การินนายจะเอายังไง!!!จะรักหรือจะร้าย

     ลัลตื่นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นเธอปวดหัวและปวดคอเธอคิดว่าเมื่อคืนคงไม่ใช่ความฝันแน่ๆและเธอก็พึ่งนึกได้ว่าวันนี้ต้องเข้าเรียน

"หาาาาตายแล้วววเข้าเรียนนี่หน่า" ลัลร้องเสียงหลงพร้อมกับรีบอาบน้ำและแต่งตัว

เธอรีบวิ่งไปโรงเรียนอย่างด่วน เมื่อถึงโรงเรียนลัลก็ไปชนกับคนๆหนึ่งเข้าเขาสูงผมดำขาวซีดๆมือมีที่พันแผลยาวๆอยู่ ลัลตกใจที่มือเขาเป็นแผลแต่ไปชนเขาลัลเลยจับมือเขาและจะเอามาดูประมาณ5วิชายคนนั้นก็สะบัดมือออกจากมือลัลจนลัลชะงักทำหน้าเปลี่ยนสี และชายคนนั้นก็เดินจากไปหล่อยให้ลัลยืนงงอยู่อย่างเดียวดาย..

 การเข้าเรียนผ่านไปได้อย่างเรียบๆสบายๆแต่ก็มีอยู่คนหนึ่งทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไป

"นาย..." ลัลยังไม่ทันพูดจบ ชายคนนั้นก็หันมาแล้วพูดว่า

"ฉันชื่อการินยินดีที่ได้รู้จักฉัน อ้อ เธอคงเป็นเด็กใหม่ซินะ งั้นเอานี่ไป นี่คือของขวัญเด็กใหม่ขอให้มีความสุขกับโรงเรียนนี้ล่ะหึหึหึหึหึหึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"

ลัลชะงักชายผู้นั้นก็เดินจากไปอย่างงงๆอีกเช่นเคย

"เธอเป้นเด็กใหม่เหรอ" มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก

"จ้ะ ฉันชือ ลัลทริมาเรียกสั้นๆได้ว่า ลัล ก็ได้จ้ะ " ลัลพูด

"อ้อฉันชื่อ นีจ้ะส่วนนี้ เอม  ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ" นีพูด

"จ้ะ เอ่อ ถามอะไรหน่อยสิ การินเค้าเป้นคนยังไงเหรอ" ลัลพูด

"...เธอจะรู้ไปทำม้ายยยย...." นีพูด

"เอ่อฉันทำอะไรให้เธอลำบากใจอะไรหรือเปลา่าเอ่ยยย" ลัลพูดอย่างเกรงใจ

"เปล่าาาคือเอาเป็นว่านะ เค้าเป้นคนบ้าแบบ..บ้ามากๆมากของมากเลยล่ะ"  นีพูดแบบใส่อารมณ์

ลัลก้มหน้าลงมาดูของที่การินให้

"เอ่อ..บ้าจริงๆด้วยแฮะ" ลัลคิด

และเวลาของการเรียนก็จบลงไปอย่างรวดเร็ว...

เมื่อถึงเวลากลับบ้านลัลก็กลับบ้านก่อน6โมงหรือ6โมงประมาณนี้และเค้าก้ไปเจอกับการิน

ยืนพิงกำแพงอยู่ตรงกันข้างกับบ้านลัล

"อ...อ..อ...อ้าวบ้านนายก็อยู่แถวนี้เหมือนกันเหรอ" ลัลพูด

"เปล่าฉันแค่มาหาเธอน่ะ " การินพูด

"นายจะมาหาฉันเรื่องอะไรมีธุระอะไรไม่ทราบย่ะ" ลัลพูด

"เธอมีญาณอาถรรพ์ใช่มั้ย? สามารถมองเห้นคนตายหรือวิญญาณได้น่ะ และสามารถรับรู้ได้ถึงอาถรรพ์" การินพูด

"อืม..ใช่แต่ฉันก็ไม่อยากจะมีหรอกนะมันสร้างความวุ่นวายกับฉันมาเยอะมาก" ลัลพูด

"ทั้งที่ฉันอยากจะได้มันแท้ๆแต่ทำไม ทำไม กับคนอย่างเธอซึ่งไม่อยากได้ถึงมีทำไมทำไมไม่เป็นฉันห่ะ!!!ยัยบ้าถามหน่อยช่วยตอบหน่อยไม่ได้ไงห๊าาา"

ฉันตกใจที่การินพูดเพระาเค้าพูดใส่อารมณ์มากเค้าตะโกนใส่ฉันซึ่งฉันก็กำลังวิ่งเข้าบ้านเค้าก็วิ่งมาดึงมือฉันไปฉัน ผลักฉันจนตัวฉันพิงกำแพงและตอนนั้นฉันรู้สึกกดดันมากฉันจึงเผลอตบเค้าไปทีนึง

ฝนเริ่มตกลงมาฉัน และ การินก็ยืนก้มหน้าอยู่ท่ามกลางสายฝน ฉันตกใจกับสิ่งที่ทำลงไป

"ฉันขอโทษ" คำสั้นๆมักมีความหมายที่ดีออกมาฉันคิดได้แค่นี้พอพูดเสร็จฉันก็วิ่งเข้าบ้านแต่เค้าก็จับแขนฉันและจ...จ...จ...จู* ฉันเผลอคิดไปเองรึเปล่า?หรือเรื่องจริงเพราะตอนนี้ฉันอยู่ในบ้านของฉันเองฉันงงกับเรื่องนี้มาก

แต่ว่าเรื่องเมื่อคืนรู้สึกว่ามันจะเป็น..ตบ-จู*

"กรี๊ดดดดดด"