Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

วันต่อมา…

ทีมเหยี่ยวเดินทางกันต่อ ด้วยความอ่อนแรง เสบียงที่มีก็จวนจะหมด อากาศนั้นยังคงหนาวจับใจ

ซาสึเกะต้องพาซากุระอุ้มไว้ในอ้อมแขนแล้วกระชับผ้าคลุมให้มิดชิด กันร่างบางหนาว เค้ากลัว…กลัวว่าอาการของเธอจะยิ่งแย่ลงกว่าเดิม…

…ต้องรีบไปที่โรงเตี๋ยมแล้ว…

สองสาวต่างผิวสีลอบมองไปยังร่างที่อยู่ในอ้อมแขนของชายในดวงใจก็ยิ่งริษยา จะทำอะไรก็ไม่ได้ …เมื่อไหร่จะตายๆไปสักที…

พอเดินทางมาร่วมสามชั่วโมง ทีมเหยี่ยวก็มาถึงโรงเตี๋ยมที่มี บ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติ ซาสึเกะจองห้องไว้ถึงสามห้อง หนึ่งสำหรับเค้ากับเธอ ที่เหลือคือของเหล่าลูกทีม

ร่างสูงประคองหญิงคนรักไปยังห้องพัก งานนี้เค้าทำหน้าที่ปูฟูกเอง เพราะซากุระกำลังหลับ เค้าได้เลยว่ามันน่าจะเป็นเพราะอาการที่กำเริบ จึงทำให้ร่างกายเธออ่อนแอแบบนี้

สำหรับซากุระ เธอไม่ได้นอนหลับแต่แค่กำลังใช้ความคิด ถึงนินจาหน้ากากส้ม ว่าเค้าคือใครกันแน่…ทำไมพ่อถึงบอกว่าไม่ต้องระแวง…

“เครียดอะไรเหรอ”

“เปล่าจ้ะ”

“จะจริงรึ คิ้วจะขมวดเป็นปมแล้วนะ”

ร่างบางทำแก้มป่องอย่างงอล

ซาสึเกะยิ้มหวานก่อนจะเชยคางร่างบางมาแล้วจูบที่ริมฝีปาก ทั้งคู่จูบกันอยู่นาน จนผละออกแต่ก็ยังอ้อยอิ่ง กันอย่างหวานชื่น

ทั้งคู่สั่งอาหารมากินที่ห้องเพราะอยากอยู่กันตามลำพัง

ซาสึเกะจะพยายามคะยั้นคะยอให้ซากุระกินนู่นกินนี่  ตลอด

“ทำไมกินน้อยจัง”ปกติเห็นกินจุตลอดเลยนิ

“ก็มันจุกนี่นา”

“อ้วนอีกนิดก็ดีนะ จะได้มีลูกเยอะๆ”

“บ้า นี่คนนะ ไม่ใช่โรงงานผลิตลูกในหัวคิดแต่เรื่องxxxรึไง”

งานนี้ทำเอาชายหนุ่มหัวเราะร่วนอย่างมีความสุข

หลังจากกินข้าวเสร็จ ซาสึเกะก็มานอนตักคนรักโดยขอให้เธอร้องเพลงกล่อม ซึ่งซากุระก็ยอมแต่โดยดี หลังจากที่กล่อม เธอก็ออกมาเดินเล่นที่โรงเตี๋ยม ปล่อยให้ซาสึเกะพักผ่อนในห้อง ก็ก็เดินสาวกับคารินพอดี

“ทำไม”สาวผมแดงเอ่ยถาม…

“มีอะไรรึ?”

“ทำไมเธอต้องช่วยชั้นไว้ ที่น้ำตกนั่น”

ซากุระยิ้มนิดๆแต่น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาช่างเรียบๆ”การจะช่วยใครซักคน ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลหรอกนะ ขอตัวก่อน”

คำพูดของหญิงสาวผู้เป็นศัตรูหัวใจนั้น ทำเอาสาวผมแดงรู้สึกผิด อีกฝ่ายไม่เคยคิดร้ายต่อเธอเลย มีแต่เธอเท่านั้นที่จ้องจะทำร้ายอยู่เรื่อย เธอยอมแพ้แล้ว…เธอยอมแพ้แต่โดยดี… ถ้าซาสึเกะจะเลือกเจ้าหล่อนมาเป็นภรรยา ล่ะก็ นับว่าซาสึเกะโชคดีแล้วแหละ เพราะเธอคนนี้คือ นางฟ้า จริงๆแต่ทำไมนะ คนดี ราวกับนางฟ้าอย่างเธอคนนั้น จะต้องจากไปก่อนวัยอันควรด้วย…

ซากุระเดินออกมานอกโรงเตี๋ยม ก็เห็นต้นซากุระ ที่เหี่ยวแห้ง …คุณพ่อต้องมีอะไรปกปิดเราเอาไว้แน่…แถมต้องปิดเอาไว้เยอะด้วย…

‘หนูน้อยที่น่าสงสารเอ๋ย มาสิ มาทางใต้เร็ว จงมรณา ณ อ้อมอกของครอบครัวเถิด’

น้ำเสียงหวานที่ไม่คุ้นหูดังขึ้น ซากุระมองไปรอบๆก็ไม่เห็นมีใคร

‘มาเถิดหนูน้อย มาเถิด  มาสู่ที่ๆเจ้าควรมรณา’

อีกแล้ว เสียงใครกัน ทำไม เราถึงคุ้นเคยกับเสียงนี้กัน มันเหมือนเสียงที่เธอเคยได้ยินเลย

พอกลับมาที่ห้อง ซาสึเกะก็บ่นเธอเสียยกใหญ่ ข้อหาแอบหนีออกไปโดยไม่บอกเค้า

“อย่าโกรธเค้าสิ ก็ตัวเองหลับปุ๋ยเลยนี่นา เค้าก็อยากให้ตัวเองได้พักนะ อย่าโกรธเค้าซี่”

เมื่อเห็นว่าร่างสูงยังงอลอยู่ เธอจึงขยับเข้าไปใกล้แล้วกอดแขนแล้วเอาหน้าซบลงอย่างออดอ้อน “อย่างอลเค้าเลยนะ ฮึก”งานนี้น้ำตามา เรื่องบีบน้ำตาเธอเองก็เก่งนะ

“อย่าร้องนะ” ซาสึเกะหันควับพลางเช็ดน้ำตาให้  แล้วดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอด”โอ๋ๆ อย่าขี้แยสิ ใจคอชั้นมันไม่ดีนะ”

เมื่อเห็นว่าร่างบางนิ่งไป ก็พบว่าเธอกำลังยิ้มอย่างผู้มีชัย “ยัยแสบ”

ซากุระจุ๊บที่จมูกของซาสึเกะทีหนึ่งอย่างเอาใจ “ไปแช่น้ำกันนะ ที่รัก” ร่างบางหยิบชุดเปลี่ยนก่อนจะวิ่งไปที่กำบังฉากเปลี่ยนชุด โดยที่ซาสึเกะเองก็ลงมือถอดเสื้อเปลี่ยนชุดบ้าง

ทั้งคู่จึงพากันไปแช่น้ำที่บ่อรวม แต่ซาสึเกะไม่อยากให้ใครมารบกวน จึงเข้าไปที่ห้องอาบน้ำทีหลังซากุระ เพื่อทำการบางอย่าง เพื่อกำจัดมารผจญ

…

ขณะที่ซากุระกำลังแช่น้ำ  ความร้อนของน้ำนั้นทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย

‘มาเถิดหนูน้อย’

…อีกแล้ว ได้ยินอีกแล้ว…

น้ำเสียงที่หญิงสาวได้ยิน กลับไม่ได้ ทำให้เธอรู้หวาดกลัว  เธอกลับรู้สึกคุ้นเคยกับเสียงนี้มาก

‘จงมาสู่ที่ๆ เจ้าควรมรณา จงมาสู่มรณะนิทราเสียเถิด’

“อีกแล้ว ใครน่ะ”หญิงสาวพยายามหันไปหาเจ้าของเสียงอันแว่วหวาน แต่ไม่มีใคร …เวลาของเรา กำลังจะหมดลงแล้วสินะ…

มาอัพแล้วจ้า... ตอนหน้าขอสปอยนิ๊ดหนึ่งว่า อิเกะเสียน้ำตาแน่ แต่นิกซ์ชอบหักมุมนะ จะหักแนวไหน โปรดติดตาม อ๊ะๆ นิกซ์ขอแถมให้เล็กๆน้อยๆ

...

ซาสึเกะจัดการเอาป้ายปิดทำความสะอาดมาวางไว้ที่หน้าห้องอาบน้ำรวม เพือให้มั่นใจว่าจะไม่มีใครมากวนเค้าระหว่างที่กำลังจะสวีตหวานกับแม่ยอดรัก ซะที

พอเค้าเข้ามาในห้องอาบน้ำก็พบว่า ซากุระเผลอหลับคาบ่อน้ำพุซะแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่ให้เลือดในกายของเค้าสูบฉีด คืออกอวบขาวที่โผล่พ้นน้ำนิดๆ มันช่วงเย้ายวนยิ่งนัก 

"รอนานแล้วนะ ซาสึเกะคุง ทำอะไรน่ะ"

"ธุระนิดหน่อย เหนื่อยรึ"

"ไม่หรอก แค่รู้สึกสบาย จนอยากพักก็เท่านั้น"

ซาสึเกะลงแช่น้ำ แล้วเข้าโอบเอวบาง"นึกว่าจะแบนนะทำไมต้องใช้ผ้ารัดหน้าอกด้วย"

ซากุระหันไปมองร่างสูงตาเขียว"แอบดูชุดชั้นในชั้นมาเหรอ"

คนถูกถามยอมรับหน้าตาเฉย"ใช่ แต่ใส่ลูกไม้สีดำน่ะ เข้ากับเธอดีนะ"ซาสึเกะเข้าหอมแก้มเนียนสวย

ซากุระซบอกของคนรักแทน

อีกด้าน

คารินและซายะ รีบออกจากห้องมาที่ห้องอาบน้ำรวม เพื่อหวังจะอ๋อย ซาสึเกะ แต่ปรากฏว่า ห้องน้ำรวม ปิดทำความสะอาด

สองสาวต่างผิวสี หันไปมองสองหนุ่ม ที่เพิ่งมาอย่างคาดโทษ

ซุยเงสึโวยใส่"อย่ามาโทษชั้น ชั้นเพิ่งมา ใช่มั้ย จูโกะ"

"อือ สองคนนั้น คงจะจู๋จี๋ที่ห้องนั่นแหละ แต่ชั้นขอพูดอะไรหน่อยเถอะ พวกเธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนกับซากุระ อย่าไปขวางพวกเค้าเลย ซากุระกำลังจะตาย ให้เค้าได้อยู่อย่างมีความสุขกับคนที่ตัวเองรักก่อนตายไม่ได้รึ และขอบอกให้เอาบุญ จะได้ตัดใจได้ตั้งแต่เนิ่นๆ ซาสึเกะไม่อาจรักใครได้แล้ว ต่อให้ไม่มีซากุระก็ตาม"

ซายะชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ"ที่จะพูดมีแค่นี้ใช่มั้ย"

"ใช่ ถ้าอยากเจ็บปวดเพราะอกหัก ก็เชิญ"จูโกะก็เดินไปยังห้องอาบน้ำชาย พร้อมๆกับซุยเงสึ

นินจาน้ำลอบถามเพื่อนร่างยักษ์ "ทำไม รอบนี้นายพูดเยอะเลยอ่ะ"

"แค่สงสารสองคนนั้น ไม่มีอะไรมาก"

ซุยเงสึลอบถอนใจ หวังว่า ซากุระ คงจะไม่เป็นอะไร เค้าสังหรณ์ใจไม่ดีเลยสิ...

อัพหมดและ ใครชอบก็ไลท์ คอมเม้น ให้คะแนน แนะนำได้ตามใจชอบเลยนะคะ นิกซ์จะได้มีกำลังใจอัพต่อไป ถ้าหมดเรื่องนี้ อาจมีฟิคคู่นี้ออกมาอีกนะคะ เพราะนิกซ์เตรียมเอาไว้เยอะอยู่นะ รักคนอ่านทุกคน -3-