มหาลัยวัยว้าวุ่น

                   ณ เกาะภูเก็ต

ภูผา:ฉันว่าเราไปจองห้องก่อนดีกว่านะ

น้ำขิง:ใช่

                   ณ เคาเตอร์รีสอร์ท

ภูผา:ขอห้องพัก2ห้องครับ

พนักงานต้อนรับ:ขอโทษนะค่ะพอดีช่วงนี้คนมาพักผ่อนเยอะตอนนี้เหลืออยู่ห้องเดียวแล้วค่ะ

ภูผา:เอาไงอ่ะ

น้ำขิง:ไม่เป็นไร เอาห้องเดียวก็ได้ค่ะ

พนักงาน:งั้นเชิญ ห้อง235ได้เลยค่ะ ส่วนกระเป๋าเดี่ยวให้พนักงานยกไปให้ค่ะ

น้ำขิง:ขอบคุณค่ะ

                   10นาทีผ่านไป

น้ำขิง:ไปเล่นน้ำกัน

ภูผา:ไปก็ไป

                    20นาทีผ่านไป ณ ห้องของน้ำขิงกับภูผา

น้ำขิง:ฮัดชิ้ว!โอ้ยปวดหัวจังเลย

ภูผา:เอ้ากินยาซะเดี่ยวจะไม่สบายหนักกว่าเดิมอีก

น้ำขิง:จร้า พ่อคนเก่ง

ภูผา:เอาผ้าขนหนูมาเดี่ยวฉันเช็ดผมให้

น้ำขิง:ขอบคุณนะ

ภูผา:ผมเธอนี่ยาวจังเลยไว้กี่ปีเนี่ย

น้ำขิง:ฉันไว้ตั้งนานแล้วแหละแต่ฉันคิดว่าตอนนี้มันไม่ค่อยยาวแล้วนะเพราะว่าเหมือนมันจะหยุดการเจริญเติบโตแล้ว สงสัยจะแก่แล้วอ่ะ

ภูผา:แก่ตรงไหนยังสวยอยู่เลย

น้ำขิง:อะไรนะ อันแหน่ จะชมก็บอกมาเถอะ

ภูผา:เอ้าๆผมแห้งแล้วนอนได้แล้วเดี่ยวฉันนอนโซฟาเอง

น้ำขิง:เขินอ่ะดิ ไม่ต้องหรอกมานอนบนเตียงนี่แหละฉันรู้ดีว่านายเป็นคนยังไง

ภูผา:เธอพูดเองนะอยู่ๆกลางคืนถ้าฉันคิดขึ้นมาช่วยไม่ได้นะ

น้ำขิง:(เอาหมอนปาหัวภูผา)เห้ย จะบ้าเหรองั้นไปนอนโซฟาเลย

ภูผา:ฉันล้อเล่น ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก แหม่คิดไปได้ ไปไปนอนได้แล้ว

น้ำขิง:อืม(กอดภูผา)

ภูผา:เห้ยเธอจะกอดฉันทำไมเนี่ย

น้ำขิง:แหม่ ทำเป็นห่วงเนื้อหวงตัวฉันคิดถึงดีจัง

ภูผา:(กอดน้ำขิง)งั้นฉันทำบ้าง

น้ำขิง:แล้วนายกอดฉันทำไม

ภูผา:ฉันคิดถึงหมอนข้างจบป่ะ

น้ำขิง:555รักนะเนี่ยถึงยอมไม่งั้นนะ

ภูผา:นอนได้แล้วพรุ่งนี้จะได้ตื่นมาต้อนรับดีจังได้

น้ำขิง:อืม