นาวีเล่ห์รัก

 

 

 เรือนอัมพวาโฮมสเตย์

 

สามหนุ่มย่อง เข้ามาทางหลังบ้านที่มีร่างหนึ่งนั้งทำขนมอยู่ เจฟเด็กรับใช้มองเห็นนึกว่าโจรขโมยจึงถือถาดมาเพื่อจะจับขโมย

 

"นี่เนะๆๆๆ"  โทโมะกับป๊อบปี้หลบทัน แต่โดนเขื่อนไปเต็มๆ  โทโมะปรี่เข้าไปช่วย แตะเข้ากลางหลังแล้วถีบใส่ไปให้ป๊อบปี้ทีนที

 

"นี่เนะ ไอ้เจฟฟ จะทำอะไรหลานฉันนนนน" โฟร์หันมาฟาดเจฟด้วยหม้อ เมื่อเห็นจะฟาดใส่หลานชายสุดที่รัก

 

"เจ็บนะยายยย"

 

"ผู้การ หลานยาย"โฟร์ไม่สนใจ กลับอ้าแขนรับหลานชายที่โพล่เข้ากอด

 

"คิดถึงยายโฟร์ที่สุดเลยครับบ"ป๊อบปี้หอมแก้มอย่างคิดถึง

 

"หลานชายยายหล่อจริงเลยยยย"

 

"นั้นสิ หลานยายหล่อจริงๆ"

 

"ยายมด"ป๊อบปี้วิ่งเข้าไปกอดอีกร่างที่เดินเข้ามา

 

"สวัสดีครับ ยายโฟร์มด"เขื่อนโทโมะยกมือไหว้ผู้เปรียบเหมือนยายแท้ๆ

 

"เนะเราสองคนเนี่ยบอกให้เว้นชื่อด้วย ยายไม่ใช่นักร้องสาวดูโอเฟย์มดนะ"ยายโฟร์เอ่ยล้อให้

 

"ก็คุณยายทั้งสองยังสวย บางที อาจสวยกว่านักร้องสาวดูโอคู่นั้นก็ได้ ฮ่าฮ่าๆ"เขื่อนว่า

 

"ปากยังดีเหมือนเดิมนะเรานะ"

 

"หน้าตาก็ดีด้วยครับคุณยายยย"

 

"จร้าๆ พ่อคุณ แล้วเป็นไงมาไงล่ะพ่อตัวดี พักร้อนหรอ"หันมาถามหลานชายสุดที่รัก

 

"ใช่ครับบ คุณยาย ให้ลาตั้งสามเดือนเลยมาหาคุณยายดีกว่า คิดถึงนะคร้าบบบ"

 

"ทำเป็นพูดดี สงสัยไม่อยากกลับบ้านกลัวแม่ตัวเองจับคู่ให้ล่ะสิ"ยายมดเอ่ยอย่างรู้ทัน

 

"ยายมดนี่เก่งจัง รู้ทันตลอดดด"เขื่อนเย้าให้

 

"ให้รู้ ไผเป็นไผ "

 

"เอาล่ะ มาเหนื่อยๆไปอาบน้ำอาบท่า เด๋วยายทำขนมไว้ให้ "

 

"ขอบคุณครับบ ขนมของยายโฟร์ อร่อยที่สุด"ป๊อบปี้ว่า พลางหอดแก้มอีกฟอด

 

 

 

 

มุนสบายอัมพวา

 

"ได้แล้วค่ะ "ฟางว่าพลางยิ้มหวานให้ลูกค้า ทำเอาหนุ่มๆแทบสลบ

 

"อยากตายหรือไง รีบๆกินไปเลยย"กั้ง พ่อของฟางและเฟย์เอ่ยโหดเมื่อมีหนุ่มมามองลูกสาวสุดรักสุดหวง

 

"โธ่ พ่อค่ะ ลูกค้าน่ะ"

 

"ไม่ต้องเลย ยัยเฟย์ยัยแก้ว เราก็เหมือนกันห้ามยิ้มห้ามคุยกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อและไอ้พิชชี่"กั้งบอกบุตรสาวและหลานสาว

 

"โธ่ ลุงกั้ง อย่างงี้เราก็ขึ้นคานสิ"แก้วว่า

 

"ขึ้นก็ดี พ่อมีปัญญาเลี้ยงเราน่า"พิชชี่เอ่ยกับลูกสาว  เฟย์ ฟาง แก้ว ส่ายหน้าอ่อนใจกับการห่วงลูกสาวของพ่อทั้งสอง

"แบบนี้เราขึ้นคานชัวส์"เฟฟย์ว่าให้

 

"พ่อเขาหวังดีกับเราน่าเฟย์"ฟางเอ่ยบอกน้องสาว

 

"ไม่มีก็ดีนะผู้ชาย มีแล้วปวดหัว"แก้วเอ่ยอย่างไม่ค่อยสนใจเท่าไรกับเรื่องแบบนี้

 

"เออ อย่าลืมนะพรุ่งนี้เรามีนัดไปทำบุญกัน"ฟางเอ่ยเตือน ทำให้เฟย์คิดอะไรได้

 

"พี่ฟาง เราลืมไปสั่งขนมที่บ้านยายโฟร์"

 

"ต๊ายแล้วว เฟย์ ไปเลย แก้วเฝ้าร้านนะ เด๋วมา"ฟางรีบลากเฟย์ออกมาทันที

 

"พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง"แก้วว่าแล้วมองตามม

 

 

เรือนอัมพวาโฮมสเตย์

 

"เร็วเลย เฟย์ เด๋วไปสั่งขนมแกไม่ทัน พรุ่งนี้ไม่มีอะไรไปวัดนะ"

 

"จะรีบไปไหน เด๋วก็ชนใครเข้าให้"เฟย์บ่นตาม

 

          ตุ๊บ

 

ฟางเซล้มไปชนป๊อบปี้ที่เดินมาอีกทาง แขนแกร่งดึงร่างบางเข้ามากอดอย่างลืมตัว ฟางหลับตานิ่งในอ้อมแขน ป๊อบปี้มองอย่างขำขัน เจอกันอีกแล้วนะสาวน้อย

 

"เฮ้ยย ปล่อยพี่ฉันนะ ไอ้โรคจิต"เฟย์ปรี่เข้ามาแยก ทำให้ฟางลืมตามองอย่างตกใจ นึกว่าตัวเองจะล้มหัวฟาดพื้นไปแล้วว

 

"เป็นอะไรหรือเปล่า พี่ฟาง เฟย์บอกแล้ว อย่าวิ่ง"เฟย์ดุพี่สาวเบาๆ

 

"พี่ไม่เป็นไร ต้องขอบคุณมากนะค่ะ คุณ..!!"

 

"นายย"ฟางชี้หน้าอย่งอึ้งทึ้ง

 

"เจอกันอีกแล้วนะ ยัยตัวแสบ"

 

"ใครตัวแสบย่ะ ไอ้หน้าหมี"

 

"เธอไงล่ะ ยัยตัวแสบบ เจอที่ไหนมีเรื่องตลอด"

 

"นายว่าฉันหรออ อยากโดนอีกหมัดไหม"

 

"ครั้งนี้ถ้าคุณชก ผมจูบนะ "

 

"ยี้ ไอ้โรคจิต ฝันไปเถอะ ย่ะ"

 

"จะลองดูไหมล่ะ"ป๊อบปี้ว่าพลางสาวเท้าก้าวมา ฟางถอยกรูทันที

 

"นี่หยุดเลย ไอ้โรคจิต ถอยห่างจากพี่สาวฉันเลยนะ"ฟางตวาดแว้ดใส่

 

"ไปเถอะพี่ฟาง"เฟย์หันมากระตุแขนพี่สาว

 

"อะไรอ่ะ คุณ ขอบใจไม่มีสักคำ"ป๊อบปี้บ่นตามหลังร่างบาง พลางอมยิ้ม

"ฟางงั้นหรอ ชื่อเพราะดีแหะ"ป๊อบปี้อมยิ้มตาม

 

 

 

"เจอจนได้ ซวยจริงๆๆๆ"ฟางบ่นตามทางเดิน

 

"พรหมลิขิตหรือเปล่าพี่ฟาง มื้อเช้าก็เจอ ตกเย็นก็เจออีก"เฟย์เอ่ยล้อพี่สาว

 

"เงีบยเลยยัยเฟย์ นู่นไปสั่งขนมยายโฟร์เลยไป๊"ฟางพยักเฟย์เดินนำหน้า ทำให้ไม่เห็นแก้มแดงๆ

 

"สวัสดีค่ะ ยายโฟร์ ยายมด"เฟย์ฟางยกมือทำความเคารพผู้สูงวัย

 

"อ้าว หนูเฟย์ หนูฟาง มีอะไรลูก"

 

"พอดีเราจะมาสั่งขนมไปวัดพรุ่งนี้นะค่ะยายโฟร์"

 

"เอาเหมือนเดิมใช่ไหม งั้นเด๋วพรุ่งนี้ยายจะทำใหม่ๆไว้ให้ หนูก็เเวะมาเอาล่ะกันนะลูก"

 

"ได้ค่ะคุณยาย งั้นหนูจ่ายเงินไว้เลยนะค่ะ"

 

"ยายคิครึ่งเดียวล่ะกันนะ ยายฝากไปทำบุญด้วย"

 

"ขอบคุณค่ะคุณยาย" เฟย์ฟางยกมือขอบคุณ ก่อนจะหันไปเห็นสามหนุ่มเดินยกหม้อขนมเข้ามา

เฟย์ฟาง มองอย่างไม่เชื่อ ป๊อปบี้มองเห็นฟางพลางหยักคิ้วใส่

 

"นี่พวกนายทำงานอยู่ที่นี่หรอเฟย์เอ่ยถามขึ้น" สามหนุ่มมองหน้ากันพลางชี้มาที่ตัวเอง เฟย์พยักหน้า

 

"ช่ายครับ พวกเราเป็นพนักงานที่นี่นะครับ"ป๊อบปี้ชิ่งบอก ทำให้เพื่อนสนิทต้องเออๆไปตามอย่า งุงงง

 

"มิน่าล่ะ ยายโฟร์รับพวกนี้ได้ไงค่ะ กวนประสาทจะตายย"

 

"ใช่ค่ะ ทั้งกวนประสาทลามก โรคจิต "ฟางว่าพลางแลบลิ้นใส่ป๊อบปี้

 

"เอ่อ...คือ"ยายโฟร์จะอธิบาย แต่ป๊อบปี้ส่ายหน้าว่าห้ามบอก

 

"งั้นพวกหนูกลับกันดีกว่าค่ะ พรุ่งนี้จะมารับขนมนะค่ะ "เฟย์ฟางตัดบทยกมือไหว้ลาก่อน

 

"นี่นะ ผู้การไปบอกหนูเฟย์หนูฟางแบบนั้นทำไม"ยายโฟร์หันมาดุ เมื่อสองสาวเดินไปเเล้ว

 

"โธ่ ยายครับ ผมก็อยากรู้นี่ครับ ถ้าผมไม่ใช่ผู้การแต่กลับเป็นพนักงานที่นี่เขาจะรับได้ไหม"

 

"นั้นแน่ พูดแบบนี้ ชอบเขาเข้าให้ล่ะสิ คนไหนล่ะ ผู้การ"

 

"ฟางนะครับ คุณยายย"

 

"นั้น ยอมรับด้วยนะผู้การ"เขื่อนเอ่ยแซว

 

"คนนี้ยายเชียร์เต็มที่ผู้การ ยายชอบหนูฟางน่ารัก มีมารยาท"

 

"น่ารักหรอก เจอกันครั้งแรกก็ชกเปรี้ยงเข้าให้"โทโมะกระซิบ พลางจำรสหมัดสามสาวนั้นได้ดี

 

"นั้นดิว่ะ ไอ้ป๊อบไปหลงรักยัยนั้นได้ไง"เขื่อนว่า

 

"ไม่ต้องพูดดีเลย ไอ้เขื่อนฉันเห็นแกก็มองยัยเฟย์อะไรนั้นเหมือนกันล่ะ"โทโมะว่าให้

 

"เห็นด้วยหรออออ"

 

"เอออ"

 

 

#สนุกไม่สนุก บอกด้วยน่าา เเต่งเรื่องแรกอาจจะไม่สนุกเท่าไร