ทางแยกหัวใจ

วันสุดท้ายของการสอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เย้!! สอบเสร็จสักที บายๆชีวิตมหาลัย วันใสของฉันนนนนนน”พ้อยตะโกนด้วยความดีใจ 4 ปีแห่งความยากลำบากของเธอได้จบลงเสียที

 

 

 

 

“เรียนจบทั้งทีแบบนี้ ไปฉลองที่ไหนกันดี”จินนี่กอดคอฟางและพ้อย เพื่อนรักทั้งสองคนของเธอ

 

 

 

 

“ไปทะเลกันมั้ย ไปพัทยากันอยากไปๆ”พ้อยชวนเพื่อนทั้งสองคน

 

 

 

 

“ไปสิ่ พรุ่งนี้ๆมั้ย ไปสักสองวันกำลังดี”จินนี่เห็นดีเห็นงามด้วยจึงชวนพ้อย

 

 

 

 

“อื้ม รอป๊อปกับมาก่อนไม่ได้เหรอ ป๊อปใกล้จะกลับมาแล้วนะ”ฟางหันไปถามความเห็นเพื่อนทั้งสองคนของเธอ เพราะเธอรู้สึกตะหงิดๆว่าจินนี่ไปโทโมะอาจจะไปด้วยก็ได้

 

 

 

 

“อีกตั้งนานนนนน ไปกันก่อนเหอะน้าๆ”พ้อยกอดอ้อนฟาง

 

 

 

 

“ขอดูก่อนนะ อยากให้ป๊อปไปด้วยจริงๆนี่”ฟางมองเพื่อนของเธอ พลางทำท่าคิดหนัก กับสายตาเอือมๆของพ้อยจินนี่

 

 

 

 

“แก อิป๊อปมาค่อยไปอีกรอบก็ได้ หน่าๆๆๆๆ ไปเหอะ”จินนี่จับแขนฟางช่วยพ้อยตื้ออีกแรง

 

 

 

 

“งั้น…ไปก็ได้” ฟางตอบยิ้มๆ ทั้งที่ในใจอยากทำขนมอยู่บ้านมากกว่า แต่ก็ไม่อยากทิ้งให้เพื่อนๆกร่อยอยู่ดีจึงตอบตกลง

 

 

 

 

“เฮ้ยยย โทโมะมาพอดี มานี่ๆ”พ้อยโบกมือเรียกโทโมะที่เพิ่งลงมาจากห้องสอบ

 

 

 

 

“อ่าว เป็นงัยทำกันได้บ้างมั้ย”โทโมะเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา สายตาเค้าเหลือบไปมองฟางที่ยืนมองไปทางอื่น

 

 

 

 

“โทโมะ ไปมั้ยสรุป ยืนเหม่ออะไร ไปดิ่ๆนายอุตส่าติวให้พวกชั้นทั้งที”พ้อยเขย่าแขนโทโมะ เค้าจึงหันไปตอบตกลงทันที ได้ยินดังนั้นฟางจึงตัดสินใจเดินหนีออกมาจากวงสนทนาทันที

 

 

 

 

“อ้าว ฟางจะไปไหน กลับพร้อมกันสิ่เดี๋ยวไปส่ง”จินนี่ที่เห็นฟางเดินออกไปก็หันไปถาม

 

 

 

 

“ฉันรีบอ่ะ ไปก่อนนะ บายๆ”ฟางหันมาโบกมือให้ลาให้จินนี่และพ้อย เธอรีบเดินออกไปจากตรงนั้นเพื่อตรงดิ่งกลับบ้านทันที เธอไม่อยากเจอ ไม่อยากเห็นโทโมะเลยสักนิด ในเมื่อเค้าเลือกที่จะเย็นชาใส่ เธอก็จะไม่ใส่ใจเค้าอีกเช่นกัน

 

 

 

 

 

“สรุปไปวันไหน จะได้เตรียมตัวถูก”โทโมะ หันมามาถามจินนี่และพ้อย

 

 

 

 

“พรุ่งนี้ 9 โมงเช้าเจอกันบ้านฟาง โอเคนะ”จินนี่หันมาตอบด้วยสายตาที่ดีใจอยู่มิใช่เล่น ไปทะเลครั้งนี้เธอจะบอกความรู้สึกในใจให้โทโมะได้รับรู้สักที

 

 

 

 

“อื้ม โอเค ไว้เจอกัน ขอตัวก่อนนะ”โทโมะส่งยิ้มและเดินออกมา ระหว่างทางเค้าก็คอยมองหาฟาง หลังจากวันนั้นที่โรงพยาบาลเค้าก็ไม่เคยเจอฟางอีกเลย ไม่มีการติดต่อขึ้นระหว่างเค้ากับเธอ ไม่ไลน์  ไม่เฟส ฟางไม่แม้แต่ตั้งสเตตัสหรือโพสอัพเดตอะไรทั้งสิ้น สีหน้าของฟางไม่ค่อยสู้ดีนัก อาจเป็นเพราะอ่านหนังสือดึก พักผ่อนไม่เพียงพออีกตามเคย

 

 

 

 

 

“หายไปไหนของเค้าแล้ววะ”เมื่อหาฟางไม่เจอเค้าจึงตัดสินใจขับรถกลับบ้าน เมื่อเดินเข้ามาในบ้านก็พบกับพ่อของเค้า เค้าจึงเดินเข้าไปทักทาย

 

 

 

 

“ไง ไอ้ลูกชาย สบายดีมั้ย”วิศณุถามลูกชายคนเก่ง ที่เพิ่งกลับบ้านมา วิศวะเป็นลูกชายคนเล็กของบ้าน ที่เค้าภาคภูมิใจมาก วิศวะเป็นเด็กที่มีความคิดเป็นของตัวเองสูง แถมการเรียนยังดีไม่มีขาดตกบกพร่อง แต่ติดที่ว่าลูกชายเค้าไม่มีแฟนนี่สิ

 

 

 

 

“สวัสดีครับคุณพ่อ สบายดีครับ” โทโมะตอบสั้นๆได้ใจความ แต่ผู้เป็นบิดาก็เข้าใจว่าลูกชายของเค้าค่อนข้างพูดน้อยแต่เด็ก นอกจากจะเจอคนที่ถูกใจจริงๆ

 

 

 

 

“เมื่อไหร่จะมีแฟน หืม เรา เป็นเกย์หรือเปล่าเนี่ย ไม่ได้เชียวนะ”วิษณุ หวั่นในในตัวลูกชายเค้าไม่น้อย หน้าตาที่ใสหล่อเหลา นิสัยพูดน้อย นิ่งเงียบ ทำให้เค้าอดคิดไม่ได้

 

 

 

 

“ไม่ใช่แล้วครับพ่อ ผมแมนเต็มร้อย แต่ยังไม่เจอคนที่ถูกใจเลยครับ คนสมัยนี้ต้องดูกันนานๆ”โทโมะตอบ

 

 

 

 

“อื้ม งั้นก็ดี อ่อ คราวก่อนที่คุณทรงพลกับภรรยามาบ้าน บอกว่าเราไปปาร์ตี้อยู่บ้านเค้า บ้านนั้นก็มีลูกสาวสวยใช้ได้เลยทีเดียวนะ ก่อนหน้านี้พ่อเคยจะให้หมั้นหมายกับหนูฟาง ลูกสาวคนโตบ้านนี้ พ่อสแกนแล้วได้อยู่น่ะ” วิษณุชอบนิสัยของคนครอบครัวนีระสิงห์ ครอบครัวนี้น่ารักอบอุ่น ถ้าจะมาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเค้าได้ก็ย่อมดี

 

 

 

 

“ครับ ผมเป็นเพื่อนฟาง รู้จักกันตอนติวหนังสือ แล้วผมก็รู้สึกชอบฟางมากครับพ่อ”โทโมะหันไปตอบบิดาของเค้า เพราะเค้าและบิดามีอะไรมักจะพูดกันตรงไปกันมา ไม่ปิดบังอยู่แล้ว เค้าจึงตัดสินใจบอกพ่อเค้า

 

 

 

 

“ให้มันได้อย่างนี้สิ่ ไอ้ลูกชาย”ก่อนที่วิษณุจะชื่นชมยินดี โทโมะก็ขัดขึ้นมาก่อน

 

 

 

 

“แต่ฟางมีคนรักแล้วครับ เค้าเป็นลูกชายคุณนริศ ชื่อภาณุ”โทโมะพูดแทรกบิดาเค้าขึ้นมา

 

 

 

 

“ภาณุ ภาณุ นั่นเจ้าป๊อปเค้าเป็นคู่กับหนูพิม ลูกสาวเจ้าสัวพรชัยหนิ ไม่ไหวๆ อย่างนี้หนูฟางก็แย่หน่ะสิ น่าสงสารเลยทีเดียวนะนั่น”วิษณุรู้ว่าภรรยาเจ้าสัวพรชัยนั้นร้ายกาจแค่ไหน

 

 

 

 

“ผมรู้สึกดีนะที่ได้อยู่กับฟางตอนแรกๆ หลังๆผมรักเธอขึ้นมาจริงๆ ทั้งๆที่ผมก็รู้นะว่าฟางมีแฟนอยู่แล้ว ยิ่งได้รู้ว่าแฟนเค้าชอบทำให้เสียใจ ผมก็อยากปกป้องอยากดูแลเธอ บางทีเธอก็ทำว่าเหมือนมีใจให้ แต่สุดท้ายเธอก็เลือกกลับไปคบกับคนรักเธอ ที่ผ่านมามันแลเหมือนว่าเธอให้ความหวัง ผมเลยตัดสินใจเดินออกมา ก่อนที่จะเจ็บไปมากกว่านี้”โทโมะหันไปบอกบิดาของเค้า

 

 

 

 

“ถ้าพ่อเป็นโมะ พ่อจะอยู่ข้างๆหนูฟางนะ พ่อไม่รู้หรอกนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่คนที่เรารักกำลังตกอยู่กับวังวนแห่งความทุกข์แบบนี้พ่อก็คงทิ้งเค้าไม่ลง ส่วนการให้ความหวัง มันอาจเป็นการที่เราชอบหรือรักเค้าสิ่งที่เค้าทำบางอย่างเราเลยตีความเข้าข้างตัวเองหรือเปล่า ยังไงซะคุณนายของเจ้าสัวเค้าก็คงไม่ยอมปล่อยลูกชายคุณนริศไปอยู่ดี ขึ้นอยู่ที่ตัวเราแล้วนะว่าจะตัดสินใจยังไง ไปพักผ่อนไปลูก สอบมาเหนื่อยๆไม่ใช่เหรอ”วิษณุตบบ่าลูกชายก่อนจะลุกไป ทิ้งให้โทโมะได้ทบทวนความรู้สึกตัวเองว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป

 

 

 

 

“เธอจะเป็นยังไงบ้างนะฟาง”โทโมะทบทวนในสิ่งที่พ่อเค้าพูด วันนั้นฟางเมามากอาจจะไม่รู้ว่าทำอะไรลงไป ทั้งๆที่ฟางก็ขอโทษเค้าแล้ว แต่เค้ากับเลือกที่จะไล่คนที่เค้ารักไปไกลๆจากเค้าเพราะสิ่งที่จินนี่พูดมันก็ทำให้เค้าคิดว่าเค้าควรถอยออกมา เพราะไม่อยากเจ็บอีก เค้าไม่รู้ว่าฟางรู้สึกยังไงกับเค้า คำพูดของฟางที่ทำให้เค้ารู้สึกมั่นใจว่า ฟางไว้ใจในตัวเค้า รอยยิ้มที่จริงใจของฟางมันทำให้เค้ามีความสุขไม่น้อย หรือว่าเค้าจะยอมเจ็บต่อไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

****ตอนหน้าไปพัทยาาาาา โทโมะจะเอางัยดี ไปต่อหรือถอยดีน้า แอบบอกฟางเริ่มเปลี่ยนไปล่ะหลังจากตอนนี้ ติดตามๆ แต่ไรท์เตอร์นั่งตัดตอนไป 7 ตอน เร่งให้จบแล้ว อีกสองสามตอนเจอป๊อปชัวน์ เมื่อวานกลับดึกเลยไม่ได้อัพโทษทีน้า***

X