Cut NC the Star for In Love
เขียนโดย 
pigfly
วันที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 11.44 น.
แก้ไขเมื่อ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 12.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) Act.47 : Star
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เฮ้อ...เหนื่อยจริงๆ เหนื่อยจริง ไม่คิดว่าการทำงานพิธีกรมันจะเหนื่อยถึงขนาดนี้ ผมเดินเข้ามาในห้องนอนตัวเอง จัดแจงปลดกระดุมเสื้อออกสองสามเม็ด พับแขนเสื้อขึ้นมานิดหน่อย เอามือเสยผมไปทางด้านหลังอย่างรำคาญเล็กน้อย ก่อนจะลงไปนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ผมเหลือบตามองเพดานอย่างเลื่อนลอย
“หลายวันแล้วสินะที่ไม่ได้เจอกัน” ผมพยายามนึกถึงใบหน้าตี๋ๆ ของคนขี้เล่น ที่ตอนนี้ตกเป็นข่าวกับน้องสาวในบ้านเดอะดาวรุ่นเดียวกันกับผมบ่อยๆ ผมรู้ว่าเขาทั้งสองเป็นพี่น้องกัน แต่มันก็อดคิดไม่ได้นี้ บางทีการทำงานใกล้ๆกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ อาจจะทำให้เขาเปลี่ยนจากรักเรา ไปรักคนอื่นก็ได้
“เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่ เหนื่อยใจนี้มันแย่จังเลย” ผมปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เอามือก่ายหน้าผากอย่างอ่อนล้า ก่อนจะผล่อยหลับไปในที่สุด
ร่างสูงที่เพิ่งกลับมาจากการไปทำงานที่ต่างจังหวัดกับเหล่าพี่น้องๆร่วมเดอะดาว ค่อยเปิดประตูห้องนอนคนรักของตนอย่างเบามือที่สุด เพื่อที่จะไม่ให้คนที่ตนรักนั้นตื่นขึ้นมา ร่างสูงเดินอ้อมไปนั่งบนเตียงข้างร่างบาง ค่อยๆใช้เวลากับการสำรวจใบหน้าเนียนอย่างพินิจพิเคราะห์
“ซูบไปนิดหน่อยมั้งเนี่ย” ร่างสูงยิ้มอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะเอื้อมมือไปสัมผัสโครงหน้าที่นอนหลับไหลไม่รู้ตื่น
“ตัวร้อนนิดๆแฮะ” ร่างสูงอังมือลงที่หน้าผากมน ก่อนจะเคลื่อนมือแกร่งไล้มาจับตามโครงหน้าซูบเสียว มายันต้นคอระหงศ์ ก่อนที่จะมาหยุดมือที่ใต้สาบเสื้อบาง
“นี้จะ 6 โมงแล้วนะ ถ้าไม่ตื่นขึ้นมา คืนนี้จะนอนไม่หลับเอานะ” ร่างสูงโน้มตัวลงไปกระซิบที่ข้างหูบาง ก่อนจะไล้ริมฝีปากหนาไปที่ซอกหู แล้วจัดการขบเม้มจนเป็นรอยขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“อืม...” ร่างบางบิดกายไปมาอย่างรำคาญ ก่อนจะลืมตามองสิ่งที่มากวนใจ
“ฮัท...กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” หนุ่มแคนร่างเล็ก ใช้มือทั้งสองข้างยันที่แผงอกแกร่ง พร้อมกับผินหน้าไปอีกทางเมื่อร่างสูงคิดจะฉวยโอกาสฉกริมฝีปากตน
“เมื่อกี้...” ร่างสูงพูดห้วนๆ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งดันท้ายทอยร่างบาง ให้เข้ามารับจุมพิต ที่ตนปราถนามานานวัน นานคืน
“อืม...ม...” ร่างบางพยายามที่จะผลักอกแกร่งให้ออก แต่ด้วยร่างกายมีไข้รุมเร้ามาตั้งแต่เมื่อเช้า ทำให้ร่างบางเสียหลักล้มตัวลงไปนอนแผ่อยู่ที่เตียง โดยมีร่างสูงนั่งคร่อมตาม
“พ...พอก่อน...อ่ะ...” ร่างบางสะดุ้งโหยงเมื่อร่างสูงสอดมือเข้ามาใต้สาบเสื้อพลางเคล้นคลึงส่วนที่เป็นไต ร่างสูงผละหน้าออกมาจากซอกคอหอมกรุ่น พลางฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นร่างบางแอ่นรับการหยอกล้อตรงส่วนนั้นไปมา
“จุดอ่อนอยู่นี้งั้นเหรอเนี่ย” ร่างสูงยิ้มร่า ก่อนจะถอดเสื้อของคนใต้ร่างออก แน่นอนว่ากางเกงสแลคที่ร่างบางสวมอยู่ก็ถูกถอดออกไปตามๆเหมือนกัน
“หยุดก่อน...ไม่เอา ไม่ไหว เวียนหัว...” ร่างบางบิดกายไปมาเพื่อที่จะถ่ายเทความรัญจวนใจ
“ขอร้องอย่างทรมาน น่าสนุกดี...” ร่างสูงก้มลงไปครอบครองความเป็นชายของคนใต้ร่าง ก่อนที่จะใช้นิ้วแกร่งเขี่ยไปมาทีช่องทางด้านหลัง
“อ๊ะ...อือ...” ร่างบางกัดฟันอย่างเสี้ยวๆ เมื่อร่างสูงกดนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลัง แล้วดันเข้าชักออกอย่างช้าๆ ตอนแรกที่เป็นหนึ่งนิ้ว ตอนนี้กลับกลายเป็นสองนิ้ว และสามนิ้ว จังหวะที่ดันเข้าดันออก ก็ค่อยๆเร็วขึ้น
“อ๊า...”
“หึ...น่ารักจังน้า...” ร่างสูงกระซิบที่ข้างหู ก่อนจะประกบปากอย่างเร้าร้อน มือที่กดเข้าไปในช่องทางด้านหลังก็เปลี่ยนไปเป็นเคล้นคลึงที่แท่งร้อนของคนรัก ก่อนจะชักขึ้นชักลงเพื่อปรนเปรอร่างบาง
“อ๊ะ...อ๊ะ...อือ...” ร่างบางเม้มปากอย่างช่วยไม่ได้ ที่ปลายแท่งร้อนก็ดูเหมือนจะมีน้ำสีขาวขุ่นเยิ้มออกมาเล็กน้อย แต่แล้ว...
“ย...หยุด...ทำไม” ร่างบางถามอย่างไม่เข้าใจ เมื่อจู่ๆร่างสูงก็หยุดมือลง ทั้งๆที่เขาใกล้จะออกแล้วแท้ๆเชียว
“ขี้เกียจแล้ว” ร่างสูงว่างั้น ก่อนจะคลานมานั่งทิ้งเท้าลงที่ข้างเตียงนอน ร่างบางนอนมองร่างสูงด้วนสายตาอิดโรย ก่อนจะค่อยๆยัดตัวขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอน
“ฮัท...” ร่างบางเรียกเสียงสั่น แต่ใช่ว่าร่างสูงจะหันไปตามเสียงเรียก
“อืม...ม...” ร่างสูงค่อยๆคลานเข่าเข้ามาใกล้ๆร่างสูง ใช้สองมือบางโอบกอดร่างแกร่งจากทางด้านหลัง คางมนวางเกยไว้บนบ่ากว้าง
“แล้วจะให้ทำยังไง...” ร่างบางถามด้วยเสียงแหบพล่า
“ก็เหมือนอย่างทุกทีไง” ร่างสูงหันมายิ้มแพรวพราว ก่อนจะจ้องมองดวงตาของคนตรงหน้านิ่ง
“...” ร่างบางไม่ได้ตอบอะไรกลับ แต่เลือกที่จะคลานลงมาจากเตียงอย่างเงียบๆ ร่างสูงมองตามร่างบางอย่างรับรู้ ก่อนจะนั่งแยกขาออกเล็กน้อย เพื่อให้ร่างบางสอดตัวเข้ามานั่งคุกเข่าได้ง่ายขึ้น
++++++++++++++++++++++++++++++
ผมนอนค้างอยู่บนเตียงนอน ทั้งๆที่อีกแค่นิดเดียวก็จะออกมาแล้วแท้ๆเชียว แต่จู่ๆฮัทก็หยุดมือลงเสียเฉยๆ แถมยังคลานไปนั่งทิ้งเท้าอยู่ที่ปลายเตียงอีกต่างหาก ไอ้บ้า...เป็นคนเริ่มก่อนแท้ๆ ทำไมทำยังงี้ว่ะ งอนเลยดีมั้ยเนี่ย
“ฮัท...” ผมลองเรียกด้วยน้ำเสียงแหบพร่านิดๆ เผื่อคนตรงนั้นจะยอมมาช่วยผมต่อ นี้ผมเปล่ายั่วนะ
“อืม...ม...” ผมค่อยๆคลานเข่าเข้าไปใกล้ๆฮัทที่นั่งหันหลังให้ผมอยู่ ใช้สองมือบางโอบกอดจากทางด้านหลัง เอาคางมนๆของตัวเองวางเกยไว้บนบ่ากว้าง
“แล้วจะให้ทำยังไง...” ผมถาม
“ก็เหมือนอย่างทุกทีไง” ผมขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างงงวย แต่แล้วผมก็เข้าใจได้ในทันที เมื่อฮัทหันมายิ้มแพรวพราว ก่อนจะจ้องมองดวงตาผมนิ่ง
“...” ผมเลือกที่จะไม่ได้ตอบอะไรกลับ ก่อนจะก้มหน้างุดด้วยความเขินอายแล้วคลานลงมาจากเตียงอย่างเงียบๆ ฮัทมองตามผมอย่างรับรู้ว่าผมกำลังจะทำอะไรต่อ ก่อนจะนั่งแยกขาออกเล็กน้อย เพื่อให้ผมสอดตัวเข้ามานั่งคุกเข่าได้ง่ายขึ้น ไอ้บ้าถ้าจะทำกันขนาดนี้ มาเป็นคนทำเองเลยดีมั้ย
ผมปลดซิปกางเกงยีนส์ของคนตรงหน้าลงจนสุด แล้วงัดแท่งแข็งขืนออกมา แล้วจัดการใช้ปากครอบครองลงไป
“อือ...อ๊า...” ฮัทครางออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะจับผมให้เงยหน้าขึ้นไปสบตา
“อะไร...”
“พอก่อน ขึ้นมานั่ง...บนนี้สิ” ฮัทตบไปที่ตักของตัวเองสองสามที ผมจำต้องลุกขึ้นตามอย่างว่าง่าย ผมนั่งลงไปพลางมองคนตรงหน้าด้วยแววตาเยิ้มๆด้วยความต้องการ
“ทำต่อสิ...” ผมมองเขาอย่างไม่เข้าใจในคำสั่ง แต่แล้วผมก็ถึงบางอ้อ เมื่อเขาจับท้ายทอยผมกดลงไปจูบอย่างหนักหน่วง ลิ้นชื้นค่อยๆแทรกเข้ามาภายในโพรงปากของผม
“ห...หายใจไม่ออก” ผมดันฮัทออกอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะซบหน้าลงไปกับแผงอกกว้าง
“เหนื่อยแล้วเหรอ...”
“อืม...” ตอนนี้ในร่างกายของผมเริ่มตีกันไปหมดแล้ว ทั้งความเหนื่อยล้า และความต้องการ แต่แล้วบทสรุปก็ปรากฏ นั้นคือ...ความเหนื่อยล้านั้นเอง ผมค่อยๆปรือตาลงจนในที่สุดเปลือกตาทั้งสองข้างก็ปิดลงสนิท ลมหายใจเข้าออกก็เริ่มจะสม่ำเสมอ
“หลับไปแล้วเหรอเนี่ย...” ร่างสูงพูดยิ้มๆ ก่อนจะช้อนร่างบางที่นั่งบนตักของตน ไปนอนที่เตียงให้เรียบร้อย
“ไข้ขึ้นมากกว่าเดิมมั้งเนี่ย” ร่างสูงใช้ฝ่ามืออุ่นวัดไข้ของคนที่นอนหลับสนิท ก่อนจะยัดตัวเองขึ้นจากเตียง แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองจนเสร็จสิ้น
ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมกับกะละมังใบพอเหมาะ พร้อมกับผ้าผืนนุ่ม เขาเดินเข้ามาที่เตียงก่อนจะหย่อนก้นนั่งอย่างค่อยๆ เพื่อที่จะไม่ให้ร่างบางที่นอนนั้นตื่น เขาจัดแจงเช็ดเนื้อเช็ดตัวร่างบางไปเรื่อยๆ
“อือ...” ร่างบางปรืตาขึ้นมามองเล็กน้อย ร่างสูงจำต้องส่งยิ้มกลับไปให้
“ทำไร...”
“เช็ดตัวให้คนป่วย”
“ไม่เอา...หนาว” ร่างบางพยายามพลิกตัวหนีออกจากอุ้งมือมาร ที่กำลังยึดหัวไหล่มน เพื่อจะเช็ดตัวต่อ
“อย่าดื้อสิ...”
“ไม่เอา...ไม่เอา...”
“แคน...” ร่างสูงเริ่มเสียงเข้ม
“ไม่เอา...”ร่างบางยังคงงอแงต่อไป
“ถ้าไม่หยุดงอแง จับปล้ำคาเตียงจริงด้วย”
“...” ร่างบางไม่ได้ดิ้นแรงเหมือนกับตอนแรกๆแล้ว แต่ก็ยังคงมีการขยับตัวหนีเล็กน้อยเมื่อผ้าชุบน้ำมากระทบผิวเนียนๆ
กิ๊งก่อง...กิ๊งก่อง...
“ใครมาตอนนี้เนี่ย” ร่างสูงพูดหัวเสีย ก่อนจะทิ้งผ้าที่อยู่ในมือลงในกะละมัง
“อย่าคิดคลุมโปงหนีล่ะ” ร่างสูงสั่งเสียงดุ ก่อนจะเดินปึงปังออกจากห้องไป
“เชอะ...” ร่างบางดื้อดึงที่จะไม่ฟัง คว้าผ้าห่มพื้นใหญ่ที่กองที่ปลายเท้า ขึ้นมาห่มร่างเปลื้อยเปล่าของตน
ร่างสูงที่เดินออกมาจนถึงหน้าประตูห้องแล้ว ได้ใช้สายตามองผ่านลอดช่องตาแมว แต่แล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาอย่างเพลียๆ
แอ๊ด...ด...
ร่างสูงจำใจต้องเปิดประตูออก สามสาวตรงหน้าฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้อง ทั้งๆที่เจ้าของห้องยังไม่ได้เอ่ยชวนเลยแท้ๆ
“มีอะไรหรือเปล่าครับเนี่ย ถึงได้มาหาถึงที่” ผมทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ตรงข้ามกับทั้งสามสาว
“แล้วแคนไม่อยู่เหรอ” พี่แก้มชะเงอชะแงแลตามองไปรอบๆ
“ไม่สบาย นอนอยู่ในห้องครับ”
“เออ...พี่โน่เขาบอกว่าติดต่อพี่สองคนไม่ได้เลย พวกเราเป็นห่วงก็เลยมาหานะคะ” ซิลวี่พูดด้วยท่าทางเป็นห่วง
“สงสัยแคนปิดเครื่องมั้ง ส่วนพี่เองก็แบ็ตหมดพอดีนะ ก็เลย...”
“งั้นเหรอ ไม่เป็นไรก็ดีแล้วละ” เกตพูดด้วยท่าทีโล่งอกจะว่าไปเกตสวยขึ้นป่ะเนี่ย ซิลวี่ด้วย ผอมลงอีกแล้ว สงสัยจะฟิตหุ่นเพิ่ม ส่วนพี่แก้ม...เออ...ขอละเอาไว้คนหนึ่งก็แล้วกัน
“ว่าแต่พี่โน่โทรมาทีอะไรเหรอ”ผมถามออกไปอย่างสงสัย แต่ที่แน่ๆถ้าผมโทรกลับไปหาตอนนี้มีหวังโนด่าหูชาแหง
“พี่โน่เขาบอกว่าจะไปเที่ยวทะเลน่ะ ก็เลยจะโทรมาชวน แต่โทรหาเราสองคนไม่ติด ก็เลยโทรมาหาพี่แทน พี่ก็เลยรับปากอาสาจะมาบอกถึงที่เอง” ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง
“ใช่ๆๆ...แล้วเราสามคนก็จองตั๋วเครื่องบินให้แล้วด้วย” ซิลวี่แทรกขึ้น
“ไฟล์ตอน 2 ทุ่ม วันนี้จ๊ะ” เกตว่าต่อ
“ว่าไงนะ วันนี้...” ผมร้องเสียงหลงมองหน้าทั้งสามคนอย่างตื่น
“ใช้แล้ว...”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
