ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บอกชั้นมาเดี๋ยวนี้ยัยจืด ว่าป๊อปหายไปไหน อะไรกันชั้นไปที่บ้านก็ไม่เจอ”แก้วที่อุ้มตัวเล็กมาทำงานด้วยก็เดินไปหาหวายที่กำลังโวยวายใส่โบว์เพื่อตามหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“โบว์ไม่รู้จริงๆค่ะคุณหวาย ว่าเจ้านายหายไปไหน”โบว์พูดแล้วจะหนีไปทำงานกลับถูกหวายดึงผมกลับมา

 

 

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะพี่หวายทำไมทำแบบนี้ ทำร้ายโบว์เค้าทำไม”แก้วรีบพูดพลางดึงโบว์มาอยู่ข้าง

ตัวเองแล้วมองหน้าหวายอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

“งั้นถ้าไม่อยากให้พี่ทำอะไรยัยจืดนี่ก็บอกมาสิว่าป๊อปปี้หายไปไหน”หวายโวยใส่แก้ว

 

 

 

 

“เห็นตามพี่ป๊อป ต้อยๆ ไม่รู้อีกหรอคะว่าวันนี้พี่ป๊อปหายไปไหน”แก้วกวนประสาท

 

 

 

 

“นี่ น้องแก้วพี่ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับป๊อปจะไปรู้หรอคะ เอ รึว่าน้องแก้วอยากจะให้พี่ไปอยู่คะ”หวาย

กวนประสาทกลับ

 

 

 

“ไม่ บ้านนี้เต็มแล้วค่ะ”แก้วรีบพูดก่อนจะอุ้มตัวเล็กเหมือนเดิมแล้วเดินชิดไป

 

 

 

 

 

“ชิ เห็นเป็นน้องป๊อปปี้หรอกน่า ไม่อย่างงั้นชั้นสั่งคุณป้าอุ้มแกแน่นังปากห้อย”หวายคาดโทษก่อนจะเดินปึงปังออกไป

 

 

 

“เห้อ ตัวเล็ก ถ้าคุณพ่อหนูจะเอาคุณแม่ไปแก้แค้นจริงๆ น้าแก้วควรจะดีเห็นงามดีมั้ยคะ เพราะแม่

หนูน่ะร้ายแสนร้ายที่ทอดทิ้งหนูไป”แก้วที่สองจิตสองใจที่ช่วยป๊อปปี้แก้แค้นก็พูดกับตัวเล็ก

 

 

 

 

“ถึงแม้ฟางจะร้าย แต่ฟางก็เป็นแม่หนูเนาะ ตัวเล็ก”แก้วกอดตัวเล็กที่ดูดขวดนมด้วยความรัก

 

 

 

 

“พูดถึงฟาง นี่พวกเธอเจอฟางแล้วหรอ”โทโมะที่เอาเอกสารลูกทัวร์มาให้ได้ยินก็รีบพูด

 

 

 

 

“เข้ามาได้ยังไงน่ะ ออกไปเลยนะ”แก้วหันไปเจอโทโมะก็ตกใจก่อนจะไล่

 

 

 

 

 

“ออกไปน่ะออกไปแน่ แต่เมื่อกี้เธอบอกว่า ฟาง นี่ฟางอยู่ที่ไหนเป็นยังไงบ้าง ชั้นอยากเจอฟาง”โท

โมะรีบสาวเท้ามาใกล้โต๊ะทำงานแก้วแล้วพูด แก้วรีบวางตัวเล็กลงแล้วจะหนีแต่ถูกโทโมะล๊อคตัวได้

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น ปล่อยนะ”แก้วดิ้นไปมาไม่ยอมบอกโทโมะ

 

 

 

 

“เธอโกหก นี่มีพิรุธสุดๆ บอกมาเลยนะ”โทโมะที่รู้นิสัยแก้วก็รีบคาดคั้น

 

 

 

 

 

 

“โกหกบ้าอะไร ชั้นไม่รู้จริงๆโทโมะ อื้ออ”แก้วที่ยังดื้อก็ถูกโทโมะจูบสั่งสอน

 

 

 

 

“บอกมาเถอะแก้ว อย่างน้อยก็ให้พี่น้องได้เจอกันบ้าง”โทโมะพูดเมื่อถอนจูบออกมา

 

 

 

 

“พี่น้องเจอกันหมายความว่ายังไง”แก้วที่อยู่ในอ้อมกอดโทโมะชะงักหันไปถาม

 

 

 

 

 

“อุ้ย ขอโทษที่มาผิดจังหวะ ตัวเล็กมาหาน้าเฟย์นี่ลูก”เฟย์แวะมาหาแก้วเห็นภาพโทโมะที่กึ่งคร่อมแก้วบนโต้ะทำงานแล้วกอดกันอยู่ก็รีบเรียกตัวเล็กแล้วอุ้มออกไป

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว หยุดเลยนะเฟย์ เราไม่ได้มีอะไรกันนะ กลับมาก่อน”แก้วผลักโทโมะแล้วรีบเรียก

 

 

 

“ได้ตั้งหลายรอบแล้วยังมีหน้าบอกไม่มีอะไรกัน”โทโมะบ่นอุบอิบแก้วหันขวับมามอง

 

 

 

 

 

“เงียบไปเลย แล้วนี่บอกว่าพี่น้อง อะไรยังไง เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ”แก้วหันไปคาดคั้นแล้วทุบแขนโท

โมะแบบงอนๆเหมือนสมัยที่อยู่ญี่ปุ่น สมัยทั้งคู่ยังดูใจกัน

 

 

 

 

 

“ก็พี่ฟิล์มพี่ชายฟางน่ะสิ เหมือนโลกจะกลมเพราะพี่เค้ามาทำงานที่โรงงานพ่อโทโมะ จำได้มั้ย ที่

พ่อโทโมะทำโรงงานอาหารกระป๋องอ่ะ”โทโมะพูดแล้วหันไปเล่าถึงเรื่องราวเก่าๆ

 

 

 

 

 

 

“แล้วพี่ฟิล์มของฟางทำไมไม่มาตามหาฟาง เหมือนแก้วเคยได้ยินนิว่าพี่ฟิล์มของฟางอยู่กับพิชชี่”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“เคยอยู่มากกว่านะ เหมือนวันก่อนถาม ไอ้พิชชี่มันโกงพี่ฟิล์ม ขโมยเงินที่พี่ฟิล์มเก็บจากทำงานเป็น

แสนแล้วหายไป พี่ฟิล์มทั้งเครียดทั้งท้อมากเลยไปดื่มเหล้าแล้วจะโดนนักเลงกระทืบ พ่อโทโมะไป

เจอเข้าเลยรับพี่ฟิล์มเข้ามาทำงาน เหมือนพี่แกเคยบอกพ่อโทโมะนะว่าอยากจะเริ่มต้นใหม่มีเงิน

เยอะๆไปช่วยน้อง”โทโมะพาแก้วมานั่งที่โซฟาห้องทำงานแล้วเล่าเรื่องราวที่ฟังมาจากพ่อทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

“โถ พิชชี่นี่มันเลวจริง ว่าแต่ 2ปีที่ฟางหายไปไม่ได้หาพี่ชายกับพิชชี่ งั้นฟางไปไหนล่ะ”แก้วหลุดพูดออกมา

 

 

 

 

“ฟางก็ไม่ได้ไปหาพี่เค้าแน่นอนอยู่แล้วล่ะ ว่าแต่เรื่องนี้มันมีอะไรมากกว่านั้นใช่มั้ยบอกโทโมะมา

เลยนะแก้ว ไม่งั้นเจอโทโมะปล้ำคาห้องทำงานนี้แน่”โทโมะพูดพร้อมขู่ก่อนจะโน้มจะปล้ำแก้ว

 

 

 

“โอ้ย พอแล้วๆ ยอมแล้ว”แก้วดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดก่อนจะยอมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้โทโมะฟัง

 

 

 

 

 

"อร่อยมัเยตัวเล็ก ถ้าหนูชอบน้าเฟย์จะพามาทานขนมอีกนะคะ"เฟย์ที่หลบพาคัวเล็กมาทานขนมที่ร้านกาแฟของเขื่อนพูดขึ้น

 

 

"ลูกคุณหมอหรอคะน่ารักน่าชังจังเลย"ป่านเอากาแฟมาเสิร์ฟเฟย์ร้องทักพลางชมตัวเล็ก

 

 

"นี่ใช่ลูกของฟางใช่มั้ยคุณ"เขื่อนเดินเข้ามาในร้านแล้วจำได้ว่านี่คือลูกของป๊อปปี้ก็พูดขึ้น

 

 

 

"ใช่ ลูกของป๊อปเค้า หมอนั่นเก่งนะที่เลี้ยงลูกมาได้คยเดียวแบบนี้ โดยที่แม่กลับไปหนีเสวยสุขกับคนอื่น"เฟย์พูด

 

 

 

"นี่ ถึงยังไงซะ ผมก็ไม่เชื่อนะว่าฟางจะหนีพิชชี่"เขื่อนว่า

 

 

"เพื่อนกันก็ต้องเข้าข้างกันสินะ"เฟย์ว่า

 

 

"นี่คุณ หัดฟังคนอื่นหน่อยสิ ที่ผมไม่เชื่อเพราะสาเหตุที่ผมมาปักหลักอยู่ที่นี่เพราะผมต้องการตามสืบเรื่องฟาง แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ผมเจอพิชชี่ที่ร้านเหล้า เมื่อปีที่แล้ว และหมอนั่นก็อยู่กับผู้หญิงคนอื่น ไม่ใช่ฟาง"เขื่อนดึงเฟย์ออกมาข้างนอกร้านเพื่อคุยเนื่องนี้ทันที

 

 

 

"ชั้นว่า มันมีเรื่องไม่ชอบมาพากลแล้วล่ะ"เฟย์ที่หยุดคิดแล้วนึกถึงฟางที่อยู่กับไทม์เพื่อนของเธอไหนจะจำไม่ได้อีกว่าเธอคือใคร ก็ครุ่นคิดอีกใจกลับแอบกลัวว่าป๊อปปี้จะทำอะไรฟางรุนแรง

 

 

 

 

 

“มารับยาให้เด็กหญิง ภาวินี จิระคุณค่ะ”นกเดินมาที่วอร์ดพยาบาลเพื่อรับยาให้ตัวเล็กที่โรงพยาบาล

 

 

 

 

“นี่จะว่าไปก็สงสารหมอไทม์เหมือนกันนะ พึ่งแต่งงานเข้าหอแท้ๆเจ้าสาวดันถูกลักพาตัวอีก”เสียง

เม้าท์ของพยาบาลในห้องเจ้าหน้าที่พูดคุยกัน นกที่รอรับยาอยู่ชะงัก

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิเธอ เจ้าตัวก็ดันถูกทำร้ายจนสลบอีก เคราะซ้ำกรรมซัดจริงๆ”พยาบาลอีกคนพูด นกจึงถอย

มาดูแฟ้มคนไข้จรงนั้น บังเอิญว่าพบชื่อของไทม์และห้อง นกรับยาแล้วรีบไปที่ห้องทันที

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

นกค่อยๆเปิดประตูเข้าไป พบว่าไทม์นอนหลับบนเตียงคนไข้ มีผ้าพันแผลพันหัวอยู่

 

 

 

 

“เจอกันทีไรต้องเจ็บตัวกันตลอดเลยนะ”นกพูดก่อนจะนั่งลงข้างๆไทม์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าๆ นี่โยนไปมันจะได้อะไรห้ะ”พิชชี่เข้ามาในห้องเห็นหวายอาละวาด ขว้างปาข้าวของในห้องก็ว่า

 

 

 

“ชั้นอารมณ์เสีย จะทำไม ป๊อปปี้นะป๊อปปี้”หวายหันไปว่าแล้วนั่งลงที่เก้าอี้

 

 

 

“ไอ้ป๊อปอีกละ นี่เปลี่ยนผู้ชายจับเถอะ ผ่านมากี่ปีละล่ะ มันไม่เห็นจะแลเธอเลย”พิชชี่ว่า

 

 

 

“ก็ดีนะ ถ้าชั้นเปลี่ยนคนใหม่ นายก็ช่วยออกไปจากคอนโดชั้นแล้วก็จ่ายเงินที่มาเอาจากชั้นไป

ด้วย”หวายว่าเพราะเธอลงทุนซื้อคอนโดไว้ที่ภูเก็ตเพื่อป๊อปปี้ แต่เมื่อปีก่อนที่เธอกลับมาเธอเจอพิช

ชี่มาขออาศัย พิชชี่ขู่ว่าถ้าเธอไม่ยอมช่วยเขา เขาจะแฉเรื่องฟาง หวายจึงยอม และสุดท้ายก็พลาด

ท่าเสียทีมีอะไรกับพิชชี่และพิชชี่ก็แอบอัดคลิปไว้แบล็คเมล์เอาเงิน

 

 

 

 

 

“เฮ้ๆ ใจเย็นๆน่า แหม ชั้นก็พูดเล่น เอาเป็นว่า ชั้นหงุดหงิดชั้นช่วยผ่อนคลายให้เธอได้นะ”พิชชี่ที่

กลัวจะเสียบ่อเงินบ่อทองไป ก็รีบไปเล้าโลมหวาย ก่อนที่หวายจะยอมพิชชี่อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

ฟางที่สลบหลังจากผ่านสมรภูมิบนเตียงมาฟื้นขึ้นในตอนเย็นพระอาทิตย์ใกล้ตกดินก็กระชับผ้าห่มแล้วก้าวลงเตียง แต่ต้องล้มลงไปเพราะไม่มีแรง

 

 

 

 

“เอ้าๆ ถึงกับหมดแรงเลยหรอ งี้ล่ะนะยังไม่ชิน เดี๋ยวทำบ่อยๆก็ชินเอง”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องก็ว่า

 

 

 

 

 

“คุณมันสารเลว ไม่มีใครเปรียบ เลวที่สุด”ฟางเงยหน้าปาดน้ำตาแล้วว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

“ให้มันน้อยๆหน่อย ชั้นต้องเลวก็เพราะเธอ ไม่ต้องมามารยา ชั้นให้เวลา15นาทีอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

แล้วออกมาหาชั้น ถ้าชักช้าล่ะก็ชั้นจับเธอแก้ผ้าออกไปแน่”ป๊อปปี้บีบแก้มฟางแล้วสั่งก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

“ชั้นทำอะไรให้คุณนักหนา คุณถึงเกลียดชั้นแบบนี้”ฟางพูดทั้งน้ำตาก่อนจะยอมลุกขึ้นออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ตรงเวลาดีนี่ ไอ้หมอแฟนใหม่เธอมันสอนมาดีล่ะสิ งี้ล่ะ ทั้งเรื่องภายนอกเรื่องบนเตียง”ป๊อปปี้เยาะ

 

 

 

 

 

“จะให้ชั้นทำอะไรก็รีบทำไม่ต้องมาพูดมาก”ฟางรีบพูดตัดบท ป๊อปปี้ยิ้มเยาะนิดนึงก่อนจะลุกขึ้นแล้ว

เปลี่ยนเอาโซ่ที่ล่ามข้อเท้าฟาง เปลี่ยนไปล่ามที่ข้อมือแล้วก็กระชากฟางออกมาตามตัวเอง

 

 

 

 

“นี่จะเป็นที่ซุกหัวนอนของเธอ รู้เอาไว้ซะ”ป๊อปปี้เหวี่ยงฟางลงไปที่กระท่อมเล็กๆหลังบ้านตัวเองที่

เป็นป่าละเมาะแล้วพูด ฟางมองรอบๆกระท่อม ที่คล้ายเพิงมากกว่าแล้วถอนหายใจ กระท่อมมุงด้วย

หญ้าคาสานหนาๆมีแคร่กับมุ้งเก่าๆ โดนลมโดนพายุเข้าหน่อยคงจะพังยับ

 

 

 

 

“ทำไม รับไม่ได้รึไง”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

“ถ้าอยู่ที่นี่แล้วไม่ต้องอยู่กับคนอย่างคุณชั้นก็ยอม”ฟางหันไปพูดเสียงแข็งกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ก็ดี แต่การที่ชั้นอุตส่าห์สงเคราะห์พื้นที่บ้านชั้นสร้างที่ซุกหัวนอนให้เธอ ใช่ว่าจะอยู่ฟรีเธอต้องทำงานแลก”ป๊อปปี้พูดจบก็โยนสมุดหน้าที่ที่เขาเขียนสิ่งฟางต้องทำไว้

 

 

 

 

 

 

“ทำความสะอาดบ้านของคุณ ซักผ้าให้คุณ ไปแกะเปลือกหอยมุกกับคนงาน รดน้ำผักสวนครัวของ คนงานทั้งหมด ให้อาหารไก่ที่เล้า เก็บไข่ทุกๆตี5ที่ไก่ออกไข่ นี่คุณมันไม่มากไปหน่อยหรอ”ฟางอ่านรายการจบก็ตกใจ

 

 

 

 

 

“ทำไม รึว่าน้อยไป ชั้นจะได้เพิ่มไปช่วยคนงานลากแหก็ได้นะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

“คุณมันคนไม่มีหัวใจพรากชั้นจากพี่หมอไม่พอแล้วข่มขืนชั้น แล้วใช้งานชั้นกับทาสแบบนี้เนี่ยนะ”ฟางว่า

 

 

 

 

“หึ ทำอย่างกับไม่เคยเป็นทาสชั้น อ๋อ ลืมไปว่าเธออยากจะเป็นคุณนายหมอจนตัวสั่น งานแค่นี้ทำ

เป็นดูถูก เหอะ อยากจะรู้นักว่าถ้าไอ้หมอนั่นมันรู้ว่าเจ้าสาวแสนดีของมันแท้จริงแล้วผ่านอะไรมาบ้าง

มันจะเป็นยังไงนะ”ป๊อปปี้ว่าฟางอย่างสะใจ ฟางกำมือแน่นน้ำตาไหลไม่หยุด ป๊อปปี้จึงเดินมาใกล้แล้วบีบแก้ม

 

 

 

 

 

 

“อ้อ แล้วที่บอกว่าชั้นมันคนไม่มีหัวใจ ชั้นน่ะเคยมี แต่เพราะโดยผู้หญิงเลวๆแบบเธอทำลายมันไป

ถึง2ครั้งแล้ว ตอนนี้มันพังไปหมดแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินออกไปข้างนอกกระท่อม

 

 

 

 

 

“งั้นก็บอกชั้นได้มั้ยว่าเมื่อก่อนชั้นเป็นคนยังไง เพราะชั้นไม่รู้จริงๆว่าคุณพูดอะไร”ฟางตะโกนไล่หลังป๊อปปี้

 

 

 

 

 

เดี๋ยวตอนหน้าเรามาดูกันว่าปิศาจร้ายแบบนี้ จะหลุดเห็นใจนางเอกที่น่าสงสารมั้ยน้ออ

 

 

 

อย่าพึ่งหายหน้ากันไปไหนน้าา มาอัพให้อ่านบ่อยๆแล้วว