กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอ เอ่อ กาแฟมั้ย”โทโมะเห็นแก้วตื่นขึ้นมาในวันต่อมาก็เกาหัวด้วยความเขินแล้วยื่น

กาแฟที่ถือให้

 

 

 

 

 

“อะไร เขินเรื่องเมื่อคืนหรอ”แก้วยิ้มแล้วคลานไปใกล้ๆโทโมะก่อนจะพูด ทำให้โทโมะยิ่งหน้าแดง

กว่าเดิม เพราะเมื่อคืนเขาตั้งใจจะไปเที่ยวหาเพื่อนที่มาเที่ยวที่ผับแต่ต้องเจอกับแก้วที่เมาและ

เสียใจอะไรบางอย่าง เลยหมายะพาเธอกลับบ้าน แต่กลายเป็นว่าเขากับเธอต้องมาจบกันบนเตียง ที่

บ้านของเขา

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่เมื่อคืนโทโมะไม่รู้จักหักห้ามใจ แล้วนี่เป็นครั้งแรกของแก้วด้วย”โทโมะนั่งลงปลาย

เตียงข้างๆแก้วแล้วพูดขึ้นเมื่อเห็นร่องรอยจากกิจกามเมื่อคืนของเขาและเธอบนเตียงและคราบเลือด

ของแก้ว

 

 

 

 

 

“อย่างน้อยเสียเวอจิ้นให้โทโมะก็ดีกว่าเสียให้ชายแปลกหน้าละกันน่า”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“บ้าน่า ได้ไง ถึงแม้ว่าสมัยนี้คนส่วนใหญ่จะไม่ถือเรื่องone night standกันก็เหอะ แต่โทโมะถือ

นะ”โทโมะรีบพูด

 

 

 

 

“แล้วจะทำไมอ่ะ ขอแก้วแต่งงานหรอ บ้าน่า เราเองก็เรียนทั้งคู่”แก้วพูด

 

 

 

 

“แต่โทโมะต้องรับผิดชอบแก้วนะ เพราะลูกผู้ชายทำผิดก็ต้องรับผิด ต้องรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเอง

ทำ”โทโมะหันมาสบตาแก้วแล้วพูดอย่างจริงจังทำให้แก้วสะอึกนึกถึงป๊อปปี้ที่ทำฟางท้องก็ซึมแล้ว

น้ำตาไหลออกมาพลางกำมือแน่น

 

 

 

 

 

“นั่นสินะ ทำอะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบ”แก้วพูดย้ำอีกครั้งกับความผิดพลาดตัวเองจนกลายเป็นเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ตายล่ะ อย่าร้องสิ ไม่ร้องนะแก้วๆ”โทโมะตกใจรีบปลอบแก้วยกใหญ่

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะโทโมะแต่แก้วไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ”แก้วพูดพลางปาดน้ำตา

 

 

 

 

 

 

“ถ้าแก้วไม่เป็นไรแต่เราเป็นนะ เอ่อ แก้วโทโมะขอรับผิดชอบเรื่องเมื่อคืน เรามาคบกันเถอะ”โทโมะ

รีบพูดทำให้แก้วเหวอ

 

 

 

 

 

“เอาจริงดิโทโมะ”แก้วที่กำลังเศร้าก็ปรับอารมณ์แทยไม่ทันก่อนจะถาม

 

 

 

 

“จริง ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น คบกันนะ”โทโมะยืนยันแล้วถามแก้วอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“อื้ม เอางั้นก็ได้”แก้วนิ่งสักพักก่อนจะตอบตกลงกับโทโมะเพราะเธอคิดไว้แล้วว่าความสัมพันธ์ของ

เธอกับป๊อปปี้มันคงสุดทางแล้ว เพราะป๊อปปี้กำลังจะเป็นครอบครัวเดียวกับฟาง น้องสาวของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ป๊อป ความจริงฟางว่าพี่ไม่น่าลำบากย้ายมาที่บ้านฟางเลยนะคะ บ้านมันเล็กกว่าพี่ป๊อปตั้ง

เยอะ”ฟางพูดเมื่อวันต่อมาป๊อปปี้ตัดสินใจย้ายเสื้อผ้าของตัวเองมาอยู่กับฟางที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร พี่ก็ต้องดูแลเมียพี่สิ กำลังท้องอยู่นะ”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมฟางเบาๆทำให้

ฟางยิ้มดีใจโดยหารู้ไม่ว่าที่ป๊อปปี้อยากย้ายมาบ้านฟางแทนบ้านตัวเองเพราะอย่างน้อยรักไม่ได้ก็ขอ

ได้อยู่ใกล้ๆแก้วก็พอ

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิคะ นี่พี่แก้วหายไปไหนก็ไม่รู้เมื่อคืนก็ไม่กลับบ้านด้วยสิ”ฟางพูดพร้อมกับโชว์เบอร์ที่ฟางโทร

หาแก้วแต่ไม่มีคนรับ

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ แก้วหายไปตั้งแต่เมื่อคืนทำไมไม่บอกพี่”ป๊อปปี้แทบร้อนเป็นไฟเมื่อแก้วหายไปแล้วรีบว่า

ฟาง

 

 

 

 

 

 

“ก็ฟางคิดว่าพี่แก้วคงไปเที่ยวแล้วกลับมาดึกตามเคย ฟางเลยไม่บอกใครแต่นี่ฟางตื่นมาพี่แก้วก็ยัง

ไม่มา”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“แก้วทำไมถึงทำตวแบบนี้นี่จะบ่ายอยู่แล้วยังไม่เข้าบ้าน พี่จะไปตามหาแก้ว”ป๊อปปี้กดโทรศัพท์โทร

หาแก้วรัวพลางบ่นถึงแก้วก่อนจะร้อนใจ ตัดสินใจคว้ากุญแจรถหมายจะออกไปตาม

 

 

 

 

 

 

“นี่จะย้ายมาอยู่ด้วยกันที่นี่งั้นสิ”แก้วที่เปิดประตูบ้านเข้ามาเห็นข้าวของป๊อปปี้ก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“หายไปไหนมาทั้งคืนทำไมพึ่งกลับ มือถือทำไมไม่รับสายห้ะ”ป๊อปปี้โมโหเดินมากระชากตัวแก้วไป

ถาม

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย แก้วเจ็บนะป๊อป แก้วจะไปไหนมันก็เรื่องของแก้ว อย่ามายุ่งได้ป้ะ”แก้วโวยวายพยายามดิ้น

ออกจากการเกาะ

 

 

 

 

 

“ทำไมจะยุ่งไม่ได้ห้ะ ก็ในเมื่อเรา”ป๊อปปี้หลุดปากจะพูดความจริง

 

 

 

 

 

“ป๊อป เงียบ”แก้วรีบพูดดัก

 

 

 

 

“พวกพี่เลิกทะเลาะกันเถออะค่ะ พวกพี่เป็นเพื่อนกันนะคะ”ฟางรีบเข้าไปห้ามแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ใช่พวกเราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนเวลาไปไหนก็ควรจะบอกไม่ใช่หายไปดื้อๆแบบนี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ แต่เพื่อนบางทีเค้าอยากจะมีพื้นที่ส่วนตัวที่ต้องการอยู่คนเดียวบ้าง เข้าใจนะ”แก้วตอกกลับแล้ว

สะบัดตัวหนีป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปเป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมพี่ถึงต้องโมโหพี่แก้วขนาดนี้ล่ะคะ”ฟางรีบเดินไปถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ก็แค่เป็นห่วงเพื่อนนิดหน่อยจ้ะฟาง ไม่มีอะไรหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟางไว้

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะคะ ฟางเองก็ห่วงพี่แก้วเหมือนกันแต่พี่ป๊อปต้องไม่เป็นแบบเมื่อกี้อีกนะคะ ฟางรู้ว่าพี่

แก้วเปนคนดื้อเงียบถ้ายิ่งโดนดุแบบนั้น พี่แก้วก็จะยิ่งไม่ยอมแพ้ พี่ป๊อปเราเก็บของกันต่อเถอะค่ะ

เดี๋ยวฟางจะหาอะไรให้พี่ทานนะคะ”ฟางที่เข้าใจว่าป๊อปปี้นั้นเป็นห่วงพี่สาวเธอตามประสาเพื่อนก็พูด

ให้ป๊อปปี้เข้าใจก่อนจะช่วยกันแยกย้ายไปเก็บของ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ เข้ามาทำไมน่ะ ออกไปนะ”แก้วที่หลบป๊อปปี้กับฟางขึ้นมาในห้องนอนตัวเองแล้วฟุบหน้าร้องไห้

ชะงักเมื่อเห็นคนเปิดประตูเข้ามาคือป๊อปปี้ก็รีบปาดน้ำตาแล้วไล่ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปขอโทษนะที่ตะคอกใส่แก้วแบบนั้นป๊อปเป็นห่วงแก้วมากนะ เลยเผลออารมณ์ร้อนใส่

แก้ว”ป๊อปปี้พูดเสียงอ่อย

 

 

 

 

“อือ แก้วเข้าใจ แต่ป๊อปควรออกไปซะเพราะเดี๋ยวฟางจะเข้าใจผิด”แก้วดันป๊อปปี้ออกไป

 

 

 

 

 

 

“เข้าใจผิดที่ไหน เข้าใจถูกต่างหากล่ะว่านี่คือความจริง เรารักกันนะ แก้ว ป๊อปทนไม่ได้หรอกนะที่

เห็นแก้วเจ็บแบบนี้ แก้วเจ็บป๊อปก็เจ็บเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงแก้วไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

“พวกเราเจ็บแล้วไม่คิดหรอว่าฟางเองก็เจ็บเหมือนกัน”แก้วกอดป๊อปปี้ก่อนความรู้สึกผิดชอบชั่วดีจะ

เข้ามาแย้งแล้วรีบผลักป๊อปปี้ออกไป“ทำไมต้องสนความรู้สึกคนอื่นกันแก้วไม่รักป๊อปแล้วรึไง”ป๊อปปี้

ถาม

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป เสาร์นี้จะมีพิธีแต่งงานของป๊อปกับฟาง เราควรหยุดความรู้สึกแบบนี้สักที”แก้วแข็งใจพูด

 

 

 

 

“หยุดทำไม ป๊อปรักแก้ว แก้วก็รักป๊อปจะหยุดทำไม”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“เพราะมันผิด ป๊อปกำลังจะเป็นพ่ของลูกน้องแก้ว ป๊อปกำลังะมีลูกกับฟาง เราควรพอกันสักที เรา

ควรเลิกกันฟางเค้ารักป๊อปมากนะ”แก้วพูดแล้วเดินหนีแต่ป๊อปกลับกอดแก้วจากด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

“ทั้งที่แก้วมาก่อน แก้วเป็นพี่ทำไมต้องเสียสละมากขนาดนี้ป๊อปรักแก้วไม่ได้รักฟาง ทำไมมันต้อง

เป็นแบบนี้ ทำไมแก้วต้องเสียสละให้น้องขนาดนี้ด้วย”ป๊อปปี้พูดเสียงสั่นเพราะเขาไม่อยากเลิกกับ

คนรักของเขาคนนี้เลย เขารักแก้วมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป พี่แก้วอยู่ไหนคะมาทานข้าวเร็ว ฟางทำกับข้าวเสร็จแล้วนะ”ฟางเดินขึ้นมาชั้นบนแล้วเรียก

ทั้งคู่ตกใจรีบผละออกจากกันเป็นจังหวะเดียวกับฟางเปิดประตูเข้ามาในห้องพอดี

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงมาอยู่ด้วยกันบนห้องนี้คะ เอ รึว่าพี่ๆดีกันแล้ว”ฟางรีบถามทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“ใช่จ้ะดีกันแล้ว ฟางทำกับข้าวเสร็จแล้วหรอ งั้นชวนแก้วลงไปกินข้าวสิ เดี๋ยวพี่เอาของเก็บแล้วจะ

ตามไปนะ”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนจะเดินออกไปขนของหน้าห้องให้เสร็จแล้วลงไปทานข้าวกับฟางและ

แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางในชุดเจ้าสาวแบบไทยๆสวยมากเลยนะคะ”เฟย์ที่เข้ามาเห็นฟางแต่งตัวเสร็จก็ชม

 

 

 

 

 

 

 

“สวยมากเลยนะน้องของพี่ มานี่ม้ะ เดี๋ยวพี่ทำผมให้นะ”แก้วพูดแล้วพาฟางมานั่งหน้ากระจก

 

 

 

 

 

 

“แหม ถ้าพี่ป๊อปเห็นพี่ฟางนะ พี่ป๊อปต้องตะลึงแน่ๆเลยค่ะว่าเจ้าสาวของพี่ป๊อปสวยมากแค่ไหน ทั้ง

สวย น่ารัก อ่อนโยน พ่กับแม่ยังชมพี่ฟางใหญ่เลยนะคะว่าถึงจะเร็วไปหน่อยแต่ก็ดีแล้วที่ได้พี่ฟางมา

เป็นลูกสะใภ้”เฟย์พ฿ดจ้อไม่หยุดทำให้แก้วย้อนนึกถึงเวลาที่เธอไปบ้านป๊อปปี้ แม่ป๊อปปี้ไม่ค่อย

ชวนคุยกับเธอเท่ากับที่ฟางมา แม่ป๊อปปี้ชอบฟางและเอ็นดูฟางมากกว่าเธอทั้งๆที่เธอเป็นพี่และเป็น

เพื่อนป๊อปปี้ เธอมาก่อนเค้าแท้ๆ ยิ่งคิดแล้วมันยิ่งไม่แฟร์

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พี่แก้วฟางเจ็บ”ฟางที่ยิ้มอยู่ต้องร้องเมื่อแก้วกดน้ำหนักเหมือนจะดึงผมเธอก็ร้อง

 

 

 

 

 

 

“พี่ขอโทษๆ พอดีเหม่อไปหน่อยน่ะ เดี๋ยวเกล้าผมก็เสร็จแล้วนะ”แก้วรีบพูดก่อนจะเกล้าผมให้ฟาง

ต่อ เฟย์มองนิดนึงก่อนจะส่ายหน้าแล้วเดินลงไป ก่อนที่แก้วจะให้แก้วเดินพาฟางลงมา

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าวหนูฟาง สวยมากเลยนะลูกมาหาแม่เร็ว”แม่ป๊อปปี้พูดแล้วเดินพาฟางมาจากแก้วแล้วมานั่งข้าง

ป๊อปปี้ แก้วมองภาพนั้นแล้วกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“มาเป็นลูกสาวแม่อีกคนนะจ้ะ”แม่ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางยิ้มก่อนจะก้มลงกราบพ่อแม่ของป๊อปปี้พร้อม

กับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“อ้าวพี่โทโมะสวัสดีค่ะ”เฟย์พูดเมื่อเห็นโทโมะมากับชายคนหนึ่งก็ทัก

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่มาช้า น้องฟางพี่ยินดีด้วยนะ”โทโมะพูดแล้วเดินไปโอบเอวแก้วแล้วยื่นของขวัญให้

ฟางป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันน่ะแก้วทำไมถึงสนิทสนมขนาดนี้”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

“เอ้าก็แฟนกันก็สนิทกันไม่แปลก”ชายที่มาด้วยโทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“พอเหอะน่าเขื่อน เอ่ขอโทษนะครับที่พวกเราคบกันแล้วไม่ได้บอกใคร”โทโมะพูดแล้วประกาศให้

ทุกคนรับรู้

 

 

 

 

 

 

“ดีจังเลยค่ะ ต่อไปนี้พี่แก้วก็จะไม่เหงา พี่โทโมะต้องดูแลพี่สาวฟางคนนี้ดีๆนะคะ ฟางรักพี่สาวคนนี้

มากนะคะถ้าทำพี่แก้วเสียใจฟางเอาเรื่องจริงๆด้วย”ฟางยิ้มดีใจก่อนจะเดินมาโอบกอดพี่สาวแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่มีวันที่จะทำให้แก้วเสียใจเป็นอันขาดเลยครับ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม แล้วมองแก้วด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

“แหม รักกันขนาดนี้ ผมล่ะดีใจแทนเพื่อนผมคนนี้จริงๆ ยินดีด้วยนะครับ กับความรักครั้งใหม่ของคุณ

กับแก้ว ดูแลกันดีๆรักกันมากๆนะ”ป๊อปปี้แค่นหัวเราะแล้วยินดีกับแก้วและโทโมะ เขามองแก้วอย่าง

เจ็บปวด เช่นเดียวกับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามีแต่เรื่องน่ายินดีแบบนี้ เราก็ไปทานข้าวเถอะค่ะ”เฟย์พูดก่อนจะชวนทุกคนไปทานข้าวที่บ้าน

โดยที่ป๊อปปี้มองเขม็งกับโทโมะที่นั่งข้างแก้วดูแลแก้ว ตรงนั้นมันควรจะเป็นที่ของเค้า เขากับแก้ว

ควรจะรักกันสิ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปทำไมไม่ทานข้าวละคะ เดี๋ยวฟางตักให้นะ”ฟางเห็นป๊อปปี้นิ่งก็รีบเอาใจป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่ง”ป๊อปปี้เผลอตะคอกใส่ฟาง จนฟางตกใจ

 

 

 

 

 

“ป๊อป มีอะไรรึเปล่าทำไมทำตัวไม่น่ารักเลย น้องเค้าตกใหมดแล้วนะ”แม่ป๊อปปี้ดุลูกชาย ป๊อปปี้

ได้สติหันไปมองฟางที่ตกใจกลัวเขาที่ตะคอกใส่เมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ขอโทษนะฟาง เมื่อกี้พี่คิดอะไรเพลินๆแล้วไม่ทันได้ฟัง ขอโทษนะ”ป๊อปปี้รีบขอโทษฟาง

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ งั้นทานข้าวต่อเถอะนะคะ เดี๋ยวฟางตักให้”ฟางเห็นป๊อปปี้กลับมายิ้มให้เธอเหมือนเดิม

ก็รีบยิ้มเพื่อไม่ให้พ่อแม่ของป๊อปปี้ต้องว่าได้แล้วตักกับข้าวให้ป๊อปปี้ ชาวหนุ่มกล้ำกลืนรับมันแล้ว

มองแก้วที่แอบมองเขาแต่ไม่แสดงท่าทีอะไร แล้วยิ้มแย้มกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

ฟางก็รักป๊อปมาก โทโมะก็รักแก้วมาก ว้าาาา

 

 

แล้วแก้วจะทนเป็นพี่สาวที่แสนดีได้อีกนานมั้ยน้อออออ