Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1
เขียนโดย 
นิกซ์
วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 07.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2564 21.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
70) บทที่ 63 สิ้นสุดพันธสัญญา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรุ่งสาง
โทบิกับซาสึเกะได้ลอบเข้าไปที่ค่ายนินจาพันธมิตรห้าแคว้นพร้อมเจ้าหมอปีศาจ เพื่อหาเหยื่อที่เหมาะสม และไม่นานก็ได้เหยื่อคือ สาวผมทองกับหนุ่มผิวซีด ที่ออกมาคุยกัน
เมื่อได้เหยื่อที่ต้องการแล้ว โทบิได้ใช้คาถาย้ายมิติพาทุกคนกลับมาที่ฐานลับ
อิโนะและซาอิที่ถูกมัดด้วยเชือกอย่างเเน่นหนา ตกอยู่ในคาถาลวงตา
แต่หมอปีศาจกลับช่วยคลายคาถาลวงตาให้
ซาสึเกะเอ่ยถาม"คลายให้ทำไม"
"ผมชอบเห็นการดิ้นรนครับ"
อิโนะสะบัดหัว"นี่มันเรื่องอะไร"
ซาอินิ่งเงียบ
อิโนะเอ่ยขึ้น"ซาสึเกะคุง ซากุระล่ะ"
อุจิวะหนุ่มนำคัมภีร์ออกมา ก่อนจะนำโลงผลึกแก้วที่บรรจุร่างของสาวผมชมพูไว้"เธอหลับอยู่ เธอน่าจะดีใจนะอิโนะ ที่เพื่อนของเธอจะตื่นมาเพราะเธอ"
ซาอิเอ่ยขึ้น"คุณฆ่าเธอ"
‘ผลัวะ’
“ซาอิ อย่าทำเค้านะ”
"ชั้นไม่ได้ฆ่า ไอ้คาเซะคาเงะนั่นต่างหาก! เพราะมัน ซากุระถึงต้องทรมาน!ทรมานจนนาทีสุดท้ายของชีวิต!เพราะช่วยไอ้คนไร้ค่าแบบมัน! อีกไม่นานเธอจะกลับมาแล้ว และเธอยังไม่ตาย"
ซาอิตวาด"เลิกเสียสติสักที"
ผลัวะ
ซาอิโดนต่อยจนหน้าหัน ก่อนจะโดนยำตีนซ้ำ
ซุยเงสึที่เห็นลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก…ไอ้หมอนี่นับวันยิ่งโหดขึ้นทุกวัน… แค่เรื่องที่ไปว่า สาวผมชมพูตาย เท่านั้นแหละ คนอย่างอุจิวะ ซาสึเกะก็สติแตกได้
อิโนะตะโกนห้ามทั้งน้ำตา"พอเถอะ ได้โปรด"
หมอปีศาจยิ้มหวาน เข้าไปจับข้อมือของคนที่กำลังซ้อม"พาเธอกับวัตถุดิบไปไว้ที่ห้องนั้นเถอะครับ และก็กรุณาอย่าทำวัตถุดิบเสียหายนะครับ"
เมื่อถูกลากพามาที่ห้องสำหรับผนึกสัตว์หาง ทีมเหยี่ยวและแสงอุสาก็โดนไล่ออกนอกห้อง"ไปได้แล้ว รอดูผลสำเร็จเถอะครับ"
พอลับตาทุกคนแล้วแต่เค้าก็ยังไม่ไว้ใจ จึงกัดนิ้วเตรียมจะเขียนอักขระกางอาณาเขตแต่อิโนะตะโกนถาม
“จะทำอะไร”
“หุบปากซะ”จบคำร่างโปร่งบางของหมอปีศาจก็เข้าไปใกล้ก่อนจะเอาผ้าสองผืนออกมามัดปากอิโนะกับซาอิที่โดนอัดจนน่วมเสียแน่น
แม้สาวผมทองพยายามดิ้นแค่ไหนก็ไม่เป็นผล หมอปีศาจไม่สนใจรีบจัดการเขียนอักขระบางอย่างออกมา ก่อนจะประสานอินอย่างรวดเร็ว
…ผนึกเสียง…
และแล้วเวลาทุกอย่างก็เหมือนจะหยุดหมุน คนสองคนที่ถูกจับนิ่งเหมือนโดนสะกด
เด็กหนุ่มตรงไปที่เทวรูปสิบหางก่อนจะประสานอิน เพียงสัมผัสเบาๆบนเทวรูป พลังงานมหาศาลก็ออกมาจากเทวรูป
“เยี่ยมมากสาวน้อย”
ชายชราชุดดำเจ้าของเสียงอันแหบพร่าจนน่าขนลุกดังขึ้น ในมือถือหีบไม้ใบหนึ่งออกมา
พลังงานอันมหาศาลได้ถูกดูดเข้าไปสู่หีบใบนั้น
“ตอนนี้ พลังวิญญาณเป็นของข้าแล้ว ถึงจะเหลือพลังตกค้างสักเล็กน้อยแต่ก็ยังมีอานุภาพอยู่”
เด็กหนุ่มเท้าสะเอวถาม“และจะต้องทำยังไงไอ้ตัวประหลาดนี่จะมีพลังล่ะ”
“ก็สังเวยชีวิตที่มีทั้งหยินและหยางน่ะสิ หึๆแต่นั่นก็ไม่สำคัญแล้ว สิ่งสำคัญคือ เจ้าได้ทำตามพันธสัญญาของเราแล้ว เจ้าได้ชีวิต วนข้าได้วิญญาณเจ้าพวกนี้”
“ทำไม ถึงให้ชั้นทำ”
“พ่อของเธอต่างหาก เค้าอยากให้เธอมีชีวิต”
“เพราะอะไร”
“เพราะเค้ารู้ว่า…เธอจะต้องตาย เค้าจึงเลือกที่จะตายโดยให้เธออยู่ต่อไป…ทั้งๆที่เค้าเองก็มีสิทธิ์ที่จะอยู่ต่อไปได้ คงเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ของพ่อที่ยอมเสียสละมอบอายุขัยให้กับลูก เจ้าเองก็ไม่ทำให้เค้าผิดหวัง ช่างน่าภูมิใจคุ้มค่าที่รอ จำไว้จงใช้ชีวิตให้คุ้มค่าล่ะ ข้าลาก่อน”
จบคำพูดของชายชรา”จบสักที ที่เหลือถอดสมอ”
เวลาต่างๆก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง หมอปีศาจตรงไปหาสองนินจาที่ถูกพันธนาการ สองมือแตะที่แก้มของคนผิวซีด แล้วใช้พลังรักษา
‘ฟังให้ดี ชั้นพูดในใจ เรามีเวลาไม่มาก เราต้องหนี เธอคนนั้นผมจะช่วยเอง โดยชีวิตของผม ผมจะเปิดทางให้ คุณรีบหนีไป’
ร่างโปร่งใช้คุไนแก้เชือก แล้วรีบนำร่างที่นอนในโลงออกมาร่างของเด็กหนุ่มกลายสภาพเป็นแสงสีขาวพุ่งขึ้นข้างบน ซาอิรีบใช้คาถาภาพอสูรสัตว์เทียมเป็นนกและพาอิโนะหนี
…
โทบิสบถ”เสร็จ เข้าไปเร็ว”
เมื่อเข้าไป ไม่มีร่างในโลงผลึกแก้ว
ซาสึเกะกัดฟันกรอด
ซูซาโนโอะร่างสมบูรณ์ได้คลุมร่างและบินตามไป
….
ซาอิกัดฟันกรอดเมื่อโดนร่างเทพเทนงุไล่ตามหลัง”นี่เหรอพลังของอุจิวะ”เค้ากลัว
และแสงสีขาวนั่นก็หายไปแล้ว
อิโนะกระวนกระวาย”ทำไงดี”
“เข้าเขตพันธมิตรแล้ว เราลงพื้นดีกว่า อิโนะ โดด!”
สองหนุ่มสาวสละนกสัตว์เทียมลงจากฟ้า ทั้งสองรีบหนีแต่มีหรือจะพ้นซาสึเกะ
“เอาซากุระคืนมา”
แต่ดูเหมือนโชคจะช่วยที่นารูโตะและโคโนฮะคนอื่นๆมาเจอ
“ซาสึเกะ”
“มาก็ดี ชั้นจะได้จัดการมันซะทั้งหมดนี่แหละ”
ฮารุยก้าวออกมา จ้องมองไปที่ทายาทอุจิวะด้วยสายตาแข็งร้าว”นี่เหรอ คือสิ่งที่เธอตอบแทนน้องชายชั้น”
“…”
“เมื่อสิบห้าปีก่อน เธอกับพี่ชายรอดตายเพราะใคร”อดีตมือสังหารประกาศลั่น”เพราะน้องชายเอาตัวเข้าปกป้องพวกแกยังไงล่ะ!”
สิ้นคำประกาศทุกคนตกตะลึง
“น้องชายชั้นเอาตัวเข้าปกป้องพวกแกไม่คิดชีวิต เสาเสียบทะลุร่างตายคาที่ น้องสะใภ้ที่อุ้มท้องลูกของเค้าต้องคลอดก่อนกำหนดเพราะเรื่องนี้ เด็กคนนั้นเกือบตาย…พี่ชายของแก ที่เค้าต้องฆ่าล้างตระกูล ก็เพื่อรักษาเกียรติ์ของตระกูล อยากให้คนในหมู่บ้านและคนอื่นจดจำว่าพวกเค้าคือตระกูลผู้ทรงเกียรติ์แต่แกคือคนทำลายเกียรติ์เหล่านั้น! แกยังเป็นคนอยู่รึเปล่า!”
ตูม!
แสงสีขาวพุ่งลงมา และปรากฏร่างของหมอปีศาจและร่างของเด็กสาวในอ้อมแขนของเค้า
เค้ายิ้มหน้าระรื่น“เอาล่ะ เรียบร้อย ขอโทษนะครับ ใครคือผู้ปกครองของเธอ โปรดมารับเธอไปด้วย”
ฮารุยมองไปที่ร่างนั้น”หลานชั้น…”
“เธอกลับมามีชีวิตอีกครั้ง อ้อ ฝากบอกคุณสวมหน้ากาก นี่คือคำตอบของผม ผมคือผู้ฝ่าฝืนเรียนวิชาต้องห้ามของราชวงศ์ครับ”
ฮารุยรีบเข้ามาประคองตัวหลานที่ตอนนี้ตัวค่อยๆอุ่นขึ้น เหมือนปาฏิหาริย์
ซาสึเกะมองไปที่ร่างของคนรัก”เธอกลับมา…”
“ผมใช้พลังชีวิตของตัวเองครับ เพื่อทดแทนชีวิตที่ต้องเสียไปเพราะตระกูลของผม ส่วนนาย ชั้นจะมาคิดค่าตอบแทนทีหลัง และขอแนะนำว่านายควรเลือกทางที่ถูกต้องนะ”
“อืม…”ลืมตาบางๆค่อยๆลืมขึ้น”ที่นี่…”
“หลานป้า”
“ซากุระ”
คนเป็นป้าตวาดใส่”ชั้นจะไม่ยอมให้หลานชั้นรักกับอาชญากรเด็ดขาด!”
อดีตมือสังหารอุ้มลูกสาวไว้ในอ้อนแขนก่อนจะพากลับไปยังฐานพันธมิตรพร้อมหมอปีศาจที่ตามหลังต้อยๆ ส่วนซาสึเกะก็กลับไปทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น เค้าควรจะทำยังไงดี
…
ฮารุยพาหลานสาวที่อยู่ในสภาพมึนงงมาพัก ซึนเดะมองศิษย์รัก ที่เหมือนเด็กอ่อน
โฮคาเงะเอ่ยถาม”เกิดอะไรขึ้น”
“เพิ่งฟื้นนี่ครับ ผมก็บอกเค้าแล้วนะ ว่าถ้าชุบชีวิตขึ้นมาได้แต่ความจำอาจจะหายไป มีแต่ปฏิหาริย์เท่านั้นที่จะช่วยได้”
ฮารุยยังไม่วายกังวล”แล้วอักขระ”
“อักขระนั่นหายไปแล้วครับ เพราะมันได้ดูดพลังชีวิตเธอไปหมดแล้ว ผมจำต้องถ่ายพลังให้ ต้องขอบคุณคนๆนั้นนะครับที่เค้าดั้นดลหาโลงผลึกแก้วเจอและนำร่างของเธอใส่ในโลงได้ทันท่วงทีน่ะ”
ฮารุยรู้สึกเป็นหนี้ชีวิตซาสึเกะ ถ้าซาสึเกะไม่เป็นนินจาถอนตัว เธอคงจะอนุญาตให้รักกับหลานสาวเธอแต่มันดันเป็นอาชญากรซะนี่
ฮารุยิ้มหวาน”ไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว”
ซึนาเดะขวาง”คงจะไม่ได้ เธอ…”
“ถ้าไม่ให้ไปซะโดยดี ผมคงจะต้องใช้ความรุนแรงนะครับ และอีกอย่าง ถ้าไม่อยากให้เธอตาย ล่ะก็ถอย ผมไม่เข้าร่วมกับฝ่ายไหน และบอกไว้อย่าง จับเธอคนนั้นตรวจไปก็ไม่รู้เรื่องหรอกครับ ยาทิพย์น่ะซึมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายนั่นแล้ว ลาก่อน”ร่างของฮารุค่อยๆสลายไป
สองผู้อาวุโสแห่งโคโนฮะรีบมา โคฮารุถาม”ทำไมไม่ห้ามไว้”
“ห้ามไม่ได้หรอกค่ะ”
โฮมุระถามบ้าง”ไม่กลัวเค้าไปร่วมมือกับพวกนั้นรึ”
“ชั้นไม่เอาตัวอันตรายไว้หรอกค่ะ และอีกอย่าง เค้าคงไม่อยากยุ่งอะไรด้วย”
ที่ปรึกษาโคฮารุไม่ยอมแพ้ ปรายตามองไปที่เด็กสาวที่นั่งเหม่อลอย“งั้นอย่างน้อย ก็ต้องนำเด็กคนนั้นไปตรวจสอบ”
ฮารุยชักดาบคู่ใจออกมาก่อนตวาดลั่น”ลองดูสิ! ชั้นไม่ปล่อยพวกท่านทำอะไรเด็กคนนี้เด็ดขาด คราวนั้นก็บีบคั้นน้องชั้นต้องเตลิดออกนอกหมู่บ้าน คราวนี้จะจับหลานสาวชั้นเป็นหนูทดลองรึ อย่าให้ชั้นแฉความเลวของพวกแกนะ เด็กมันจะเสื่อมศรัทธา”
สองที่ปรึกษานั้นไม่ต่างจากวัวสันหลังหวะที่มีความผิดจริง จึงยอมล่าถอยไปแต่โดยดี
อดีตมือสังหารเก็บดาบถอนหายใจ ก่อนหันไปมองหลานาวที่มองตาแป๋ว
ซึนาเดะสรุป”ดูท่า คงต้องให้พักฟื้นอีกนาน ต้องรอให้ความจำกลับมาเท่านั้นแหละนะ พากลับโคโนฮะก่อน”
“ค่ะ”
….
ซาสึเกะที่กลับมาที่ฐานก็บังเอิญไปได้ยินบางสิ่งเข้า และนั่นก็ทำให้เค้าตัดสินใจกลับไปช่วยโคโนฮะ
เค้าไม่ยอมเป็นเครื่องมือให้ใครและจะไม่เธอคนนั้นให้ใครด้วย
…
โทบิไปที่เทวรูปสิบหางเพื่อตรวจดูความเสียหาย
“บัดซบ ไอ้หมอนั่น มันเล่นเราแล้ว”
เซ็ซสึ”วิญญาณถูกเอาไปแบบนี้เราต้องรีบหาทางแก้”
“เออ ของมันแน่อยู่แล้วและทีมเหยี่ยวล่ะ”
“พวกมันหายไปแล้ว”
“ว่าไงนะ!”
…
“สำเร็จแล้วนะเมี๊ยว”
“เออ ทามะ ตอนนี้แกต้องไปดูแลยัยหนูห่างๆ อย่าให้ความแตกล่ะ”
“รับแซ่บ”เจ้าแมวอ้วนขาวดำรีบไปทันที
ฮารุชิถอนใจอย่างโล่งอกที่ลูกสาวทำงานสำเร็จไปได้ด้วยดี “สงสัยยัยหนูคงรอคนเผลอรีบแจ้นมาเค้นความจริงแน่”
“เออ ชั้นเองก็อยากจะรู้”ซึบารุในร่างมนุษย์เอ่ยขึ้น”พวกแกพ่อลูกนี่ เป็นดารากลับชาติมาเกิดรึไง แสดงละครเก่งเหลือเกิน”
“อยู่แล้วครับ ตอนนี้ผมคงต้องเตรียมใจโดนยัยหนูเค้นความจริงล่ะ”
มาอัพแล้ว เม้นบ้างนะ อีกไม่กี่ตอนก็จบภาคหนึ่งแล้ว ฮู้เร่ แต่งมาสี่ปี 555+ในที่สุดกล้จะจบสักที
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
