[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.
แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) เรียกผมว่าหน้าหวานนะครับ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ถ้านายเป็นผี.."แก้วจะพุดแต่โทโมะแทรกขึ้นมาทันที
"วิญญาณครับ"โทโมะเเย้ง
"เออๆ ถ้านายเป็นวิญญาณอยู่ที่นี่จริง เเล้วคนที่มาทำความสะอาดทุกๆอาทิตย์ทำไมเค้าไม่เห็นนายบ้างล่ะ"แก้วพูดแล้วทำหน้าคิด
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ"โทโมะพูด
"โอ้ย นายจะไปรู้อะไรล่ะ เค้าไม่เห็นนายเเต่นายเห็นเค้าใช่มั้ย"แก้วถาม
"ก็เห็นนะครับ ตอนเค้ามาทำความสะอาด เเต่ผมลองคุยเเล้วเเต่เหมือนเค้าแกล้งผม"โทดมะพูดเเล้วทำหน้ามู่
"แกล้ง แกล้งยังไง"แก้วถาม
"ก็ผมไปยืนข้างหน้าเค้า เเล้วเข้าก็ทำเป็นลูบแขนเเล้วทำหน้าแบบเนี้ยอะครับ"โทโมะพูดเเล้วทำท่าทางให้แก้วดูแก้วหลุดขำออกมาทันที
"ฮ่าๆๆๆๆๆ หน้าฮามาอะ ฮ่าๆๆๆๆๆ"แก้วขำจนล้มไปนอนที่เตียงขำจนตัวงอ
"อย่าพึ่งขำสิครับ ลุกขึ้นมาก่อน ผมยังพูดไม่จบเลยนะครับ"โทโมดึงตัวแก้วขึ้นมา
"อะไรไหน มีอะไรต่อ"แก้วถามเเล้วปิดปากตัวเองไม่ให้ขำ
"พอเค้าทำแบบนี้เค้าก็วิ่งออกจากนอกบ้านเลย เค้าไม่คุยกับผมสักคนเลย"โทโมะพูดเเล้วกอดอกก่อนจะล้มตัวนั่งที่ปลายเตียง
"เห็นสิแปลก"แก้วหันไปพูดคนเดียว
"มันจะแปลกยังไงคุณก็เห็นผมนะครับ"โทโมะหายตัวมาอยู่ตรงที่แก้วเบือนหน้ามา
"ว๊าย ผวั้ะ!"แก้วตกใจเผลอตบหัวโทโมะไปทีหนึ่ง
"โอ้ยย"โทโมะร้องเสียงหลงเเล้วจับหัวตัวเอง
"เห้ย ขอโทษๆ นี่นายทีหลังก็อย่าเเว๊บๆมางี้ดิ๊"แก้วพูด
"ก็เห็นคุณหันไปบ่นคนเดียวนิครับ"โทโมะพูดเเล้วถูไถที่ผมจนหัวยุ่ง
"หัวยุ่งเเละ"แก้วพูดเเล้วชี้ไปที่หัวที่ยุ่วเหยิง
"ห๊ะ หู้ย ผมจะหมดหล่อมั้ยเนี้ย"โทโมะพูดก่อนจะเดินไปหน้ากระจกแต่ก็ไม่เห็นเงาตัวเองสะท้อน
"ทำไมผมไม่เห็นตัวเอง"โทโมะพูดตกใจ
"นี่ไอ้ผี เอ้ย วิญญาณบ้านายจะเห็นได้ไงล่ะ-_-"แก้วพูดก่อนจะหันตัวโทโมะมา
"ก็ปกติเค้าส่องเเล้วจะเห็นกันนิครับ"โทโมะพูด
"นั้นคนปกติ แต่นายไม่ปกติ มาเดี๋ยวทำให้"แก้วพูดก่อนจะเอาหวีมาหวีผมให้โทโมะปันข้างเหมือนเดิม
"เอ่อ.."โทโมะนิ่งเเล้วหน้าเริ่มแดงก่อนจะมองไปทางอื่นเพื่อไม่ให้เขินมาก
"เป็นอะไร"แก้วหวีเสร็จก่อนจะเอาหวีไปเก็บก็ถามโทโมะที่ยืนตรงเเล้วเบือนหน้าไปทางอื่น
"อะ เล่าครับ ผมไม่ได้เขินเลยนะครับ ไม่ได้เขินเลยครับจริงๆนะครับ ผมไม่ได้โกหกเลยนะครับ"โทโมะรีบพุดทันที
"-_-"
"..??.."
"รู้มั้ยว่านายเหมือนคนโกหกมากๆ ไอ้ผีติ๊งต๊อง"แก้วว่า
"เหมือนยังไงครับ ผมเปล่าเหมือนนะครับ แล้วอีกอย่างผมไม่ใช่ผีๆ ทำไมถึงเรียกผมผีๆ อยู่ได้"โทโมะพูด
"ก็วิญญาณมันยาวนิ เรียกผีสั้นๆง่ายดี"แก้วพูด
"ก็ผมไม่ชอบ ผมกลัวผี"โทโมะพุด
"กลัวตัวเองก่อนดีมั้ย-_-"แก้วพูดเบาๆ
"อะไรนะครับ"โทดมะพูดเราะได้ยินไม่ถนัด
"อ๋อเปล๊า"แก้วพูดเสียงสูง
"คุณเรียกผมว่าหน้าหวานสิครับ คุณตั้งให้ผมเองนะ เเต่ผมไม่ชอบให้เรียกผีเลย ผมกลัวจริงไนะครับ"โทดมะพูด
"อะ ก็ได้ไม่เรียกก็ได้ ทำไมนายเรื่องมากจริงๆ"แก้วพูดเเล้วส่ายหน้า
"ก็ผมไม่ชอบนิครับ"โทโมะพูด
"โอเคๆ ไม่ชอบก็ไม่ชอบ"แก้วพูด
"ไม่ชอบอะไรหรอแก้ว"ฟางที่จะมาตามแก้วไปทานอาหารเช้าก็เข้ามาเห็นแก้วกอดอกคุนคนเดียว
"ไม่ชอบเอ่อ..ไม่ชอบเตียงเลยแฮะ แหม๋ มันเเข็งไปหน่อย"แก้วพุดแก้ตัวก่อนจะจับเตียงเเล้วยิ้มแหยๆให้ฟาง
"ฟางว่ามันก็นุ่มดีนะ"ฟางพุดเเล้วมาจับเตี้ยงมันนุ่มมมากๆ
"แต่แก้วว่าเเข็งอะเลยไม่ชอบ นั่นแหละๆ"แก้วพูด
"แถ"เสียงทุ้มดังขึ้น
"แฮะๆ หุบแากน่า"แก้วพูดก่อนจะหันไปดุโทโมะ
"เอ่อ..แก้วเครียดเกินไปรึเปล่า ให้ฟางพาไปเที่ยวมั้ย"ฟางถาม
"เที่ยวหรอ ผมอยากเที่ยวไปครับๆ"โทโมะพูดดีใจเหมือนเด็กก่อนจะเดินไปเขย่าเเขนแก้ว
"เฮ้ อย่าซนสิ"แก้วหันไปดุโทโมะ
"แก้ว"ฟางเรียกแก้วเเล้วมองไปข้างที่แก้วสบัดเเขน
"ฟางบอกจะพาแก้วไปเที่ยวหรอ ไปสิ แก้วก็เบื่อๆ นะไม่มีอะไรทำ ไปเที่ยวดีกว่าเนาะๆ ป่ะ"แก้วพุดก่อนจะควงเเขนฟางเเล้วเดินเชิดใส่โทโมะก่อนจะเดินออกไปพร้อมฟาง โทดมะมองเเล้วนิ่วหน้านิดนึ่งก่อนจะเดินตามไปขึ้นรถคันเดียวกัน
_______________________________________________________________________________________
อุอิ 55555 ติดตามตอนต่อไปน้าาาา
เม้นกันเยอะๆน้าาาา รู้สึกหายไปมั้ยยย 
เเต่ไม่เป็นไร 5555 ขอบคุณทุกคนที่ยังอ่านยังเม้นอยู่น้าาา
ขอบคุณทุกๆเม้นครัชชชช 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
