กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะจะไปไหนคะ”ฟางที่เห็นโทโมะจะออกจากบ้านพักป๊อปปี้ก็รีบถาม

 

 

 

 

 

“พี่ก็จะจัดการให้เรื่องนี้จบๆไงฟาง เราอยู่ที่นี่ห้ามให้ไอ้ป๊อปนั่นตามหาแก้ว เดี๋ยวพี่ไปตามยัยนั่น

ก่อน แล้วพี่จะกลับมารับ”โทโมะพูดบอกกับฟางก่อนจะรีบขับรถออกไป ฟางแทบเหวอเมื่อหันมา

เจอป๊อปปี้ที่เอาแต่ซึม ฟางไม่รู้จะทำยังไง จึงเดินมานั่งตรงข้ามชายหนุ่มที่เอาแต่นิ่งเงียบตั้งแต่หยุด

ร้องไห้ ป๊อปปี้เงยหน้ามามองฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ฟางจะมารอสมน้ำหน้าพี่สินะที่พี่ต้องเป็นแบบนี้”ป๊อปปี้พูดและแค้นหัวเราะตัวเอง

 

 

 

 

“นี่คุณคิดว่าชั้นเป็นพวกที่ชอบดูถูกแล้วก็ทับถมคนที่ล้มขนาดนี้เลยรึไง”ฟางมองหน้าป๊อปปี้แล้วส่าย

หน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“ก็มันสมควรแล้วนิ คนที่ร่วมมือกันหลอกฟางแบบพี่กับแก้ว สุดท้ายต้องลงเอยแบบนี้ นี่สินะที่เรียก

ว่ากรรมตามทัน ลักกินขโมยกินสุดท้ายก็ต้องเลิกกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วกำมือแน่นกำความช้ำใจในตัว

เอง รักกัน ร่วมมือกันทำลายฟางสุดท้ายก็ต้องเป็นแบบนี้

 

 

 

 

 

“เอาตรงๆนะ ใช่ นี่อาจเป็นกรรมที่คุณกับเมียคุณร่วมกันทำกับชั้น และนี่คือผลกรรมที่คุณได้รับแล้ว

แต่คุณก็ต้องยอมรับความจริงและอยู่กับมันให้ได้”ฟางพยายามนิ่งและพูดกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ทำไม รักกันแท้ๆ ทำไมมันต้องมีอุปสรรคแบบนี้ ทำไมต้องเป็นแบบนี้”ป๊อปปี้ระชากตัวฟางมา

เขย่าแล้วพูด

 

 

 

 

 

“โอ๊ย นี่คุณ เย็นๆ ตั้งสติหน่อยสิ ชั้นเจ็บนะ”ฟางร้องออกมาพร้อมกับผลักป๊อปปี้ออกไป ชายหนุ่ม

ชะงักแล้วมองฟางที่เอามือลูบแขนตัวเอง รอยแดงที่เกิดจากเขาบีบเมื่อกี้แดงมากด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณจะไปไหนน่ะ”ฟางตกใจที่ป๊อปปี้หุนหันพุ่งออกไปนอกบ้านก็รีบตาม

 

 

 

 

 

 

“อย่ามายุ่งกับพี่ กลับบ้านไปหาลูกเถอะฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปสตาร์ทรถฟางรีบวิ่งไปนั่งที่นั่งอีก

ด้านคนขับ

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้คุณกำลังโกรธ เสียใจ คุณควรสงบสติอารมณ์แล้วเย็นกว่านี้สิ”ฟางพยายามพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ ลงไปฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไม่ชั้นไม่ลง”ฟางยังดื้อไม่ยอมป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ไม่ลงก็ตามใจ”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากเกียร์รถอย่างแรง

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดด”ฟางต้องร้องกรี๊ดเมื่อป๊อปปี้กระชากตัวรถแล้วขับออกจากบ้านไปอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่ หนีออกมาแบบนี้แล้วคิดออกรึไงว่าจะไปไหนน่ะ”โทโมะที่ขับรถตามหาแก้วแล้วต้องรีบขับไป

ใกล้ๆเมื่อเห็นแก้วเดินข้างถนนอยู่คนเดียวก่อนจะเปิดกระจกรถมาพูดกับเธอ

 

 

 

 

 

“แล้วมันใช่ธุระอะไรของคุณ มันจบแล้ว พรุ่งนี้ชั้นจะไปขอใบหย่าที่อำเภอ ชั้นจะเซ็นไว้ ชั้นรู้ว่าป๊อป

คงไม่เซ็น ชั้นฝากให้นายเอาไปให้ป๊อปด้วยล่ะ”แก้วพูดจบก็เดินหนีรถของโทโมะ แต่โทโมะรีบเร่ง

รถมาให้ทันแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นรู้ว่าเรื่องมันจบไปแล้วแต่เธอจะไปอยู่ที่ไหน เธอคิดบ้างมั้ย เพราะเธอทำงานที่เดียวกับ

ป๊อปปี้นะ”โทโมะถามต่อ

 

 

 

 

 

“ง่ายๆ ชั้นก็ลาออก เพราะถ้าย้ายสาขากลับสิงค์โปร์ยังไงป๊อปก็ย้ายกลับไปได้ นี่ล่ะวิธีตัดขาด

สุดๆ”แก้วแข็งใจพูด

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

โทโมะรีบขับรถมาตัดหน้าขวางแก้วไว้ก่อนจะลงรถมา

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอคงรักไอ้ป๊อปมากสินะ ถึงได้ต้องหักดิบแบบนี้”โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ชั้นกับป๊อปรักกันตั้งแต่เรียน เราเหมือนกัน ทะเลาะกันบ่อนก็จริงๆ แต่เพราะรักทำให้ทนด้วยกันมา

ได้”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“รักกันมาตลอดเวลาเรียน แล้วที่มาคบกับชั้นเธอไม่เคยรักชั้นเลยหรอแก้ว”โทโมะนิ่งก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือ”แก้วเมื่อสบสายตาที่โทโมะมองมาก็รู้ว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน

 

 

 

 

 

 

“งั้นจะไปไหนล่ะ เดี๋ยวชั้นไปส่ง”โทโมะไม่พูดอะไรต่อ แต่คว้ากระเป๋าเสื้อผ้าแก้วมาถือให้

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นพาชั้นไปที่หลุมศพของพ่อแม่ได้มั้ย”แก้วไม่รู้จะพูดอะไรก็ตอบโทโมะไป ชายหนุ่จึงพาแก้วขึ้น

รถไปกรุงเพทันที เมื่อโทโมะและแก้วมาถึงกรุงเทพในเวลาพลบค่ำและมาถึงหลุมศพของพ่แม่ของ

เธอ แก้วก็เดินไปใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ พ่อจ๋า แม่จ๋า”แก้วทรุดตัวลงร้องไห้ต่อหน้าหลุมศพพ่อแม่ทันที

 

 

 

 

 

“แก้วมันเลว แก้วมันชั่ว ที่ทำเรื่องเลวๆแบบนั้นกับน้องกับหลาน ฟางเลยไม่ยอมรับหนูเป็นพี่อีกแล้ว

ฮือๆ”แก้วเริ่มพูดระบายออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“หนูกับป๊อปได้รับผลกรรมแล้วพ่อจ๋าแม่จ๋า ไม่มีใครอยู่กับหนู แม้แต่ลูก เค้าก็ไม่อยู่กับหนู ฮือๆ”แก้ว

ปล่อยโฮ แล้วค่อยๆเลื่อนมือมาลูบที่ท้องตัวเองคิดถึงอดีตที่เธอต้องสูญเสียลูกไป แล้วต่อไปนี้เธอ

จะไปอยู่ที่ไหนกัน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันก็มืดแล้ว แถมฝนจะตกอีกด้วย ไปกับชั้นก่นเถอะ”โทโมะประคองแก้วขึ้นมาแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้า

ให้ ก่อนจะพาแก้วมาถึงบ้านตัวเองที่กรุงเทพ ที่ครั้งหนึ่งเธอเคยคบกับโทโมะและมาอยู่ที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นย้ายไปอยู่ที่พัทยาเพื่อสร้างรีสอร์ต บ้านนี้เลยปิดไว้ นานทีชั้นจะขึ้นมาที่นี่ก็มาพัก มีแม่บ้านมา

ทำความสะอาดที่นี่อาทิตย์ละ2ครั้ง มีพวกอาหารขนมอยู่นะ เธอคงอยู่ได้”โทโมะพูดแล้วไล่เปิดไฟ

ในบ้าน

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงให้ชั้นมาอยู่ที่นี่กันโทโมะ ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องของนายเลย”แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่อยากถูกพ่อแม่ของเธอตามาหักคอไงล่ะ”โทโมะพูดแล้วยักคิ้วกวนๆให้แก้ว แก้วชะงักแล้ว

คิดถึงเมื่อ5ปีก่อนที่เธอพาโทโมะมาไหว้หลุมศพพ่อแม่ด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหว้พ่อกับแม่แก้วสิโทโมะ”แก้วพูดเมื่อพาโทโมะมาที่หลุมศพหลังจากไปเที่ยวด้วยกัน

 

 

 

 

 

“พ่อจ๋าแม่จ๋า นี่โทโมะ เค้าเป็นแฟนแก้วนจ้ะ”แก้วไหว้บอกพ่อแม่ตัวเอง

 

 

 

 

“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ผมชื่อโทโมะครับ เป็นแฟนของแก้วเค้า คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ

ผมน่ะจะไม่มีทำให้ลูกสาวพ่อแมต้องเสียใจเป็นอันขาด ผมสัญญาจะรักและดูแลลูกสาวพ่แม่ตลอด

ไปนะครับ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็ลองผิดคำสัญญาดูสิ แก้วจะให้พ่อแม่มาหักคอโทโมะซะให้เข็ด”แก้วหันไปพูด

 

 

 

 

“คงไม่มีวันนั้นหรอก เพราะโทโมะพูดแล้วไม่คืนคำ”โทโมะตอบแล้วยิ้มให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เราเลิกกันไปนานแล้ว ต่างคนต่างมีคนอื่นไปแล้วไม่จำเป็นที่โทโมะจะต้องมาทำตามสัญญานี่

มากหรอก”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็บอกแล้วไง ว่าสัญญาไปแล้ว พูดแล้วไม่มีวันคืนคำ”โทโมะพูดแล้วเดินเอากระเป๋าแก้วไปเก็บ

แก้วอึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ทั้งที่ชั้นเลวขนาดนี้น่ะหรอโทโมะ”แก้วน้ำตาซึมไม่คิดว่าโทโมะจะจำได้และทำมัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณ พอเถอะนะ อย่าดื่มเลย”ฟางขอร้องป๊อปปี้ที่เมื่อขับรถออกมาถึงร้านเหล้าก็เอาแต่ดื่มเหล้า

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่ง จะมาสนใจอะไรพี่ ตอนนี้พี่ไม่เหลือใครแล้ว”ป๊อปปี้ที่เมาแล้วพูดอ้อแอ้

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีใครรัก ไม่เหลือใคร พูดมาได้แล้วแม่กับน้องคุณไง”ฟางพูด“แม่พี่กับน้องพี่เค้าไม่รักพี่ เค้ารัก

แต่ฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ไม่จริง พวกเค้ารักคุณ คุณเองต่างหากที่ตอนนั้นหลงเมียคุณจนหน้ามือตามัวแบบนั้น”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“เออ ใช่ พี่มันหลงแก้ว ที่หลงก็เพราะรักแล้วจะทำไม ดูตอนนี้สิ ดูสิ อยากสมน้ำหน้าใช่มั้ย

เชิญ”ป๊อปปี้บีบแขนฟางแล้วว่า

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

ฟางที่คว้าเอาถังน้ำแข็งที่อยู่ใกล้ตัวมาสาดใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า เลิกเมาแล้วกลับบ้านได้แล้ว”ฟางว่าแล้วกอดอกมองป๊อปปี้ที่เมาหมดสภาพ ก่อนจะบอกให้

พนักงานหามป๊อปปี้มาที่รถแล้วฟางก็เป็นคนขับรถคันนี้แทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว รถพี่ป๊อปสวยจังเลยค่ะ”ฟางที่มาเปิดประตูบ้านแล้วมองรถคันหนึ่งที่ขับเข้ามาด้วยความแปลก

ใจ เมื่อป๊อปปี้ลงรถมาฟางก็ร้องอ๋อ ก่นจะเข้าไปหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“สวยมั้ยรถพี่ นี่น่ะเป็นของขวัญที่พี่รักที่สุดเลยนะรู้มั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มอย่างภูมิใจ

 

 

 

 

 

“รักที่สุด งั้นถ้าพี่มีแฟน แฟนพี่ต้องหึงพี่กับรถแย่เลย ฮิฮิ”ฟางหัวเราะกับท่าทางป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“แหม อย่ามาแซวพี่เลย ยัยเด็กน้อย ไว้เราลองรักอะไรรึใครขึ้นมาแล้วเราจะรู้ว่าเรามีความสุขแค่

ไหนที่ได้อยู่กัยสิ่งนั้น”ป๊อปปี้พูดแล้วสายตาเลยมองผ่านฟางไปมองแก้วที่กำลังรถน้ำต้นไม้อยู่

 

 

 

 

 

 

“อย่างนี้ พี่ป๊อปก็ต้องเลือกมากเลยสิคะว่าจะให้ใครเป็นตุ๊กตาหน้ารถ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“มองแบบนี้อยากนั่งล่ะสิ ไปๆ ไปชวนแก้วมาด้วยสิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ขอบายย่ะ ผ้าก็ยังไม่ได้รีด นี่ถ้าจะไปกันนะ ฝากซื้อกับข้าวมาด้วยล่ะขี้เกียจทำละ555ถือว่าฉลอง

ให้ป๊อปละกันที่ได้รถใหม่”แก้วรีบพูดก่อนจะสั่งป๊อปปี้กับฟาง

 

 

 

 

“ค่า คุณแม่”ป๊อปปี้และฟางพูดพร้อมกันก่อนจะหัวเราะออกมา

 

 

 

 

 

“พูดมาน่าไปได้แล้วๆ”แก้วไล่ก่อนที่ฟางจะรีบไปนั่งที่ข้างๆคนขับอย่างตื่นเต้น

 

 

 

 

 

“มองแบบนี้อยากจับล่ะสิเรา”ป๊อปปี้มองฟางที่เอาแต่จ้องตัวเองก็เข้าใจว่าฟางอยากขับรถ

 

 

 

“เอ่อ ใช่ค่ะ ฟางอยากขับรถเป็นแหะๆ”ฟางชะงักก่อนะหัวเราะเจื่อนๆด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

“เอาสิ เดี๋ยวพี่สอนให้เราเอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขับพาฟางไปที่สวนสาธารณะแล้วสอนฟางขับรถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ จะมาคิดถึงอดีตโง่ๆทำไมกันฟาง”ฟางที่นั่งคิดระหว่างรอสัญญาณไฟบนถนนก็ส่ายหน้าขำกับ

ความคิดตัวเองที่ครั้งหนึ่งเคยหลงรักผู้ชายคนนี้จนหมดหัวใจ โดยมองไม่เห็นเลยว่าเขากับพี่สาวเธอ

รักกัน ฟางขับรถจนมาถึงบ้านพักของป๊อปปี้ก่อนจะประคองป๊อปปี้ลงมาจากรถ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่อาว ไม่กลับ จะกินเหล้า”ป๊อปปี้ที่เมาแล้วโวยวายเมื่อฟางพาเข้าบ้าน

 

 

 

 

“อยากจะกินให้มันได้อะไรขึ้นมาห้ะ ดูตัวเองซะบ้าง เอาแต่เมาแบบนี้เมื่อไหร่รีสอร์ตของชั้นจะ

เสร็จ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“ช่างรีสอร์ตดิ ไม่มีแก้วแล้ว พี่จะอยู่ยังไง”ป๊อปปี้พูดไม่สนใจแล้วเริ่มเพ้อหาแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ก็ต้องอยู่ให้ได้สิคนบ้า มานี่ เลย เลิกเพ้อเลิกบ้า ในเมื่อเมียคุณเลือกทางนั้นแล้วคุณก็ต้องยอมรับ

มัน แล้วก็นอน เพราะพรุ่งนี้ คุณต้องไปทำงานให้ชั้น”ฟางลากป๊อปปี้ขึ้นมาที่ห้องนอนแล้วโยนป๊อปปี้

ลงเตียงแต่ป๊อปปี้รั้งฟางลงไปด้วยทำให้ร่างบางนอนทับตัวของชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อออ”ก่อนที่ฟางจะดันตัวเองออกจากป๊อปปี้ ชายหนุ่มก็ช้อนฟางมาบดจูบทันที

 

 

 

 

 

 

สุดท้ายป๊อปปี้กับแก้วก็ไม่เหลือใคร และคนที่พวกเค้าทำร้ายก็กลับอยู่ข้างๆดูแลแบบนี้ 

 

 

 

จะเป็นไงต่อไปต้องติดตามนะ 5555555