รู้ว่าผิดเเต่ก็รักเธอ

งานเเต่งาน

งานเเต่งานที่จัดอย่างหรูให้สมศักดิ์ศรีของลูกนายพลใหญ่เเละลูกสาวนักธุรกิจที่ที่มีเงินมากมายฐานะของสองตระกูลเท่าเทียมกันมิฉะนั้นจะเเต่งงานกันไม่ได้

"วันนี้พี่สาวของเฟย์สวยที่สุดเลยนะคะ"เสียงของ เฟย์ สาวน้อยอ่อนหวานน่ารักเอ่ยชมพี่สาวเเสนสวยที่นั่งน่ากระจกรอขบวนขันหมากมา

"ขอบใจมากจ๊ะ น้องพี่ วันนี้เฟย์ก็สวยนะ"โฟร์ พี่สาวเอ่ยบอกน้องก่อนจะยิ้มๆ

"โฟร์ เขื่อนมาเเล้วนะลูกรอหนูอยู่ที่ห้องโถงนะลูก" เสียงของ เปรมสุดาบอกลูกสาวคนโต

"คะคุณเเม่ วันนี้โฟร์สวยเหมือนคุณเเม่ใหมคะ"โฟร์ถามเเกรมยอกเปรมสุดา

"สวยที่สุดเลยลูกเเม่ ส่วนเเกยัยเฟย์มายืนทำไมตรงนี้รีบไปรับ พี่เขยเเกเลยนะ"เปรสุดาเอ่ยบอกลูกสาวคนโตอย่างอารมณ์ดีเเต่ส่งสายตามาให้ลูกสาวคนเล็กที่ตนไม่ค่อยชอบสักเท่าไร คนอะไรอ่อนเเอชะมัด 

"คะคุณเเม่"ร่างเล็กของเฟย์เดินออกไปจากห้องเพื่อไปรับ เเฟนเก่าที่จะเป็นพี่เขยในเวลาไม่กี่นาทีนี้

"คุณเเม่คะ ทำไมไปใช้ให้เฟย์ไปรับเเฟนเก่าละคะ โฟร์กลัวน้องร้องให้"หลังจากที่ร่างเล็กออกไปโฟร์ก็เปิดฉากถามมารดา

"ให้มันเห็นเเฟนเก่ามันที่กำลังจะเป็นสามีหนูก่อนไงล่ะ ไปกันเถอะลูกเดี๋ยวเขื่อนรอนาน"เปรมสุดาตัดบทก่อนจะเปิดประตูให้ลูกสาวคนโตเดินออกไป

ด้านล่างของห้องโถง

"พี่เขื่อนสวัสดีคะ"ร่างเล็กยกมือไหว้คนร่างสูงของเขื่อนที่เป็นอดีตเเฟนเก่าที่กำลังจะเป็นพี่เขยในเวลาไม่นาน

"เฟย์สบายดีใหม"ร่างสูงถามด้วยความห่วงใยอดีตเเฟนสาวที่ตนตัดใจไม่ลงเเต่เป็นเพราะเปรมสุดาจัดฉากให้เขื่อนมีอะไรกับโฟรทั้งที่ตอนเเรกโฟร์จะคัดค้านเพราะรู้ดีว่าเขื่อนรักเฟย์เเละเฟย์ก็รักเขื่อนเเต่เปรมสุดาพูดกรอกหูโฟร์ทำให้เธอต้องทำตามใจเเม่จนทำให้เฟย์จับได้ว่าโฟร์มีอะไรกับเขื่อนทั้งที่มันเป็นเเผนของเปรมสุดาทั้งหมดเขาสองคนจึงต้องเลิกกัน

"มะไม่เป็นอะไรคะ เฟย์สบายดี"ร่างเล็กเอ่ยออกมาเพราะไม่อยากเห็นหน้าคนที่ทำเธอช้ำใจ

"อ้าว เฟย์มาเเล้วเหรอลูกเเล้วพี่โฟร์กับเเม่ไปไหนละ"อนุชิตพ่อของร่างเล็กถามลูกสาวเขาเป็นคนที่เเตกต่งกับภรรยาเหลือเกินเขารักเฟย์กับโฟร์เท่ากันต่างกับเปรมสุดาที่รักลูกสาวคนโตมากกว่าเเละคอยรังเเกลูกสาวคนเล็กเสมอ

"กำลังจะลงมาคะพอพ่อดีคุณเเม่ให้เฟย์ลงมารับพี่เขื่อน"ร่างเล็กบอกก่อนจะเดินไปหาบิดา

"อ้าวนั่นไงลงมาเเล้ว มาพอดีเลยนะกำลังจะได้เวลา"พิชิตพ่อของเขื่อนบอกก่อนที่จะเห็นทั้งสองคนเเม่ลูกเดินลงมา

"เป็นไงบ้างจ๊ะเขื่อนหนูโฟร์สวยใหมวันนี้ หืม"เปรมสุดาเอ่ยถามลูกเขยเมื่อเดินลงมาถึงห้องโถง

"สวยครับ"ร่างสูงบอกยิ้มๆเเต่สายตามองไปหาร่าเล็กที่ตอนนี้โดนอนุชิตโอบไหล่เรียบร้อยเเล้ว

"เเม่ว่าเเล้ว เห็นไหมเเม่บอกลูกก็ไม่เชื่อ กิ่งทองต้องคู่ใบหยอกอยู้เเล้ว"เปรมสุดาบอกพลางปรายตาไปหาร่างเล็กที่ตอนนี้จะร้องไห้เต็มทีถึงเเม้ว่าคนร่างสูงกับเธอจะจบไปนานเเล้วเเต่เธอก็ยังทำใจไม่ได้

"เอาละ ได้เวลากันเเล้วไปทำพิธีกันเถอะ"พิชิตตัดบทก่อนจะบอกทุกคนเเละเริ่มทำพิธีการเเต่งงานโดยที่ตลอดงานร่างสูงนั้นมองร่างเล็กตลอดเวลา

ตอนเข้าหอ

ตอนนี้พิธีการเเต่งงานก็ได้เสร็ฐลงตอนนี้ก็เป็นเวลาที่เจ้าบ้าวกับเจ้าสาวต้องเข้าห้องหอญาติพี่น้องก็มาทำการส่งตัวบ่าวสาวหนึ่งในนั้นก็มีร่างเล็กอยู่ด้วย

"เอาละ พ่อขอให้ทั้งสองรักกันนานๆนะ หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูก"พิชิตอวยพรให้คู่บ่าวสาว

"เขื่อนลูกต้องรักหนูโฟร์ให้นานๆนะ เขาฝากชีวิตไว้ที่ลูกเเล้ว รีบมีหลานให้เเม่นะเขื่อนโฟร์"เเม่ของเขื่อนเเละเปรมสุดเอ่ยบอกทั้งสอง

ญาติที่เหลือต่งทยอนอวยพรบ่าวสาวทำให้คนร่างเล็กต้องมอกอย่างดจ็บปวดเเต่เพราะรักพี่สาวเธอจึงยอมปง่อยเขาให้พี่สาว เช่นเดียวกับพี่สาวที่นึกโทษตัวเองในใจ

"ยัยเฟย์เเกไม่คิดจะอวยพรให้พี่สาวเลยเหรอ"เปรมสุดาเอ่ยบอกลูกสาวด้วยความรำคาญที่ร่างเล็กทำเป็นคนเจ้าน้ำตา

"ขอให้พี่ทั้งสองคนรักกันนานๆนะ"ร่างเล็กเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไปทำให้ร่างสูงอยากจะลุกตามไป ไปกอด ไปหอม ทำทุกอย่างที่เคยทำอยากจะคืนดีกับเธอ เพราะรักเเละคิดถึงเธอเหลือเกินเเต่ก็ทำไม่ได้

"เราอย้าไปขัดจังหวะเขาดีกว่านะคะเราออกไปดีกว่า"เปรมสุดาบอกซึ่งทุกคนก็เห็นด้วยต่างทยอนกันออกไปทำให้ภายในห้องที่มีสองบ่าวสาวต่างกดดันทั้งคู่

เรื่องใหม่เม้นให้ด้วยน้าคะ ขอละ เรื่องที่เเล้วเงียบมากกก