ความทรงจำของเราสองคน...

 

 

 

 

               เช้าวันต่อมาที่บ้านเขื่อน..

 

 

" จะไม่ไปกับพี่จริงหรอฟาง " เขื่อนเอ่ยอย่างง้ำงอนน้องสาว ที่เขาพยายามชวนเธอไปอยู่กับเขาที่โน้น แต่น้องสาวก็เอาแต่ปฏิเสธ 

 

 

 

 

" ไม่เอาหรอกคะพี่เขื่อน ฟางอยู่ที่นี่ดีกว่า พี่โมะก็อยู่นี่เห็นไหมคะ หายห่วงเนาะ" ฟางพูดพร้อมกับเดินไปควงโทโมะ โทโมะมองตัวเล็กแล้วยิ้ม เขื่อนมองโทโมะ กับฟางสลับกันก่อนจะยิ้มให้น้องสาว

 

 

 

 

" เห้อ งั้นมาให้พี่กอดก่อนเลยเรา พี่รักเราน่ะ แล้วพี่จะรีบกลับมานะคะ ฟอด ฟอด " เขื่อนเดินเข้าไปกอดฟาง แล้วห้อมแก้มน้องสาว 

 

 

 

 

 

" 555 ไปได้แล้วคะพี่เขื่อน เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง " ฟางพูด เขื่อนพยักหน้าก่อนจะเดินไปโอบใหล่เฟย์

 

 

 

 

" งั้นพี่ไปนะคะ น้องฟาง ส่วนนายพ่อธนาคารใหญ่ดูและน้องฟางดีดีนะ อ๋อแล้วก็อย่าก่อเรื่องละ ฉันสองคนขี้เกียจมาแก้เข้าใจ๊ " เฟย์พูดกับฟางแล้วหันไปชี้หน้าโทโมะ 

 

 

 

 

 

" โห!! นี่ฉันโตแล้วน่ะเฟย์ เอาหน่าไม่ต้องห่วง แค่น้องสาวสุดที่รักคนเดียว เลี้ยงได้น่า ตัวก็เล็กแค่นี้ เลี้ยงไม่ยากหรอก เดี๋ยวจะขนีบใส่กระเป๋าไปด้วยทุกที่เลยเป็นไง 55 " โทโมะพูด กับเฟย์และเขื่อนก่อนจะยีผมฟาง ฟางมองโทโมะอย่างเคืองๆ

 

 

 

 

 

" พี่โมะ!! ฟางไม่ใช่หมานะ 555 เอาเถอะคะ โชคดีนะคะพี่เฟย์พี่เขื่อนถึงแล้วไลน์มาบอกฟางด้วยน้า " ฟางพูดจบ ทั้งเขื่อนเฟย์ก็ยิ้มหวานให้ก่อนจะเดินออกไปขึ้นรถเพื่อเดินทางไปสนามบิน วันนี้ฟางไปส่งเขื่อนกับเฟย์ที่สนามบินไม่ได้เพราะว่าโทโมะมีงานด่วนที่จะต้องประชุมเลยแวะมารับสาวน้อยไปด้วย 

 

 

 

 

 

 

" พี่โมะ ที่จริงพี่ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้นะคะ " ฟางพูดหลังจากทีโทโมะและฟางเดินเข้ามาในห้องทำงานของโทโมะ โดยที่แก้วเห็นทั้งสองคนเดินเข้ามาก็เดินออกไปเอาน้ำมาให้ฟางและโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

" ทำไมละหรือว่าเราไม่อยากอยู่กับพี่ " โทโมะพูดพร้อมกับเงยหน้าจากเอกสารที่เลขาสาวเตรียมไว้ให้เพื่อเข้าประชุม

 

 

 

 

 

" ไม่ใช่อย่างั้นคะ แต่ฟางว่า..ฟางไม่เป็นอะไรแล้ว พี่โมะจะได้มีเวลาสวีทกับแก้วไง " ฟางพูดติดเชิงล้อ โทโมะยิ้มเขิน ก่อนจะเบือนหน้าหนี 

 

 

 

 

 

" อะไรของเรา นี่ไม่ต้องมาทำเป็นล้อพี่เลยนะตัวเล็ก ไม่ว่าเราจะโอเคหรือไม่โอเค ตลอดระยะเวลาที่ไอ้เขื่อนไม่อยู่เราต้องไปอยู่กับพี่ที่บ้าน ไปกับพี่ทุกที่ หรือไม่ถ้าเราจะไปไหนพี่จะตามได้วย โอเคไหมคะ " ฟางนั่งหน้าบึ้งกับกฏใหม่ล่าสุดที่พี่ชายคนนี้ตั้งให้เธอ 

 

 

 

 

 

" ไม่ต้องมาทำหน้ามุ่ยด้วยคะ เพราะเรื่องนี้เป็นมติ จากทั้งไอ้เขื่อนแล้วก็ยัยเฟย์แล้วด้วย ช่วงนี้คณลุงกับคุณป้าก็ไปพักผ่อน เห็นไอ้เขื่อนบอกว่า พวกท่านจะไปเที่ยวต่ออีกหลายที่เลย " โทโมะพูดพร้อมกับก้มลงอ่านเอกสาร 

 

 

 

 

 

ก๊อก ก๊อก 

 

 

 

" น้ำจ้าฟาง นี่ของคุณ " แก้วเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำส้ม แล้วก็แก้วกาแฟของโทโมะ 

 

 

 

 

 

" ขอบคุณ เดี๋ยววันนี้เธอตรวจสิเชื่อไปอย่างเดียวแล้วกัน ส่วนเรื่องเอกสารลูกค้า vip ฉันจะให้ฟางทำ แล้วเดี๋ยวฉันประชุมเสร็จ จะมาตรวจอีกที " โทโมะพูด ไม่มองหน้าแก้ว ฟางมองหน้าแก้วแล้วลำบากใจ จึงรีบท้วงพี่ชาย 

 

 

 

 

 

" อ่ะเอ่อ พี่โมะฟางไม่ทำได้ไหม ฟางไม่เรียนสายนี้มาน้า " ฟางรีบพูด โทโมะมองหน้าฟางที่ส่งซิกให้เขาหันไปมองแก้วนี่เงียบ หน้าเศร้าลง โทโมะยิ้มนิดนึงก่อนจะทำเป็นไม่สนใจแก้วเดินเข้ามาโอบใหล่ฟาง 

 

 

 

 

 

" ได้ไงละ แขกสำคัญพี่ก็ต้องให้คนสำคัญทำสิ เรานั่นแหละไปทำน่ะ เมื่อก่อนเราก็มาช่วยพี่ทำบ่อยๆๆ อย่าขี้เกียจสิไม่งั้นอดเที่ยวจริงนะ " โทโมะพูดจบก็เหล่มองแก้วที่เดินตีงตังไปนั่งที่โต๊ะทำงานอย่างขำๆๆ ฟางฟาดไปที่หน้าอกแกร่ง

 

 

 

 

 

" งั้นเดี๋ยวพี่ไปประชุมก่อนนะตัวเล็กแล้วเดี๋ยวเราไปทานข้าวกัน ส่วนคุณผมกลับมาหวังว่างานจะเสร็จนะ อ๋อแล้วเที่ยงนี้ก็ไม่ต้องไปเพราะผมต้องการความเป็นส่วนตัว... " โทโมะพูดจบก็เดินออกไปหน้าตาระรื่น ฟางมองตามอย่างหมันไส้ที่ร่างสูงแกล้งเพื่อนสาวของเธอ ฟางหันกลับมามองแก้วอีกครั้ง ร่างบาง เอาแต่ก้มหน้าทำงาน 

 

 

 

 

 

 

" แก้ว..คืออย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะฟางกับพี่โมะไม่ได้เกินเลยคำว่าพีน้องนะ " ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

" อืม แล้วฟางจะบอกแก้วไมละ แก้วไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย กะ แก้วำงานก่อนนะ เดี๋ยวไม่ทันอ่ะแหะๆๆ " แก้วพูดร่าเริง ใส่ฟางง

 

 

 

 

 

 

" อ่าอ่าจร้าา " ฟางยิ้มแล้วเดินกลับไปทำงานที่โทโมะให้ทำ พรางแอบมองอาการของแก้วไปด้วยแต่ก็ไร้อาการผิดปกติของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 

 วันนี้ฝนตกเอาไปแค่นี้น่ะ ขอบคุณที่มาอ่าน มาเม้นน่ะคะ เปิดเทอมพรุ่งนี้แล้ว อาจจะมาอัพช้าน่ะ แต่จะพยายามมาอัพ