[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อ่านบทนำ อ่านตัวละครกันก่อนน้าาาา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอายังไงดีค่ะพี่แก้ว แล้วเราจะทำยังไงดีงานก็คิดมาไม่ทันแบบนี้”แบมพูดแล้วกำมือแน่นวิตกกังวน

 

 

 

 

 

 

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันแบม เดี๋ยวเราก็แก้ไขเฉพาะหน้าไปก่อนแล้วกัน”แก้วพูดแล้วกำมือแน่นมองไปบนเวทีที่มีนางแบบมามายหลายสังกัดที่เดินแบบเพื่อโชว์เสื้อผ้าของนักดีไซเนอร์ชื่อดังต่างๆ แก้วมองแล้วคิดหนักเพราะเธอเองเหลือแค่งานชิ้นเดียวที่ไม่ได้ถูกก็อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

“ไงจ้ะ”อยู่ก็มีเสียงของผู้หญิงคนนึงเดินมาทักตรงที่แก้วและแบมยืนอยู่

 

 

 

 

 

 

“หวาย”แก้วพึมพำแล้วกำมือแน่นเมื่อรู้ว่าคนที่เดิจมาทักเป็นใคร

 

 

 

 

 

 

“ใช่จ้า หวายเอง แหมยังไม่ลืมหวายใช่ม๊า ใช่สิจะลืมได้ไงเจอกันล่าสุดก็ 4 เดือนที่แล้วไม่น่าจะลืมกันได้ลง”หวายพูดแล้วยักไหล่

 

 

 

 

 

 

“แน่นอนอย่างเธอลืมไม่ลงหรอก”แก้วพูดกัดฟันจนแบมรู้สึกได้ว่าแก้วเริ่มโกรธแบมจึงเอามือไปแตะมือแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ตายล่ะชั้นเป็นหนึ่งในความสงจำเธอด้วยสิ แม่นักดีไซเนอร์มือหนึ่ง เอ๊าะ ไม่ใช่สิคืนนี้อาจจะร่วงก็ได้”หวายพูดแล้วขำเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“แน่นอนว่าเธออยู่ในความทรงจำของชั้นเสมอหวาย เธออยู่ในความทรงจำซีกที่มีแต่ความดีที่น้อยมากๆ มากจนมองไม่ห็น”แก้วพูดตอกหน้าหวายจนหวายหยุดขำแล้วเขม็งตามองแก้วอย่างโกรธๆ

 

 

 

 

 

 

“นั่นไงคุณแก้ว โธ่เราก็หาตั้งนานนะค่ะ”นักข่างคนนึงพูดแล้วนักข่าวทั้งงานก็เดินเข้ามารุมแก้วกับแบมทันทีดันหวายที่กำลังคุยอยู่กระเด็นออกไป

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ”แก้วพูดแล้วยิ้มให้กับนักข่าวทุกคน

 

 

 

 

 

 

“ว่าแต่คืนนี้คุณแก้วมีงานอะไรมานำเสนอบ้างค่ะ”นักข่างคนนึงถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ..”แก้วอึกอัก

 

 

 

 

 

 

“นะค่ะใบ้ๆมาก็ได้”นักข่าวพูด

 

 

 

 

 

 

“แหมบอกไปก็ไม่เซอร์ไพร์สิค่ะจริงมั้ย ต้องรอดูเองนะค่ะ”แก้วพูดแล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

“โธ่”นักข่าวพูดแล้วทำหน้าเสียดายแต่แก้วก็ยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะๆ ขอทางหน่อยค่ะ”หวายพูดแล้วแหวกกลางนักข่าวเข้ามายืนกับแก้วและแบมได้

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่แค่พี่นักข่าวที่อยากรู้นะค่ะ หวายเองก็อยากรู้ใจจะขาดแล้วค่ะว่าจริญญาจะเอาอะไรมานำเสนอคืนนี้”หวายพูดแล้วกระตุกยิ้มใส่แก้ว

 

 

 

 

 

 

“ค่ะชั้นก็อยากเห็นงานของชั้นเหมือนกัน”แก้วพูดกัดฟันใส่หวาย

 

 

 

 

 

 

“หรอค่ะ”หวายพูดแล้วมองแก้วอย่างไม่แคร์

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ สองคนมีอะไรขัดใจกันหรือเปล่าค่ะ”นักข่าวถามเพราะเห็นแก้วมองหวายไม่ค่อยดี

 

 

 

 

 

 

“ก็..”แก้วกำลังจะตอยแต่ก็ถูกหวายแทรก

 

 

 

 

 

 

“อ๋อไม่มีหรอกค่ะ เราน่ะหยอกเล่นกันแบบนี้ประจำตามประสาเพื่อเก่าน่ะค่ะจริงมั้ย”หวายพูดแล้วกอดไหล่แก้ว

 

 

 

 

 

 

“เพื่อนเก่าหรอค่ะ เอ๊ะ ไม่เห็นจำได้”แก้วพูดแล้วปัดมือหวายออกหวายหน้าเสียไปทันที

 

 

 

 

 

 

“แหมแก้วจ๋า ก็อย่าเล่นแรงนักสิจ้ะ”หวายพูดกัดฟันใส่

 

 

 

 

 

 

“แรงหรอ ไม่นะ..เพราะเพื่อนเค้าจะไม่ก็อปงานเพื่อนหรอก”แก้วกระซิบประโยคหลังให้หวายได้ยินคนเดียว

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ ตายแล้วแหมเพื่อนแก้วก็”หวายพูดแล้วเบ้ปากใส่

 

 

 

 

 

 

“อะไรค่ะคุณหวาย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“โธ่ๆ ไม่เจอกันนานเป็นยังไงบ้างล่ะเนี้ยเพื่อนชั้น”หวายพูดแล้วจะเข้ากอดแก้วแต่แก้วเลี่ยงหลบ เพราะรู้ว่าหวายกำลังสร้างภาพ

 

 

 

 

 

 

“แหมดูคุณหวายกับคุณแก้วจะสนิทกันจังเลยนะค่ะ”นักข่างคนนึงพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็แบบนี้แหละค่ะ“หวายพูดแล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

“แสดง”แก้วพูดออกเสียงแต่ไม่ดังมาก แต่พอใจให้หวายได้ยินก่อนจะดึงแบมแล้วเดินออกจากวงนักข่างไปนักข่าวจะตามไปแต่หวายก็กักตัวไว้ให้ทำข่าวตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงออกมาแบบนี้ล่ะค่ะ”แบมพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่อยากอยู่กับแม่นางสตอ”แก้วพูดล้วกอดอก

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้วก็”แบมพูดแล้วส่ายหน้าเบาๆเพราะเข้าใจ่ว่าแก้วไม่ชอบคนหน้าไหว้หลังหลอกแบบนี้มากนัก ไม่ชอบคนที่ใส่หน้ากากเข้าหา

 

 

 

 

 

 

“พี่ว่าจะไปดูนางแบบเราหน่อยน่ะ ไปมั้ย”แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

“ไปสิค่ะ”แบมพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวของแก้ว เพราะมันจะมีห้องแต่งตัวของดีไชเนอร์แต่ล่ะคน

 

 

 

 

 

 

“พร้อมมั้ยโบว์”แก้วเดินเข้ามาถามโบว์ที่อยู่ในชุดสีขาวชายกระโปรงถูกเย็บด้วยลายดอกไม้ที่แก้ววาดเอาไว้ ที่ไหล่ข้างขวาถูกผ้าชั้นดีวีครีมพาดไว้พร้อมทั้งมีปีกนางฟ้าที่ใช้เวลาทำนานมากๆ ทั้งชุดมารวดลายต่างๆ ล้วนเป็นรวดลายที่ทำยากๆและไม่ค่อยมีคนทำ ก็จะมีแต่แก้วที่ทำแบบนี้และได้กระแสนิยมเยอะมากเสมอ ที่งานชิ้นนี้ไม่ได้ถูกขโมยไปก็เพราะแก้วเห็บทั้งแบบและชุดทั้งชุดว้ที่บ้านเพราะชอบงานชิ้นนี้มากๆ เลยจะเอาไปดูและแก้ไข

 

 

 

 

 

 

“พร้อมค่ะ”โบว์พูดแล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

“หวังว่าผู้ใหญ่เค้าจะไม่ว่าอะไรนะค่ะ”แบมพูดเพราะงานนี้ให้ออกแบบมา 2 ชุดขึ้นแต่มันก็เหลืออยู่ชุดเดียวเพราะอีก 3 ชุดถูกหวายขโมยชิ้นงานไป

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่จัดการเอง”แก้วพูดแล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

“ใกล้ได้เวลาแล้วนะค่ะ รอของคุณหวายโชว์เสร็จเราก็ต้องโชว์ แบมว่าเราออกไปสแตนบายก่อนเถอะค่ะ”เบมพูด

 

 

 

 

 

 

“อื้ม”แก้วตอบสั้นๆก่อนจะเดินไปเพราะตลอดทางจะมีมีใครอยู่

 

 

 

 

 

 

“มีชุดเดียวก็โชว์มันชุดเดียวแล้วกัน”แก้วพึมพำเบาๆ แก้วออกมาก็เต็มไปด้วยเสียงปรบมือของคนในงาน

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอว่าคราวนี้หวายเค้าพัฒนามั้ยอ่ะ ชุดที่เอามาโชว์สวยขึ้นเยอะมากเลย สวยกว่าครั้งก่อนๆ”

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ว่างั้นแหละ แก้วอาจจะชิดซ้ายเลยก็ได้นะสวยจริงๆ”

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะค่ะ”แบมพูดแล้วแตะมือแก้วเพราะเห็นแก้วกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอก จำถือว่าทำบุญให้หมาแถวนี้ไปก็แล้วกัน”แก้วพูดแล้วยักไหล่แบมยิ้มให้ทันที

 

 

 

 

 

 

“และแล้วก็หมดแล้วนะครับชุดของคุณหวายที่มาโชว์ให้ดู แหม๋ สวยๆทั้งนั้นเลยนะครับไม่ทราบว่ามีเคล็ดลับอะไรหรือเปล่าครับทำไมคราวนี้ดูจะสวยกว่าทุกๆครั้ง”พิธรกรยื่นไมค์มาให้หวาย

 

 

 

 

 

 

“อ๋อก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ก็คิดอะไรใหม่ๆน่ะค่ะ”หวายพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“ครับ แต่สวยจริงนะครับเนี้ย”พิธีกรพุดก่อนจะมีเสียงปรบมืออีกครั้งหวายจึงเดินลงออกเวทีอย่างสง่าผ่าเผย

 

 

 

 

 

 

“มาเลยครับ มาถึงโชว์สุดท้ายของเราในค่ำคืนนี้จากคุณจริญญาครับ”พิธีกรพูดแล้วเสียงปรบมือก็ดังขึ้นทั้งงานเพราะทุกคนรอคอยโชว์ชุดนี้อยู่ทั้งนักข่าวเตรียมกล้องไว้ถ่ายกันเต็มไปหมด

 

 

 

 

 

 

โบว์เดินขึ้นบนเวทีด้วยชุดที่แก้วตัดเย็บเองกับมือทุกคนในงานต่างก็อึ้งเพราะชุดนี้เป็นแนวนางฟ้าที่เด่นๆก็คือปีกที่ใหญ่และสวยราวกับของจริงและลายใจชุดที่มีหลากหลายหร้อมกับบนตัวที่มีมงกุฏแตงออกมาสวยมากๆ คนทั้งงายที่ไม่ใช่นักข่างต่างก็เอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปไว้ โบว์เดินไปด้วยชุดที่ข้างหน้าสั้นๆ ลากพื้นไปข้างหลังรองเท้าที่เขียวเหมือนเถาวัลย์พันจนเกือบถึงเข่าเข้ากับชุด

 

 

 

 

 

 

“โห่ สวยมาก”มายด์คนที่ขโมยผลงานมาจากแก้วและเป็นหนอนบ่อนไส้ที่เข้าไปขโทยผลงานเพื่อมาให้หวายพูดอย่างอึ้งๆ

 

 

 

 

 

 

“ไหนแกว่าเอามาทุกงานแล้วไง”หวายหันไปดุ

 

 

 

 

 

 

“ก็เห็นมีเท่านี่นิค่ะ ชุดนี้มายด์ไม่เคยเห็นเลย”มายด์พูด

 

 

 

 

 

 

“โธ่ อีโง่”หวายว่าแล้วเอานิ้วจิ้มหน้าผากมายด์ชจนเซ

 

 

 

 

 

 

เมื่อโบว์เดินมาหยุดอยู่กลางเวทีทุกคนต่างแปลกใจเพราะต้องมีอีกไม่ 2 ก็ 3 ชุดเพราะแก้วมักจะนำชุดมานำเสนอเยอะกว่าที่กำหนดเสมอแต่วันนี้กลับมีชุดเดียว ซึ้งที่กำหนดก็ต้องสองชุด แก้วที่ยืนอยู่ก่อนเดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อพูดคุยทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_______________________________________________________________________________

 

 

 

มาเเล้วกับตอนแรกของเรื่องใหม่ ><

 

 

 

ไม่รู้ว่าจะชอบกันมั้ยนะ เเต่ยังไงก็ฝากติดตามด้วยน้าาา

 

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาาาา