เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

                    ต้นเลี้ยวรถเข้าไปในม่านรูด  ฟางนั่งสั่นไปหมด พยามถอดสายเบลออก แต่ด้วยความตกใจกลัว มันทำให้ถือสั่นไปหมด 

 

 

 

                    "  ฟาง ลงมาสิคะ " ต้นถอดเบลให้ฟาง แล้วเปิดประตูลงจากรถ ฟางรีบเปิดประตูแล้ววิ่งหนี 

 

 

 

 

                    " ไม่เอาสิฟาง อย่าทำให้ผมโมโห " ต้นวิ่งไปจับแขนฟาง แล้วดึกเข้ามาในห้อง 

 

 

 

 

                    " ชั้ลจะกลับบ้าน  ชั้ลไม่อยากอยู่ที่นีแล้ว  ฮืออ ฮืออ ฮืออ "  ฟางร้องไห้ตัวสั่นไปหมด เธอพยามต้านแรงของต้น แต่ก็สู้แรงต้นไปได้เลย สุดท้ายฟางก็ถูกต้นลากเข้าาในห้อง 

 

 

 

 

                      ทางด้านป๊อปก็ขับรถตามต้นมา แต่คาดกันเสียก่อน ป๊อปแทบจะบ้าตาย ทำอะไรไม่ถูก ทั้งเป็นฟ่วง ทั้งหวงฟางมาก จนลืมไปเลยว่าตัวเองยังโกรธฟางอยู่

 

 

 

 

 

                    "  ไออาร์ท  ไอต้นมันพาเด็กไปออฟที่ไหนวะ " ป๊อปพูดเสียงดังจนอาร์ทสงสัย

 

 

 

                    ( มีอะไรหรือเปล่าเฮีย ทำไมดูเครียดๆจัง )

 

 

 

 

                    "  มึงบอกกูมาเร็วๆเถอะน๊า " ป๊อปคิ้วขมวดพูดใส่อารมณ์

 

 

 

                    ( ม่านรูด ... ที่เดิมที่เดียวของมันแหละเฮีย ) อาร์ทพูด ป๊อปกดวางสายแล้วเร่งเครื่องไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

                    "  อย่าทำอะไรชั้ลเลยนะ ออกไป ออกไป "  ฟางถูกเหวี่ยงขึ้นเตียง ต้นค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวเอง แล้วมองฟางที่ถอยหลังจนชิดขอบเตียง อยากเสือที่พร้อมจะกระครุบเหยื่อ

 

 

 

 

                    "จะกลัวอะไรฟาง  เดี๋ยวต้นจะทำให้ฟางมีความสุขจนถึงขีดสุดเลย " ต้นค่อยครานขึ้นไปบนเตียง แล้วดึงขาฟางเข้าหาตัวเอง 

 

 

 

 

                    " อย่าทำ  อย่าทำ  ฮืออ ฮือออ ฮือออ " ฟางร้องไห้โฮ เมื่อต้นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฟาง ต้นแสยะยิ้มแล้วเริ่มซุกซอกคอขาว  ฟางตัวสั่นไปหมด 

 

 

 

 

                    " ช่วยด้วยยยย ช่วยด้วยยยย  ฮืออ ฮืออ ฮือออ ช่วยด้วยยยย " ฟางตบตีตามแผ่นหลังของต้น จนต้นเริ่มรำคาญและโกรธฟาง 

 

 

 

                    เพลี๊ยะ !!  หน้าสวยหันไปตามแรงตบของคนด้านบน

 

 

 

 

                    " อยู่นิ่งๆ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัวมาก เข้าใจมั้ย !! " แล้วต้นก็ซุกคอขาวอย่างป่าเถื่อน

 

 

 

 

                    "  ช่วยด้วย  ช่วยด้วยยย  ฮืออ ฮืออ ฮือออ "  ฟางดิ้นไม่หยุด  ต้นกระชากเสื้อฟางจนขาด  เขาบีบแค้นเต้าคู่สวยที่ซ้อนตัวอยู่ใต้บราอย่างแรง

 

 

 

 

                    "  กรี๊ดดดดด   ช่วยด้วยยย ช่วยชั้ลด้วยยยย "  ต้นพยามจะปลดบราออก

 

 

 

 

                    ปัง !  เสียงประตูถูกถีบเข้ามาจนกรหลุดออก  ต้นตกใจ ลุกหันไปมองอย่างหัวเสีย 

 

 

 

 

                    " เฮีย ! "  ต้นงุนงง เมื่อเห็นว่าคนที่พังประตูคือป๊อป 

 

 

 

 

                    "  เออ กูเอง " ป๊อปมอสภาพฟางแล้วจ้องมองต้นอย่างอาฆาต  ฟางรีบดึงผ้าห่มมาคุมร่างเอาไว้ 

 

 

 

 

                    "  เฮียเป็นบ้าอะไรเนี่ย  ผมกำลังทำธุระอยู่  " ต้นอารมณ์เสีย หงุดหงิดเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

                    "  โทษทีนะไอต้น ฟางเป็นผู้หญิงของกู " ป๊อปพูด แล้วเดินเข้าไปหาฟาง

 

 

 

 

                    " อะไรเนี่ยเฮีย เมื่อกี้ยังยกให้ผมอยู่เลย "  ต้นแม้จะโกรธป๊อป แต่ก็ไม่กล้าหือ เพราะป๊อปมีพระคุณต่อต้น แล้วต้นก็รักป๊อปเหมือนพี่ชายแท้ๆ คนนึง

 

 

 

 

                    " กูเปลี่ยนใจแล้ว มึงกลับไปได้แล้วไป "  ป๊อปพูด ต้นอารมณ์เสีย เดินกระฟัดกระเฟียดออกจากห้องไป 

 

 

 

 

                    " ฟาง เป็นยังไงบ้าง " ป๊อปมองฟางที่นั่งตัวสั่น ร้องไห้ไม่หยุด 

 

 

 

 

                    " เกลียดชั้ลมากขนาดนี่เลยหรอ " ฟางเงยมองหน้าป๊อป  เธอเสียใจกับสิ่งที่ป๊อปทำกับเธอ 

 

 

 

 

                    " ..... "  ป๊อปรู้สึกผิด แต่ก็ไม่พูดอะไร ทำเหมือนไม่สนใจฟาง 

 

 

 

 

                    " สะใจแล้วยังหละ  หรือต้องให้ฟางถุกข่มขืนก่อนพี่ถึงจะพอใจ ฮืออ ฮืออ ฮือออ " 

 

 

 

 

                    "  ฟาง  " ป๊อปเรียกฟางเรียกแผ่ว  

 

 

 

 

                    " ที่จริงไม่ต้องมาช่วยก็ได้นะ ไหนๆก็ยกชั้ลให้เค้าไปแล้วหนิ " ฟางร้องไห้ไม่หยุด

 

 

 

 

                    " ฟาง !  " ป๊อปดุ 

 

 

 

 

                    " ทำไม !  " ฟางตะคอกใส่ ป๊อปจ้องตาฟาง ก่อนจะจับหน้าสวยเข้ามาใกล้แล้วประกบจูบอย่างเร็ว 

 

 

 

 

                    "  อื้อออ   " ฟางดิ้นหนี แต่ป๊อปกระชับท้ายทอยฟางเข้าไว้ แล้วบดขยี้ริมฝีปากบางเป็นการลงโทษ 

 

 

 

 

                    " ที่หลังอย่ามาประชดชั้ลแบบนี้อีก เพราะถ้าชั้ลมาช่วยไม่ทัน เธอคงจะไม่มานั่งปากดีอยู่แบบนี้  "  ป๊อปลุกมายืนข้างเตียง ไม่กล้ามองหน้าฟาง

 

 

 

 

                    " ฮืออ ฮืออ ฮือออ " ฟางไม่พูดอะไร เอาแต่ร้องไห้โฮออกมา

 

 

 

 

                    "  หยุดร้องได้แล้ว หยุดร้องสักที !   "  ป๊อปทนเห็นฟางร้องไห้ไม่ได้ เขาเข้าไปจับแขนทั้งสองข้างของฟาง แล้วเขย่าอย่างแรงให้เธอหยุดร้อง

 

 

 

 

                    " พี่ไม่รักฟางแล้วหรออ  "  ฟางพูดเสียแผ่ว ทั้งเจ็บ ทั้งเสียใจ  

 

 

 

 

                    " ..... " ป๊อปหยุดกระทำ แล้วลุกออกห่างฟาง

 

 

 

 

                    " ฟางรู้ว่าพี่เกลียดฟางมาก แต่ฟางแค่อยากจะบอกพี่ว่าฟางไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เลย ฟางเสียใจนะ ฟางไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฮึก ฮึก  พี่จะโกรธ จะเกลียดฟางก็ได้ แต่อย่าทำกับฟางแบบนี้ อย่ายกฟางให้กับคนอื่น อย่าทำเมินใส่ฟางเลยนะพี่ป๊อปนะ "  ฟางขยับไปใกล้ป๊อป แล้วจับมือป๊อปมากุมไว้ 

 

 

 

 

                    " ชั้ลเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอ ว่าชั้ลเกลียดการโกหก " ป๊อปพูดเสียงนิ่ง 

 

 

 

 

                    " ฟางจำเป็นต้องช่วยพี่โทโมะ ฟางจำเป็นจริงๆ แล้วฟางก็ไม่รู้ว่าเรื่องมันจะเลยเถิดมาขนาดนี้ " ฟางพูด 

 

 

 

 

                    " พอเถอะ ไม่ต้องพูดแล้ว "ป๊อปสะบัดมือฟางออก แล้วเดินออกจากห้องไป ฟางร้องไห้โฮ 

 

 

 

 

 

                    " เปลี่ยนเสื้อซะ เดี๋ยวชั้ลจะพาไปส่งที่บ้าน " ป๊อปเดินเข้ามาในห้องอีกครั้ง แล้ววางเสื้อไว้ให้ฟาง ก่อนจะเดินออกไปรอในรถ  ฟางรีบเปลี่ยนเสื้อ แล้วตามป๊อปไป 

 

 

 

 

 

                            ป๊อปขับรถมาส่งฟางที่หน้าบ้าน 

 

 

 

 

                    " ฟางต้องทำยังไง พี่ถึงจะหายโกรธ " ฟางน้ำตาคลอ

 

 

 

 

                    " ลงไปได้แล้ว " ป๊อปไม่มองหน้าฟาง

 

 

 

 

                    "  พี่ไม่รักฟางแล้วใช่มั้ย " ฟางน้ำตาไหล 

 

 

 

                    " บอกให้ลงไป " ป๊อปใส่อารมณ์  ฟางสะอื้นไห้ จำต้องเปิดประตู 

 

 

 

 

                      " แล้วต่อไป ไม่ต้องไปที่นั้นอีก ! "  ป๊อปพูดใส่หลังฟาง ฟางยิ่งร้องไห้หนักไปอีก  ฟางรีบปิดประตู แล้ววิ่งเข้าไปในบ้าน ป๊อปมองตามหลังฟางไป

 

  

 

 

                    " ขอเวลาพี่หน่อยนะฟาง " ฟางน้ำตาคลอ  ทั้งรักทั้งเจ็บ