ความทรงจำของเราสองคน...

 

 

                                            

              

               หลังจากนั้น ป๊อปปี้กับฟางก็พากันเข้ามาทำแผลที่โรงแรม โดยที่โทโมะเขื่อนเฟย์แก้ว เล่าเหตการณ์ทั้งหมดให้พ่อแม่ของทุกคนฟัง จนพ่อของฟางเดินเข้าไปต่อยป๊อปปี้จนล้มคว่ำ ก่อนที่ทั้งหมดจะทำความเข้าใจกัน เวลาผ่านไปอีกไม่นาน ป๊อปปี้และธามไทก็เดินเข้ามาในโรมแรม ฟางรีบวิ่งเข้าไปหาธามไททันที 

 

 

 

 

" ธามไปไหนมา ฟางเป็นห่วงแล้วทำไมตัวไม่รับโทรศัพท์ฟาง " ฟางวิ่งเข้าไปรัวคำถามใส่เพื่อนชายสนิท ป๊อปปี้มองก่อนจะเดินตามฟางไป แต่แก้วรั้งเอาไว้ก่อนป๊อปปี้หันมามองแก้วที่ทำหน้าดุก็ทำหน้าเซ็งก่อนจะมองไปที่ฟางกับธามไทต่อ 

 

 

 

 

 

" ธามไทเดินเล่นมานะฟาง นี่ป๊อปปี้ พื่อนใหม่ธามเอง ป๊อปปี้นี่ฟางเพื่อนผมเอง " ธามไทแนะนำป๊อปปี้และฟางให้รู้จักกัน ก่อนทั้งสองจะยิ้มให้กัน ป๊อปปี้หญิงมองไปที่มือของฟางที่เกะแขนของธามไทแน่น ก่อนจะมองทั้งสองยิ้มๆๆ 

 

 

 

 

 

" สวัสดีคะคุณป๊อป ขออณุญาติเรียกว่าป๊อปแล้วกันนะจร๊ " ฟางพูด ก่อนที่ป๊อปปี้หญิงจะพยักหน้า 

 

 

 

 

 

" เออธามเรื่องเมื่อเช้า ฟางขอโทษแทนพี่ป๊อปด้วยนะ " ฟางพูดกับธามไท ก่อนจะมองอย่างรู้สึกผิด

 

 

 

 

 

" นี่ไม่เอาหน่า ก็สมควรแล้วนิ เล่นไปกอดแฟนเขาสะขนาดนั้นนี่นา " ธามไทพูดติดตลก ฟางมองหน้าธามไทนิ่ง ธามไทเห็นก่อนจะดึงฟางเข้ามากอดก่อนจะมองไปที่ป๊อปปี้แล้วยิ้มบางๆๆห็ป๊อปปี้ที่ตอนแรกจะเดินไปดึงฟางออกแต่ เห็นอย่างนั้นก็ยิ้มตอบกลับไป 

 

 

 

 

 

" เค้าไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตัวนั่นแหละเลิกคิดมากสักทีสิ นี่คิดมากระวังหน้าแก่เร็วนะ ถ้าแก่จริงเดี๋ยวธามจะไปยุให้พี่ป๊อปเค้าไปจีบสาวอื่นเลยเป็นไง " ธามไทพุด ฟางกอดธามไทแน่น ก่อนจะร้องไห้ด้วยความดีใจก่อนจะทุบหลังธามไทไปทีหนึ่ง ป๊อปปี้มองทั้งสองคนแล้วยืนงง ตกลงว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันงั้นสินะ 

 

 

 

 

 

" พอแล้วมั้งไอ้ธาม " ป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมเขื่อนโมะ เฟย์แก้ว พูดขึ้นก่อนจะดึงฟางเข้ามาโอบแทนธามไทมองแล้วยิ้ม มองฟฟางอย่างล้อๆๆ ทั้งๆๆที่ในใจของเขาเจ็บจวนจะตาย

 

 

 

 

 

 

" อ้าวน้องป๊อป " เฟย์ทักป๊อปปี้หญิงที่ยืนข้างหลังธามไท 

 

 

 

 

 

" สวัสดีคะพี่เฟย์ มาที่นี่ด้วยหรอคะ " ป๊อปปี้หญิงทัก 

 

 

 

 

 

" จร้ะมาพักสมองนะว่าแต่เราละ แหมๆๆ คราวนี้ไม่ได้หนีหนุ่มที่ไหนมาอีกละ " ป๊อปปี้ทำหน้ายู่ก่อนจะรีบตอบ 

 

 

 

 

 

" เบื่อคนรู้ทันอ่ะ 55 ช่างมันเถอะคะ เดี๋ยวป๊อปขอตัวก่อนนะคะ แล้วเจอกันใหม่นะคะ " ป๊อปปี้หญิงพูดจบก็เดินออกไปโดยที่ไม่มองหน้าธามไทเลย 

 

 

 

 

 

" อั่นแน่หลงเสน่ห์สาวดีไซน์เนอร์แล้วหรอธาม " เขื่อนแซวธามไทที่มองป๊อปปี้หญิงเดินออกไป 

 

 

 

 

 

" ไม่ใช่แล้ว งั้นผมขอไปเก็บของก่อนแล้วกันนะ จะกลับกันแล้วนี่นา " ทุกคนพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป เก็บของของตัวเอง เพื่อที่จะเดินทางกลับไปที่เชียงใหม่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุณพี่คะ เรื่องของตาธามกับหนูฟาง น้องคิดว่า " แม่ของธามไทพูดกับแม่ของฟาง 

 

 

 

 

 

" พี่รู้คะว่าคุณน้องต้องการอะไร พี่ว่าเรารอดูอยู่ห่างๆๆดีกว่านะคะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาเราค่อยเข้าไปจัดการอีกที " แม่ของฟางพูดก่อนจะมองไปที่หนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งที่กำลังจัดกระเป๋าขึ้นรถเพื่อออกเดินทางกลับกัน 

 

 

 

 

 

 

" คะน้องหวังว่าจะเป็นไปตามที่เราต้องการนะคะ " แม่ของธามไทมองลูกชายที่เอาแต่แอบมองสาวน้อยหน้าหวาน ที่ยืนเคียงข้างผู้ชายที่เธอรัก คนเป็นแม่ก็อดสงสารลูกชายสุดที่รักไม่ได้ ลูกชายของเธอไม่เป็นสองรองใคร ไม่ว่าจะหน้าตา ฐานะ ตระกูล ....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                จังหวัดเชียงใหม่....

 

 

 

" เยส!! ถึงแล้วเว้ย " เขื่อนตะโกนเมื่อเดินเข้ามาภายในบ้าน ตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกันที่บ้านของเขื่อนฟาง 

 

 

 

 

" เบาเบาก็ได้ไอ้เขื่อน เมิงไม่ได้กลับบ้านมาเป็นปีหรือไง หรือพลัดพลากไปตั้งแต่เกิดวะ " โทโมะพุดก่อนจะโดนเขื่อนตบหัวไป 

 

 

 

 

 

" ปากดีขึ้นเยอะเลยนะเมิง น้องแก้วครับ พี่ฝากจัดการมันที " เขื่อนพูดกับโทโมะก่อนจะหันไปพูดกับแก้ว แก้วยิ้ม 

 

 

 

 

 

" ไม่หรอกเว้ย เนาะแก้ว " โทโมะเดินเข้ามาโอบใหล่แฟนสาว แก้วหมันไส้ก่อนจะกระทุ้งศอกเข้าไปที่ท้องของร่างหนาเต็มๆๆ จนโทโมะตัวงอ เขื่อนเห็นก็ขำกาก 

 

 

 

 

 

 

" งั้นพี่กลับก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวจะโทรหา " ป๊อปปี้พูดกับฟาง ฟางยิ้มแล้วหยักหน้า 

 

 

 

 

 

 

" เดินทางดีดีนะคะ แล้วพรุ่งนี้ฟางจะเข้าไปหา " ป๊อปปี้ยิ้มแล้วหอมแก้มร่างบางเดินออกไปหาแก้วที่ยืนรออยู่ที่รถโดยมีโทโมะยืนอยู่ด้วย ธามไทมองฟางกับป๊อปปี้อีกมุมหนึ่งของบ้านก็เศร้าลงไป ถึงแม่ว่าเขาจะพยายามบอกกับคนอื่นว่าเขาไม่เป็นอะไรแต่มันช่างลำบากเหลือเกินจากการตัดใจ...

 

 

 

 

 

 

" ธามมมมมมมมม " ฟางเดินเข้าไปเกาะแขนธามไทอย่างออดออ้อน เมื่อพ่อแม่ของพวกเขาไปพักผ่อนกันบ้านอีกหลังหนึ่ง 

 

 

 

 

 

" อะไรเรียกสะขนาดนี้ต้องการอะไรอีกละ " ธามไทพูดอย่างรู้ทัน โทโมะเขื่อนมองหน้ากันก่อนเขื่อนจะเป็นคนพูด 

 

 

 

 

 

" เด๊่ยวนี้มีไอ้ธามแล้วไม่คิดจะสนใจพี่ชายแท้ๆๆ เลยนะฟาง " เขื่อนพูดงอนๆๆ 

 

 

 

 

 

" นั่นดิว้ะไอ้เขื่อน ตั้งแต่ไอ้ธามเข้ามาเนี่ยดูเหมือนกูกับมึงจะเป็นหมาหัวเน่าว่ะ " โทโมะพูดอีกคน ฟางมองหน้าธามไท ธามไทส่ายหน้าก่อนที่ฟางจะเดินเข้าไปนั่งแทรกกลางทั้งสองคน

 

 

 

 

 

" โอ๋ๆๆๆ ไม่เอาหน่าฟางรักทุกคนเท่ากันครับไม่ต้องแย่งกัน 555 " ฟางพูดก่อนจะเอาหัวไปซบใหล่ของโทโมะทีเขื่อนทีจนทั้งสองคนหมันไส้ในความขี้อ้อนของร่างบางก่อนจะ รุมแกล้งฟาง 

 

 

 

 

 

" พี่โมะพี่เขื่อน แกล้งฟางอกีแล้วนะ พี่เฟย์ธามช่วยเฟย์ด้วย " ฟางเรียกพี่สาวคนสนิทของเธอก่อนจะเพื่อชายสุดสนิท แต่ก็ได้รับเพียงการส่ายหน้า

 

 

 

 

 

" 555 มาเลยมาให้ลงโทษเลย " โทโมะพูดก่อนจะวิ่งไปอุ้มร่างบางเขวี้ยงไปมา  ทุกคนเล่นกันอย่างสนุกสนาน มีแต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ จน....

 

 

 

 

 

" อึก แหวะ พี่โมะวางก่อน อ้วกก " ฟางรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องน้ำหลังจากที่โทโมะปล่อยเธอลง 

 

 

 

 

 

" ฟางเป็นอะไรหรือเปล่า " ธามไทถามฟางเมื่อเขาเป็นคนแรกที่วิ่งไปถึงตัวของร่างบางก่อน 

 

 

 

 

 

" ไม่รู้เหมือนกันธาม ฟางเวียหัวแล้วก็อยากอ้วกอ่ะ " ฟางพูดก่อนจะจับขมับของตัวเองมึนๆๆ ธามไทและเฟย์ช่วยกันประคอง เขื่อนและโทโมะมองหน้ากันก่อนจะให้ธามไทพาฟางขึ้นไปพักผ่อน 

 

 

 

 

 

" นี่พวกนายคงไม่คิดอะไรพวกนั้นใช่ไหม " เฟย์พูด เมื่อเห้นหน้าของโทโมะและปเขื่อน 

 

 

 

 

 

" โอ๊ย!! พอเลยหยุดความคิดบ้าๆๆนั่นไปเลยน่ะเขื่อนโมะ ไปเลยแยกย้ายไปพักผ่อนสะ " เฟย์พูดก่อนจะรีบลากแฟนหนุ่มและเพื่อชายคนสนิทเดินออกไป ทั้งหมดแยกย้ายกันไปนอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องฟาง...

 

 

" ไหวป้ะเนี่ย บอกแล้วว่าอย่ากินเยอะ " ธามไทพยุงฟางมานอนที่เตียงพลางหยิบยาดมมาให้ร่างบางที่ อาเจียนไปเยอะ 

 

 

 

 

" อะไรเล่า ธามไปพักเถอะฟางไม่เป็ฯไรแล้วละ ดีขึ้นเยอะเลย " ฟางพูด ธามไทมองหน้าอย่างไม่ค่อยเชือ

 

 

 

 

" จริงๆๆ เนี่ยเดี๋ยวกระโดดให้ดู อ๊ะ " ฟางพูดก่อนจะรีบลุกแต่หน้ามืดเลยจะล้มแต่ธามไทรับเอาไว้ก่อน ก่อนที่จะพยุงฟางไปนั่งที่เตียงเหมือนเดิม 

 

 

 

 

 

" ไม่ต้องมาทำเป็นซ่าเลยเรา นอนเถอะเดี๋ยวธามไปอาบน้ำแล้วจะมานอนเฝ้เด็กดื้อ อ๋อแล้วถ้ากลับมายังไม่ยอมไปอาบน้ำแล้วเข้านอน ธามจะไม่ให้กินขนมหวานนะพรุ่งนี้อ่ะ " ธามไทพูดขู่ฟง ฟางหน้าบูดก่อนจะยิ้มแล้วพยักหน้า ธามไปยิ้มนิดหนึงก่อนจะเดินออกไป 

 

 

 

 

 

" เป็นอะไรไปนะยัยฟาง " ฟางพูดก่อนจะสลัดความคิดแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ แล้วเดินมานอนหลับ 

 

 

 

 

 

 

แอ้ดดดดดดดดดดด

 

 

 

" ฝันดีนะยัยตัวเล็ก " ธามไทเดินเข้ามานั่งข้างเตียงของร่างบางก่อนจะลูกผมร่างบางอย่างเบามือ แล้วก้มลงจูบหน้าผากมน อย่างอ่อนโยน ก่อนจะเดินไปนอนที่โซฟา .....

 

 

 

 

 

ตริ้ง  ตริ้ง 

 

 

 

" เธอนี่มันจริงๆๆเลยนะ ยัยหนูดี...." ก่อนที่ธามไทจะหลับตาก็มีเสียงไลน์ดังขึ้นมาก่อนที่เขาจะเอามาเปิดอ่าน ก็เป็นของเธอคนนั้น ก็อมยิ้มออกมาก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปแล้วล้มตัวลงนอนอย่างมีความสุข ....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

    

 

     อยากบอกว่า เอาคนแรก พี่ป๊อป เดี๋ยวงานจะเข้านะคะเพราะพี่เนยจะมาแล้ว อ๋อแล้วพี่ฟางเป็นไรไปหน้า ไม่แน่พี่ธามกับพี่เนยอ่จจะคู่กันก็ได้นะ ....