พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท2 YAOI 18+

"เอ้าทำไมไม่นอนล่ะ นอนสิ เซบาสเตียน"ชิเอลออกคำสั่งเมื่อยังเห็นเซบาสเตียนนั่งจ้องหน้าเขาอยู่

"นายน้อยยังไม่หลับเลยแล้วจะให้พ่อบ้านอย่างกระผมนอนก่อนได้ยังไงล่ะครับ การคำนึงถึงเวลานอนของเจ้านายเป็นหน้าที่ของพ่อบ้านนะขอรับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางกระเถิบตัวเข้ามานั่งใกล้ๆชิเอลแล้วก้มตัวลงมามองตาสีท้องฟ้าพรางเอามือลูบหัวนายน้อยของเขานั้นอย่างเอ็นดู

"ถึงฉันจะเพลียแต่มันยังไม่ง่วงนี่นา นายนอนก่อนเถอะ เซบาสเตียน"ชิเอลพูดพรางจ้องตาพ่อบ้านหนุ่มที่กำลังนั่งก้มหน้าลงมามองตาเขาแล้วปัดมือพ่อบ้านหนุ่มออกไม่ยอมให้ลูบหัว

"เห..ไม่ง่วงหรือขอรับ ให้กระผมตบก้นร้องเพลงกล่อมให้หลับดีมัยล่ะครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางทำท่าจับเด็กตัวนุ่มนอนตะแคง ชิเอลไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลยถูกจับนอนตะแคงได้อย่างง่ายดาย

"บ้า ฉันไม่ใช่เด็กทารกนะ ออกไปห่างๆเลยไป ชิ"ชิเอลโวยหน้าแดงกล่ำด้วยความอายพรางรีบพลิกตัวนอนหงายทันที กลัวโดนเซบาสเตียนจับตบก้นจึงเอามือเล็กๆของตนที่อ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงดันผลักตัวเซบาสเตียนออกห่างๆ

"นี่ทำไมไม่หาเสื้อผ้าให้ฉันใส่ล่ะหนาวนะ"ชิเอลบ่นเขารุ้สึกว่าอากาศเริ่มเย็นลงมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

"โอวววตายจริงผมลืมไปเลยว่านายน้อยยังแก้ผ้าอยู่ เดี๋ยวผมไปเอาเสื้อผ้ามาใส่ให้นะขอรับ"เซบาสเตียนพูดพรางลุกขึ้นจากเตียงเปิดตู้หาเสื้อนอนของมาสเตอร์ตัวน้อยแล้วหยิบออกมาจากตู้พรางเดินตรงมาที่เตียง

"ลุกไหวมัยขอรับ"เซบาสเตียนถามด้วยความเป็นห่วงพรางยื่นมือส่งให้ชิเอลจับ

"ไหว ไม่ต้องมาจับ"ชิเอลปัดมือพ่อบ้านออกแล้วค่อยๆตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่งด้วยตัวเองแต่เอาเข้าจริงๆกลับลุกไม่ขึ้น

"คิกๆๆ" เซบาสเตียนถึงกับอดหัวเราะไม่ได้

"ขำอะไรของนาย หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"ชิเอลตวาดใส่อย่างโมโหหน้าแดงกล่ำที่โดนพ่อบ้านหนุ่มหัวเราะเยาะ

"เล่นสนุกจนหมดแรงเลยนะขอรับทั้งๆที่เป็นครั้งแรกแท้ๆหักโหมทำเกินตัวซะขนาดนั้นไม่หมดแรงก็แปลกและ ลุกไม่ขึ้นใช่มัยล่ะ มาผมช่วย"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางยืนมือส่งมาให้ชิเอลจับ

"ชิ"ชิเอลจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์ยังคงนอนนิ่งไม่ยอมยื่นมือให้เซบาสเตียนจับ

"ส่งมือมาสิขอรับ หรือจะให้ผมอุ้ม"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางยื่นมือของตนส่งให้ แต่ชิเอลทำเป็นไม่สนใจมือของพ่อบ้านพรางพลิกตัวนอนตะแคงหนีหน้า 

"อ้าว"เซบาสเตียนถึงกับยื่นมือค้างพรางกระพริบตาปริบๆที่เห็นนายน้อยพลิกตัวเมินหน้าหนีเอาเสียดื้อๆ

"ดูท่านายน้อยคงไม่อยากใส่เสื้อผ้างั้นผมเอาไปเก็บที่เดิมดีกว่า"เซบาสเตียนพูดอย่างเนือยๆพรางทำท่าจะเอาเสื้อผ้าเดินกลับไปเก็บที่ตู้ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อจู่ๆก็โดนหมอนปาใส่ท้ายทอยเข้าให้

"โอยยา !!ปาหมอนใส่ผมทำไมล่ะขอรับ หรือนายน้อยไม่ต้องการหมอนงั้นผมยึดหมอนมานอนเองนะขอรับ"เซบาสเตียนแกล้ง

"เอาคืนมา"ชิเอลร้องบอกพรางยื่นมือจะเอาหมอน

"เอ้าก็นายน้อยปาส่งให้ผมแสดงว่านายน้อยให้ผมแล้วไม่ใช่หรือขอรับ"เซบาสเตียนแกล้งยั่วโมโหเด็กดื้อเล่นๆ

"ไม่ได้ให้ซักหน่อย เอาคืนมา เร็วสิ นี่คือคำสั่ง"ชิเอลตะโกนใส่แล้วยื่นมือจะเอาหมอนคืนอย่างเอาแต่ใจ 

"หึหึหึ เยสมายลอร์ด"เซบาสเตียนเอาหนอมกลับมาคืนให้แต่ไม่แค่คืนหมอนเพียงอย่างเดียวแต่เขายังจับแขนเล็กๆไร้เรี่ยวแรงของเด็กดื้อฉุดขึ้นมานั่งด้วยจะได้แต่งตัวให้เสร็จก่อนส่งเข้านอน

"อ๊ะ "ชิเอลร้องอย่างตกใจที่ถูกเซบาสเตียนฉุดดึงแขนให้ลุกขึ้นมานั่งอย่างกระทันหัน แล้วจับสวมเสื้อผ้าทันทีอย่างรวดเร็ว

"เอาหล่ะแต่งตัวให้นายน้อยเสร็จเสียที คราวนี้ก็นอนได้แล้วนะครับ"เซบาสเตียนสั่งเสียงเรียบ

"กล้าดียังไงมาออกคำสั่งฉัน ฉันจะนอนหรือไม่มันเรื่องของฉัน นายนั่นแหละรีบๆมานอนเลยเร็วๆสิ"ชิเอลออกคำสั่งอย่างไม่สบอารมณ์หน้าบึ้งตึง

"ก็ได้ขอรับงั้นผมนอนก่อนแล้วกันผมเองก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้วเหมือนกัน "เซบาสเตียนพูดอย่างเนือยๆพรางเดินตรงมาที่เตียงของชิเอลแล้วปีนขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆตัวชิเอลที่กำลังนั่งอยู่ แล้วก็พลิกตัวนอนหินหลังให้นายน้อยแล้วหลับตาลง

"อะไรกัน เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าเป็นพ่อบ้านต้องใส่ใจเวลานอนของเจ้านาย แล้วนี่นายมานอนก่อนฉันได้ไงน่ะ จะมากไปแล้วนะ"ชิเอลบ่นพรางจ้องแผ่นหลังกว้างของพ่อบ้านที่ถือวิสาสะนอนหลับไปก่อนเจ้านายอย่างไม่สบอารมณ์

"หึ บ่นอะไรอีกล่ะขอรับ ก็นายน้อยสั่งเองไม่ใช่เหรอ ว่าให้ผมนอนก่อนคุณน่ะ แล้วตอนนี้จะมากลับคำหรือไงขอรับ"เซบาสเตียนพลิกตัวลุกขึ้นนั่งหันมามองหน้าเด็กเอาแต่ใจที่ยังนั่งอยู่ข้างๆไม่ยอมนอนเสียที

"ชิ"ชิเอลทำเป็นเชิดใส่แล้วเอาหมอนปาใส่หน้าเซบาสเตียนแต่พ่อบ้านหนุ่มไหวตัวทันรับเอาไว้ได้เสียก่อน

"สงสัยยังมีแรงเหลือสินะขอรับ งั้นมาต่อกันอีกหน่อยเอาให้นายน้อยสลบไปเลยดีมัยขอรับ"เซบาสเตียนแกล้งขู่ ชิเอลถึงกับสะดุ้งหน้าแดงซ่านทันที

"บ้า ไม่เอาแล้ว ตรงนั้นของฉันมันยังเจ็บระบมอยู่เลยนะ"ชิเอลพูดอย่างไม่สบอารมณ์

"จะทายามัยล่ะขอรับเดี๋ยวทาให้"เซบาสเตียนถามอย่างเป็นห่วง ชิเอลหน้าแดงกล่ำด้วยความเขินพรางนึกถึงตอนที่โดนจับทายาต้องโดนนิ้วมือเรียวยาวของเซบาสเตียนล้วงเข้าไปในช่องนั้นอีก 

"อึ้ย มะไม่เอา ยะ อย่านะเซบาสเตียน"ชิเอลส่ายหน้าแดงซ่านรัวๆ 

"ทำไมล่ะ ก็นายน้อยเจ็บมากไม่ใช่หรือขอรับ มาน่าเดี๋ยวกระผมจะทายาให้"เซบาสเตียนแกล้งแหย่จับแขนเด็กดื้อไม่ยอมนอนลากตัวมาใกล้ๆ

"ไม่เอา ปล่อยนะ อย่า เซบาสเตียน ฉะ ฉันจะนอนแล้ว"ชิเอลอายหน้าแดงพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่ไม่มีเรี่ยวแรงให้ต่อต้านได้เลย จึงถูกเซบาสเตียนจับลากตัวมาใกล้ๆพ่อบ้านอย่างง่ายดาย

"นายน้อยง่วงแล้วหรือขอรับ ก่อนนอนมาทายาก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ระบมนั่งไม่ได้ขึ้นมาจะทำยังไงล่ะครับ"เซบาสเตียนถามอย่างเป็นห่วง

"ช่างฉันเหอะน่า จะนอนแล้ว ราตรีสวัสดิ์เซบาสเตียน"ชิเอลรีบล้มตัวลงนอนแล้วหลับตาทันทีด้วยความที่กลัวจะโดนเซบาสเตียนจับทายา แม้จะยังเจ็บอยู่ก็ตามแต่ใครจะไปยอมหันก้นให้เจ้านั่นทายาให้กันล่ะน่าอายจะตาย ซึ่งคราวนี้พอหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายเลยด้วยความเพลียจัด

"หึ บทจะนอนก็รีบนอนหลับง่ายๆเลยนะครับ กลัวถูกจับทายาขนาดนี้เชียว น่ารักจริงๆ ฝันดีนะขอรับ ราตรีสวัสดิ์นายน้อยของผม จุ๊บ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางก้มลงหอมแก้มใสๆนั้นอย่างอ่อนโยนแล้วห่มผ้าให้อย่างเอ็นดู 
จากนั้นก็ดึงตัวเด็กตัวนุ่มมานอนกอดซึ่งป่านนี้ผลอยหลับไปแล้วไม่งั้นเวลาโดนหอมแก้มคงส่งเสียงโวยวายแล้วล่ะ

"หึ ตัวอุ่นนุ่มน่ากอดดีจังเด็กคนนี้"เซบาสเตียนเอาแขนโอบหลังเด็กตัวนุ่มเอามานอนกอดเอาไว้แนบอกกว้างของตน แล้วเขาก็ค่อยๆหลับตาลงไม่นานก็ผลอยหลับไปเช่นกันด้วยความเหนื่อยล้า เข้าสู่ห้วงนิทราแห่งความฝัน ค่ำคืนนี้ช่างแสนยาวนานและเปรี่ยมสุข