ยัยตัวร้ายพิชิตใจคุณชายคาสโนวา

               เค้ากลับมาเเร้วคร้า หวังว่ายังมีคนอ่านยุน่ะ เค้าขอโทดจริงๆๆ

----------------------------------------------------------------------------------

ต่อจากตอนที่ 8

                         เมื่อเขื่อนเช็ดตัวให้กับร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงเรียนร้อยเเล้ว เขาก้อนั่งมองเธอ

เเล้วเผลอยิ้มออกมา กับความน่ารักที่เหมือนลูกเเมว เเล้วพูดว่า

เขื่อน:เวลวหลับนี้น่ารักชะมัดเลย เเต่เวลาตื่นขึ้นมานี้สิทำไมถึงเเสบจังน่ะ เเต่ฉันนี้เเหละจะกำหลาบเด็กเเสบอย่างเธอ หึ เขื่อนหัวเราะเบา เเล้วก้อขึ้นมานอนกอดหญิงสาวที่กำลังอยู่ในห้วงนิทรา เเล้วเขาก็หลับตามเธอไป

ด้านฟาง  ย้อนกลับไปเมื่อตอนพักเที่ยง------->

                             พอทานข้าวเสร็จฟางก็เเยกกับเเก้วไปเก็บจาน เธอกำลังเดินยุเเต่เธอกลับสะดุดกับขาของตัวเองจร้าทุกคน อิอิ   เเต่มีชายหนุ่มอกเเกร่งที่อบอุ่นมารับคุณางไว้ทัน  

(อุ้ยเขินจุงเจ้าชายที่ไหนมารับฉันไว้เนี่ย)ฟางคิดเเล้วเงยหน้าขึ้น

เห้ยนายน่าหมี!!!(คงไม่ใช่เจ้าเเล้วเเหละหมีป่าชัดเห้อ!!เซ็งเลย)

นีี่เธอว่าไค ป็อปปี้

เอ้าก็ว่านายไง ไอ้หน้าหมีพูห์ เเเบร่ :B ฟาง

โห่ว่าจะดอกไม้มมาให้ยัยน่ารักเเถวนี้ฉันว่าปากเสียไม่ต้องเอาหรอกเนอะ ป็อปปี้

อะไรน่ะ ชิ ไม่อยากให้ก็ไม่ต้องให้เว้ย ไอหมี ฟางตอบ

โอ๋ๆๆ55เธอนี่ก็น่ารักดีนิ หึ เอ้าฉันให้ ป้อปปี้พูด เเล้วยื่นดอกลิ้ลลี่สีขาวช่อโตให้สาวน้อยน่าตาจิ้มลิ้ม

 ย่ะ ชิ ฟางพูดเเล้วรับดอกไม้ไว้เเล้วเดินไปทันที(มันเป็นบ้าอะไรของมันนี้ไอหมีพู ถึงเอาดอกไม้มาให้ฉัน เขินเฟ้ย-////- เห้ยบ้าเเร้วยัยฟางไม่ได้ไม่ได้น่ะหมอเนี่ยเพลบอยเชื่อใจไม่ได้ไม่ได้)ฟางคิด

ด้านเเก้ว ย้อนกลับไปเมื่อตอนพักเที่ยง------------>

                        เมื่อเเก้วเอาจานไปเก็บเรียบน้อยเเล้วก้อเดินไปซื้อขนม  ระหว่างทาง 

เเก้ว:ทำไมมันร้อนอย่างนี้เนี่ย ยัยเฟกับยัยกับฟางอยุ่ไหนเนี่ย โอ้ย คิดเเล้วปวดหัว ฮึ่ย ทิ้งฉันไปไหนน่ะ ชิ ไปหลับใต้ต้นไม้ดีกว่า ว่าเเเล้วก้อเดินมานอนที่โตีะไม้หินอ่อนใต้ต้นไม้ร่มลมพัดเย็นสบาย เเล้วนางก้อหลับไปทันทีZZzzzzzจนมีอะไรมาโดนหัวนางมันคือดอกไม้ช่อต่อ นี่เธอทามไมขี้เซาจัง นี่ได้เวลาเรียนเเร้วยัยทอมเอ้ย  ยัยทอมๆๆๆๆโทโมะตะใส่หูนางจนตื่น

เเก้ว:โอ้ยใครบังอาจมาปลุกเเก้วใจคนสวยเนี่ย โอ้ย พุดเเล้วก้อเงยกน้าขขึ้นมาดูคนที่ปลุกนางเมื่อกี้

เห้ย นาย ไอตุ้ด ไอโรคจิตนายจะทำไรฉันนี้ เเก้วมองหน้าโทโมะที่ยืนยิ้มเเป้นอยู่ข้างหน้าตัวเองเเบบใกล้มาก 

โทโมะ:นี่เธอยัยทอมขี้เซา คนเขาอุส่าปลุก ยังมีหน้ามาว่า อีกแันจะบอกว่า ได้เวลาเรียน เเล้วเฟ้ย 

เเก้ว:เออๆขอบใจน่ะ ไอ้ตุ้ด เอ้ยโทโมะ

โทโมะ:ถ้าอยากขอบคุณเอ้ารับดอกไม้ไปซิ พูดเเล้วก้อยื่นดอกไม้ช่อโตให้เเก้วใจสุดห้าว

เเก้ว:อึ้งนิดหน่อยเเร้วรีบรับดอกไม้ไว้อย่างเร้ว รับเเร้วก้อหมดบูญคุณต่อกันเเร้วน่ะ ชิ เดินเชิดออกไป

โทโมะ:หยิ่งนักน่ะยัยทอมฉันจะปราบพยศเธอยัยม้าดีดกกระโหลก หึหึ หัวเราะในลำคอเบาๆๆ

----------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนคร้า ไรเตอรืกลับมาเขียนฟิคเรื่องนี้เเร้วน่ะค่ะ หวังว่ายังจะมีคนติดตาม ขอโทดจริงน่ะค่ะที่ไม่ได้มาอัพนาน