แรงรัก แรงริษยา

"กรี๊ดดด..."เฟย์กรี๊ดออกมาอย่างเก็บกด เขื่อนสะดุ้ง

 

"ยัยบ้า แกจะตะโกนแหกปากทำไมวะ"

 

"อะไร นี่แกยังไม่ชินอีกเหรอ"เฟย์ว่า

 

"ไม่เว้ย เสียงแกยังกับนกปรอท ใครจะไปชิน"

 

"เกินไปล่ะ"เฟย์บอก

 

"แล้วนี่แกเป็นอะไร เก็บกดอะไรมา"

 

"ฉันเซ็งอ่ะแก พี่ป๊อปกลายเป็นของพี่ฟางไปแล้ว"

 

"แล้วยังไง..."เขื่อนเฉยๆ

 

"คนที่ฉันรักก็ถูกแย่งไปยังไงล่ะ"เฟย์โวย

 

"ทำไม เธอไม่มองหาคนที่รักเธอบ้างล่ะเฟย์"เขื่อนมองเฟย์อย่างมีความหมาย

 

"พูดอะไรน่ะ พี่ป๊อป เขาก็รักฉัน"

 

"แกแน่ใจนะว่าผู้ชายของแกยังเป็นคนที่รักแกเหมือนเดิม"เขื่อนว่า

 

"ถ้าเขาไม่รักฉัน แล้วจะไปรักใคร"เฟย์มองหน้า

 

"ฉันรักแกนะเฟย์ หวังดีกับแกเสมอ"

 

"เออ รู้แล้วน่า แกก็ลองไปหวังดีกับคนอื่นดูสิ ฉันจะด่าแกเลยว่าเป็นเพื่อน

ทรยศ"เฟย์บอกก่อนจะออกไปจากห้อง

 

"ทำไมแกไม่เข้าใจอะไรเลยนะ เฟย์...."

 

 

"เป็นอะไรคะ ทำไมไม่กิน"ฟางมาทานเค้กกับป๊อปปี้ที่ร้านขนมแถวมหาลัย

 

"พี่ไม่ชอบกินเค้ก"

 

"งั้นเปลี่ยนเป็นไอติมไหมคะ"ฟางถามอย่างเอาใจ

 

"ไม่ล่ะ..."ป๊อปปี้บอก เธอหน้าบูดไปทันที

 

"แล้วพี่ป๊อปจะกินอะไรล่ะคะ"

 

"ไม่กิน"เขาบอกแล้วก้มลงกดมือถือเหมือนกำลังแชทอยู่กับใครสักคน

 

"พี่ป๊อปคะ ถ้าพี่ไม่อยากมาก็บอกมาตรงๆก็ได้"

 

"เป็นอะไรอีกล่ะ"ป๊อปปี้เงยหน้ามามอง

 

"ฟางไม่ได้เป็นอะไรค่ะ "ฟางวางส้อมที่ใช้จิ้มเค้กลงอย่างหมดอารมณ์จะกิน

 

"แล้วไม่กินเหรอ"เขาถาม

 

"ฟางจะกลับบ้านแล้วค่ะ"เธอบอกก่อนจะลุกขึ้น

 

"ฟาง ไม่เอาน่า อย่างี่เง่า"

 

"งี่เง่างั้นเหรอคะ"ฟางมองเขาอย่างตัดพ้อ

 

"ใช่น่ะสิ ฟาง หัดใช้เหตุผลหน่อยได้ไหม"

 

"ฟางจะกลับบ้าน พี่ป๊อปไม่ต้องส่งนะคะ"ฟางออกไปจากร้านทันที

 

"ฟางๆ"ป๊อปปี้รีบวางเงินก่อนจะรีบออกไปตาม

 

"ตามมาทำไมคะ"ฟางหยุดเดินเมื่อเห็นว่าร่างสูงวิ่งตามมา

 

"ถามได้ พี่ก็จะตามมาเพื่อขับรถพาเธอไปส่งที่บ้านน่ะสิ"ป๊อปปี้บอก

 

"ฟางเปลี่ยนใจแล้วค่ะ ฟางจะไม่กลับบ้าน"

 

"แล้วฟางจะไปไหน"เขาถามร่างบาง

 

"ไปนอนบ้านเพื่อนค่ะ"

 

"เพื่อนที่ไหน แล้วเพื่อนหญิงหรือชาย"

 

"โอ๊ย...พี่ป๊อปอย่าถามมากได้ไหมคะ"ฟางหันมาโวยใส่ชายหนุ่ม

 

"ที่ถามน่ะ ก็เพราะ...."

 

"เพราะกลัวผิดคำสัญญาที่ให้ไวกับฟาง"ฟางพูดต่อให้โดยไม่ฟังเขาเลย

 

"ฟาง อย่าทำให้ทุกคนเขาเป็นห่วงสิ"

 

"ก็เรื่องของทุกคนสิคะ ฟางไม่แคร์เลยสักนิด"ฟางเดินออกไป ป๊อปปี้ยังคง

เดินตามหญิงสาว

 

"แต่ฟางต้องแคร์ พ่อกับแม่ฟาง รวมทั้งเฟย์ เขาเป็นห่วงฟางนะ"

 

"เฟย์เหรอคะ...หึ"ฟางยิ้มเยาะ

 

"ทำตัวแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะ"

 

"แล้วฟางจะต้องทำยังไงล่ะคะ"ฟางโวย

 

"ทำตัวดีๆสิ"

 

"ฟางไม่ใช่เฟย์ที่จะต้องทำตัวเสแสร้งตอแหลเก่ง"หญิงสาวพูด

 

"ฟางเคยบอกพี่ไม่ใช่เหรอว่าจะทำให้พี่รักให้ได้"

 

"แต่พี่ป๊อปก็รักแต่ยัยเฟย์"ฟางน้ำตาซึม

 

"ฟาง"ป๊อปปี้ดึงร่างบางเข้ามากอดปลอบ

 

"ฟางรู้ ฟางสู้เฟย์ไม่ได้เลย"

 

"หยุดร้องนะคนดี"เขาพยายามพูดปลอบโยนเธอ

 

"ฮือ...."ฟางยังคงร้องไห้ไม่เลิก ป๊อปปี้ได้แต่กอดและพูดเพื่อให้หญิงสาว

สบายใจขึ้น

 

 

เรื่องนี้พี่ป๊อปเปนคนดีแต่จิตใจโลเล  กว่าพี่ป๊อปจะรู้ใจตัวเองจิงๆ พี่ฟาง

ก็คงเสียน้ำตาเยอะไปแล้วล่ะ