รักวุ้นวาย ยัยรุ้นน้องจอมแสบ

"เฮ้ย ป่านนี้ทำไมแก้วกับพิมยังไม่มาอีกนะ จินนี่"

  

      ฟางถามจินนี่ เมื่อคอยเพื่อนสาวอีก2คน ที่ยังไม่มาโรงเรียนอีก

 

"จินนี่ ว่าลองโทรถามพิมกับแก้วดีมั้ยฟาง"

 

"ก็ดี งั้นโทรเลย"

 

     จินนี่หยิบโทรศัพท์กดไปหาพิมทันที

 

"พิม อยู่ไหน ทำไมยังไม่มาอีก"

 

     จินนี่ถามเป็นชุดเลยหลังจากที่พิมรับสาย แม่คุณ ใครได้จินนี่เป็นแฟน ตั้งโดนโทรตามจิกบ่อยๆแน่

 

"พิม ว่าถึงแล้วกำลังจะมา"

 

"เฟย์ กินอยู่นั้นแหละ"

 

    ฉันหันไปเอ็ดน้องสาวตัวแสบ ที่นักกินขนมไม่รู้ร้อนอะไรเลย

 

"พี่ฟางอ่ะ ก็เฟย์หิวนิคะ อ่ะ นั้น.."

 

   เฟย์ชี้ไปทาง ยัยป้า ที่โดนกระปิราดเมื่อวานนี่น่า มาทำไมกันนะ 

 

"อ่ะ นี่หวาย นั้นมันพวก รกกระปินิ"

 

    เสียงยี่ยวนกวนประสาทดังขึ้น เราสามคนเลยหันไปมอง อย่างขวางๆ

 

"อี๋ ฟาง เฟย์ ได้กลิ่น ประปิ น้ำปลา น้ำส้มสายชู เน่าๆมั้ยอ่ะ นี่มันกลิ่นแรงระดับ โถ๋ส้วมยังเรียนแม่เลยอ่ะ"

 

"ใช่ๆ มันเหม็น มาทาง ทาง ทางนี้ ใช่แล้ว"

 

    ฉันชี้ไปทาง ยัย 5ตัว เอ้ย 5คนที่ยื่นหน้าขึ้นสี อย่างโกรธจัด

 

"นี่เธอว่าใครกันยะ หล่อน"

 

"นี่ ก่อนจะพูดให้คนอื่น หัดดูตัวเธอเองสะบ้างนะ"

 

เอะ เสียงใครฟะ  แย่งซีนฉันอีกละ ฟางคิด

 

"นี่ป้า แก่จนตีนกาขึ้นหน้าแล้วยังมาหาเรื่องเด็กอยู่อีกหรอ "

 

"กรี๊ดดด นังแก้ว"

 

   เสียงแก้วนั้งเอง ที่เดิมมากับพิมสองคนอย่างเอาเรื่ิอง

 

"จะกรี๊ดทำไม ยาย เอะ รึว่าเข้าสู่วัยทองแล้วหรอ 55 ดูสิ ทำหน้าอย่างกับกอรีล่า ของส่วนบุณ"

 

    พิมว่าพลางเดินมาประกบฟางกับจินนี่

 

"นัง พิมแกกล้าดียังไงมาว่าพวกฉัน"

 

"ใครว่าใครกัน เธอนี่ก็ดีแต่พูด ทีต่อหน้าผู้ชาย อ่อยสะหน้าบานเป็น ปลาหมึกหมกส้วม"

 

"กรี๊ดดดดด นังพิม แก อย่าอยู่เลย"

 

   มิล่าที่จะมาตบหน้าพิม แต่ฟางกับจินนี่ มาขวางไว้ก่อน

 

"ก็เอาสิ ถ้าพวกป้าตบเพื่อนฉัน พวกฉันจะต๋อยป้า ให้ตีนกา ลงไปใต้่ท้องป้าเลย"

 

   ฟางยืนชี้หน้ามิล่าที่ทำถ้าจะตบพิม 

 

"แกนังฟาง เธอกล้าดีงั้นหรอมานี่เลย"

 

   ทันใดนั้น ป๊อปปี้ก็ดึงฟางออกมาทำถ้าจะตบแตะต้องซะงักไว้ก่อนด้วยมือใครบางคน

 

"นี่พวกเธอจะจับมือฉันทำไมกัน...อ่ะ ป๊อปปี้"

 

"เธอกล้าดียังไงจะตบฟาง ห๊ะ ยัยหมูคลื่นเต่า"

 

"ป๊อปปี้คะ ป๊อปปี้ ป่าวตบนะคะ แต่จะดูน่ามันเฉยๆ"

 

"หน้าด้านเนอะ ตัวเองพูดออกมาเต็มปากว่าจะตบพี่สาวฉัน"

 

"เงียบนะยัยเด็กบ้า"

 

   ป๊อปปี้หันมาตะคอกใส่เฟย์ มีหรอคนอย่างเฟย์ไม่เคยกลัวใครเฟ้ยย

 

"ปากฉันจะพูด เก็บปากเน่าๆของเธอไปไว้ ที่พุงเธอเหอะ หัดดูสาระรูปตัวเองบ้างนะป้า แกแล้ว เลิกเรียนเถอะ"

 

"กรี๊ดด แก นังเฟย์"

 

   ป๊อปปี้หญิงที่จะหันมาตบเฟย์แทน แต่ฟางมาขวางไว้ก่อน

'เหอะยัยแสบห่วงแต่น้องไม่ห่วงตัวเองบ้างเลย'

 

"เก็บมือสกปรกของเธอไว้จับปี๊ดคุมหน้าเธอ อย่าเอามาเปื้อนหน้าน้องฉัน อย่าหาว่าฉันไม่ตื่นนะ"

 

    ฟางมาผเชิญหน้ากับป๊อปปี้หญิง ส่วนป๊อปปี้ชายก็แอบขำนิดๆนี่เธอเก่งไม่กลัวอะไรเลย ที่เอาตัวเองไปเทียบกับยัยป๊อปปี้ มันดูเหมื่อน หมูกับกระต่ายเลย 5555 

 

"พอเถอะ พวกเธอใสหัวไปเลยนะ อย่ามายุ่งกับคนของเราอีก "

 

"แต่โทโมะคะ หวายไม่ยอมให้คุณเข้าข้างมันหรอก"

 

"นี่ป้า ป้าเป็นแม่เค้าหรอ เค้าจะอยู่ข้างใคร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับป้าล่ะ เอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะนะ แก่แล้ว ไปอยู่บ้านพักชราสะเถอะ" แก้วพูดทำเอาโทโมะแทบจะปล่อยก๊ากออกมาแต่ต้องเก็บอาการไว้ก่อน ยัยนี่ปากร้ายจริง

 

"ไปเถอะหวาย ฝากไว้ก่อนเถอะพวกแก"

 

   มิล่า ชี้หน้าพวกเราแต่ล่ะคน เราก็เลยแลบลิ้นใส อย่าง สะใจ

 

  แบร่ๆๆๆๆ

แปะ

 

"อี๋ เค็ม ไอ้หมี ไอ้บ้า ใครใช้ให้นายเอานิ้วมาแตะ ห๊ะ"

 

   ฟางโว๊ยวายเมื่อป๊อปปี้เอานิ้วมาแตะที่ลิ้นเล็กของเธอ

 

"พอได้แล้วยัยตัวแสบ จะไปแลบลิ้นใสเค้าทำไม"

 

   ป๊อปปี้ว่าอย่างเอ็นดู กับการกระทำของเด็กไม่รู้จักโตของเธอ

 

"ชิ ไปเถอะพวกเรา เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน"

 

"ไม่ต้องหลอก วันนี้พวกเธอไม่ต้องไปเรียน"

 

   เขื่อนพูดแทรกขึ้นทำเอาเราทั้ง5คนต้องซะงักเท้าทันที

 

"หมายความว่าไง ไอ้เขื่อนแตก"

 

"ไม่รู้หรือไงว่าวันนี้ ครูเค้าประชุม จะไปเรียนกับผีรึไง"

 

โทโมะ พูดเสริม

 

"นี่อย่ามาพูดพร่ามนะ ไอ้ตุ๊ด ผีเผอที่ไหนกัน ปัญญาอ่อนแล้ว"

 

    แก้วพูดพลางเขยิบเข้าไปหาฟางติดๆทำเอาโทโมะ ที่อดหัวเราะไม่ไหว ปล่อยก๊ากออกมา 

 

"55555 ยัย นี่กลัวผี"

 

"หยุดเลยนะ ไอ้ตุ๊ด นายแกล้งฉันหรอหะ แกตายแน่"

 

   แก้วชี้หน้าโทโมะ แล้ววิ่งไล่โทโมะ รอบๆแถวนั้น ทำเอาทุงคนหัวเราะออกมาอย่างสนุก

 

"แฮ่กกกๆๆๆๆ"

 

"เป็นไง เหนื่อยรึไงยัยแก้ว"

 

    พิมเดินเข้ามาแซว แก้ว กับโทโมะที่นั่งหอบ เพราะการวิ่ง 

 

"พิม แกเห็นว่าฉัน กำลังร้องเพลงรึไง"

 

"555 หรา เพราะจัง เอาอีกสิ อย่างฟัง"

 

    ฟางช่วยเสริมอีกแรง

 

"อ่ะนี่น้ำ แก้ว"

 

"ขอบใจ นะจินนี่"

 

"เออ ลืม สิ คืนนี้ พวกเราจะชวนเธอไปบ้านไอ้ป๊อปปี้ มันน่ะ"   เขื่อนพูดขึ้นทำเอาเรานั้นต้องซะงักทันที ทำไมพวกเค้าต้องชวนพวกเราด้วยอ่ะ

 

"งานอะไร ทำไมต้องชวนเราด้วยอ่ะ"

 

   แก้วถามอย่างสงสัย

 

"พอดีว่า จะจัดงานเลี้ยงพี่สาวไอ้ป๊อปปี้น่ะ พึ่งจะกลับมาจากฝรั่งเศษ"

 

"อ้อ จะดีหรอ พวกเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันสักหน่อย"

 

"ก็เป็นสะสิ ใช่แล้ว อีกอย่างพวกฉันก็เป็นรุ่นพี่พวกเธอ แถมยังเป็นพี่รหัสพวกเธออีกด้วย"

 

"ห๊ะ อะไรนะ"   เราร้องเสียงหลังเมื่อได้ยิน นายเขื่อนพูดว่าพี่รหัส ทำไมพวกเราไม่เห็นรู้เลยอ่ะ 

 

"นี่มันเวรกรรมอะไรของพวกฉันเนี่ย"

 

   ฟางพูดออกมาอย่างหัวเสีย นี่เค้าจะได้ไอ้หมีนี่มาเป็นพี่รหัส ที่คอยปรึกษา หรอเนี่ย ไม่จริงๆๆ ทำไมฟ้าไม่เข้าข้างนางฟ้าตัวน้อยๆอย่างฉัน ทำไมต้องส่งไอ้ปีศาจร้ายกราจนี่มาด้วยอ่าาา

 

"ใช่ ฉันเป็นพี่รหัสเธอฟาง เพราะฉะนั้นเธอต้องอยู่ในความดูแลของฉัน ห้ามขดคำสั่ง ไม่งั้นฉันจะลงโทษเธอ"  ป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฟางทำเอาขนลุกซูซ่าเลยทีเดียว หญิงสาวเลยพลักหน้าหมอนั้นออกไป

 

      (แน่นอนค่ะ ป๊อปปี้ต้องเป็นพี่รหัสฟางอยู่ เค้าจองมานานแล้วด้วย อิอิ)