Hello รักสุดใจของนายหล่อหน้าสวยกับยัยสาวเฉิ่ม

 สวัสดีฉันชื่อ ปาร์ค ฮันเซ ฉันอาศัยอยู่ที่โซล ฉันเกิดที่นี่ตั้งแต่เด็ก ครอบครัวของเรามีกัน3คน มี แม่ ฉันและก็น้องสาวอายุ6ขวบ แต่แม่กับน้องสาวของฉันเพิ่งย้ายไปอยู่ที่อเมริกาเมื่ออาทิตย์ก่อน ฉันก็เลยต้องอยู่ที่โซลคนเดียว ฉันเรียนอยู่โรงเรียนที่ขึ้นชื่อว่ามีนัเรียนหน้าตาดีเลยทีเดียว ส่วนฉันเองไม่ได้สวยอะไรก็เป็นยัยสาวเฉิ่มแต่ที่เข้ามาโรงเรียนนี้ได้เพราะฉันสอบเข้าได้ที่นี่หรือง่ายก็ฟลุ๊คนั่นแหละ ฉันยังไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะฉันเพิ่งจะย้ายเข้ามาเรียนโรงเรียนฮันวันนี้เป็นวันแรก ตั้งแต่เรียนมาโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่11ของฉันก็เลยไม่มีเพื่อนที่สนิทจริงๆ

“นี่ ยัยแว่นหลบไป”ฉันหันไปทางต้นเสียงก็เจอผู้ชายคนนึงกำลังเล่นสเตบอร์ดแล้วตอนนี้มันก็กำลังตรงมาทางฉัน แล้วนั่นเขาจะเล่นมาชนฉันหรอเนี่ย!!!

“อร้าย!!!!อะ โอ้ย เจ็บๆ”ผลสุดท้ายเขาก็เล่นมาชนชั้นจนได้ แล้วนั่นเขาไม่คิดจะหันมาขอโทษฉันหน่อยเลยหรอ นี่เขาเป็นคนทำฉันล้มนะ

“นี่ เธอเป็นอะไรหรือ”ผู้หญิงคนนึงวิ่งมาดูฉันก็ฉันเล่นล้มท่าทุเรศด้วยนี่นา

“อ่อ ฉันไม่เป็นไรอะไรแล้วล่ะค่ะ”ใครว่าไม่เป็นอะไร เจ็บจะตาย

“แน่ใจนะ ไปห้องพยาบาลมั้ย”

“อ่อ ไม่ต้องฉันไม่เป็นไร ขอบใจมากนะ”ฉัน

“แน่นะ เออจริงสิ ฉันไม่เคยเห็นเธอเลยเป็นนักเรียนใหม่หรอ”

“อ่อใช่ค่ะ ฉันเพิ่งย้ายมาที่นี่วันแรกค่ะ”ฉัน

“เห้ย!!ไม่ต้องพูดค่ะก็ได้ ดูแล้วเธอน่าจะรุ่นเดียวกับฉัน ฉันชื่อไอรีนนะ เรียนอยู่ห้องbแล้วเธอละ” “ฉันชื่อฮันเซ ปาร์ค ฮันเซ”ฉัน

“อ้อ ยินดีที่ได้รู้จักนะ แล้วเธอเรียนอยู่ห้องไหนละ”ไอรีน

“น่าจะห้องbนะจ๊ะ อ๊ะ!!เธอก็อยู่ห้องbนี่นา อย่างนี้เราก็อยู่ห้องเดียวกันนะสิ”ฉันเพิ่งนึกได้ว่าไอรีนกับฉันเรียนห้องเดียวกัน

“อื้อ ฉันว่าเรารีบเข้าเรียนเถอะเดี๋ยวจะสายเอา”ไอรีน

ห้อง b

  ระหว่างรออาจารย์เข้าฉันก็นั่งนึกถึงเรื่องผู้ชายที่ทำฉันล้ม ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าเขาชื่ออะไรทำไมไม่รู้จักขอโทษนะ

“นี่ๆไอรีนขอถามอะไรหน่อยสิ”ฉันสะกิดไอรีน

“ห๊ะ ว่าไง”ไอรีนหันมาหาฉัน

“เธอรู้จักผู้ชายที่เล่นสเกตบอร์ดหรือเปล่าหรอ”ฉัน โรงเรียนนี้จะมีผู้ชายที่เล่นสเกตบอร์ดเยอะหรือเปล่าเนี่ยถ้าเยอะละก็ไอรีนคงตอบมายาวเหยียดแน่

“รู้จักสิ ในโรงเรียนเนี่ยมีอยู่คนเดียวแหละ”ไอรีน เห้อ โชคดีที่โรงเรียนไม่ค่อยมีคนเล่นเท่าไหร่ “เขาชื่ออะไรหรอ”ฉัน

“ทำไมอ่ามีอะไรอ่อ”ไอรีน

“อ่อ ก็ที่ฉันล้มเมื่อเช้าก็เป็นเพราะเขานั่นแหละ”ฉัน

“อ่อ ต้นเหตุคือนายนี่นี่เอง”ไอรีนดูท่าจะคุ้นเคยกับผู้ชายคนนี้

“เขาชอบชนคนอื่นบ่อยหรอ”ฉัน

“ไม่ใช่แค่ชนบ่อยนะ ยังมีเรื่องบ่อยอีกต่างหาก นายนั่นที่เล่นสเกตบอร์ดชื่อยุน แชมิน เป็นที่คลั่งไคล้ของสาวๆที่นี่นะ วีรกรรมนะเยอะมาก ฉันบอกเธอวันนี้ก็ยังไม่หมด แล้วยังมีเพื่อนของเขาอีก2คนก็คือ คัง ลีมิน กับ คัง จินอุน ลีมินนะ เป็นขวัญใจของสาวที่มีอายุเขามักจะดึงดูดคนวัยนี้แต่เขาเป็นคนที่ขี้สำอางที่สุดในบรรดา3คน ส่วน จินอุน เป็นคนเฮฮา ร่าเริงอยู่ตลอดแต่มักจะชอบแกล้งคนอื่นไปทั่วโดยเฉพาะผู้หญิงที่เขาคิดว่าไม่สวยมากที่สุด 3 คนนี้เขาดังในรพดับหนึ่งของโรงเรียนเลยก็ว่าได้นะ”ไอรีน

“โห้!!ดูพวกเขาจะเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนเลยนะ”ฉันรู้สึกตลึงกับโรงเรียนนี้จริงๆ

“ใช่ พวกเขายังอยู่ห้องเดียวกับเราด้วย นั่นไงสงสัยจะตายยากพูดปุ๊บก็มาปั๊บเลยแหะ”ไอรีนมองไปทางประตู พวกเขาทั้ง3คนเดินเข้ามา พวกเขาเดินแล้วดูดีมีเสน่ห์ เล่นเอาสาวๆในห้องตาเยิ้มกันเป็นแถว แต่คงจะมีแค่ฉันกับไอรีนเนี่ยแหละที่มองไม่เห็นถึงสิ่งนั้น

“อร้าย!!แชมินขา บาร์บี้เอาขนมมาให้ค่ะอย่าลืมทานนะค่ะ”นายนี่มีแต่คนรุมล้อมแหะ สงสัยจะดึงดูดเสน่ห์อย่างที่ไอรีนพูดจริงๆด้วย

“นี่ๆเธอๆ”มีคนสะกิดฉันจากด้านหลัง

“เรียกฉันหรอ”ฉันหันไปทางต้นเสียง

“ก็เธอนั่นแหละ เธอนักเรียนใหม่เลย”จินอุนถามฉัน

“ใช่”ฉันพยักหน้า

“อ่อ ใส่แว่นซะหนาเลยนะ ไหนขอดูหน่อยสิ”จินอุนถอดแว่นแล้วยกมันขึ้น ฉันพยายามแย้งแต่ก็ไม่สำเร็จ เขาชอบแกล้งจริงๆอย่างที่ไอรีนบอกจริงๆด้วย

“เห้ย!!อาจารย์มาแล้ว”เด็กผู้ชายคนนึงตะโกนบอกคนในห้อง

“อาจารย์มาแล้วเอาแว่นฉันคืนมา”ในที่สุดฉันก็แย้งมาได้

“หึ เธอเนี่ยตลกจริงๆแกว่ามั้ย ลีมิน แชมิน”จินอุนหันไปถามเพื่อน2คน

“นั่นสิ สงสัยคงสนุกแน่”แชมินหันมาทางฉัน รอยยิ้มเขาดูมีเล่ห์นัย

ตึง ตึง (เสียงอาจารย์เอาไม้ตีโต๊ะ)

“เอาละ นั่งที่กันได้แล้ว มั่วแต่เล่นอยู่นั่นแหละ ได้ข่าวว่าห้องนี้มีนักเรียนใหม่คนไหนละ ออกมาหน้าห้อง แนะนำตัวเองหน่อยสิ”อาจารย์เรียกฉันให้ออกไปหน้าห้อง ฉันยิ่งไม่ชอบเป็นเป้าสายตาให้ใครมอง ฉันลุกจากเก้าอี้เดินไปที่หน้าห้อง

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ปาร์ค ฮันเซค่ะ”ฉันก้มหัวพอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอสายตาของนายคนที่ชื่อแชมินกำลังมองมาที่ฉัน ทำไมสายตาฉันถึงต้องเหลือบไปเจอเขาด้วยนะ

“เอาละ นี่คือเพื่อนใหม่ของเรา อาจารย์ฝากดูแลด้วยละ”

“ไปนั่งที่ได้” ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะ นี่สายตาเขาจะมองฉันอีกนานมั้ยเนี่ย ฉันไม่เป้าสายตานะ

“เธอไม่เป็นไรใช่ป่ะ”ไอรีน

“เรื่องอะไรหรอ”ฉัน

“ก็ที่เธอโดนนายจินอุนแกล้งน่ะ”ไอรีน

“อ่อ ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เล็กน้อย มากกว่านี้ฉันก็โดนมาแล้วละ”ฉัน

“ขอโทษนะที่ฉันช่วยอะไรเธอไม่ได้ ฉันมีปัญหากับพวกผู้ชายไว้เยอะ โดนเข้าพบครูบ่อยๆถ้าฉันก่อเรื่องอีกที่บ้านคงไม่ให้ฉันเรียนแน่”ไอรีน

“ไม่เป็นไรหรอกฉันโอเคอยู่แล้ว”ใครว่าฉันโอเค นี่ฉันคิดว่าจะไม่โดนใครแกล้งและนะ มาวันแรกก็โดนแกล้งแล้ว แล้วต่อไปฉันจะเจออะไรอีกเนี่ย วันนี้มันเป็นวันอารายยยยของฉ้านนนนนน!!!!!