เรื่องรักๆฉบับห้ามlove!
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.35 น.
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 17.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19) ปาร์ตี้พาเมาทำให้เรามีอะไรกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"โอ้ยย"แก้วร้องออกมาเมื่ออยู่ๆโทโมะก็โถมตัวไปทำให้แก้วเซ
เพล้ง!
แก้วค็อกเทลของโทโมะที่แอบถือมาพอดื่มหมดโทโมะก็ปล่อยมันล่วงลง
"นี่ดื่มอีกงั้นหรอ!"แก้วพูดดุแล้วมองเศาแก้วที่แตกกระจาย
"อืมมมม"โทโมะครางออกมาตอนนี้ดูเหมือนเขาจะเมาจริงๆซะแล้ว
"นี่! จิ๊! ไม่ได้เรื่่องเลยมาเมาแบบนี้ได้ยังไง"แก้วดุแล้วพยายามพยุงโทโมะให้ไปถึงห้อง
"ไม่อาวววว"โทโมะพูดแล้วแต่ก็ยังเดินต่อไปเรื่อยๆ
"อะไรไม่เอา?"แก้วพูดแล้วมองหน้าโทโมะไป แต่ก็ยังบรรจงเดินไปเรื่อยๆ
"ไม่เอาแล้ว..."โทโมะพูดอีก
"พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย คนเมานี่มันเป็นแบบนี้ทุกคนเลยหรือไงกัน-_-"
"ไม่อยากจะเป็นเลยพี่น้อง"
"พี่น้อง ? ใครอีกล่ะ"แก้วพูดงงๆ
แอ๊ด...
แก้วเปิดประตูห้องของโทโมะก่อนจะพยุงโทโมะเข้าใจข้างในห้องแล้วปิดประตูเรียบร้อย
"แก้ว"
"หื้อ?"แก้วที่ได้ยินโทโมะเรียกชื่อตัวเองก็ทำหน้างงก่อนจะวางโทโมะให้นอนลงบนเตียง
ฟุ่บ!
โทโมะดึงข้อมือของแก้วแล้วกระตุกจนแก้วเวถลาลงมาทับอกกว้างของโทโมะ ก่อนโทโมะจะพลิกให้แก้วไปอยู่ด้านล่างโดยที่ตัวเองคร่อมทับอยู่ด้านบน
"ที่พูดไป...จริงๆนะ"โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้วด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ แก้วงงที่โทโมะพูดก็ขมวดคิ้ว
"พูดอะไร? โทโมะเมามากแล้วนะ พี่จะไปนอน"แก้วบอกแล้วเบือนหน้าหนีเพราะรู้สึกร้อนที่ใบหน้า
"ไม่อยากให้เราเป็นแค่พี่น้อง...จริงๆนะ"โทโมะพูดแก้วที่เบือนหน้าหนีไปอีกทางก็ยิ่งหน้าแดงจัด
"พูดอะไรเนี่ย ลงไปจากตัวพี่เลยนะ"แก้วพูดแล้วดันอกโทโมะ
"จูบหน่อยได้มั้ย"โทโมะจับปลายคางแก้วมาเเล้วพูด
"ว่าไงนะ!...อุ๊บส์"ไม่ทันที่แก้วจะได้ท้วงหรืออะไรก็ถูกกลืนกินเสียงนั้นเข้าไปเรียบร้อยแล้ว
"อื้ออ"แก้วครางออกมาเป็นสัญญาณว่าตัวเองกำลัจำหายใจไม่ออก โทโมะที่รู้จึงผละจูบออกจากแก้วอย่างเชื่องช้า
"อีกทีได้มั้ย"โทโมะพูดแล้วมองแก้ว
"มะ...อื้อออ"แก้วที่กำลังจะปฏิเสธก็ถูกโทโมะกลืนกินเสียงของเธอไปอีกครั้ง
ฟึ่บ!
แก้วตัดสินใจผลักโทโมะออกเพราะคิดว่า ถ้าเป็นแบบนี้่ต่อไป โทดมะอาจจะไม่หยุดอยู่แ่นี้และจะไม่ใช่แค่โทโมะเพราะแก้วเองก็จะคล้อยตามไปแน่ๆ
"ผลักทำไม"
"อย่าทำแบบนี้ พี่รู้ว่าโทโมะเมานะ พี่จะไม่ถือก็แล้วกับสำหรับจูบเมื่อกี้"แก้วพูดแล้วจะดันโทโมะที่คร่อมอยู่ออกแต่โทดมมะก็ไม่ออก
"ถึงจะเหมือนเมา แต่ผมยังมีสติ"โทโมะพูดแล้วจังมือแก้วมาวางไว้ที่หัวใจ
ตึกตัก ตึกตัก ♥
"ได้ยินมันมั้ย? ได้ยินเสียงหัวใจของโทโมะมั้ยแก้ว?"โทโมะพูดแต่เปลื่ยนสรรพนามแทนตัวเองกับแก้ว
"..."แก้วเงียบเพราะตัวเองในตอนนี้ก็เขินหน้าแดงไม่แพ้กัน
"ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น"แก้วพูดออกไป ไม่สิ นี่มันน้องของเรานะ ทำแบบนี้ไม่ได้ ยัยแก้ว!
"มีใครในใจแล้วงั้นหรอ"โทโมะพูด
"พูดอะไร!"แก้วหันขวับมาหาโทโมะทันที
"ถ้ามีแล้ว โทโมะจะไม่ยุ่ง"โทโมะพูด
"..."
"..."
"มีแล้วสินะ..."
"มีอะไรล่ะ! คนเค้าไม่ได้ใจง่ายนะที่มาเรียนไม่เท่าไหร่ก็จะชอบใครแล้วน่ะ!"แก้วรีบพูดทันที
"ถ้างั้น..."โทโมะหยุดเว้นวรรคแล้วก้มหน้ามากระซิบที่ข้างหูของแก้ว"ขอได้มั้ย"
"เราเป็นพี่น้องกันนะ"แก้วพูดเพื่อเตือนสติโทโมะ
"ไม่ใช่แท้ๆ คลานตามกันออกมานิ"โทโมะพูด
"แต่..."
โทโมะไม่รอช้าเริ่มปลดกระดุมชุดของแก้วช้าๆ
"ทำแบบนี้ ไม่ได้รู้สึกแย่ใช่มั้ย"โทโมะพูดแล้วจูบไล้ซอกคอของแก้ว แก้วได้แต่เขินหน้าแดง มันก็ไม่ได้รู้สึกแย่มิหนำซ้ำยังรู้สึกดีอีกอย่างบอกไม่ถูกที่เรา เรากำังคิดกับโทโมะเกินเลยไปกว่าคำว่าพี่น้องหรือไงนะ
"อืม"แก้วตอบทั้งที่หน้าแดงๆ
"ชอบนะ"โทโมะพูดแล้วจูบแก้วอย่างอ่อนโยน แก้วที่ไม่รู้อะไรก็ได้แต่ทื่อไปดื้อๆ
"พึ่งจะเคยโดนจูบครั้งแรกใช่มั้ย ดีใจนะ"โทโมะผละจูบออกแล้วพูดกระวิบข้างหูแก้ว ทำให้แก้วหน้าแดง
"พะ...พูดอะไรของนายเนี่ย!"แก้วพูดเขินอายโทโมะยิ้มก่อนจะเริ่มบรรเลงบทรักอย่างเร้าร้อนแต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน เสียงครางระงำไปทั่วห้อง
"เฮ้ออออ"ป๊อปปี้ทอดหายใจก่อนะเปิดประตูเข้าไปในห้องฟางพร้อมกับกะละมังน้ำเพื่อมาเช็ดตัวให้ฟาง
"..."ภายในห้องเงียสงัดมีแต่ป๊อปปี้ที่เหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตเดียวที่กำลังดำเนินอยู่ในหตอนนี้ ป๊อปปี้เดินเข้ามาที่ข้างเตียงแล้ววางกะละมังน้ำลงก่อนจะจ้องมองใบหน้าแดงก่ำของฟางที่ตอนนี้กำลังนอนหลับอย่างสบายใจ
"ทำไมชอบทำให้คนอื่นเค้าเดือนร้อนจังนะ!"ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟาง
"..."
"นี่ถ้าตื่นขึ้นมา พรุ่งนี้ฉันจะเฉ่งเธอ! รู้ว่ากินไม่ได้ก็ยังจะกิน แล้วตัวแดงแบบนี้ก็ต้องเดือดร้อนฉันมาเช็ดตัวให้อีก"ป๊อปปี้พูดดุก่อนจะหันไปบิดผ้าให้น้ำมันหมาดๆ ก่อนจะหยินแขนฟางมาเช็ด
"ป๊อป..."
"..?.."ป๊อปปี้งงมองฟางที่หลับตาอยู่แต่เรียกชื่อเขาออกมา
"ละเมอเนี่ยนะ-_-"ป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้า
"ขอบโทษ"ฟางละเมอขึ้นมาอีกครั้ง
"ขอโทษอะไรของเธอ??"ป๊อปปี้ยิ่งงเข้าไปใหญ่
"..."
ฟางเงียบไปป๊อปปี้ได้มองฟางอย่างงๆ และเช็ดตัวไปอย่างเบามือเพราะกลัวว่าคนตัวเล็กจะตื่นขึ้นมา
"เป็นของโทโมะแล้วนะ"โทโมะพูดแล้วกอดแก้วที่นอนอยู่ข้างๆ
"คนบ้า!"แก้วว่าแล้วซุกเข้าไปในอ้อมกอดของโทโมะด้วยความเขินอาย
"เงยหน้าขึ้นมาหน่อยสิ"โทโมะพูด
"ไม่เอา ไม่อยากให้เห็นหน้าตายนนี้!"แก้วพูดแล้วซุกอกโทโมะอีก
"ทำไมล่ะ"โทโมะพูดแล้วก้มมองแก้วที่เอาหน้าซุกอกเขา
"มันน่าอายจะตาย"แก้วพูดแล้วหน้าแดงหนัก
"ไม่เห็นจะน่าอายเลย น่ารักจะตาย^^"โทโมะพูดแล้วยิ้ม
"ไม่เอาจะนอนแล้ว"แก้วไม่ยอม
"ก็ได้ๆ ยังไงซะใบหน้าแบบนี้โทโมะจะไม่ได้เห็นแค่คืนนี้แน่นอน"โทโมะพูดพร้อมกระตุกยิ้ม
"พูดอะไรของนายเนี่ย นอนไปเลยนะ"แก้วทุบอกโทโมะแล้วเอาผ้ามาคุมโปงก่อนจะซุกในอ้อมกอดของโทโมะอีก โทดมะได้แต่ยิ้มแฃล้วกอดแก้วแน่นขึ้น
"ชอบนะ"โทโมะพูดทิ้งท้ายไว้แค่นี้ก่อนจะหลับตาลง
ฮิฮิ กลับมาพบกันในวันศุกร์ ต้องขอโทษที่หายไปนาน แต่จะไม่หายไปเลย >< 555
ยังไงซะ ถ้าอยากรู้ว่าต้่อไปจะเป็นยyงไงมันก็มีแค่ทางเดียวเท่านั้น...นั้น...นั้น...นั้น (เอคโค่ทำไม-_-)
ก็ต้องเม้นนนนนน เเละติดตามมมตอนต่อไปปปป >< 555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
