ทางแยกหัวใจ

“เรื่องมีอยู่ว่าอะไรเล่า ลุ้นนะเว้ย” พ้อยโวยวายกับท่าทีกระอักกระอ่วนของจินนี่

 

 

“อย่าเร่งสิ ซีเรียส แล้วก็ขอให้เรื่องนี้เป็นความลับนะ” จินนี่ทำหน้าจริงจัง พ้อยก็รู้ได้ทันทีว่ามันเป็นเรื่องสำคัญ

 

 

 

“ฉันรู้แล้วนะว่าผู้หญิงของป๊อปที่พวกเราสงสัย ที่แท้ก็คือพิม ฉันเคยสงสัยมาก่อนนะ แต่ก็คิดว่าตัวเองคงคิดมากไป จนวันนั้นที่ฉันไปตามป๊อปอ่ะ ฉันขึ้นไปบนห้องเขียนแบบแล้วเจอป๊อปอยู่กับพิมกอดซบกันอยู่บนห้องอ่ะฉันแปลกใจก็เลยแอบฟังดูสักพัก ก็บังเอิญได้ยินว่าสองคนนี้สอบชิงทุนไปเรียนปารีสด้วยกัน แล้วหลังจากเรียนเสร็จกลับมาสองคนนี้ก็จะแต่งงานกัน เรื่องนี้มีอีกคนที่รู้นะ ไอ้หนมจีนงัย มันรู้ตั้งแต่แรกว่าป๊อปกับพิมคบซ้อนกัน แล้วสิ่งที่ฉันสงสัยในอดีต ฮึกๆ ทั้งหมดมันคือยัยพิมจริงๆอ่ะพ้อย” จินนี่เล่าเรื่องที่แสนน่าอึดอัดใจทั้งหมดให้พ้อยฟังก็ร้องไห้ออกมา เธอไม่คิดว่าคนที่ร้ายที่สุดจะเป็นเพื่อนในกลุ่มด้วยกันที่ทำร้ายเพื่อนในกลุ่มด้วยกันเอง

 

 

 

 

“เดี๋ยวๆ ฉันไม่งง ไม่สับสนนะ แต่แกพิมจริงๆเหรอ คิดไปเองหรือเปล่าวะ แกใจเย็นๆ” พ้อยช็อคกับเรื่องราวทั้งหมดก็ได้แต่ปลอบใจจินนี่ บางทีจินนี่อาจจะเข้าใจผิด ให้ตายสิเธอไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น

 

 

 

 

“แกดูนี่” จินนี่ยืนโทรศัพท์ให้พ้อยดู เมื่อเปิดคลิปขึ้น

 

 

 

“วันนี้วันอะไรเอ่ย ไหนบอกพิมสิ๊” พิมเดินถือกล้องไปหาชายหนุ่มปริศนาคนหนึ่ง

 

 

 

“ว่ายังไงคะ หืมมม”ชายหนุ่มคนนั้นดึงพิมมานั่งบนตัก แล้วหอมแก้ม

 

 

 

“วันนี้วันอะไรป๊อป จำได้หรือเปล่าไม่งั้นพิมงอนนะ”พิมจิ้มแก้มป๊อปอย่างคาดคั้นคำตอบ

 

 

 

“ก็วันครบรอบของเรางัยครับคุณคู่หมั้น ป๊อปจำงั้นขอรางวัลเลยนะ”ป๊อปดึงพิมมาจูบอย่างดูดดื่มแล้วผลักลงโซฟา

 

 

 

 

“อื้มมมม พิมรักป๊อปนะ” ทั้งสองคนเริ่มบรรเลงเพลงรักแล้วภาพในคลิปก็ตัดไป

พ้อยถึงกับปล่อยโทรศัพท์จินนี่ลงพื้นแล้วปล่อยโฮออกมา จินนี่เข้าไปกอดพ้อยแล้วร้องไห้ออกมาด้วยกัน

 

 

 

“อย่าบอกฟางนะจินนี่ ฮือออ จะทำยังไงดี ทำไมมันต้องเกิดเรื่องแบบนี้ด้วยวะ” พ้อยซบจินนี่แล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

 

 

 

“พ้อย จินนี่คิดว่าเราควรบอกฟางนะ ไม่งั้นฟางจะกลายเป็นคนโง่ที่โดนเพื่อนกับแฟนตัวเองหลอก แล้วเราสองคนก็ไม่ต่างอะไรกับผู้สมรู้ร่วมคิดนะ ฉันตัดสินใจบอกแกเพราะอยากจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด แล้วฟางก็ต้องเจ็บน้อยที่สุด ส่วนเพื่อนทรยศแบบนั้นฉันจะไม่นับว่ามันเป้นเพื่อนของเราอีก ทำร้ายเพื่อนได้อย่างเลือดเย็น เลว” จินนี่พูดแล้วกำมือแน่นด้วยความแค้น

 

 

 

“คนที่เลวคือไอ้ป๊อปต่างหาก รู้ทั้งรู้มันยังจะทำ ฉ้นไม่ปล่อยมันไว้แน่” พ้อยพูดด้วยความเกลียดชัง เพราะผู้ชายคนเดียวแท้ๆที่ทำให้เพื่อนเธอต้องทะเลาะกัน

 

 

 

….ทางด้าน โทโมะ –ฟาง…

 

 

 

“โทโมะ นายนี่เสียมารยาท เพื่อนฉันยังคุยกับฉันไม่เสร็จเลยน้า แล้วนี่จะพาฉันไปไหน ” ฟางโวยวายขึ้นแล้วกันไปมองโทโมะที่ขับรถแล้วไม่พูดอะไร

 

 

 

“ฉันมีปัญหาอยากคุยกับเธอ” โทโมะขับรถพาฟางมาที่สวนสาธารณะในหมู่บ้านของฟาง

 

 

 

“อยากปรึกษาอะไรหล่ะ ได้สิ ว่ามา” ฟางพูด

 

 

 

“ฉันอยากปั่นจักรยานน้ำรูปเป็ดอันนั้น ไปปั่นเป็นเพื่อนกันหน่อยสิ” โทโมะจูงมือฟางไปปั่นจักรยานน้ำรูปเป็ดด้วยกัน

 

 

 

“เรื่องแค่นี้อ่ะนะ ทำซะตกอกตกใจว่ามีเรื่องอะไร” ฟางส่ายหน้าใส่

 

 

 

“ฉันอยากคุยเงียบๆมากกว่า อยากพาเธอมาผ่อนคลายด้วย”โทโมะพูดแล้วปั่นเรือไปเรื่อยๆ

 

 

 

“อื้ม ก็เยอะแต่ก็ไม่อยากคิดแล้ว อยากเรียนจบ รีบๆทำงาน ไปไหนไกลๆ” ฟางเหม่อลอยออกไป แค่คิดว่ารักของเธอกับป๊อปต้องสุดทางทุกอย่างก็แลแย่ไปหมด

 

 

 

“ฉันรู้ว่าเธอต้องเจออะไรบ้าง ถึงมันจะไม่ทั้งหมด แต่ฉันอยากอยู่ข้างๆเธอตลอดไปนะฟาง” โทโมะพูดแล้วดึงมือฟางมาจับไว้

 

 

 

“นายต้องการจะสื่ออะไรกันแน่”ฟางมองโทโมะด้วยท่าทีที่สงสัย ทำไมเค้าคนนี้ถึงคอยอยู่ข้างเธอตลอด

 

 

 

 

“ฉัน…” โทโมะหลบตาฟาง

 

 

 

“นี่ หลบตาทำไมมีอะไรโมะ”ฟางดึงแขนโทโมะ ทำให้หน้าของเค้าและเธออยู่ใกล้กันมาก ทั้งสองคนค่อยๆโน้มหน้าเข้าหากันเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่

 

 

 

 

“ฟาง…”ป๊อปที่เห็นฟางยังไม่กลับบ้าน เค้าจึงมาตามหาเธอที่สวนสาธารณะที่เธอชอบมา แล้วสายตาเค้าก็ดันไปเห็นร่างเล็กที่คุ้นคุ้ยกำลังจูบกับผู้ชายคนนึง เค้ารู้สึกเหมือนตัวชาๆ หรือว่าฟางกำลังจะหมดรักเค้าถึงทำแบบนี้ ป๊อปมองทั้งสองแล้วกำมือแน่น

 

 

 

“ป๊อปจะไม่มีวันปล่อยฟางไปให้ใครแน่” พูดจบชายหนุ่มก็ขับรถไปรอฟางที่บ้าน

 

 

 

"โทโมะ ฉันอยากกลับบ้าน" ฟางที่ได้สติก็พูดขึ้นขณะที่เค้าและเธอกำลังจะจูบกัน

 

 

"ฉันขอโทษนะ เดี๋ยวฉันไปส่ง"โทโมะพูดจบก็พาฟางขึ้นฝั่ง ระหว่างกลับทั้งสองคนมีแต่ความเงียบเพราะอารมณ์ที่เกือบเผลอไผลไป จนถึงบ้านฟาง

 

 

"กลับบ้านดีๆนะ พน มีติวพิเศษทั้งวันจะได้ฟิตๆ เดี๋ยวฟางก็จะรีบนอนเลย แล้วเจอกันนะ ถึงแล้วไลน์มาบอกด้วยนะ บายๆ" ฟางลงจากรถแล้วโบกมือลาโทโมะ

 

 

"รับทราบครับผม กระผมนายโทโมะขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ" โทโมะโบกมือลากวนๆแล้วขับรถกลับบ้านไป

 

 

"เฮ้อออ เหนื่อยชะมัด คุณพ่อคุณแม่ไปทำงานต่างจังหวัดแล้วก็ไม่บอกฟางจะได้หาข้าวทาน ชิ"ฟางอ่านโน๊ตที่คุณแม่ของเธอติดไว้อย่างเซ็งๆ

 

 

"มีความสุขมากมั้ยฟาง ป๊อปโทรไปทำไมไม่รับ!!"เสียงป๊อปดังขึ้น ฟางหันไปด้วยความตกใจ

 

 

**** แล้วก็จบบบ หายไปนานลืมกันเลย >< เดี๋ยวมาอัพต่อ ตอนหน้าสนุกมั้ยน้า ป๊อปจะทำอะไรหนอ**** 

X