ยังรักกันอยู่ไหม...
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.15 น.
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) ตอนที่ 1 ติดธุระ หรือติดอะไร??/
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ณ กรุงเทพมหานคร อากาศยามเย็นในเมืองกรุงช่างอ้างว้าง น่ากลัวสำหรับสาวน้อยแสนบอบบางอย่างสาวฟาง... เธอเป็นคู่หมั้นของชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเพลย์บอยตัวพ่อของวงการ เขาร้าย เขาดูดี ไปหมดทุกอย่างและแน่นอนเธอรักเขา รักจนไม่อาจจะเหลียวมองใครได้อีก ไม่คิดจะโกรธเขาเลยแม้สักครั้ง เพราะแค่คำว่ารักเพียงคำเดียวเท่านั้น
สาวหวานผู้ที่เพรียบพร้อมไปสะทุกด้าน เธอเป็นลูกสาวของนักธุรกิจชื่อดัง เธอเป็นสาวสวยที่ผู้ชายต่างหมายปอง แต่แล้วก็ต้องอกหักกันเป็นแถว เพราะหัวใจของเธอมอบให้เขาคนนั้นไปแล้ว วันนี้เป็นวันครบรอบของเธอและเขา เธอรอเขาด้วยความตื่นเต้นแต่แล้ว....
ครืดดด ครืดดดด
'ป๊อปปี้'
" ฮัลโลว่าไงคะ คะไม่เป็นไร ฟางเข้าใจคะ รักเหมือนกันคะ บาย " ฟางยิ้มเมื่อรู้ว่าเป็นสายของใครที่เข้ามา แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มด้วยเรื่องที่ว่า ปลายสายขอปฏิเสธนัดของเธอ เขาบอกกับเธอว่ามีธุระด่วน ไปทานข้าวด้วยไม่ได้ และด้วยที่เขาเป็นนักธุรกินหนุ่มไฟแรงก็ยิ่งประจุบวกให้เธอเชื่อได้โดยไม่มีข้อกังขา
" ทำไมทำหน้าตาอย่างนั้นละลูก " แม่กับพ่อของฟางเดินเข้ามาหาลูกสาวคนโดที่ทำหน้าเศร้าๆๆ
" เปล่าหรอกคะแม่ วันนี้แม่ทำอะไรทานบ้างคะ ฟางหิ้วหิว " ฟางเปลี่ยนน้ำเสียงก่อนจะรีบอ้อนเปลี่ยนเรื่อง
" อ้าว!!! ก็วันนี้วันครบรอบของเรากับตาป๊อปนี่ลูก ทำไมไม่ทานอาหารข้างนอกละคะ " แม่ของฟางถามอย่างสงสัย แต่พ่อของเธอกลับมองฟางอย่างรู้ทัน เขาไม่ชอบหน้าไอ้ว่าที่ลูกเขยคนนี้เป็นทุนเดิม แต่เพราะว่าลูกของเขารักมัน เขาเลยต้องยอม
" เอ่ออ คือ... " ฟางไม่กล้าพูดว่าชายหนุ่มมีธุระ เพราะครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาผิดนัดแต่หลายครั้งมาก แต่ละครั้งเขามันขะบอกเหมือนเดิม ว่า 'ติดธุระ'
" ติดธุระละสิ เหอะ!! " พ่อของฟางมองหน้าลูกสาวคนโตก็พอจะเดาออก ก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ฟางรีบเดินเข้าไปอ้อนพ่อ
" พ่อคะ ก็ป๊อปเขามีงานนี่คะ เอาเถอะคะงั้นวันนี้ฟางอยู่ทานข้างด้วยคนน่ะคะ น้าค้าา " ฟางอ้อนพ่อ พ่อของหญิงสาวส่ายหน้าก่อนจะมองไปที่ภรรยา แม่ของฟางสบตาคนเป็นพ่อก่อนจะยิ้มบางๆให้ พ่อของส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่ายแล้วลูบผมสาวน้อยของเขาอย่างอ่อนโยน
" สวัสดีคะเจ้านาย " เสียงแหลมแสนเย้ายวนดังกระทบโสทประสาทหนุ่มสุดฮอตที่กำลังเคลียร์งานเพื่อไปให้ทันนัดของคู่หมั้นสาว ชายหนุ่มเงยหน้ามองตามเสียง พบสาวสวยสูงโปร่ง เดินเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางที่เย้ายวน
" ฟ้ามาสมัครเป็นเลขาคะ " ฟ้า สาวสวย แซ่บ เธอต้องการจะมาทำงานที่นี่ก็เพราะเขา เธอได้ยินชื่อเสียงของชายหนุ่มคนนี้มานาน และเธอก็รู้ว่าเขานั้นมีเจ้าของแล้วเช่นกัน
" ผมไม่ได้รับสมัครตำแหน่งนี้นะครับ " ป๊อปปี้ หนุ่มสุดฮอตพูดแล้วกระตุกยิ้มบางๆให้กับสาวสวยตรงหน้า ฟ้ายิ้มร้ายกาจก่อนจะเดินมานั่งบนตักของป๊อปปี้
" แต่ฟ้า อยาก จะทำงานนี้จริงๆๆนะคะ " ฟ้ากระซิบกับชายหนุ่มก่อนจะขบเม้นที่ติ่งหูของหนุ่มเล่นๆๆ ป๊อปปี้กกระตุกยิ้ม ก่อนจะใช้มือลูบต้นขาของสาวสวยขึ้นลงช้าๆๆ ฟ้ายิ้มร้ายก่อนจะจูบชายหนุ่มอย่าลดูดดื่ม
ตุบบ ตุบบบ
" อืม!! จะโทรหาใครคะป๊อป " เสียงแหบพร่าเธอเริ่มไม่สบอารมณ์เมื่ออยู่ๆๆ ชายหนุ่มก็หยุดกากระทำที่ช่างแสนจะฆ่าเธอทั้งเป็น เขาดันเธอไปนอนราบกับโต๊ะทำงานก่อนจะต้องหยุดแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเหมือนจะต่อสายหาใครบางคน
" อือออ อืมม " ฟ้าครางออกมาเมื่อจู่ๆๆ เขาก็บดขยี้เรียวปากของเธอ ทั้งสองแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่ป๊อปปี้จะละออกจากเธอไป
" ฮัลโลครับฟาง วันนี้ป๊อปคงไปไม่ได้ อย่าโกรธป๊อปน่ะคนดี รักนะครับ " ป๊อปปี้พูดกับปลายสาย นั่นก็คือคู่หมั้นแสนสวยของเขานั่นเอง ฟ้ายิ้มอย่างผุ้ชนะ ' เหอะขนาดคู่หมั้นยังไม่สนใจ ป๊อปต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้นละ '
" อยากทำงานที่นี่หรอ " ป๊อปปี้วางสายก่อนจะจูบร่างสวยที่อยู่ตรงหน้าพร้อมทั้งขยำส่วนเว้าส่วนโค้ง ของสาวยสวย อย่างแรงก่อนจะถาม
" อยาก สิคะ " ฟ้าตอบก่อนจะส่งสายตายั่วยวนให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้หัวเราะในลำคอ ก่อนจะถอยออกจากฟ้า ฟ้างง
" ถ้าอยาก ก็จัดการเองสิ ฉันไม่มีอารมณ์ " ป๊อปปี้พูดหน้านิ่งก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ ฟ้ายิ้มเยาะก่อนจะเดินมาปลดเสื้อผ้าของป๊อปปี้ออกและของเธอก็เช่นกัน ทั้งสองคนสนองความต้องการของตัวเองจนเวลาผ่านไป นานหลายชั่วโมง
" ทำไมไม่รับสายน่ะป๊อป " ฟางพยายามโทรหาแฟนหนุ่มของเธออยู่หลายครั้ง เขาสัญญากับเธอว่าจะโปรกลับมาแต่นี่ก็เที่ยงคืนเกือบจะตีหนึ่งแล้ว เขาก็ยังไม่ติดต่อกลับ
" ฮัลโลฟาง แกอยู่ไหนเนี่ย?? " เสียงใสถามเพื่อนสาว
" ฉันอยู่บ้านสิแก โทรมามีอะไรจร๊ " ฟางยิ้มตอบเพื่อนสาวของเธอกลับไป
" วันนี้วันครบรอบที่แกคบกับแฟนไม่ใช่หรอฟาง" แพทเพื่อนสาวของฟางถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงร้อยรน ฟางสงสัย
" อืม นี่แกเป็นอะไรเนี่ย วันนี้ป๊อปเขาไม่ว่างน่ะ เราเลยไม่ได้ไปฉลองกัน ว่าแต่แกมีอะไรหรือเปล่าเนี่ยแพท น้ำเสียงรีบร้องจัง" ฟางถามปลายสาย
" ฟาง ฉันไม่ได้จะยุแกน่ะ แต่ตอนนี้ฉันอยู่โรงแรม ฉันเห็นป๊อปปี้พาผู้หญิงเข้ามาจองห้องเมื่อกี้นี้ " แพทพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ฟางฟังแล้วนิ่ง
" บ้าา!! จำคนผิดเปล่า ป๊อปมีธระนะแก " ฟางพยายามออกรับแทนแฟนหนุ่ม
" ฟาง ฉันรู้น่ะว่าแกพยายามลอกตัวเองอยู่ ฉันจะไม่แย้งอะไรแก ให้แกคิดเองแล้วกัน ถ้าเหนื่อยก้ถอยออกมาเถอะเพื่อน ยังมีผู้ชายที่ดีกว่าไอ้เลวนั่นอีกเยอะ ฉันไปก่อนน่ะ ฉันรักแกน่ะฟาง " แพทพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจปนอบอุ่น ก่อนจะวางสายไป ฟางนั่งคิดนิ่งๆๆ
"ฮัลโล โทโมะป๊อปปี้อยู่โมะหรือเปล่า เอ่อ ฟางติดต่อป๊อปไม่ได้น่ะ อือไม่เป็นไร งั้นฟางไม่กวนแล้วน่ะ ขอบใจจ้ะ " ฟางติดต่อหาเพื่อนชายคนสนิทของป๊อปปี้ แต่ก็ไร้คำตอบ
" ป๊อป เป็นอะไรหรือเปล่า ฟางเปนห่วงน่ะ โทรกลับหน่อย " ฟางทิ้งข้อความเสียงเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง แต่ก็คิดในแง่ดีว่าเขาอาจจะเหนื่อยจากการทำงานหรือไม่ก็คงจะยังไม่เลิกงาน
" ไม่คิดจะรับหน่อยหรอคะ " ฟ้าพูดกับชายหนุ่มที่กำลังคลอเคลียกับอกตูมของเธออยู่ ป๊อปปี้เงยหน้ามองโทรศัพท์ ก่อนจะหยิบขึ้นมาดู
'ฟาง 40 misscalled '
"ช่างเถอะ ลูกค้าน่ะ ผมว่าผมต้องตรวจสอบพนักงานใหม่สะก่อนว่าทำงานดีพอหรือเปล่า " ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันมายิ้มให้ฟ้า ฟ้ายิ้มรับก่อจะดันปีอปปี้ให้นอนแล้วเธอเองก็ขึ้นคร่อมชายหนุ่มพร้อมกับปรนเปลอให้กับชายหนุ่ม ในห้องนั้นมีแต่เสียงของหนุ่มสาว ที่กำลังสนองความใคร่ของตนเอง โดยที่ไม่คิดเลยว่าจะมีใครอีกคนที่นั่งรอ นั่งคอยเขาด้วยความเป้นห่วง
เค้าว่าไม่สนุกอ่ะ 55 ไม่สนุกจริงๆๆ ยังไงอยากได้แบบไหนบอกเลยน่ะจะได้แต่งถูก 555 จะพยายามแต่งให้ดีน่จร๊ ไม่ชอบยังไงบอกเลยน้าาา มีอะไรถามเลยน้าา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
