เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

                    เขื่อนจูงมือเฟย์เข้าห้องพักในโรงแรม เฟยอึกอัก เพราะกลัวว่าจะเลยเถิด แต่ก็ไม่กล้าขัดเขื่อน 

 

 

                    " เป็นอะไร  นั่งตัวสั่นเชียว "  เขื่อนมองเฟย์ที่นั่งอยู่อีกฝากของเตียง

 

 

 

 

                    " ปะป่าวคะ " เฟย์ยิ้มเจื่อนๆ 

 

 

 

 

                    " งั้นก็นอนได้แล้ว " เขื่อนโอบเอวเฟย์ แล้วดันตัวเฟย์ให้นอนลง เฟย์ไม่กล้าขัดขืน 

 

 

 

 

                    " เฮีย  คือ เฟย์ยังไม่พร้อม " เฟย์หนีบขา กอดอกแน่น หลับตาปี๋  เขื่อนมองเฟย์อย่าง งงๆ

 

 

 

 

                    " ไม่พร้อม ?  ไม่พร้อมอะไร " เขื่อนมองเฟย์

 

 

 

 

                    " เฟย์ เฟย์ว่าหลังแต่งานดีกว่านะเฮีย "  เฟย์ยังหลับตา กอดอก หนีบขาตัวเองอยู่

 

 

 

 

                    " เฟย์พูดอะไร "  เขื่อนรู้แล้วว่าเฟย์พูดเรื่องอะไร เขาเกรงเฟย์โดยมายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆกับคอขาว แล้วกระซิบข้างหูเธอ   เฟย์ตกใจ หดคอหนีเขื่อน

 

 

 

 

                    " ฮะเฮีย  อย่าทำเฟย์ " เฟย์ตัวสั่น กอดอก หนีบขาตัวเอง แน่นขึ้น

 

 

 

 

                    " อะไรกัน  นี่เราก็โตๆกันแล้วนะ " เขื่อนใช้ปลายนิ้ว ไต่ตั้งแต่นิ้วมือของเฟย์ ขึ้นมาที่ต้นแขน แล้วขึ้นไปยังคอขาว  เฟย์รู้สึกหวิวๆหายใจไม่ทั่วท้อง

 

 

 

 

                    " เฮียย   อย่าแกล้งเฟย์สิ " เฟย์เริ่มเคลิ้ม แต่ก็กลัวอยู่

 

 

 

 

                    "  แกล้งอะไร เฮียจะเอาจริงๆ "  เขื่อนแกล้งขึ้นไปนอนทับร่างบาง แล้วมุดหน้าเข้าซอกคอขาว  เฟย์ขนลุกฟู 

 

 

 

 

                    "  เฮียพอเถอะ  "  เฟย์เริ่มห้ามใจตัวเองไม่ไหว ยิ่งได้กลิ่นตัวเขื่อนมากขึ้น ร่ากายเธอก็ร้อนไปหมด

 

 

 

                    " ไม่พอ " เขื่อนยังไม่รู้ตัว ยังจะแกล้งเฟย์ต่อ เขื่อนเริ่มไซร้คอเฟย์ 

 

 

 

                    " งั้นก็ไม่ต้องพอมันเลยแล้วกัน " เฟย์ปล่อยขา ปล่อยแขนตัวเอง แล้วรั้งคเขื่อนเข้าใกล้ แล้วเป็นฝ่ายจูบเขื่อนก่อน 

 

 

 

                    " เห้ยย  นี่เฟย์เป็นอะไรไป "  เขื่อนตกใจลุกหนี  เฟย์ดึงเสื้อเขื่อนเอาไว้ ไม่ให้เขื่อนหนี แล้วกระโดดทับร่างสูง เธอขึงร่างสูงไว้กับเตียง จับมือทั้งสองข้างของเขื่อน ไว้ด้วยมือเล็กของเธอ 

 

 

 

 

                    " เฟย์รู้แล้วนะ ว่าเวลาเฟย์ได้กลิ่นตัวเฮีย แล้วเฟย์เป็นอะไร " เฟย์ยิ้มหื่นๆ เขื่อนผวา 

 

 

 

 

                    " ปะเป็นอะไรหรอ "  เขื่อนเสียงสั่น

 

 

 

 

                    " เฟย์อยากกินเฮียไง  เฮียยอมเป็นของเฟย์เถอะนะ " เฟย์สงสายตาอ้อน แล้วโน้มลงไปจูบเขื่อน 

 

 

 

 

                    " อื่อออ " เขื่อนครางอย่างพอใจ แล้วพลิกร่างบางให้นอนราบลงกับเตียง ก่อนจะตัวเองจะขึ้นค่อม แล้วเป้นฝ่ายรุกแทน  เขื่อนเริ่มไซร้คอขาวอยางเร้าร้อน เฟย์พอใจการสนองของเขาเป็นอย่างมาก เธอลูบไล้แผ่นหลังกว้างของเขื่อนเพื่อระบายความเสียวซ่านของเธอ 

 

 

 

 

                    ตึ้ง ตึ่ง  ตึ้ง ตึ่ง  เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น ทำให้ทั้งคู่ต้องหยุดกิจกรรมกัน  เขื่อน เฟย์ ได้สติ รีบแยกออกจากกันโดยเร็ว  เขื่อนเขิลๆ ไม่กล้ามองหน้าเฟย์  เค้ารีบเดินออกไปเปิดประตูห้อง 

 

 

 

 

                    "   อ้าวไอป๊อป ว่าไง "  เขื่อนพูดตะกุกตะกัก เพราะใจยังเต้นแรงอยู่ เขาต้องเป่าปากหลายครั้ง เพื่อควบคุมการเต้นของหัวใจตัวเอง

 

 

 

 

                    " เฮียครับ คือ เฮียใส่เสื้อก่อนดีมั้ย " ป๊อปมองเขื่อนตั้งแต่หัวจรดเท้า  เขื่อนไม่สวมเสื้อ แล้วอีกอย่าง เจ้าน้องชายตัวดีก็เขาก็ยังเปร่งปลั่งอยู่ ณ เวลานี้  ฟางอาย หันหลังให้เขื่อน 

 

 

 

 

                    " โอเคป๊อป มึงรอหน้าห้องแป๊ปนะ เดี๋ยวกูมา " เขื่อนรีบปิดประตู 

 

 

 

 

 

                    "  ใครมาคะ "  เฟย์ที่ใส่เสื้อเสร็จแล้วรีบถามเขื่อน

 

 

 

 

                     " ไอป๊อปกับฟาง " เขื่อนพุด แล้วเดินหาเสื้อของตัวเอง

 

 

 

 

                    " แลวทำไมเค้าไม่เข้ามาหละคะ "  เฟย์มองเขื่อนด้วยสีหน้าแววตาที่ไม่เข้าใจ  แต่เมื่อเขื่อนชี้ไปที่น้องชายของเขา เฟย์ก็เข้าใจทันที

 

 

 

 

                    " เฮียยยย "  เฟย์อาย รีบเดินออกจากห้องนอน แล้วไปเปิดประตูให้ป๊อป 

 

 

 

 

                    " สวัสดีคะ พี่ป๊อป ฟาง " เฟย์ฉีกยิ้ม ป๊อปขำเฟย์ แล้วพยุงฟางเดินเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

                    " ขอโทษนะ  ที่มาขัดจังหวะ " ป๊อปกระซิบเฟย์  เฟย์ยิ่งอายเข้าไปใหญ่

 

 

 

 

                    " ไอป๊อป พาฟางไปนอนในห้องเลยก็ได้ แกกับชั้ลไปนอนในรถ " เขื่อนปั้นหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

 

 

 

                    " ครับ "  ป๊อปขำอาการของเขื่อนกับเฟย์  ป๊อปอุ้มฟางไปนอนในห้อง แล้วเดินออกมา 

 

 

 

 

                    " ฝันดีนะเฟย์ " เขื่อนพูดกับเฟย์  เฟย์ยิ้มกริ่ม ชายทั้งสองเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

                    " เมื่อกี้เฟย์ทำอะไรกับพี่เขื่อน " ฟางมองดุ เฟย์เบือนหน้าหนี 

 

 

 

 

                    "  เฟย์ว่าเฟย์ง่วงดีกว่านะ  ฝันดีนะฟาง " เฟย์รีบกระโดดขึ้นเตียง พลิกตัวหันหลังให้ฟาง ฟางมองค้อน

 

 

 

 

 

 

                    "  เมื่อกี้เฮียทำอะไร " ทันทีที่ถึงรถ ป๊อปก็ถามเขื่อนทันที

 

 

 

 

                    "  อย่างมึงไม่น่าโง่นะไอป๊อป "  เขื่อนดุ 

 

 

 

 

                    " ขอโทษด้วยนะคะเฮีย ที่ผมมาขัดจังหวะ "  ป๊อปขำในลำคอ  เขื่อนมองค้อน

 

 

 

 

                    " กูสิควรจะขอบใจมึง ที่มึงเข้ามาทัน ไม่งั้น ป๋าได้หักคอกูแน่ " เขื่อนพูด แล้วหลับตาลงทันที ไม่อยากให้ป๊อปถามต่อ 

 

 

 

 

                    "  บทจะฟาดสาว ก็ฟาดสะง่ายๆเลยนะเฮีย  ก่อนหน้านี้แล้วทำเป็นห่วงตัว สาวจับนิดจับหน่อยไม่ได้ " ป๊อปแบะปากใส่เขื่อนอย่างหมันไส้ 

 

 

 

 

 

 

                    เช้าของวันใหม่  ป๊อป เขื่อน กับรถมาส่ง เฟย์ ฟางที่บ้าน 

 

 

 

 

 

                    " หายไปไหนกันมา รู้มั้ย ว่าย่าเป็นห่วง  "  ย่ารีบเดินออกมาทันที เมื่อได้ยินเสียงรถเฟย์ 

 

 

 

 

                    " เฟย์ขอโทษนะคะย่า " เฟย์เดินอ้อนเข้าไปกอดย่า ฟางเองก็เช่นกัน

 

 

 

                    " ฟางก็ขอโทษคุณย่าเหมือนกันนะคะ "  

 

 

 

 

                     " ไปๆ เข้าไปคุยกันในบ้าน เชิญพ่อหนุ่มทั้งสองคนด้วยนะ " ย่ายิ้ม ป๊อปเขื่อนยิ้ม ทั้งหมดเดินเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

                    " ฟาง เฟย์ ไปจัดอาหารเช้าไป ย่ามีเรื่องจะคุยกับพี่เค้า " ย่าออกอุบาย เฟย์ ฟาง หน้าเจื่อนๆ แต่ก็จำใจต้องไป 

 

 

 

 

                    " เชิญพ่อหนุ่มที่ห้องรับแขกนะ "  ย่าเดินนำไป  ป๊อป เขื่อนเดินตามไป 

 

 

 

 

 

                    " นี่ตกลงคืนดีกันแล้วหรอ "  ย่าถาม

 

 

 

 

                    "  ครับ "  ป๊อป เขื่อน

 

 

 

 

                    " ขอบใจมากนะลูก ที่ให้อภัย เฟย์กับฟาง " ย่ายิ้ม 

 

 

 

 

                    " ครับผม ^^ " ทั้งคู่ยิ้มให้ย่า

 

 

 

 

                    " สองคนนั้นเค้าไม่ได้ตั้งใจจะโกหก เราหรอกนะ คือโทโมะ พี่ชายของสองคนนั้น  เค้าเลิกกับแฟนคนเก่า แล้วเค้าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เค้าทำใจไม่ได้  แม่อินอรเลยพยามจับคู่กับลูกสาวเพื่อนเค้า  แต่โทโมะก็ปฏิเสธมาตลอด เค้าเริ่มไม่พอใจกับการจับคู่ของแม่อินอร แต่อินอรเองก็เริ่มแข็งค้อขึ้นเรื่อยๆ จากตอนแรกที่แค่ดูตัว แต่พักหลังๆ นี้คือ จะให้หมั่นให้แต่งกันเลย  แล้วมันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่หนูแก้ว เค้ามาคุยเรื่องโรงแรมกับโทโมะ ทั้งคู่เลยตกลงกัน ว่าโทโมะเองจะยอมร่วมสัญญาด้วย แลกกับที่แก้วจะต้องมาเป็นแฟนปลอมๆ ให้เค้า แล้วก็ต้องออกงานกับเค้าเวลาที่เค้าต้องไปกับอินอร  " ย่าพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วทำไมต้องโกหกหละครับ ทำไมต้องให้เฟย์ ฟาง มาโกหกผมด้วย ถึงขาดที่ปลอบบัตรประชาชนเลยนะครับ " เขื่อนพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วกลัวว่าเธอสองคนจะไม่ยอมให้แก้วทำไง ก็เลยให้ฟาง เฟย์ ช่วย  แล้วอีกอย่าง ตอนนั้นแก้วก็ไม่มีทางเลือก เพราะ ดิเรกพ่อของเธอก็ป่วยหนักไม่ใช่หรอ " ย่าพูด เขื่อน ป๊อป นิ่งคิด 

 

 

 

 

                    " แล้วทำไมแก้วต้องไปอยู่บ้านหลังเดียวกับโทโมะ " เขื่อนไม่เข้าใจ

 

 

 

 

                    " คือ อินอร เค้าจับคู่ให้โทโมะกับสายใย ลูกาวของเพื่อนเค้า ถึงขั้นบังคับให้หมันกัน แต่โทโมะเค้าไม่ยอม เลยขอให้แก้วแกล้งมาอยู่ที่คอนโดของเค้า อินอรก็ตามมาโวยวายอีก ทั้งคู่ก็เลยไปอยู่ที่สร้างโรงแรม "  ย่าพูด 

 

 

 

 

                    " แต่ที่แก้วไป ไม่ใช่เพราะเหตุนี้นะคะ  แก้วไปอยู่ที่นั้น เพราะอยากจะดูแลโรงแรมให้เต็มที่ เพราะที่นั่นมีพวกของไตรคุณอยู่  แก้วไม่อยากให้โรงแรมมีปัญหา ไม่อยากให้พี่ กับพี่เขื่อนผิดหวัง ไม่อยากให้คุณลุงผิดหวัง  แก้วก็เลยเสี่ยงไปอยู่กับพี่โทโมะที่นั้น "  ฟางที่แอบฟังอยู่ เดินเข้ามาร่วมวงด้วย 

 

 

 

 

                    "  แล้วไหนมึงบอกว่าแก้วอยู่กับลุงมีไง " เขื่อนหันมาพูดกับป๊อป 

 

 

 

 

                    " พวกของไตรคุณ กับพวกของลุงมีเค้าเป็นอริกัน  แล้วแก้วก็ไม่อยากให้ลุงมีมีปัญหา เลยไปอยู่ที่บ้านหลังนั้น " ป๊อปพูด  เขื่อนนิ่งไป

 

 

 

 

                    "  แต่พี่ป๊อปไม่รู้นะคะ พี่เขื่อน ว่าบ้านนั้นมีห้องนอนห้องเดียว " ฟางแก้ตัวให้ป๊อป 

 

 

 

 

                    " แล้วฟางรู้หรอ ว่าที่บ้านมีห้องนอนห้องเดียว " ย่าพูด 

 

 

 

                    " ไม่มีใครรู้สักคนคะ เพราะไม่มีใครไปดูบ้านหลังนั้นก่อน ไปอีกทีก็ตอนเข้าไปอยู่เลย"  เฟย์พูด 

 

 

 

 

 

                    " ฟางไม่อยากให้พี่ทั้งสองคนโกรธแก้วนะคะ ฟางอยากให้พี่รู้ ว่าแก้วรู้สึกผิดตลอดเวลาที่แก้วต้องโกหกพี่ ฟางกับเฟย์เองก็เช่นกัน " ฟางพูด

 

 

 

 

                    " เฟย์อยากให้สองเฮียให้อภัยแก้วนะคะ " เฟย์พูด  เขื่อน ป๊อป นิ่งไป 

 

 

 

 

                    " ให้อภัยกันดีกว่านะลูกนะ  อย่ารอให้มันสายเกินไป " ย่าพูด ป๊อป เขื่อน นิ่งอยู่

 

 

 

                    " ผมขอตัวนะครับ "  เขื่อนยกมือไหว้ย่า แล้วเดินออกไปเลย 

 

 

 

 

                    " ผมก็ขอตัวนะครับ " ป๊อปยกมือไหว้ย่า แล้วเดินตามเขื่อนออกไป

 

 

 

                    " เฮีย  /  พี่ป๊อป " ฟาง เฟย์ จะลุกตามป๊อป เขื่อนไป 

 

 

 

 

                    " ปล่อยเค้าไป ให้เค้าไปหาน้องสาวของเค้า " ย่ามองป๊อป เขื่อน ก็เดาออกว่าทั้งคู่คิดอะไรอยู่

 

 

 

 

 

 

                    ที่บ้าน  ดิเรกนั่งดูทีวีสบายใจ 

 

 

                                   ย่า รู้จากเฟย์ ว่าบ้านของดิเรก อยู่ทัดจากซอยที่พวกเขาอยู่เพียงซอยเดียว เมื่อวาน ย่าเห็นว่าทั้งคู่หายออกไปด้วยกันจึงเดาได้ว่าน่าจะไปง้อ ป๊อปและเขื่อน พอตกเย็น ย่าเห็นว่าฟางและเฟย์ยังไมกลับ เลยเดินมาตามที่บ้านดิเรก  ทั้งคู่เลยมีโอกาสได้คุยกัน

 

 

                                ย่าเล่าเรื่องสัญญาที่แก้วตกลงกับโทโมะให้ดิเรกฟัง เพราะรู้ว่าดิเรกเองก็ยังแคลงใจเรื่องนี้อยู่  ดิเรกเข้าใจแก้วมากขึ้น เลยโทรไปถามความจริงจากแก้ว ก็รู้เรื่องทั้งหมด  

 

 

 

 

                    " ป๋าครับ  แก้วอยู่ในห้องหรือเปล่า "  เขื่อนวิ่งหอบ เข้ามาถามดิเรก 

 

 

 

 

                    " ไม่อยู่ " ดิเรกตอบสั้นๆ แล้วยกรีโมตขึ้นเปลี่ยนช่องทีวี

 

 

 

 

                    " อ้าว แล้วแก้วอยู่ไหนหละป๋า "  ป๊อปร้อนใจ

 

 

 

 

                    " ไม่รู้ " ดิเรกกวน

 

 

 

 

                    "  ป๋าาาา  ช่วยบอกผมทีเถอะครับ " เขื่อนแทบจะบ้าตาย

 

 

 

 

                    "  แก้วเก็บของออกจากบ้านไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว "  ดิเรกพูด 

 

 

 

 

                    "  แล้วน้องออกไปทำไม "  ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                    "  น้องไม่อยากให้แกตะลอนๆ อยู่นอกบ้านไง  ก็เลยออกจากบ้านไปซะเอง " ดิเรกพูด  ป๊อป เขื่อนรู้สึกผิดทันที

 

 

 

 

                    "  แล้วทำไมแก้วคิดแบบนั้นหละ "  เขื่อนพูด 

 

 

 

 

                    "  เอ้า ก็ดูพวกแกทำสิ มันพูดด้วย แกก็ไม่พูดด้วย พอมันเข้าหา แกก็หนีมัน แถมยังหนีไปอยู่นอกบ้านอีก  มันก็รู้สึกผิดนะสิ ก็เลยออกจากบ้านไปซะเอง  แล้วนี่แกสองคนจะมาโวยวายอะไรอีก "  ดิเรกทำเป็นโกรธ  

 

 

 

                    "  ก็ตอนนั้นผมโกรธอยู่นิ "  ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วตอนนี้ไม่โกรธมันแล้วหรอ  " ดิเรกเริกคิ้ว ถามป๊อป

 

 

 

                    "  ก็ถ้าโกรธอยู่ ป๊อปจะมาตามหาน้องมั้ยหละป๋า ' ป๊อปหงุดหงิด ร้อนใจเรื่องแก้ว 

 

 

 

                    "  เอ้า  ไอนี่กวนตีน งั้นกูไม่บอกมึงแล้ว ว่าแก้วอยู่ไหน  "  ดิเรกแกล้ง 

 

 

 

                    " ป๊อป มึงโทรจองตั๋วเครื่องบินเลย กูรู้ว่าแก้วไปไหน "  เขื่อนพูด 

 

 

 

                    " เชียงใหม่ ?? "  ป๊อปถาม เขื่อนพยักหน้า  ทั้งคู่วิ่งไปจัดกระเป๋า

 

 

 

 

                    "  ไอสองตัวนี้กำลังไปหาแก้ว  มึงกลับมาได้เลย "  ดิเรกโทรสั่งลูกน้องที่อยู่ดูแลแก้วที่เชียงใหม่