ยัยสุดโหดกับนายสุดแสบ

       เฟย์หันหน้าไปทางป็อปปี้โดยมีสายตาผู้คนมากมายมองดูเหตุการณ์อยู่   แต่มีหรอว่าคนที่ไม่เคยกลัวใครอย่างเฟย์นั้นจะสน 

เฟย์จ้องมองหน้าป๊อปปี้อย่างท้าทาย    พร้อมกระดิ้กนิ้วกลาง เฟย์แสยะยิ้มอย่างคนชนะเมื่อเห็นป็อปปี้เดินมาใกล้  เธอเริ่มใจสั่น  

 

 

 

ไม่เอาน้า เธอไม่เคยใจสั่นให้ใครง่ายๆนี้เฟย์ สู้ๆ   เฟย์คิดในใจ

 

 

 

เฟย์พาร่างบางของเธอนั้นเดินเข้าไปใกล้ป็อปปี้ซึ้งป็อปปี้ก็เดินใกล้มาหาเฟย์ขึ้นทุกที   เฟย์หยิบแก้วเครื่องดื่มที่พนักงานกำลังเอาไปเสริฟให้โต๊ะไหนไม่รู้  ซาดใส่ป็อปปี้ทำให้ป็อปปี้ถอยหลังไป 2 ก้าวแล้วมองหน้าเฟย์อย่างโกรธและงงมากกับการกระทำของเธอ   ทำให้ป็อปปี้นึกถึงคำพูดเมื่อตอนที่คุณน้าหรือแม่ของเฟย์มาหา

 

 

' ป็อปปี้ระวังยัยจอมโหดของน้าไว้ให้ดีน่ะ   เพราะลูกสาวน้าน่ะมีแผนอยู่เต็มสมอง'

 

 

 

 หึ   ยัยจอมโหดงั้นหรอ    ป็อปปี้คิดในใจ

 

 

 

 

  " อยากรู้ก็ตามมา "

 

 

 

 

ว่าแล้วเฟย์ก็เดินชนไหล่ป็อปปี้ทำให้ป็อปปี้เซไป 1 ก้าว  แล้วยอมเดินตามเฟย์ไป 

 

 

 

 

ผมไม่รู้ว่าทำไมต้องฟังยัยจอมโหดนี้ด้วย   แต่..... มันน่าสนใจจริงๆน่ะ  ป็อปปี้คิดในใจ

 

 

 

 

 

เฟย์เดินไปที่ลานจอดรถแล้วขึ้นรถของป็อปปี้ฝั่งคนขับ   

 

 

 

 

 

 

"ขึ้นมาสิ  เร็วๆคนยิ่งอยากนอน - - "

 

 

 

 

"ฉันขับดีกว่ามั้ง"

 

 

 

 

" ไม่ต้อง  ฉันเคยแข่งรถ "

 

 

 

เฟย์หันไปจ้องหน้าป็อปปี้ที่มองหน้าเฟย์อย่างดูถูก    

 

ได้    แล้วจะได้รู้จักเฟย์คนนี้  หึ   เฟย์คิดในใจ

 

 

 

 

ป็อปปี้ยอมเดินมาขึ้นรถกับเฟย์     

 

 

เฟย์เคลี่ยนตัวรถไปอย่างรวดเร็วราวกับมีนัดกับยมทูต

 

 

 

ป็อปปี้ถึงกับยิ้มออกมา   

 

 

 

 

 

ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ดุอย่างกับหมา    ท้าทายอย่างกับกระทิงขนาดนี้เลย   ป็อปปี้คิดในใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์ขับรถอย่างเร็วไม่นานนักก็มาถึงบ้านของป็อปปี้ได้   ตอนนี้ 3 ทุ่มกว่าแล้ว

 

 

 

"เธอพาฉันมาที่บ้านทำไม?"

 

 

ป็อปปี้ถามอย่างงง

 

 

 

"มาส่ง "

 

 

 

 

" ฉันไม่เข้าบ้าน "

 

 

 

 

 

ป็อปปี้เดินไปฝั่งคนขับอีกนิดเดียวก็จะถึง    แต่เฟย์ดึงหูของป็อปปี้ไว้ทำให้ป็อปปี้ร้องอย่างดัง    เฟย์ไม่สนใจเสียงร้องนั้นแล้วดึงหูของป็อปปี้เข้าไปในบ้านโดยป็อปปี้ขัดขืนสุดแรง   เฟย์เลยกระซากผมของป็อปปี้อย่างแรง

 

 

 

"โอ้ยยยยยยยยยยยยย ยัยบ้านฉันเจ็บน่ะ"

 

 

 

 

 

ป็อปปี้ยังขัดขืนต่อแต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่สำเร็จ

 

 

 

 

 

ยัยบ้าเอ้ย    ตัวเล็ก แต่กำลังเท่าช้าง    ป็อปปี้คิดในใจ

 

 

 

 

 

เฟย์พาป็อปปี้เข้ามาในบ้านแล้วก็เจอกับคุณแม่ของป็อปปี้

 

 

 

 

 

 

"เฟย์จัดการให้แล้วค่ะ"

 

 

 

 

 

คุณแม่มองเฟย์อย่างอึ้งๆ     พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เฟย์สามารถปราบป็อปปี้ได้

 

 

 

 

 

 

"เฟย์น้าฝากด้วยน่ะ พาป็อปปี้ขึ้นไปบนห้องได้ไหมจร้ะ "

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ   ก็ได้ค่ะ"

 

 

 

 

 

ป็อปปี้ย่องหนี   แต่เฟย์เร็วกว่า เฟย์กระซากลากถูป็อปปี้ขึ้นมาบนห้อง    พร้อมกับล็อกประตูหน้าต่างใส่กุนแจเรียบร้อย     แล้วเดินไปหาป็อปปี้

 

 

 

 

 

 

"ราตรีสวัสดิ์"

 

 

 

 

 

 

เฟย์พูดพร้อมกับเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็วพร้อมกับล็อกจุน 3 ชั้น  เพื่อความไม่ประมาท

 

 

 

 

 

คุณแม่เดินยิ้มแย้มมาหาเฟย์พร้อมพูดว่า

 

 

 

 

"เก่งมาจ๊ะ "

 

 

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ"

 

 

 

 

 

 

"คุณน้าค่ะ      นี้กุนแจค่ะ" 

 

 

 

เฟย์เอากุนแจให้

 

 

 

 

"น้าให้หนูเฟย์เก็บไว้น่ะจ้ะ"

 

 

 

 

 

คุณพูดแล้วเดินไปส่งเฟย์ที่หน้าบ้านพร้อมกับบอกให้ลุงต้าไปส่งที่บ้าน

 

 

 

 

 

ณบ้านเฟย์

 

 

 

 

เฟย์เดินเข้าบ้านอย่างเหนื่อยล้า เดินขึ้นห้องไป

ก็ทิ้งตัวลงนอนกับที่นอน