Prince and Devil เรื่องนี้มีนางร้ายเป็นนางเอก ! ;)
เขียนโดย 
AL_puppylove_TK
วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.05 น.
23) เกลียด...คำที่ไม่อยากได้ยิน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" อุ้ย...ย . เจ็บใช่ย่อยแฮะ... " ร่างบางพึมพำออกมาเบาๆในขณะที่กำลังนั่งทำแผลบริเวณฝ่ามือของตัวเองทีไ่ด้รับผลมาจากการช่วยฟางไม่ให้คิดสั้นนั่น
ทั้งที่เธออตุส่าห์ช่วยไม่ให้ยัยฟางนั่นฆ่าตัวตายด้วยความหวังดี (?) แท้ๆ แต่โทโมะกลับมองว่าเธอเป็นคนทำร้ายยัยฟางซะนี่ !! เหอะ !
ทำบุญได้บาปจริงๆ !
แต่... เธอจะไปหวังดีกับยัยนั่นทำไม ! ในเมื่อเธอเองก็เกลียดและอยากให้ยัยนั่นตายไม่ใช่เหรอ ? ...
ช่างเถอะ ! คิดไปก็ปวดหัวเปล่าๆ หนำซ้ำปวดแผลด้วยย T^T
" อูยยยย... ทำไมเลือดมันออกเยอะขนาดนี้นะ T^T "
เวลานี้โทโมะคงจะไปดูแลยัยฟางอยู่แน่ๆ ! ส่วนเธอก็ต้องมานั่งดูแลตัวเองแบบนี้ทั้งๆที่เขาแฟนเธอออ ! มันไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ -__-
" ฉันช่วยมั้ย "
" ป๊อบ.. อือ ช่วยหน่อยก็ดี " แก้วพูดก่อนจะยื่นแขนให้ป๊อบปี้
ป๊อบปี้เดินมานั่งข้างๆกับเธอก่อนจะจับมือเธอไว้ แล้วบรรจงทำแผลอย่างอ่อนโยน.. นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามาทำอะไรอ่อนโยนแบบนี้ แต่ว่าแก้วเป็นคนแรกและคนเดียวที่เขายอมทำ เขากับแก้วสนิทและรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ เจออะไรมาด้วยกัน ความเลวร้าย โหดร้าย และความน่ากลัว ! ไม่มีใครรู้หรอกว่าก่อนที่ทั้งสองจะกลายเป็นมาคนโด่งดังแบบนี้ได้.. พวกเขาและเธอต้องเจอช่วงเวลาที่แสนจะเลวร้ายมาก่อน
และเพราะด้วยความที่ป๊อบปี้และแก้วใช้ชีวิตด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆโดยไม่มีใครมาก้าวก่ายชีวิตของทั้งสอง ทำให้ป๊อบปี้กับแก้วสนิทและรู้จักกันดียิ่งกว่าอะไร เหมือนกับว่าในชีวิตของเขาและเธอมีกันอยู่แค่สองคน
คนนอกคนอื่น ไม่มีวันเข้าใจ !
" ทำอะไร " เสียงหนึ่งดังขึ้นมาทำให้ทั้งสองต้องหันไปมอง
"...." แก้วเงียบมองโทโมะที่เดินเข้ามานิ่งๆ ในขณะที่ป๊อบปี้ก้มหน้าทำแผลต่ออย่างไม่สนใจ
โทโมะปรายตามองมือของแก้วที่มีมือของป๊อบปี้สัมผัสทำให้เขาเกิดอาการไม่พอใจขึ้นมาเล็กๆ แต่ความเป็นห่วงแทรกซึมเข้ามาเมื่อพบว่าที่มือของแก้วมีแผลเป็นทางยาวและเลือดซึมออกมาไม่หยุด
" มือไปโดนอะไร "
" มีดบาด " แก้วตอบสั้นๆ ไม่ยอมมองหน้าโทโมะ
" กรรมตามทันงั้นสิ ? " โทโมะพูดประชด
" นี่ ! " แก้วหันมาโวย มองโทโมะอย่างไม่พอใจ
" พูดแทงใจดำงั้นสิ ? " โทโมะว่า " หี ใครใช้ให้เธอไปทำร้ายฟางเขาก่อนล่ะ พระเจ้าคงเห็นการกระทำแย่ๆของเธอเลยลงโทษ "
" ไม่รู้อะไรไม่ต้องมาพูด "
" ไม่อยากรู้แต่จะพูด ! "
" โทโมะ ! มันจะมากเกินไปแล้วนะ "
" ทำไม ? เหอะ น้อยไปด้วยซ้ำสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ "
" คุณกำลังดูถูกแก้วนะคะ " แก้วพูดด้วยความเสียใจ
" ไม่คิดดูผิด.... "
" โทโมะ !!! " แก้วร้องเรียกชื่อชายคนรักด้วยความโมโหก่อนจะตวัดมือที่ป๊อบปี้ทำแผลอยู่ออกมากำด้วยความโมโห ทำให้เลือดจากแผลไหลออกมายิ่งขึ้น
" เอามือมาแก้ว " ป๊อบปี้เอ่ยเสียงเรียบอย่างดุๆปนด้วยความเป็นห่วง
" คุณกล้าดียังไงมาดูถูกแก้วแบบนี้ ! แก้วเมียคุณนะ " แก้วต่อว่าโทโมะโดยไม่สนใจป๊อบปี้เลยแม้แต่น้อย
และเพราะการกระทำเช่นนี้ของแก้วที่ทำให้ป๊อบปี้เกิดอาการไม่พอใจ อยากจะซัดโทโมะให้หมอบ เพราะตั้งแต่โทโมะก้าวเข้ามาในชีวิตแก้วก็เหมือนกับว่าแก้วสนใจแต่โทโมะ ไม่สนใจเขาเลย เหมือนหมาหัวเน่าที่ไม่มีใครต้องการ...
ความจริงเขาไม่ต้องการให้ใครสนใจเขา เว้นแต่กับแก้ว ที่เขาอยากให้แก้วสนใจเขาตลอดเวลา !
ตั้งแต่เล็กจนโตป๊อบปี้คือคนที่แก้วให้ความสนใจมาโดยตลอด แต่เวลานี้มันเปลี่ยนไป... คนๆนั้นกลายเป็นไอ้โทโมะ !
" ผมไม่ต้องการเมียที่ไปยุ่งกับผู้ชายอื่น ! "
" ป๊อบปี้ไม่ใช่คนอื่น ! เขาเป็นเพื่อนแก้ว "
" เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อน่ะสิ ! อย่าโง่ไปหน่อยเลยแก้ว มันชอบแก้ว ผมรู้ " โทโมะพูดอย่างเหลืออด " ใช่มั้ยไอ้ป๊อบ แกบอกสิว่าแกชอบแก้ว ! "
" ... "
" หยุดก้าวร้าวใส่เพื่อนแก้วนะโทโมะ ! "
" บอกดิวะ !!! "
" โทโมะ !!! "
ผัวะ !!!!!!
ร่างสูงล้มลงไปกับพื้นเมื่อโดนหมัดของใครอีกคนซัดเข้าที่มุมปาก ทำให้มีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย
ป๊อบปี้ยืนมองโทโมะที่นอนอยู่กับพื้นด้วยความกรุมโกรธ เขาไม่ได้โกรธที่โทโมะต่อว่าเขาหรืออะไร แต่เขาโกรธที่โทโมะมาต่อว่าแก้ว ! จะว่าเขา เขาไม่โกรธ แต่อย่ามาว่าแก้ว เขาไม่ชอบ !
" มึงหุบปากเน่าๆของมึงซะ ! ก่อนที่มึงจะไม่มีปากให้พูด "
" ไอ้เชี้ยป๊อบ... "
ผัวะ !!!!
ร่างของป๊อบปี้ร่วงลงกับพื้นเมื่อโดนหมัดของโทโมะสวนกลับมาอย่างแรง และมีเลือดไหลซึมออกมาเล็กน้อยเช่นเดียวกัน
โทโมะมองป๊อบปี้ด้วยความโกรธเช่นกัน ที่อยู่ๆก็เข้ามาต่อยเขาแบบไร้เหตุผลแบบนี้ หรือ... มันจะชอบเมียเขาจริง ๆ แบบนี้เขายิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่ ! จะชอบใครก็ชอบไป แค่อย่ามาชอบเมียเขา เขาไม่ชอบ !
" มึง !! " ป๊อบปี้ลุกจะต่อยโทโมะ
" เออ !! " โทโมะก็ตั้งท่าจะสวนกลับ
" หยุดเดี๋ยวนี้ !! " แก้วรีบเข้ามาห้ามเมื่อสองหนุ่มเริ่มใช้ความรุนแรงต่อกันในการตัดสินปัญหาบ้าๆนี่ ที่เธอไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ !
" ถอยไปแก้ว ! " ทั้งโทโมะและป๊อบปี้พูดพร้อมกัน เกรงว่าร่างบางจะได้รับอันตรายไปด้วย
" ไม่ ! พวกนายเป็นบ้าอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นทำไมต้องทำอะไรบ้าๆแบบนี้ด้วย " แก้วพูดแล้วมองสองหนุ่มด้วยความไม่เข้าใจ
" เธอไม่ต้องยุ่ง ! " ทั้งสองว่า
" นี่ !! "
เพี๊ยะ !!
เพี๊ยะ !!
ทั้งโทโมะและป๊อบปี้ถูกแก้วตบหน้าคนละทีด้วยความโกรธ ก่อนที่ทั้งสองจะค่อยๆหันมามองแก้วอย่างอึ้งๆ
" เออ ! ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของพวกนายอีกต่อไป ! ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีกนะ ฉันเกลียดๆๆๆ เกลียดทุกคนที่สุดเลย !!! "
" แก้ว... ! "
แก้วปาดน้ำหน้าทิ้งก่อนจะวิ่งหายออกไป ...
โทโมะ.... เธอจะว่าอะไรยังเขายอมทุกอย่าง ขอแค่อย่าพูดคำว่า 'เกลียด' ออกมา.. เขารับฟังมันไม่ไหวจริงๆ ผู้หญิงที่เขารัก ผู้หญิงที่เขาตั้งใจอยากให้เป็นแม่ของลูก ... เขาทำใจยอมรับไม่ได้จริงๆ
ป๊อบปี้... ในที่สุดคำที่เขาไม่อยากได้ยิน และไม่คิดว่าจะได้ยิน เธอก็เอ่ยคำนั้นออกมาจนได้ เพื่อนรักคนเดียวที่เขารักในชีวิตนี้ ตอนนี้เขาเกลียดเธอแล้วงั้นเหรอ ผู้หญิงที่ทำให้เขามีชีวิตชีวา.. เขาจะไม่ได้เจอเธออีกแล้วงั้นเหรออ ?
แน่นอนว่าพวกเขาสองคนจะไม่มีวันยอมให้มันเกิดขึ้น !!!
เม้นท์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>___________< หนุกมั้ย ? หนุกไม่หนุกบอกด้วย อยากให้แก้ไขตรงไหนบอกได้นะคะ^_^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
