เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

 

 

                   "  ไหนหละ ตกลงจะเป็นแฟนชั้ลมั้ย  "  โทโมะย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นแก้วนิ่งไป 

 

 

 

 

                  "  นายแน่ใจหรอ "  แก้วยังไม่มั่นใจในความรู้สึกโทโมะ 

 

 

 

 

                   "  ชั้ลต้องจูบเธออีกกี่ครั้ง เธอถึงจะรู้ว่าชั้ลชอบเธอ  "  โทโมะพูด พลางยืนหน้าจะไปจูบแก้ว แก้วเบือนหน้าหนีด้วยความเขิล

 

 

 

 

                   "  อย่าทำแบบนี้ อายเค้า  "  แก้วเขิล 

 

 

 

 

                   "  แล้วตกลงยังไง จะเป็นแฟนกับผมมั้ยครับ " โทโมะกระซิบข้างหู 

 

 

 

 

                  "  อื้อ   "  แก้วจักจี้ ขู้ไหล่ขึ้น กั้นหูตัวเองไว้ 

 

 

 

 

                   "  พี่สุดหล่อ ขอโทษด้วยนะครับ "  โทโมะบอกแท็กซี่ แท็กซี่ยิ้มแล้วขับรถออกไป 

 

 

 

 

                  "  เอาของไปเก็บที่เดิมนะคะ   "  โทโมะยกกระเป๋า แล้วพาแก้วขึ้นไปคอนโด 

 

 

 

 

 

                           บ้านอิฐ  หลังจากที่โทรหาแก้วอยู่นาน แต่แก้วไม่รับสาย ก็รีบกลับบ้านมาปรึกษากับสายใย

 

 

 

 

                     "  สายใย โทโมะจับตัวแก้วไป พี่จะทำยังไงดี  " อิฐสีหน้าเครียดมาก 

 

 

 

 

                     " แล้วพี่อิฐจะเครียดทำไมคะ ก็เค้าเป็นแฟนกัน จะไปไหนมาไหนด้วยกันไม่เห็นแปลกเลย    " สายใยพูด อิฐ งง หนัก 

 

 

 

 

                    " จะเป็นแฟนไดยังไง ก็เมื่อกี้แก้วยังมาปรึกษาพี่เรื่องโทโมะอยู่เลย "  อิฐเองก็ งง

 

 

 

 

                 "  ปรึกษาเรื่องอะไรคะ  " สายใยพูด

 

 

 

 

                  "  ก็แก้วเค้าไม่แน่ใจว่า โทโมะคิดยังไงกับเค้า ก็เลยวางแผนทำให้โทโมะหึง "  อิฐอธิบาย สายใยนิ่งคิด

 

 

 

 

                "  จะไม่รู้ได้ยังไงคะ ก็เค้าสองคนคบกันมานานแล้ว แล้วเรื่องนี้ น้าอินอรก็รู้ด้วยนิคะ พี่อิฐเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า  " สายใยพูด อิฐนิ่งคิด

 

 

 

 

                "  เออนะ หรือว่าพี่เข้าใจผิดไปเอง  แต่ไอป๊อปกับพี่เขื่อนรู้เรื่องนี้แล้วยัง  " อิฐพูด ส่ายใยยิ้มเจื่อนๆส่ายหน้าไปมา

 

 

 

 

                 "  พี่แก้วบอกให้ปิดเป็นความลับคะ ไม่อยากมีปัญหากับ 2 เฮีย " สายใยพูด อิฐพยักหน้า 

 

 

 

 

                "  งั้นพี่ขอโทรไไปหาแก้วก่อนนะ ไม่รู้ว่าโทโมะมันจะทำอะไรหรือเปล่า เห็นเมื่อกี้โกรธมากเลย   "  อิฐยังเป็นห่วงอยู่ สายใยพยักหน้า อิฐเลยกดโทรหาแก้ว 

 

 

 

 

 

 

                         ห้องโทโมะ เมื่อเก็บเสื้อผ้าของแก้วกลับเข้าตู้เหมือนเดิม โทโมะ ก็เริ่มทำหน้าหื่นใส่แก้ว เขาเดินเข้ามาหาแก้ว แล้วแกล้งจ้องมองหน้าอกของเธอ แก้วรีบเอามือมาปิด แล้วรีบเดินหนีออกจากห้อง 

 

 

 

 

                   "  อย่าเล่นแบบนี้นะ  " แก้วพูดเสียงอ้อน แต่โทโมะยังแกล้งไม่เลิก เขาไล่จนเธอจนมุม แล้วยืนคร่อมเธอไว้ 

 

 

 

 

                     "  ขอกินน้ำหวานในปากเธอหน่อยสิ "  

 

 

 

 

                    " จะบ้าหรอ  "  แก้วจะกลัวก็กลัว จะเขิลก็เขิล อายก็อาย แก้วีบเอามือมาปิดปาก 

 

 

 

                  " นะคะ "  โทโมะอ้อน พลางเอามือเธอออกจากปากอย่างช้าๆ  แล้วโอนอ่อนไปหมด มันเคลิ้มจนเธอสติหลุด  เมื่อเขาเอามือเธอออกจนพ้นปาก โทโมะก็ไม่รอช้ารีบประกบปากแก้วทันที  แขนข้างหนึ่งของเขารวบเอวเธอไว้แล้วดึงมาชิดกับร่างของเขา มืออีกข้างกระชับท้ายทอยของเธอให้ชิดกับเขา  ลิ้นหนาตวับไล่ลิ้นหญิงสาวที่คอยหลีกหนีไปมาในโพร่งปาก มือเจ้ากรรม เริ่มเลื่อนลงต่ำ จนจะถึงสะโพกของหญิงสาว  เธอตัวอ่อนไปหมด มือไม้ไม่มีแรง สติหลุด ไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้เลย 

 

 

 

 

                           ครื้นนนนน  ครื้นนนนน  แต่อิฐก็มาห้ามเอาไว้ได้ทัน   (  โธ่วววว  ) แก้วได้สติรีบดันร่างสูงออกห่าง ก่อนจะไปรับโทรศัพท์  โทโมะเสียอารมณ์ หงุดหงิดขึ้นมาทันที

 

 

 

 

                    " ฮัลโหล "

 

 

 

                   (  แก้วหรอ เป็นยังไงบ้าง คุยกันรู้เรื่องแล้วยัง  ) 

 

 

 

 

                 "  คะ เรียบร้อยแล้วคะ เค้าเข้าใจแล้ว " 

 

 

 

 

               ( โอเคครับ งั้นแค่นี่นะ พี่ไม่กวนแล้ว  )  อิฐจะวางสาย

 

 

 

 

                  "   เอ่อ พี่อิฐคะ พี่เป็นอะไรมากหรือเปล่า  " แก้วพูด 

 

 

 

 

                   (  ไม่เป็นอะไรแล้วครับ  ไม่ต้องเป็นห่วง  )

 

 

 

 

                  "  แก้วต้องขอโทษด้วยนะคะ  แก้วไม่น่าทำให้พี่อิฐต้องมาเจ็บตัวเพราะแก้วเลย " แก้วรู้สึกผิด 

 

 

 

                 (  ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมากนะ  งั้นแค่นี่นะครับ ) อิฐพูด 

 

 

 

 

                "  คะ สวัสดีคะ " 

 

 

 

 

                   "  มันโทรมาทำไมอีก  "  โทโมะพูด หน้าเขาดูหงุดหงิดมาก 

 

 

 

 

                  " พี่อิฐโทรมาถามว่าคุยกันรู้เรื่องหรือเปล่า " แก้วพูด  เธอเริ่มหวั่นๆ กลัวโทโมะจะจับปล้ำอีก 

 

 

 

 

                  "  ทำไมมันดูเป็นห่วงเธอนัก หรือวามันชอบเธออยู่อีก "  โทโมะฉุน

 

 

 

 

                 " นี่  เค้ามีแฟนจนจะหมั่นกันอยู่แล้วนะ ยังจะคิดอกุศลอีก " 

 

 

 

 

                 " ก็ใครจะไปรู้หละ เห็นเมื่อก่อนจีบเธออยู่ไม่ใช่หรอ "  โทโมะพูด 

 

 

 

 

                   "  นั้นสินะ หรือว่าพี่อิฐยังชอบชั้ลอยู่อีก "  แก้วพูดจบก็รีบหยิบกระเป๋าวิ่งไปที่ประตูห้องทันที  เพราะเห็นทีท่าของโทโมะที่กำลังจะเข้ามาหาเธอ

 

 

 

 

                    "  กลับก่อนนะ เดี๋ยวเฮียสงสัย "  พูดจบเธอก็ชิ่งออกจากห้องไปทันที

 

 

 

 

                    " กลับไปอยู่ด้วยกันเมื่อไร่ เธอไม่รอดแน่ "  โทโมะหมั่นไส้ 

 

 

 

 

 

 

 

                                    ที่บริษัท

 

 

 

 

             "  ฟางครับ วันนี้พี่ไปส่งที่บ้านนะ "  ป๊อปเดินมาอ้อนฟาง  ฟางหน้านิ่งไป

 

 

 

             "  ฟางเกรงใจ  " ฟางเองก็อ้อนเหมือนกัน

 

 

 

              "  พูดแบบนี้อีกแล้วนะ  ฟางไม่รู้หรอ ว่าพี่อยากจะเจอแม่ฟาง " ป๊อปตื้อ  ฟางยิ่งหนักใจ

 

 

 

               "  พี่ป๊อปคะ  ฟางอยากให้พี่มั่นใจกว่านี้ก่อนว่าพี่คิดกับฟางแบบนั้นจริงๆ ฟางถึงจะพาพี่ไปเจอแม่  "  

 

 

 

               "  แล้วพี่ต้องทำยังไง ฟางถึงจะมั่นใจว่าพี่ชอบฟางจริงๆ " ป๊อปพูดตรงๆ ฟางอึ้งไป ใจเต้นแรง

 

 

 

               "  ฟางไม่ใช่ผู้หญิงในสเปคพี่นะคะ ฟางไม่เปรี้ยว ฟางไม่เซ็กซี่ ฟางไม่สวย ฟางไม่เหมือนผู้หญิงที่พี่ชอบเลยนะคะ "  ฟางพูด 

 

 

 

 

                "  เพราะฟางไม่เหมือนใครไง  พี่ถึงเลือกที่จะจริงใจกับฟาง เพียงคนเดียว  ตั้งแต่พี่เริ่มจีบฟาง พี่ก็ไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเลยนะ เพราะฟางเคยบอกพี่ว่าฟางไม่ชอบคนเจ้าชู้  พี่ก็เลิกเจ้าชู้แล้วนี่ไง   "  ป๊อปพูด  เขาอยากคบกับฟางใจจะขาด แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่อยากคบกับเขา ไม่ยอมเปิดใจให้เขา

 

 

 

 

                 "  พี่ป๊อปค่ะ คือฟาง..."  ฟางยังพูดไม่จบ 

 

 

 

 

                "  หรือว่าฟางไม่ชอบพี่  ทำไมหรอ พี่ไม่ดีตรงไหนหรอ ฟางบอกพี่ได้นะ พี่จะปรับปรุง พี่จะเป็นคนดี...." ป๊อปยังพูดไม่จบ

 

 

 

 

                 "  ฟาง ชอบพี่คะ "  ฟางหยุดพูดออกไป เพราะทนเห็นป๊อปบ้าคลั่งอยู่ตรงหน้าเธอไม่ได้  เธอเองก็ชอบป๊อป จนเรียกว่ารักได้เลย แต่เธอกลัว กลัวความลับจะถูกเปิดเผย  ฟางหายใจถี่ เพราะตื่นเต้น เธอเหงื่อออกเต็มตัว  ป๊อปอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน ทั้งดีใจทั้งตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก  

 

 

 

                        ป๊อปค้าร่างบางมากอดไว้แน่น 

 

 

 

                 "  ไหนฟางพูดอีกครั้งสิ  เมื่อกี้ฟางพูดว่าอะไรนะ "  ป๊อปผละกอดออก เขาดีใจจนทำตัวไม่ถูก 

 

 

 

                 "  ฟางชอบพี่ป๊อปคะ  "  จบคำพูด ป๊อปดึงร่างฟางมากอดอีกครั้งหนึ่ง

 

 

 

                  "  ฟาง เป็นแฟนกับพี่นะ นะฟางนะ  " ป๊อปพูดทั้งที่ยังกอดฟางไว้อยู่ 

 

 

 

                 "  ลองคุยกันก่อนนะคะพี่ป๊อป เผื่อว่าฟางยังไม่ใช่สำหรับพี่  " ฟางไม่อยากให้ตัวเองไปไกลมากกว่านี่ เพราะถ้าความลับถูกเปิดเผย  เะอจะเป็นคนเจ็บที่สุด 

 

 

 

                 "  ไม่เอาไม่คุยแล้ว พี่มั่นใจแล้วว่าใช่ฟาง  "  ป๊อปอ้อน

 

 

 

                "นะคะพี่ป๊อป  นะนะ คุยกันก่อนนะคะ "  ฟางงอแงจนป๊อปต้องยอม

 

 

                 "  ก็ได้ครับ คุยกันก่อนก็ได้  "  ป๊อปซึมไปนิดนึง แต่ได้แค่นี้ก็ดีมากแล้ว 

 

 

                 "  ขอบคุณมากนะคะพี่ป๊อป  ^^ "

 

 

 

 

 

                                    ห้องทำงานเขื่อน  เขื่อนนั่งมองเฟย์ที่เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานจนไม่สนใจเขาเลย  จนเขาเองต้องเรียกร้องความสนใจสะเอง

 

 

 

                    "  โอ้ย ปวดหลังจังเลยครับ  "  เขื่อนแกล้งร้องเสียงดัง จนเฟย์ต้องหันไป

 

 

                   " เฮียเป็นอะไรคะ "  เฟยืวางปากกาแล้วเดินเขาไปหาเขื่อน 

 

 

                    "  เฟย์ เฮียปวดหลัง นวดให้หน่อยสิ  " เขื่อนทำหน้านิ่วคิ้วขมวด มือก็บีบๆที่บ่าของตัวเอง  

 

 

                   " ได้สิ งั้นเฮีนไปนอนที่โซฟานะ เดี๋ยวเฟย์นวดให้ " เฟย์พูด เขื่อนยักคิ้วแล้วลุกเดินไปนอนที่โซฟา  เฟย์ก็นั่งลงข้างๆแล้วเริ่มนวด

 

 

                  "  เฮียใช้โรลออนกลิ่นอะไรหรอ  " เฟย์เริ่มหน้าตาแปลกๆ เมื่อได้กลิ่นโรลออนของเขื่อน

 

                  "  ก็กลิ่นเดิมที่เคยใช้อยู่เป็นประจำนั่นแหละ ทำไมหรอ " เขื่อนพูด  เฟย์ยืนหน้าเข้าไปใกล้ๆจักแร้เขื่อนก่อนจะใช้จมูกสัมผัสกับมัน 

 

 

                  "  เฮียเปลี่ยนกลิ่นได้มั้ย  "  เฟย์พูด แต่จมูกยังติดที่จักแร้เขื่อนอยู่ เขื่อนรีบลุกหนี เพราะรู้สึกไม่ค่อยมันใจ 

 

 

                 "  ทำไม เหม็นหรอ "  เขื่อนดมเช็คกลิ่นของตัวเอง 

 

 

 

                 "  ไม่ได้เหม็นหรอก  แต่ได้กลิ่นทีไรแล้วมันรู้สึกแปลกๆ "เฟย์พูด 

 

 

 

 

                "  รู้สึกแปลกยังไง "  เขื่อนพูด   เฟย์เริ่มไม่มั่นใจ เลยเข้าไปดมอีกครั้ง 

 

 

 

               "  เฮียเปลี่ยนเถอะนะ  เฟย์รู้สึกแปลกๆมากเลย ยิ่งได้กลิ่นยิ่งรู้สึกแปลกๆ " เฟย์พูด แต่ก็ยังเข้าไปดมจักแร้เขื่อนต่อ

 

 

 

 

               "  แต่เฮียชอบกลิ่นนี้นะ  เฟย์รู้สึกแปลกยังไงหรอ  "  

 

 

 

 

               "  ได้กลิ่นแล้วมันร้อนๆ  หวิวๆยังไงไม่รู้ เฟย์บอกไม่ถูก " เฟยเริ่มหงุดหงิดรำคาญกับตัวเอง  มันเกิดอาการประหลาดแบบนี้ก็ตอนที่เขาได้กลิ่นตัวของเขื่อน

 

 

 

                " แล้ทำไมมันร้อนๆหละ  " เขื่อนไม่เข้าใจ  เฟย์จึงเข้าไปดมอีกครั้ง  เธอดมตรงจักแร้ของเขื่อน แล้วเริ่มไต่จมูกลามมาที่แผงอกกว้าง  เขื่อนขนลุกฟู แต่ยอมให้เฟย์ทำต่อ เธอไต่จมูกผ่านแผงอกมาดมจักแร้อีกข้างหนึ่ง ก่อนจะไต่ขึ้นไปที่บ่า แล้วก็ซอกคอของเขื่อน  เขื่อนรีบเบรคไวทันที เพราะมันเป็นจุดอ่อนของเขา ถ้าปล่อยไป เขาอาจจะห้ามใจตัวเองไม่ได้แน่นอน

 

 

 

 

                "  ฮะเฮียู้แล้วว่าเฟย์เป็นอะไร  ต่อไปเฮียจะไม่ใช่กลิ่นนี้แล้วนะ "  เขื่อนพูด  เฟย์ยัเคลิ้มไม่หาย

 

 

 

 

               "  เฮีย แล้วตกลงเฟย์เป็นอะไร  "  เฟย์ยังไม่เข้าใจตัวเอง  เหมือนเธอไม่มีสติ เมือได้กลิ่นตัวเขื่อน

 

 

 

                "  ช่างเถออะ  แล้วกับคนอื่นเป็นแบบนี้หรือเปล่า  "  เขื่อนพูด  เฟย์ส่ายหน้าไปมา  เขายิ้มกรุ่มกริ่มทันที

 

 

 

                "  เออ ดีแล้ว  งั้นก็ไปทำงานต่อนะ เฮียหายเมื่อยแล้ว  "  เขื่อนพูดจบก็ลุกเดินออกไป  เขาขำในอาการของเฟย์   แต่เฟย์ยังคงไม่เข้าใจในตัวเอง 

 

 

 

               "  ไปทำงานได้แล้วคะ  เดี๋ยวเฮียจะบอกวันหลังนะ ว่าเฟย์เป็นอะไร   "