆให้คนขาย ทำเอาฟางหัวเราะขึ้นมากับท่าทางลุกลี้ลุกคนของป๊อปปี้ ป๊อปปี้หันไปมองอย่างคาดโทษ เราพูดอะไรไม่ได้
"โอ้ย อิ่มๆๆ"
"แน่อยู่หรอก กินกับข้าวฉันซะเยอะเลย ตัวก็กลมอย่างกับหมู"
"นี่ หุ่นฉันออกจะดี ตัวเล็กๆ แบบนี้สเปคผู้ชายนะย่ะ ว่าฉันมากๆระวังจะหลงรัก"
"ไม่มีวันหรอก ยัยเตี้ย" ป๊อปปี้พูดแล้วลุกขึ้นเดินไปที่ห้องนอน
"นายจะไปนอนแล้วหรอ"
"อือ ง่วงแล้วอ่ะ"
"๋อ๋อ งั้นฝันดีนะ" ฟางพูดแล้วหันไปดูทีวีต่อ
"อ่อ แล้วถ้าจะนอนด้วยกันอ่ะนะ ไม่ต้องมานั่งดูทีวีจนดึกแล้วแอบเข้าไปหรอก เปลืองค่าไฟฉัน"
ป๊อปปี้พูดขึ้นทำเอาฟางหันขวับไปทันที
"นี่นายรู้หรอ"
"หึ คิดว่าผีอย่างเธอจะมาหลอกฉันได้หรอ แอบย่องไปนอนข้างฉันทุกคืนฉันรู้หมดละ"
"คือฉัน..." ฟางจะรีบแก้ตัว แต่ป๊อปปี้พูดดักไว้
"จะมานอนก็นอน ฉันไม่ปล้ำผีอย่างหรอกน่า"
"นี่นายฉันไม่คิดเรื่องอะไรอย่างนั้นสักหน่อย ฉันแค่กลัวนายจะไล่ฉันไปนอนโซฟาตังหากละ"ฟางรีบพูดขึ้น แต่หน้ากลับแดงแจ๋ นี่เธอเป็นอะไรไปเนี่ย
"ไม่คิด แต่หน้านี่แดงเชียวนะ" ป๊อปปี้พูดแซวทำเอาฟางสะดุ้งโหยง หน้าแดงไปกันใหญ่
"ไปนอนได้แล้วๆๆๆ" ฟางพูดแล้วรีบดันหลังป๊อปปี้เข้าห้อง
"นี่ป๊อปปี้ นายหลับรึยังอ่ะ" ฟางพูดขึ้น เพราะตอนนี้เธอกับป๊อปปี้นอนหันหลังให้กันอยู่
"ยังอ่ะ เธอนอนไม่หลับหรอ"
"อะ อื้ม" ฟางตอบเสียงสั่น
"เธอเป็นอะไรรึเปล่า"
"ฉันแค่อยากรู้ว่าเมื่อไหร่ฉันจะเลิกอยู่ในสภาพนี้สักที"
"เธอหมายความว่าไง"
"ก็ถ้าฉันตายแล้ว แล้วทำไมฉันต้องมาเป็นวิญญาณติดอยู่ที่ห้องนายอย่างงี้ด้วย"
".........."
"ทำไมยังไม่ไปผุดไปเกิดสักที หรือว่าฉันยังไม่ถึงที่ตาย แล้วทำไมฉันจึงจำตัวเองไม่ได้ล่ะ"
"........."
"นายไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยหรอ หริอว่านายหลับแล้ว" ฟางถามขึ้นเมื่อเสียงชายหนุ่มเงียบไป
หมับ
"ปะ ป๊อปปี้" ฟางตกใจเรียกชื่อชายหนุ่ม เมื่อจู่ๆเขาจับเธอหันหน้ามาอีกทาง ซึ่งห่างจากหน้าเขาไม่ถึงคืบ
"ฉันจะช่วยเธอเองนะฟาง" เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สายตาบ่งบอกถึงความห่วง
"ขอบคุณนายมากนะ ที่ไม่ทิ้งฉัน ไม่ไล่ฉันไปอ่ะ" ฟางพูดแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม
"ผีเตี้ยอย่างเธอฉันไล่ไม่ลงหรอก" เขาพูดแล้วจิ้มไปทีหน้าผากของเธอ
"โอ้ย นี่นายแกล้งฉันอีกแล้วนะ" ฟางโวยวายแต่ป๊อปปี้ก็พลิกตัวหันหลังให้เธออย่างไม่สนใจ
"ฝันดีนะ" ป๊อปปี้พูดขึ้น
ฟางเงียบไม่พูดอะไร แต่บนใบหน้ากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เธอมองแผ่นหลังชายหนุ่มที่ขยับอย่างสม่ำเสมอ เป็นสัญญาณบอกว่าเขาได้หลับไปแล้ว แต่กลับเป็นเธอที่หวั่นไหวจนนอนไม่หลับ แล้วนึกถึงคำพูดของเขาเมื่อกี๊ที่ดูห่วงใยเธอ
"ขอบคุณนะ" ฟางพูดขึ้นเบาๆ แล้วหลับตาเข้าสู่ห้วงนิทราตามชายหนุ่มไป
ตอนนี้เป็นตอนกุ๊กกิ้กๆของพระนางน้าา
ตอนหน้าแก้วจะเริ่มมาช่วยฟางแล้วว มาดูกันว่าฟางตายได้ยังไงกันแน่ แล้วพิชชี่ทำอะไรฟางอย่างที่เฟย์สงสัยรึเปล่า ตอนหน้ามาแน่ อิอิ
**ขอบคุณทุกเม้นเลยน้า มีกำลังใจมาก ทำให้ยังรู้ว่ายังมีคนติดตามฟิคเค้าอยู่ จุ้บๆ <3 <3
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
