ความทรงจำของเราสองคน...
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.32 น.
แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2557 00.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
28) เผชิญหน้า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
วันเวลาผ่านไปหลายวัน ฟางเอาแต่นั่งร้องไห้ เหม่อลอย โทโมะพยายามพาเธอไปเที่ยวไปทำกิจกรรมต่างๆๆ พยายามทำให้เจ้าหญิงคนเดิมกลับมา แต่ก็ไม่เลย ถึงแม้ว่าเวลาเขาพาเธอไปเที่ยวเวลาอยู่ด้วยกัน สาวน้อยมักจะทำท่าทางอารมณืดี ร่าเริงแต่พอกลับมาบ้าน เขามมักจะแอบเห็นเธอร้องไห้คนเดียวบ่อยๆๆ และวันนี้เขาว่าจะเข้าไปเคลียร์งานในบริษัทิเพื่อจะพาเธอไปจากที่นี่ เพราะตลอดระยะเวลา ป๊อปปี้ก็มักจะตามไปเฝ้าฟางอยู่บ่อยๆๆ ทั้งที่บ้านของเขา และบริษัท และวันนี้ก็เป็นอีกวัน
" อ้าวพี่โมะ ฟาง หวัดดีครับ" ธามไททักพีชายคนสนิท พร้อมกับสาวน้อยหน้าหวานนที่เดินเข้ามา
" มาไวจังว้ะวันนี้ " โทโมะพูดพร้อมกับกอดคอรุ่นน้อง
" ก็วันนี้พี่จะให้ผมพาฟางไปเที่ยวนี่นา เลยจะรอรับไง ไปกันเลยไหมฟาง " ธามพูดกับโทโมะก่อนจะหันมาบอกฟาง
" รอพี่โมะก่อนดีกว่าคะ ฟางว่าเราไปพร้อมกันดีกว่า ^^ ฟางขอตัวนะคะ " ฟางพูดแล้วยิ้มให้ธามไทก่อนสายตาจะเห็นป๊อปปี้ที่กำลังเดินมาทางนี้ก็รีบขอตัวเดินขึ้นไปบนห้องทำงานของโทโมะทันทีโทโมะมองไปเห็นป๊อปปี้ ก็บอกให้ธามไทตามฟางไปก่อน
" มาอีกทำไม " โทโมะเดินไปตัดหนาป๊อปปปี้ที่กำลังจะเดินตามฟางและธามไทไป
" ผมก็จะมาตามเมียผมไง " ป๊อปปี้พูดคำว่าเมียเต็มปาก
ผลั๊วะ
" กรุณาใช้คำพูดดีนะคุณภาณุ ที่นี่ไม่เมียคุณอยู่หรอก จะมีก็แต่ว่าที่เจ้าสาว ของไอ้ธามมันยังไงผมก็เชิญคุณในโอกาศนี้เลยละกัน " โทโมะพูดเยาะเย้ยใส่ป๊อปปี้
" ไม่จริง ฟางไม่มีทางแต่งงานกับมัน " ป๊อปปี้กระชากคอเสื้อโทโมะแล้วตะคอกจนคนแถวนั้นหันมามอง
ห้องทำงานของโทโมะ....
" แย่แล้วคะ แย่แล้ว "เจนวิ่งเข้ามาในห้อง ฟางกับธามไทที่นักคุย กันอยู่ก็หันไปมองอย่างงง
" มีอะไรหรือเปล่าครับคุณเจน " ธามไทเอ่ยถามเลขาสาสของพี่ชาย
" ก็บอสกับคุณภาณุมีเรื่องกันนะสิคะ เนี่ยเจนเพิ่งจะไปตามยัยแก้วให้ลงไปห้าม กลัวว่าจะเอาไม่อยู่เลยมาตามคุณธามกับน้องฟางไปด้วย เร็วเถอะคะ " เจนพูดจบฟางกับธามมองหน้ากัน ก่อนจะรีบลงไปหาโทโมะทันที
ผลั๊วะ พลั่กก
" นี่หยุดนะ หยุดสิ เฮีย คุณโทโมะ " แก้วที่มาถึงก่อนรีบเข้ามาห้ามแต่ทั้งสองหนุ่มกับไม่ฟัง
" โอ๊ยยย " แก้ววิ่งไปเข้าไปแยก แต่โดนสะบัดตัวออกมาเลยทำให้แก้วล้มลงไปกับพื้น ป๊อปปี้และโทโมะหันมามอง
" มึงทำน้องกูเจ็บหรอ " ป๊อปปี้ที่โมโห อยู่แล้ก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นว่าแก้วนั่งอยู่ที่พื้น เข้าไปจะชกโทโมะ ซึ่งโทโมะเองก็ช่ว่าจะยอม
" เฮียโมะ คุณภาุ หยุด พอเถอะ " ธามไปเข้าไปล็อกตัวโทโมะออกจากป๊อปปี้โดยที่มี รปพ. ไปล๊อกตัวป๊อปปี้ไว้เช่นกัน ส่วนฟางที่ตามมากับธามไท ก็เข้าไปช่วยพยุงแก้วลุกขึ้น ป๊อปปี้เห็นฟางก็รีบปรี่เข้าไปหา
" ฟางพี่ขอโทษ อย่าทำแบบนี้กับพี่เลย เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะคะ " ป๊อปปี้เข้าไปกอดฟางพร้อมกับพูดออกมา ฟางยืนนิ่งให้ป๊อปปี้กอด
" ขอโทษนะคะ คุณภาณุสำหรับฉันอดีตมันคืออดีตคะ ตอนนี้ฉันกำลังจะเริ่มใหม่ อย่ากลับเข้ามาทำลายชีวิตฉันอีกเลย " ฟางพูดเรียบ ป๊อปปี้คลายกอดแล้วมองใบหน้าหวานที่นิ่งเงียบ สายตาเย็ชาที่เมื่อก่อนไม่เคยมีให้เขา แต่ตอนนี้มันกลับมีให้เฉพาะเขาเพียงคนเดียว
ผลั๊วะ
" ผมบอกคุณแล้วไงคุณภาณุว่าที่นี่ไม่มีคนของคุณ เชิญกลับไปได้แล้วอ๋อ... จริญญาถ้าผมเห็นพี่ชายคุณเข้ามาก่อเรื่องที่นี่อีก ผมคงต้องพิจารณาเรื่องเซ็นอนุมัตการฝึกงานของคุณแล้วละ " โทโมหลังจากที่ธามไทพูดก้อเดินมาชกป๊อปปี้จนคว่ำ ก่อนจะพูด โดยแก้วรีบเข้าไปหาพี่าย มองหน้าโทโมะอย่างโกรธ ส่วนธามไทเดินเข้าไปหาฟางที่ยืนนิ่ง น้ำตาคลอ
" ไม่ที่นี่มีคนของผม ผมจะไม่ไป จนกว่าผมจะได้เมียผมกลับไปด้วย " ป๊อปปี้ไม่ยอม ลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินเข้าไปฟางอีกครั้ง ฟางกอดธามไทแน่น โทโมะยืนขวางเอาไว้
" ผลั๊วะ ใช้คำพูดให้มันดีดีหน่อยนะคุณภาณุ ผมจะสงเคราะห์ให้แล้วกัน ว่าที่นี่ไม่เมียคุณ ที่นี่มีแต่ว่าที่เจ้าสาวของธามไท นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่กำลังจะจัดงานแต่งงานและหมั้นในอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้า หึ...ไปกันเถอะฟางธาม เราสองคนต้องไปลองชุดอีกนี่นา อย่าเสียเวลาเลย " โทโมะพูดก่อนจะเดินเข้าไปหาฟางที่กอดธามไทแน่น ธามไทเช็ดน้ำตาให้ร่างบางพร้อมกับกระชับมือที่จับือของฟางให้แน่นขึ้น ฟางมองหน้าธามไทแล้วค่อยๆๆคลี่ยิ้ม ก่อจจะเดินตามโทโมะไป
" ไม่จริง ฟางไม่จริงฟางจะไม่แต่งงานกับมัน ฟางรักพี่ ฟางรักพี่ " ป๊อปปี้ตะโกนไล่หลังฟาง ฟางหยุดเดินแล้วหันกลับมาหาป๊อปปี้พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆๆ
เพี๊ยะ
" นี่สำหรับคำพูดที่หยาบคายของคุณ "
เพี๊ยะ
" และนี่คือการกระทำที่คุณไม่ใหเกียรคิ์ฉัน "
เพี๊ยะ
" และนี่คือการเตือนสติ ว่าเลิกยุ่งกัฉันสักทีนะคะคุณภาณุ เพราะว่าที่สามีในอนาคตของฉันเขาหึงขึ้นมามันอาจจะทำให้ฉันต้องเหนื่อย... " ฟางพูดแล้วยิ้ม ก่อนจะเดินกลับไปควงธามไทเดินตามโทโมะไป ป๊อปปีมองฟางก่อนที่น้ำตาจะล่วง ทุกอย่างเป็นเพราะ เขา เพราะเขาคนเดียว....
" เฮียยย " แก้วแตะใหล่พี่ชายอย่างสงสาร
" แก้ว เขาทิ้งเฮียไปแล้วเขากำลังจะแต่งงาน มันไม่จริงช่ไหมแก้ว " ป๊อปปี้โผกอดแก้วแน่น แก้วร้องไห้ตามพี่ชาย
" เรากลับกันเถอะเฮีย แก้วรักเฮียนะ " แก้วพูดก่อนจะค่อยๆๆพยุงป๊อปปี้เดินออกไป
" รักเขาแล้วทำไมไปพูดแบบนั้นกับเขาละฟาง " ธามไทพุด หลังจากที่ฟางและธามเดินตามโทโมะมา ฟางก็บอกกับโทโมะว่าอยากเข้าน้ำ โทโมะเลยให้ธามไทมาด้วย แต่ฟางกลับมาแอบดูป๊อปปี้ แล้วก็ยืนร้องไห้มองเขาที่ำกำลังเดินจากไป
" ฟางเกลียดเขาธาม ฟางไม่ได้รักเขา เอ่อ เมื่อกี้ขอโทษนะ ที่ดึงนายมาร่วมด้วย " ฟางปาดน้ำตาก่อนจะหันมาตอบธามไท
" ไม่เป็นไรหรอก แต่ธามก็อยากให้มันเป็นจริงนะ " ธามไทพูดแล้วยิ้มบางๆๆ ฟางยิ้มแล้วน้ำตาไหล ทำไมเขาไม่พบผู้ชายคนนี้ก่อน ถ้าเธอพบเขาก่อนหน้านี้ เธอคงจะมีความสุข ไม่ต้องมานั่งร้องไห้แบบนี้
" ขอบคุณนะธาม ขอเวลาฟางหน่อยนะ ฟางจะพยายาม " ฟางพูดธามไทดึงฟางเข้ามากอด
" ธามจะรอนะครับ ไปกันเถอะเดี๋ยวพี่โมะสงสัย " ธามไทคลายกอดฟางแล้วเช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือก่อนจะเดินขึ้นไปหาโทโมะ พร้อมกัน
ห้องทำงานโทโมะ...
" ฮัลโล อืมคืนนี้กูเปิดห้องหนึง เอาหน่าเดี๋ยวกูเข้าไป ไม่ต้องวันนี้เดี๋ยวกูจัดการเอง อืมขอบใจ แล้วเจอกันไอ้เคน " โทโมะคุยโทรศัพท์เพื่อนรัก แล้วยิ้มเจ้าเหล่ ก่อนที่ประตูห้องจะเปิดออก
" ทำไมไปนานกันจังเลย " โทโมะพดูดถามทันที ฟางมองหน้าธามไท
" พอดีฟางเขาอย่างทานน้ำปั่นน่ะเฮียผมเลยพาไปซื้อ " ธามไทพูด โทโมะมองอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก
" อืมฟางเดี่ยว วันนี้เราไปกับไอ้ธามแล้วกันนั พี่มีธุระด่วน ส่วนไอ้เขื่อน ยัยเฟย์น่ะ ป่านนี้มันรอเราที่ทะเลแล้วละ เห็นบออกว่าเครื่องลงประมาณ 10 โมง นี่ก็4 โมงกว่าแล้ว คงถึงทะเลแล้วแหละ" โทโมะพูดร่ายยาว
" แล้วพี่โมะจะไปกี่โมงคะ " ฟางถามขึ้น
" ก็คงจะเป็นพรุ่งนี้สายๆๆนะคะ งั้นไปกันเถอะเครื่องใกล้จะอกละ พี่ให้คนเอากระเป๋าของเราสองคนไปขึ้นเครื่องแล้ว " โทโมะพูดก่อนจะเดินนำทั้งสองคนไป
" หึเธออยากลองดีกับฉันเองนะ แก้ว... " หลังจากที่โทโมะมาส่งธามไท และฟางขึ้นเครื่องบินตอนแรกเขาก็จะไปพร้อมกับสองคนแต่ เขามีอะไรบางอย่างที่ต้องสะสาง เพราะเมื่อหลายวันก่อน เขาเห็นร่างบางไปไหนมาไหน กับผู้ชายคนหนึ่ง เขาเคยเตือนเธอไปแล้วแต่เะอก็ไม่ยอมฟัง สงสัยเขาจะต้องสั่งสอนเด็กน้อยสักหน่อย ....
สมน้ำหน้าไอ้พี่ป๊อปเนาะ พี่แก้วงานเข้าอ่ะ ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
