มหาลัยวัยว้าวุ่น

                    ณ บ้าพักของมังกร

น้ำขิง:นายจะทำอะไรฉันมังกร

มังกร:ในเมื่อน้ำขิงไม่ยอมรับผมเป็นแฟนผมก็จะทำให้น้ำขิงยอมรับเอง

น้ำขิง:อย่าเข้ามานะมังกร

มังกร:ไม่ต้องมาห้ามผมหรอกยังไงผมก็ไม่ฟัง

น้ำขิง:อ้าย!!!!!ปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะมังกร ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยฉันด้วย

มังกร:น้ำขิงร้องให้ตายก็ไม่มีใครได้ยินหรอกถึงได้ยินก็ช่วยไม่ได้เพราะข้างนอกลูกน้องผมคุมอยู่

น้ำขิง:นายมันเลวปล่อยฉันนะ ช่วยด้วยนายภูผาช่วยฉันด้วย นายภูผา ฮือๆ นายภูผาช่วยฉันด้วย

มังกร:รักมันมากหรือไงถึงได้ร้องเรียกแต่ชื่อมัน

น้ำขิง:เรื่องของฉัน

Part_ภูผา

ภูผา:ถึงแล้วไอปราบภัยรีบลงจากรถเร็ว

ปราบภัย:รีบเข้าไปข้างในเถอะ

ลูกน้องมังกร:จะไปไหนไม่ทราบ

ปราบภัย:ภูผานายรีบขึ้นไปช่วยน้ำขิงเถอะเดี่ยวทางนี้ฉันจัดการเอง

ภูผา:เออๆดูแลตัวเองด้วยนะเว้ย

Part_น้ำขิง

น้ำขิง:(กำลังจะหมดแรงขัดขืน)นายภูผา......ช่วย..ด้วย......

มังกร:อยู่นิ่งดีกว่านะน้ำขิงยังไงก็ไม่รอดแล้ว

      ปัง(เสียงประตูที่ถูกพังเข้ามา)

ภูผา:ไอมังกร(กระชากมังกรออกจากน้ำขิงแล้วชกมังกร)

น้ำขิง:นายภูผา(วิ่งไปแอบอยู่ข้างหลังภูผา)

มังกร:แกเข้ามาได้ยังไง

ภูผา:ไม่ต้องถามหรอกว่าฉันเข้ามาได้ยังไง แกมันเลวเป็นลูกผู้ชายรึป่าววะทำร้ายเพศแม่ยังงี้เนี่ยแล้วคนที่แกทำร้ายมันก็เพื่อนแกนะเว้ย

มังกร:(ชกหน้าภูผา)ไอภูผา ก็เพราะฉันรักน้ำขิงไงฉันถึงทำแบบนี้

ภูผา:(กระชากคอเสื้อมังกร)รักเหรอ คนรักกันเขาไม่ทำกันอย่างนี้หรอกเว้ย(ชกหน้ามังกรแบบไม่ยั้งจนมังกรล้มลงไปและลุกขึ้นไม่ไหว)

น้ำขิง:พอแล้วเรารีบไปกันเถอะ

                    แล้วภูผากับน้ำขิงก็รีบลงมาข้างล่างและไปที่รถ

ภูผา:เป็นไงบ้างวะปราบภัย

ปราบภัย:จะเหลือเหรอไอพวกนั้นยังไม่ได้ทำอะไรฉันเลยมันก็ลงไปกองอยู่บนพื้นหมดแล้ว

ภูผา:เองั้นก็รีบขึ้นรถกันเถอะ

                    10นาทีผ่านไประหว่างขับรถ

ปราบภัย:ฮัลโหลดีจัง

ดีจัง:อย่าพึ่งพาน้ำขิงกลับมาที่คอนโดฉันนะเพราะมังกรกำลังจะไปที่นั่นแล้ว ตอนนี้ฉัน คอนเน็ค ปักเป้า คีตะ พอเพียงอยู่บ้านเจ๊ลอยแก้วแล้ว พวกนายรีบมาบ้านเจ๊แก้วเลยนะ

ปราบภัย:อืมๆ

น้ำขิง:มีอะไรเหรอปราบภัย

ปราบภัย:ดีจังบอกว่าอย่าพึ่งพาเธอกลับมาที่คอนโดเพราะมังกรกำลังจะไปที่นั่น แต่ให้ไปบ้านเจ๊ลอยแก้วเลยเพราะทุกคนก็อยู่ที่นั่น

ภูผา:งั้นเราก็รีบไปเถอะ