รักของเรา...NOT Love U
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.23 น.
แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) ตอนที่ 6 ดอกดาวเรือง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
พรึ่บบ!!!
" ไม่เป็นอะไรนะ " โทโมะพูดกับสาวร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ทันทีที่เสีงปืนดังขึ้น ฟางที่ได้รับอิสระ จากสิงห์ก็รีบวิ่งมาหาโทโมะและเฟย์ อีกฝั่ง ป๊อปปี้และแก้วยืนมองอย่างนิ่งๆๆ แต่ก็ไม่ได้เดินจากไปจากตรงนั้น เฟย์ที่เห้นว่าสิงห์โดนลูกน้องของตัวเองยิงไปแล้วก็เลยเดินกลับไปสั่งงานลูกน้องของโทโมะ ที่ยืนอยู่ไม่ไกลอออกไป ทำให้ตรงนั้น เหลือเพียงโทโมะและฟาง เท่านั้น
" กูตายมึงก็ตาย " แต่ผิดคลาด ที่สิงห์กลับใช้เฮือกสุดท้ายหยิบปืนบังคับชี้ไปทางโทโมะที่กอดกับฟางอยู่โทโมะที่ไม่ทันเอะใจก็เห็นว่าสิงห์ยังไม่ตายก็รีบพลิกตัวเองเป็นกำบังให้ฟางแทน
ปั้ง ปั้ง ปั้ง!!!! w
" โมะ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม " ฟางกอดโทโมะแน่นก่อนจะเงยหน้าสบตาชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง โทโมะส่ายหน้าก่อนจะหันกลับไปมองสิงห์ที่นอนจมกองเลือดอยู่ พร้อมกับป๊อปปี้ที่เพิ่งจะเดินออกไปทางด้านหลังของสิงห์ พร้อมปืน ฟางมองอย่างไม่เข้าใจ
" ไม่เป็นอะไรใช่ไหมพี่โมะ พี่ฟาง " เฟย์รีบวิ่งเข้ามาหาทั้งสองคน พร้อมกับดึงฟางเข้าไปกอด ฟางยิ้มบางๆๆกอดตอบน้องสาวอย่างแสนรัก
" นายครับ ตำรวจขอพบนายกับคุณหนูครับ " ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งเข้ามาแล้วพูดดกับโทโมะ โทโมะพยักหน้าแทนก่อนจะเดินนำออกไป ส่วนเฟย์ก็พยักหน้าให้ฟางแล้วส่งยิ้มให้แล้วเดินจับมือฟางเดินตามโทโมะไป
" กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ดูหน้าซีดจะแย่อยู่แล้ว " โทโมะเอ่ยกับฟาง ที่กำลังนั่งรอตำรวจตรวจหลักฐานภายในงาน
" ไม่เป็นอะไรหรอก ฟางไหวแล้วอีกอย่างตำรวจเขาก็ให้อยู่ด้วย " ฟางหันมาตอบยิ้มๆๆให้โทโมะ โทโมะพยักหน้าให้กับความดื้อรั้นของหยงิสาว ฟางยิ้ม
" สงสัยนั่นจะใช่ตัวจริงของคุณวิศวะแล้วละแก " เสียงนักข่าวที่ถูกกันอยู่ด้านนอกงานพูดกันขึ้น มองไปที่ชายหญิงที่ยืนคู่กันก็พูด
" น่านสิ มางานนี้นี่คุ้มจริงๆๆ ถึงจะเสี่ยงไปหน่อยเหอะ " เสียงนักข่าวอีกคนพูดแล้วยิ้มให้กับนักข่าวคนอื่นๆๆ
" เดี่ยวหาอะไรกินก่อนไหมจะได้ืทานยา " โทโมะพูดหลังจากที่พวกเขาให้ปากคำกับตำรวจเสร้๗ก็เตรียมตัวที่จะกลับ
" อืม ก็ดีนะพี่ฟางเฟย์หิว " เฟ์ยเขย่าแขนพี่สาวเป็งเชิงอ้อน ฟางยิ้ม ก่อนจะพยักหน้า เฟย์ยิ้มอย่างดีใจก่อนจะกระโดดหอมแก้มพี่สาวแล้วเดินควงแขนฟางและโทโมะคนละข้าง
" เดินช้าๆๆสิเฟย์ พี่เดินไม่ทันนะ " ฟางบ่นเมื่อน้องสาวของเธอเอาแต่จั้ม โทโมะและเฟย์หัวเราะ
" อย่างว่าขามันสั้น " โทโมะพูดลอยๆๆ ฟางหันขวับไปมองอย่างไม่พอใจ
" กล้าว่ากันหรอ นิสัยไม่ดี "
" ก็มันจริงนี่นา " เฟย์ช่วยพูดอีกแรง ฟางย่งงอนเข้าไปใหญ่ ก่อนที่จะรีบเดินนำ สองคนไป โทโมะและเฟย์หัวเราะให้อารมณ์งอนของสาวร่างเล็ก
" คุณโทโมะครับ " กั้งที่ได้รับสายจากลูกน้อง ก็รีบพุดกับโทโมะ โทโมะและเฟย์หันกลับมามอง อย่างสงสัย ก่อนทีโทโมะจะพยักหน้าให้เฟย์เฟย์เลยเดินตามฟางไป
" พวกเพชรดำเล่นงานเรา ที่ผับทางภูเก็ตครับ " กั้งพูดด้วยน้ำเสียงเครียดและจริงจัง โทโมะกำมืออย่างโมโห มันเป็นใครกล้ามาลองดีกับพวกเขาขนาดนี้เลยงั้นหรอ
" เราเสียหายไปเยอะเท่าไร "
" หลายล้านอยู่พอสมควรครับ แล้วผมคิดว่าเราควรจะต้องลงไปตรวจสอบเอง " กั้งพูดแล้วก้มหน้าหงุดๆๆ
" ฉันจะลงไปดูด้วยตัวเอง นายไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย " โทโมะสั่งกั้งก่อนจะเดินไปขึ้นรถอีกคัน เพราะเขาต้องไปทำธุระต่ออีกอย่างโดยที่ให้เฟย์ไปกับฟางพร้อมกับบอดี้การ์ดอีกหลายสิบคน
" พี่ฟางเดี่๋ยวเฟย์มานะคะ " เฟย์และฟางที่แวะร่านอาหารก่อน แล้วเฟย์พูดกับฟางเมื่อเห็นเขื่อนเดินออกไปกับผู้ชายคนหนึ่งทำท่าลับๆๆล่อๆๆ
" เอ๊!!! " ฟางอุทานเมื่อเห็นเหมือนว่ามีใครบางคนที่เดินไปทางด้านหลังร้านที่เป้นสวนต้นไม้เงียบๆๆ เป็นเหมือนคนที่เธอรู้จักเลยตามไป
" คุณ คุณภาณุเดี๋ยวก่อน " ฟางตะโกนเรียกชื่อชายหนุ่มที่เธอเดินตามเขามา ป๊อปปี้หยุดยืนนิ่งแต่ไม่ยอมหันกลับมามองฟาง ฟางถอนหายใจ
" ขอบคุณสำหรับเรื่องเมื่อเช้านะคะ " ฟางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
" ฉันก็แค่เห็นว่าถ้า คนรักของเธอตายไปง่ายๆๆ มันก็ไม่มีอะไรสนุกๆๆให้ผมทำสิ จริงไหม " ป๊อปปปี้ตอบเสียงกวนๆๆก่อนจะหันกลับมายิ้มกวนใส่ๆฟาง
" เอาเถอะคะ ถึงยังไก็ต้องขอบคุณ เพราะฉันไม่ใช่คนอกตัญญูที่ไม่คิดจะขอบคุณคนที่ช่วยเหลือฉัน " ฟางพูดก่อนจะหันหลังกลับเพื่อจะเดินกลับไปที่โต๊ะเพื่อรอน้องสาว
ฟึ่บ!!
" อ๊ะ คุณทำอะไร ปล่อยนะ " ฟางที่กำลังจะเดินออกไป อยู่ดีดี ป๊อปปี้ก็ดึงฟางเข้าไปกอด ร่างเล็กที่เอาเปรียบก็โวยายทุบร่างสูงอย่างไม่ยอม
" คุณเป็นบ้าอะไรหน่ะ ปล่อยนะ " ฟางพยายามผลักป๊อปปี้ออกจากตัวของเธอแต่ก็ไม่เป็นผล ป๊อปปี้กลับยิ่งชอบใจแถมยังกอดเธอแน่นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
" จำป๊อปไม่ได้หรอฟาง .." ป๊อปปี้ค่อยๆๆกระซิบเบาๆให้ฟางได้ยินฟางที่ได้ยินก็ค่อยๆๆ นิ่งลงไปป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะค่อยๆๆลูปผมร่างบางอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ภาพต่างๆๆในอดีตจะค่อยๆๆฉายมาให้ร่างบางที่เงียบไปได้รับรู้
" ง่วงจังคืนนี้ขอนอนกอดได้ไหมครับ " เสียงชายหนุ่ม กล่าวอ้อนหยิงสาวคนรัก หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างไม่ค่อยไว้ใจ
" อะไรกันปกติแค่นี้ไม่เห็นบ่นนะคะ นี่ก็งานชิ้นสุดท้ายแล้ว ทำเสร้จแล้วหรอ " หญิงสาวพูดกับชายหนุ่ม คนรักอย่างเล่นๆๆ
" ก็เหนื่อยนี่ครับ คืนนี้ให้ป๊อปนอนกอดฟางนะ รับรองพรุ่งนี้ตื่นมานะมีกำลังฟิตปึ๋งปั๋งแน่นอน 55 " ป๊อปปี้พูดแบบสองแง่สองง่ามจนร่างบางหน้าแดง ยิ่งใบหน้าหวานขึ้นสีมันกลับยิ่งทำให้เขามีความสุข
" คนบ้าพูดอะไรเนี่ยห้ะ คืนนี้ฟางต้องกลับไปนอนบ้านนะป๊อป พรุ่งนี้คุณลุงจะกลับมาจากอเมริกาคงต้องไปเที่ยวกันหน่ะ " ฟางตอบก่อนจะส่งยิ้มบางๆให้ป๊อปปปี้
"เหอะ!! ไปเที่ยวกับคุณลุง หรือว่าไปเที่ยวกับไอ้โมะกันแน่ อย่าคิดว่าปีอปไม่รู้น่ะ ว่ามันคิดยังไงกับฟาง " ป๊อปี้พูดเมื่อนึกถึงผู้ชายอีกคนที่อยู่บ้านเดียวกับแฟนสาวของตัวเอง อย่างหงุดหงิด
" ไม่เอาหน่าป๊อป โมะกับฟางเป็นพี่น้อง เป็นเพื่อนกันนะ " ฟางเดินเข้าไปจับมือชายหนุ่มก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ ป๊อปปี้ถอนหายใจก่อนจะดึงฟางเข้าไปกอด ฟางยิ้้มกับการกระทำของแฟนหนุ่มก็กอดตอบ
" ป๊อปรักฟางนะ ...."
" ไม่ !! ฉันไม่รู้จักคุณ " ฟางที่นึกภาพในอดีตระหว่างเธอกับอดีตคนรัก ก็ตั้งสติได้ก่อนจะผลักป๊อปปี้ออก แล้วรีบเอามือกุมหัวอย่างเจ็บปวดก่อนจะรีบเดินหนีป๊อปปี้ไปหาเฟย์ทันที
" ยังไงเธอก็ลืมฉันไม่ได้หรอก ธนันต์ธรญ์ "
บ้านไทยานนท์
" ดอกดาวเรือง " หลังจากที่ฟางเดินหนีป๊อปปี้ออกมา ก็มาเจอกับเฟย์แล้วพากันกลับมาที่บ้าน ก่อนที่จะแยกย้ายกัไปพักผ่อน ฟางที่อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร้จแล้วแต่ยังนอนไม่หลับก็ออกมาเดินเล่น ข้างนอกบ้าน พอเดินไปเรื่อยๆๆ ก็เจอกันแปลงดอกดาวเรื่องอยู่ 2 -3 แปลงอยู่แถวๆด้านหลัง ของบ้าน ซึ่งติดกับบ้านพักของลูกน้อง คนรับใช้ภายในบ้าน
" คุณหนู " ปั้งที่กลับมาพร้อมกับโทโมะและแยกกออกมาเพื่อท่จะมาพักผ่อน เห็นฟางที่ยืนดูดอกดาวเรืองอยู่ก็เดินเข้าไปทัก อย่างตกใจ
" นี่ดอกดาวเรืองของนายหรอกั้ง " ฟางหันไปถามแล้วยิ้ม กั้งก้มหน้าเล็กน้อย ก่อนจะยืนก้มหัวให้คนรักของเจ้านาย ฟางยิ้มมองดอกไม้ก่อนจะหันมามองกั้งที่ยืนก้มหัวให้เธอก็เริ่มหงุดหงิด
" บอกแล้วใช่ไหม ว่าอย่าก้มหัวให้ฟาง กั้งหน่ะอายุมากกว่าฟางอีกนะ " ฟางพูด กั้งค่อยๆๆ เงยหน้ามาสบตากับสาวหวาน ก่อนจะรีบเบือนหน้าหนี ฟางก็หันกลับมาสนใจดอกไม้ต่อ
" คุณหนูชอบหรอครับ " กั้งถาม ฟางพยักหน้าช้าๆๆแต่ยังคงมองดอกไม้พวกนั้นต่อไป
" ถึงมันจะดูภายนอกแล้วไม่สวยหรู แต่ฟางว่ามันดูสว่างสดใสนะ " ฟางพูด แล้วหันมายิ้มให้กั้ง ก่อนที่กั้งจะเดินไปหยิบกรรไกรตัดกิ่งไม้มาแล้วตัด ดอกดาวเรืองมาให้ฟางประมาณ 3-4 ดอก
" ถ้าอย่างนั้น ดอกไม้ทุกดอกที่นี่ คือของคุณหนูนะครับ " กั้งพูดหลังจากที่ยื่นดอกไม้ให้ฟาง ฟางรีบส่ายหน้า
" ไม่เอาหรอก นายเป็นคนปลูก ก็เท่ากับว่านายเป็นเจ้าของพวกมันสิ ถ้าอย่างนั้น ฉันขอสั่งให้นายดูแลเจ้าพวกนี้ให้ดีที่สุด เข้าใจไหม " ฟางรีบปฏเสธแล้วสั่งกั้ง ชายหนุ่มรูปร่างสูงกำยำ ยิ้มรับ ก่อนที่ฟางจะเดินกลับไปพร้อมกับดอกไม้ในมือ กั้งมองตามแล้วยิ้มๆๆ
" ผมจะดุแลด้วยความรักและซื่อสัตย์ และสัญญาครับว่าจะรักตลอดไป " ...
วันี้มาอัพก่อนจะสอบหน้าาา โทษทีที่หายไปนาน หวังว่ารีดเดอร์จะไม่หายตามไรเตอร์ไปน่ะ 55 ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ ขอบคุณคนที่มาอ่านด้วย ไรเตอร์มาความสุขน่ะ ที่ได้อ่านคอมเม้น ที่ได้เห้นยอดอ่านเพิ่มขึ้น 55 แต่เรื่องนี้เป็นยังไง ก็คอมเม้นต์กันมาเลยน้าไรเตอร์จะพยายามปรับปรุงนะคะ อาทิตย์หน้า น่าจะไม่ได้มาอัพเลยเพราะสอบทั้งอาทิตย์แลยน้าา ขอโทษไว้ล่วงหน้าเลย แต่ลังสอบจะมาอัพน้าาา
อย่าเพิ่งหายกันไป อย่าเพิ่งทิ้งกันไหนนะคะ ...!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
