แรงรัก แรงริษยา

"เฟย์ นั่นแกจะไปไหนน่ะ"เขื่อนเห็นเฟย์กำลังจะออกไปไหนจึงรีบถาม

"ฉันจะไปหาพี่ป๊อป ฉันอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีเขา"เฟย์บอก

"พี่ป๊อปเขาไม่ใช่คนของแกแล้วนะเฟย์"เขื่อนพูด

"ไม่จริง ฮึก...เขายังรักฉันอยู่"หญิงสาวยังไม่อยากยอมรับความจริง

"เลิกหลอกตัวเองเหอะ  มันไม่ได้อะไรหรอก"

"ไม่ ฉันไม่ได้หลอกตัวเอง"เฟย์เริ่มร้องไห้หนักขึ้น เขื่อนชักจะทนต่อไม่ไหว

กระชากร่างบางมาอย่างแรง

"เมื่อไหร่ เฟย์ เมื่อไหร่แกจะเลิกงี่เง่าสักที  "

"แกเป็นบ้าอะไร เขื่อน ปล่อยฉันนะ"เฟย์โวยลั่น

"รักมากนักใช่ไหม ไอ้พี่ป๊อปนั่นน่ะ"เขื่อนพูดอย่างโมโห

"ปล่อยนะ ฉันเจ็บ"

"ฉันจะทำให้แกลืมไอ้พี่ป๊อปนั่น"เขื่อนเหวี่ยงร่างเล็กลงไปนอนบนโซฟา

"อย่านะเขื่อน"เฟย์รีบร้องห้าม

"หึ"เขื่อนไม่สนใจฟังคำทัดทานของเฟย์ เขาขึ้นคร่อมเธอก่อนจะเริ่มใช้

กำลังขืนใจเฟย์  โดยไม่สนใจเลยว่าเฟย์จะรู้สึกอย่างไร

"โอ๊ย..."ป๊อปปี้จู่ๆก็รู้สึกหน้ามืดจะเป็นลมขึ้นมา ฟางรีบมาดูเขา

"พี่ป๊อป เป็นอะไรคะ"ฟางห่วงเขามาก

"ไม่รู้ อยู่ๆก็รู้สึกมึนๆเหมือนมันจะวูบเลยอ่ะ ฟาง"

"มานั่งพักก่อนค่ะ"ฟางค่อยๆพาร่างสูงมานั่งที่ปลายเตียง

"ขอบใจนะ  แต่พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอก"

"แน่นะคะ "ฟางมองอย่างไม่ค่อยวางใจ

"ฟางไปทำอย่างอื่นเถอะ  พี่ยังไหวครับ"เขาส่งยิ้มให้คนรัก

"พี่ป๊อปอาจจะหิว ฟางไปทำข้าวต้มให้พี่กินดีกว่า"

"อืม"ป๊อปปี้นอนลงบนเตียงพลางหลับตาลงรอหญิงสาวทำข้าวต้มมาให้

"พี่ป๊อปคะ"ฟางปลุกกายใหญ่ที่นอนหลับสนิทไปแล้วเรียบร้อย

".........."

"ตื่นมากินข้าวเร็ว"ฟางนั่งลงข้างๆเขาแล้วกระซิบข้างหูเขา

"ฟาง..."ป๊อปปี้ตื่นก่อนจะหน้าแดงเพราะเธออยู่ใกล้กับเขามาก

"มาค่ะ ลุกมาทานข้าวต้ม"หญิงสาวยิ้มหวานแล้วยกชามข้าวต้มมาใกล้เขา

"....."จู่ๆป๊อปปี้ก็ลุกวิ่งไปเข้าห้องน้ำ

"พี่ป๊อป "ฟางตามไปดูอาการเขา

"แหวะ...."ป๊อปปี้โก่งคออาเจียน เขารู้สึกเหม็นข้าวต้มกุ้งที่ฟางทำมาให้

"ไหวไหมคะ หาหมอไหม"ฟางถาม

"นอนพักก็คงหายแหละ"เขาว่า

"งั้นก็ตามใจค่ะ "ฟางพาชายหนุ่มไปนอนพัก 

พี่ป๊อปเป็นอะไรเอ่ยยย  ใครรู้ เม้นต์ๆๆๆๆ