ก็นายหน้าเหมือน... คนที่ฉันรัก

 

2 เดืิอนผ่านไป

 

     ฉันตกลงกับแม่แล้วว่าหลังงานแต่งงานของแม่ 1 อาทิตย์ ฉันจะย้ายไปกรุงเทพเลย เผื่อว่าแม่กับพ่อใหม่ ฉันจะสวีตกันฉันจะได้ไม่เป็น กขค ของทั้งสอง แต่ทว่าตอนนี้งานแต่งงานก็ผ่านไปแล้วตั้ง 5 วันแหนะ! ตอนนี้ฉันเลยต้องมาเก็บของที่จำเป็นจริงๆไป แต่ก็นะ.. มันจำเป็นหมดเลยนี่นา อาทิ เสื้อผ้าเอย โน๊ตบุ๊คเอย ไอแพด คอลเลกชั่นศิลปินเกาหลี มันจำเป็นจริงๆนี่นา T_T แต่กลัวจะเอาขึ้นเครื่องไม่ได้อ่าาา ฉันเลยบอกให้พ่อใหม่ฉันช่วยขนไปทีหลังหลังจากที่ฉันไปถึงที่นั่นแล้ว 

                ระหว่างที่ฉันพร่ำพรรณากับของที่จะเอาไปและของที่จะทิ้งไว้ที่นี่ ราวกับว่าจะย้ายบ้านก็ไม่ปาน

 

ก๊อกๆ

 

     "เข้ามาเลยคะ ประตูไม่ได้ล็อค"

ฉันตอบก่อนจะหันไปดูว่าใคร แม่เปิดประตูเข้ามาโดยมีพ่อใหม่เดินตามมาข้างหลัง จากนั้นทั้งคู่ก็เดินตรงมาหาฉันพร้อมกับมองไปรอบๆห้องแล้วนั่งข้างๆฉันที่กำลังอาลัยอาวรณ์กับกล่องใส่ของที่จะต้องเอาไป 

 

   จะว่าฉันว่าย้ายบ้านก็ได้ ก็ฉันเล่นเก็บของแพ็คใส่กล่องเยอะขนาดนั้นแทบจะไม่ให้เหลืออยู่ในก้องซะด้วยซ้ำ!! ยกเว้นเฟอร์นิเจอร์นะ ยกเว้น!

 

"รีบเก็บของเร็วจังเลยนะ แก้ว นี่กะจะไม่ให้เหลืออยู่ในห้องเลยหรือไง?" แม่ถามฉันอย่างข้องใจ มีนก็จริงของแม่นะ U_U

 

"ก็แก้วไม่รู้จะเอาไรไปดีนี่นา มันจำเป็นหมดเลย แล้วอีกอย่าง..ก็พ่อสัญญาแล้วว่าจะเอาของที่เอาขึ้นเครื่องไม่ได้ ส่งไปที่บ้านทีหลังให้" 

 

"จ่ะๆ เอาไงก็เอา แม่เอารูปพี่ชายมาให้แล้วนะ พอดีก่อนหน้านี้แม่ยุ่งๆนะ เลยไม่ได้เอามาให้ดูสักที นึกว่าแก้วลงแดงตายไปแล้ว ^^"

 

"ห๊ะ!! ไหน.." ฉันรับไอแพดมา แล้วดูว่าจะหล่อสู้พ่อใหม่ได้รึเปล่า 

 

"O0O!!" หละ..หล่ออ่ะ หล่อมากกกก ฉันมองรูปพี่ชายเทพบุตรของฉันสลับกับมองพ่อใหม่ของฉัน จนแม่สงสัย

 

"เป็นไรป่าว แก้ว ทำไมมองรูปโทโมะสลับกับมองแทค(ชื่อพ่อใหม่ฉันเองแหละ ^^)อย่างนี้ล่ะ?"

 

"สงสัยจะตะลึงในความหล่อของโทโมะล่ะมั้ง 55 เป็นไงจ๊ะ หล่อเหมือนพ่อมั้ย?" พ่อถามฉันอย่างภูมิใจในตัวเขาและลูกชายสุดที่รักเขา

 

"..."

 

"เอ่อ..แก้ว ลูกเป็นไรหรือเปล่า" แม่ถามฉันอย่างเป็นห่วง

 

"แม่ค่ะ.. พ่อค่ะ.."

 

"?/?" ทั้งสองทำหน้างง

 

"แก้วขอ... ไปพรุ่งนี้เลยได้มั้ยค่ะ ไหนๆแก้วก็เก็บของเสร็จหมดแล้ว >< แก้วอยากเจอพี่โทโมะจะแย่อยู่แล้ว เขินน" ฉันพูดอย่างเขินๆพร้อมบิดไปบิดมา 

 

"เอ่อ..." แม่อึ้งกับคำพูดที่ฉันพูดออกมา แหงล่ะ.. เป็นใครก็อึ้งกับคำพูดที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกสาวตัวเอง

 

"55 ได้จ้ะ พ่อจะรีบไปจองไฟล์ทบิน ชม-กทม ให้น่ะ"

 

"ค้าาาาาาาา ><"

 

…….…..............................................................

 

วันต่อมา

 

"คะแม่ ถึงกรุงเทพแล้วคะ.. ตอนนี้อยู่บนรถแท็กซี่กำลังไปบ้านพี่โทโมะอยู่คะ.. อ้อ!แม่ค่ะ ฝากบอกพ่อด้วยน่ะค่ะว่าขอบคุณมากที่ไม่บอกพี่เค้า หนูอยากเซอร์ไพร้ส์พี่เขานะคะ คะ.. รักแม่คะ" ฉันวางสายแล้ว หลังจากที่แม่โทรมาถามด้วยคำถามสารพัดคำถาม แต่น่ะ.. ตอนนี้ฉันตื่นเต้่นมากๆเลย >< ฉันจะได้เจอพี่ชายเทพบุตรของฉันแล้ว แต่กลัวจังว่าถ้าพี่เขาเห็นฉันแล้วพี่คงจะ 'นี่ฉันมีน้องสาวตัวโย่งแบบเธอด้วยหรือนี่' หรือไม่ก็ 'นี่เธอกะจะย้ายถิ่นฐานมาอยู่บ้านฉันเลยกรอนี่' 

   ถ้าพี่เขาพูดแบบนี้กับฉันละก็.. T_T

 

   "ถึงแล้วครับ ให้ผมช่วยขนของลงไหมครับ"

อุ้ย! ถึงแล้วหรอ? นี่ฉันคงจะคิดเรื่องพี่เขาเพลินไปสินะ กลัวจะอย่างที่ฉันคิดไว้จัง

 

   "เอ่อ.. ก็ดีคะ" ฉันยิ้มแหยๆให้ลุงคนขับแท็กซี่ จากนั้นลุงเขาก็เดินไปหลังรถก่อนจะเปิดเอากระเป๋าเดินทางของฉันออกมา แล้ววางไว้หน้าบ้านพี่โทโมะ

 

   "นี่คะ ไม่ต้องทอน ^^ ขอบคุณมากน่ะค่ะ ที่ช่วยยกกระเป๋าให้" ฉันหยิบแบงก์ห้าร้อยยื่นให้ลุงคนขับ พอลุงคนขับรับไปก็ยิ้มใหญ่ ก่อนจะเอาแต่ขอบคุณฉันยกใหญ่ ก่อนจะขับรถออกไป แหงล่ะ.. ตอนฉันนั่งรถมาฉันเห็นลุงแก เอารูปครอบครัวติดกับกระจกส่องหลังเลย แถมยังมีตุ๊กตาของเด็กที่คิดว่าน่าจะเป็นของลูกสาวลุงแก (จะให้เป็นของลูกชายกหรือไง?) ฉันก็อดสงสารไม่ได้เลยให้ทิปลุงแกไป

   

ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าบ้านพี่โทโมะของฉันแล้ว ตื่นเต้นๆ >< 

 

  ออด... ออด...

 

  ไม่มีใครออกมา!

 

  ออด... ออด..

 

  แม่บ้านไปไหนหมดนะ? หรือว่าบ้านนี้ไม่มีแม่บ้าน? บ้าน่า..

 

  ออด... ออด...

 

  นี่ฉันต้องขนของเข้าไปข้างในเองใช่มั้ยเนี่ย? แล้วดูกระเป๋าฉันสิ! อย่างกะขนมาทั้งตู้แหนะ 

 

  10 นาทีผ่านไป

 

  ฉันขนของมาข้างไว้ในห้องนั่งเล่นหมดแล้ว ดีน่ะ..ที่พ่อให้กุญอจสำรองมาให้ฉัน เผื่อว่าพี่เขาจะไม่อยู่ตอนฉันมา ไม่งั้นล่ะก็ฉันได้ยืนตากแดดรอพี่โทโมะอยู่หน้าบ้านแน่ๆ ไม่นึกเลยว่าฉันจะขนกระเป๋ามาเยอะขนาดนี้ แล้วไหนจะของที่ส่งมาทีหลังอีกละ U_U

 

  ว่าแต่...ห้องฉันอยู่ไหนละ? ฉันหยุดมองไปๆรอบตัวบ้าน ภายในนั้นถูกตกแต่งสไตล์โมเดิร์น เฟอร์นิเจอร์โทนเดียวกันหมดคือ ขาว ดำ น้ำตาล ถูกจัดวางในตำแหน่งที่เหมาะสม ห้องรับแขกซึ่งยื่นออกมาจากตัวบ้านในลักษณะครึ่งวงกลมที่มีหน้าต่างรอบทิศ เปิดโล่งขึ้นไปถึงชั้นสอง มองเห็นระเบียงสีขาวที่ยื่นออกมา ซึ่งหากใครไปยืนอยู่ข้างบนสามารถก้มลงมามองในห้องนั่งเล่นได้ ฉันทิ้งตัวลงที่โซฟายาวสีขาว บวกกับอาการเหนื่อยล้าที่เพิ่งยกกระเป๋าเข้ามา 

 

  พี่โทโมะค่ะ.. แก้วขอนอนตรงนี้ก่อนล่ะกันนะค่ะ คร่อกกก.. zZz 

 

............…..........................................................

 

Tomo part

 

  "ฮ่าาา.. เสร็จซักที โย่ววว" ผมเหยียดแขนออกไปจนสุดแขน เพื่อเอาความเมื่อยล้าออกจากตัว หลังจากที่ผมกับเพื่อนร่วมมือร่วมใจกันทำโครงงานกันเสร็จ

 

"เอ้อ.. โทโมะ พรุ่งนี้น้องสาวใหม่แกจะมาอยู่ที่บ้านแกใช่ป่าวว่ะ?" 'ป๊อปปี้' เพื่อนหัวดี สมองของกลุ่ม อยู่ๆก็เอ่ยถามเรื่องน้องสาวผมขึ้นมาซะงั้น

 

"เออ.. ทำไมว่ะ?"

 

"แล้วน้องสาวแกน่ารักป่ะว่ะ?" 'เขื่ิอน' เพื่อนจอมทะลึ่งของผมอีกคนถาม มันนี่เป็นคนเข้าคนง่าย เอนเตอร์เทนคนเก่ง เลยทำให้สาวมาติดมันบ่อย

 

"ไม่รู้ว่ะ แต่พ่อบอกว่าตอนอยู่ รร. ที่เชียงใหม่ รู้สึกจะโดนโหวตว่าป๊อปปูล่าอันดับต้นๆของเชียงใหม่นี่แหละ"

 

"โหวววววว...OoO" ' เคนตะ ' เพื่อนลูกครึ่งญี่ปุ่นของผมอีกคน ตอนแรกที่เงียบอยู่นานก็ร้องขึ้นมา

 

"เฮ้ยยย!! พรุ่งนี้เราไปฉลองกันที่บ้านโทโมะกันเถอะ 55" เขื่ิิอนพูดชักชวนคนในกลุ่มผม ตอนแรกเรากะว่าจะไปฉลองกันที่ผับเดิม แต่สงสัยพวกนี้จะตื่นเต้นที่จะได้เจอน้องสาวคนใหม่ของผมมากกว่าผมที่เป็นพี่ซะอีก 55

 

"งั้น.. ฉันกลับก่อนนะ บายย" ผมชิ่งบอกลาพวกนั้นก่อน เพราะรู้ดีว่าพวกนั้นต้องพากันไปต่อแน่ๆ ผมเลยต้องชิ่งออกมาก่อน ไม่รู้ว่าแม่บ้านจะเคลียร์บ้านก่อนที่น้องสาวผมจะมาในวันพรุ่งนี้หรือยัง ก่อนออกมาผมกำชับว่าให้สะอาดหมดแม้กระทั่งฝุ่นนิดเดียวก็ไม่ให้มี เพราะกลัวน้องเขาแพ้ฝุ่น นี่ผมไม่ได้เห่อเลยนะ จริงจริ๊งงง(เสียงสูง) 

 

  แกรก..

 

   ผมไขประตูเข้ามาในบ้านก่อนจะถอดรองเท้าแล้ววางไว้ในตู้เก็บรองเท้าเหมือนทุกๆวัน แต่ห้ามใครถือวิสาสะไปเปิดตู้เชียวละ ถ้าเปิดมาแล้วเป็นลมขึ้นมา อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะ! :)

 

  คร่อก... ฟรี้... 

 

  เสียงใครนะ? 

 

  ผมรีบเอื้อมมือไปเปิดสวิตซ์ที่อยู่ข้างๆประตูทันที แล้วผมก็ต้องตกใจกับสิ่งที่ผมเจอ นั่นก็คือ.. กระเป๋าเดินทางหลากหลายขนาดกองเรียงรายอยู่ในห้องนั่งเล่น ถัดจากนั้น ผมก็เห็น...

 

   ใครบางคนนอนอยู่บนโซฟา? ใครกัน?

 

ื ผมเดินเข้าไปดูใกล้ๆว่าใช่คนหรือเปล่า โอ๊ะ! ผู้หญิงนี่.. เธอมีผิวสีขาวอมชมพูเหมือนตุ๊กตา ขนตางอนยาวแบบไม่ต้องใส่ขนตาปลอมเหมือนผู้หญิงบางคน จมูกโด่งได้รูป ปากเล็กน่าจุ๊บ โอะ! นี่ผมคิดอะไรเนี่ย ผมว่าผมต้องปลุกเธอหน่อยแล้ว ว่าเธอเป็นใคร

 

  "เธอ.. เธอ.." ผมเขย่าเธอเบาๆ หวังเธอจะตื่น แต่..ไม่เลย เอ๊ะ! แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครมานอนในบ้านผมได้ไง หรือว่า..

 

  "แก้ว.. แก้ว.. แก้ว.. ขึ้นไปนอนข้างบนมั้ย?" 

 

........................................................................

 

   "แก้ว.. แก้ว.. แก้ว.. ขึ้นไปนอนข้างบนมั้ย?" 

 

   หืม... ใครว่ะ? คนกำลังหลับสบายๆ เดี๋ยวแม่ต่อยเลยนี่

 

    ฉันค่อยๆลืมตาดูว่าเป็นใคร หืมมมม.. นึกว่าใคร ที่แท้..พี่โทโมะ พี่ชายเทพบุตรของฉันนี่เอง

 

   หาาาาา.... พี่โทโมะ!!!!!!

 

---

 

ขอโทษน้าาาาาาา  กว่าจะมาอัพได้  คงไม่งอนไรต์เตอร์ไปซะก่อนน้าาาาาาา