หนึ่งหทัย ดวงใจรัก

 บทที่1

ใครว่าเธอรับบทสาวใช้ไม่เหมาะ รู้จักเอมิกาน้อยไปเสียแล้ว ต่อให้ต้องรับบทเป็นนักสืบ หรือแม้แต่คนเลี้ยงวัวเธอก็ทำได้

“ก๊อกๆ ยัยเอม ตื่นเร็ว ไหนว่าวันนี้มีงานสำคัญเข้าไม่ใช่เหรอ?”

อัทธ์ พี่ชายจอมหวงน้องสาวของเอมิกาตะกนพร้อมทุบประตูเรียกน้องสาว จนคุณอัมพิกาและคุณอภิรักษ์ต้องวิ่งมาเตือนบุตรชายเพราะเกรงว่าประตูจะพังเสียก่อน

“ตาอัทธ์ ใจเย็นๆ สิ น้องยังไม่ตื่นอีกเหรอนี่?”

“ครับคุณพ่อ นี่จะไปรับงานเขา แต่แค่เริ่มก็ไปสายเสียแล้ว แล้วแบบนี่คนที่ไหนเขาจะรับทำงานครับ”

อัทธ์พูดพลางเหนื่อยหอบ

“เฮ้อ ยัยเอมก็อีกคน ตื่นสายประจำ”

คุณอัมพิกาส่ายหน้าเหนื่อยใจ

“อือ..อือ”

เสียงครางอื้ออึงของเอมิกาดังงัวเงีย เพราะเธอพึ่งตื่นจากการถูกเรียกแถมยังโดนทุบประตูห้องเสียเกือบพัง

“อะไรเนี่ย... แต่..อืม.. สายแล้ว ห๊ะ! สายแล้ว”

เอมิกาตกใจ รีบหยิกนาฬิกามาดู

“ห๊ะ! อะไรนะ เจ็ดโมงครึ่ง โอ๊ยฉันจะเป็นลม ยัยเอมเอ่ย ทำไมตื่นสายอย่างนี้เนี่ย”

เอมิกาบ่นตัวเอง พร้อมรีบลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ

เจ็ดโมงห้าสิบ..

“อร๊าย! เหลืออีกแค่สิบนาที จะทันมั้ยเนี่ย เร็วๆ สิ”

เอมิกาบีบแตรลั่น

ปี๊ดๆ ปี๊ดๆ

เจ็ดโมงห้าสิบเก้า...

ตาแล้ว.. เอมิกาตะโกนในใจ ก่อนจะรีบสตาร์ทตัวเองตรงดิ่งไปยังหน้าประตูภัคตาคารหรูแสนหรู

แปดโมงพอดีเป๊ะ

“มาแล้วค่ะ”

เอมิการีบวิ่ง ผมชี้ฟู สภาพแทบดูไม่เป็นคน

“เร็วดีนี่”

นาคินทร์ก้มดูนาฬิกา เห็นเอมิกามาตรงเวลาก็ชอบใจ

“แบบนี้ค่อยร่วมงานกันได้หน่อย”

“คะ ฉันว่าเรามาเริ่มเรื่องดีกว่าค่ะ ไม่งั้นมันจะเสียเวาเงินเวลาทองของฉัน”

เอมิกาพูดเป็นนัยๆ นาคินทร์หัวเราะชอบใจกับความขี้เหนียวงกเงิน แถมใช้เวลาเป็นของเอมิกา

“เอาล่ะ ที่ฉันจ้างเธอมาเพื่อให้เธอปลอมตัวไปเป็นคนใช้ในบ้าน เอกราชเดชา สืบสาวไปให้ได้ว่านายก้องภพมันมีประวัติที่ไม่ดีอะไรบ้าง เอามาให้ฉันทั้งหมด แล้วฉันจะให้เงินเธอในจำนวนเจ็ดหลัก... ตามที่เธอพอใจ” นาคินทร์พูดจาหว่านล้อม