นาวีเล่ห์รัก

 

    "ว่าไงนะ อย่างนี้เพื่อนฉันก็กินแห้วนะสิ" โทโมะบ่นอย่างหัวเสีย ถึงแม้ป๊อบปี้จะเพิ่งเจอฟางไม่นาน แต่คนเป็นเพื่อนก็ดูออกว่ามันรักมากแค่ไหน

 

"ใช่ แห้วแน่ยัยฟางชอบของมันมาตั้งแต่สมัยเรียนล่ะ ทางที่ดีนายไปบอกเพื่อนนายให้เลิกยุ่งกับเพื่อนฉันจะดีกว่า"

 

"ฉันจะเชื่อเธอได้ไง เพื่อเธอโกหกฉันล่ะ"

 

"อันนี้ก็แล้วแต่นะ จะเชื่อหรือเเปล่าก็แล้วแต่นาย ไม่เกี่ยวกับฉัน"แก้วว่าทิ้งท้ายก่อนจะเดินไป ไม่สนใจโทโมะที่ยืนนิ่ง

 

ด้านฟาง

 

ป๊อบปี้พาฟางมาทำบุญไหว้พระ ไม่สนใจเสียงหวานๆที่ว่าอยู่ข้างหู

 

"เสร็จล่ะ ฉันจะไปหาน้องสาว" ฟางพยายามสะบัดมือออกแต่ป๊อบปี้ไม่ยอม

 

"เด๋วดิ ไปปล่อยปลากันดีกว่า ทำบุญร่วมกันเยอะๆ ชาติหน้าจะได้มาเจอกันอีก"

 

"ไม่เอาด้วยหรอก มาเจอคนอย่างนาย"

 

"แต่ฉันอยากเจอเธอนะ" ป๊อบปี้กระซิบข้างหู ฟางอ้าปากค้าง

 

"นี่ นายจะจีบฉันหรอ"ฟางถามขึ้น

 

"ใช่"ป๊อบปี้สบตานิ่ง ฟางอึ้งไปไม่ถูก

 

"แล้วถ้า ฉันบอกว่าฉันมีคนที่ชอบแล้วล่ะ " ป๊อบปี้ถึงกับคอตก

 

"ใคร คือคนที่คุณชอบ"

 

"ไม่รู้"

 

"ห๊ะ อะไรนะ" ป๊อบปี้มองหน้าฟางไม่เข้าใจ

 

"ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร" 

"นี่คุณชอบคนที่คุณไม่รู้จักหรอ"

 

"ใช่ ทำไม ที่นายยังไม่รู้จักฉันดีพอ ยังคิดที่จะจีบฉันเลย" ฟางสวนกลับ

 

"ก็.."ป๊อบปี้ไปไม่ถูก

 

"นายยังหาคำตอบไม่ได้เลย เห็นไหมล่ะ"

 

"เอาเถอะ คุณช่วยเล่าเรื่องผู้ชายคนนั้นให้ผมฟังหน่อยสิ"

 

"ทำไมฉันต้องเล่าให้คุณฟังด้วย"

 

"ผมแค่อยากรู้เรื่องศัตรูหัวใจของผม ไม่ได้หรอ" ฟางนิ่งงัน ไม่นึกว่าชายหนุ่มจะพูดตรง

 

"ฉันเล่าให้ฟังก็ได้  ตอนนั้นฉันเพิ่งจะขึ้นม.6 ฉันกับเฟย์และแก้ว เราเดินกลับบ้านกัน ฉันหันไปเห็นนาทหารเรือคนหนึ่งกำลังช่วยชาวบ้านทำความสะอาดแม่น้ำลำคลองอยู่ ฉันว่าเขาดูเท่ห์ และมีน้ำใจ อุตสาห์มาช่วยชาวบ้าน และบอกวิธีให้รักษาแม่น้ำลำคลอง ฉันประทับใจมากเลย แต่เสียดายไม่เห็นหน้า " ป๊อบปี้ยืนยิ้ม นี่สาวน้อยชอบทหารเรือหรือเนี่ย เข้าทาง

 

"เป็นบ้าป่ะเนี่ย ยืนยิ้มอยู่คนเดียว" ฟางบ่นให้

 

"คุณชอบทหารเรือหรอ"

 

”ช่ายย เขาดูเท่ห์ ดูมีวินัย พึงพาได้ และเป็นสุภาพบุรุษ เพราะพ่อของฉันก็เป็นทหารเรือเหมือนกัน ถ้าฉันมีแฟน ฉันก็อยากได้เหมือนพ่อฉัน แต่ พ่อฉันคงไม่ชอบด้วย"

 

"อ้าวทำไมล่ะ พ่อคุณเป็นทหารเรือไม่ใช่หรอ"ป๊อบปี้ถาม

 

"ใช่ แต่ท่านลาออก เพระแม่ฉันหนีตามนายทหารเรือที่ยศสูงคนหนึ่งไป พ่อฉันเลยพาลเกียจทหารเรือไปด้วย"

 

"อุ้ยย งานงอกแล้วไหมล่ะ"ป๊อบปี้สะดุ้ง

 

"ถ้าพ่อรู้ว่าฉันไปชอบทหารเรือนะ พ่อเอาฉันตายแน่" ฟางว่าอย่างอ่อนใจ

"ปานนี้พ่อคุณลืมไปแล้วมั้ง"

 

"ไม่มีทางหรอก พ่อรักแม่มาก ยิ่งพ่อคิดว่าแม่ทรยศพ่อ พ่อก็ยิ่งโกรธ เพราะคิดเสมอว่าท่านไม่รวยสู้ผู้ชายคนนั้น"

 

"แล้วคุณไม่โกรธแม่คุณหรอ"

 

"ไม่หรอก ฉันว่าแม่คงมีเหตุผลของแม่ เพราะฉันก็ติดต่อกับแม่ตลอด แต่ให้พ่อรู้ไม่ได้ไม่งั้นบ้านแตก"

 

"พ่อคุณดูโหดจังนะ"

 

"ใช่ แล้วพ่อก็ห่วงพวกฉันมากกกก ถ้ากลัวก็ถอนใจตอนนี้ยังทันนะ" ฟางว่า

 

"ผมไม่กลัวหรอก" ป๊อบปี้ยิ้ม ฟางก็ยิ้มไม่นึกว่าชายหนุ่มจะเอาจริง

 

"ถ้าคุณจะจีบฉันจริง ฉันก็จะให้จีบ แต่คุณต้องพิสูตตัวเองให้ฉันยอมรับให้ได้ ฉันถึงจะตกลง"

 

"พูดเองแล้วนะ " ป๊อบปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์ ฟางทำหน้าไม่ถูก เมื่อชายหนุ่มโน้นตัวเข้ามาหา

 

"อย่าใกล้ดิ"ฟางพลักชายหนุ่มเบาๆ

 

"คุณไม่รังเกียจหรอ ผมเป็นแค่พนักงานจนๆ"

 

"ถ้าฉันจะเป็นแฟนกับใคร ฉันจะเป็นแฟนกับคนที่ฉันรักในตัวตนของเขา ไม่ใช่สิ่งของภายนอก"
ป๊อบปี้อมยิ้ม นึกอยู่แล้วเชียวว่าตัวเองรักคนไม่ผิด

 

"เออ แต่ฉันจะบอกอีกอย่างนะ ฉันเกียจคนโกหก ถ้านายมีอะไรก็ให้บอกฉันอย่าปิดบังเพราะถ้าฉันมารู้ทีหลัง ฉันไม่เอาไว้แน่!"ฟางรีบพูดขึ้น ทำให้ป๊อบปี้สะดุ้งเฮือก เหมือนคนมีชนักติดหลัง

 

"มะ..ไม่มีหรอก "ป๊อบปี้บอกตะกุกตะกัก

 

"ดีแล้ว งั้นไปกันเถอะสายแล้ว ต้องกลับไปเปิดร้านอีก" ฟางตัดบทรีบเดินนำไป โดยไม่ทันเห็นสีหน้าซีดของชายหนุ่มที่เดินตามหลัง

 

 

 

 

 

 

### เอาล่ะสิหนุ่มทหารเรือคนไหนน่า ที่ฟางแอบชอบ จะใช่ป๊อบปี้หรือเปล่า

แต่ยากหน่อยนะ พ่อเขาไม่ชอบทหารเรืออ่ะ ป๊อบปี้จะทำไงล่ะทีนี้

อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจด้วยน่าา มือใหม่หัดเเต่งคร้าาาา