ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

“ พี่โมะค่ะ จริงแล้วฟางว่าไม่ต้องพาฟางมาร้านหรูๆแบบนี้หรอกค่ะ ไปร้านเดิมที่เราไปนั่งบ่อยๆก็ได้ ” หญิงรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้คงเป็นเพราะเธอไม่ค่อยชอบร้านอาหารที่มีแต่พวกเซเลบ เธอรู้สึกเหมือนมีคนมองอยู่ตลอดเวลา

 

 

 

“ ร้านนั้นปิด พี่เลยอยากเปลี่ยนบรรยากาสดูบ้าง ทานกันเถอะครับอาหารมาเต็มโต๊ะแล้ว ”

 

 

 

“ พี่โมะค่ะ ฟางขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ พี่โมะไปรอที่รถได้เลนคะ ”

เมื่อทั้งคู่ทานอาหารเสร็จเธอจึงขอไปทำธุระส่วนตัวก่อนจะกลับบ้าน ระหว่างทางที่เธอเดินกลับรถเธอได้พบกับชายวัยกลางคนที่หน้าคล้ายกับแฟนหนุ่มของตน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ สวัสดีค่ะ คุณลุง มาทานข้าวหรอค่ะ ” เธอกล่าวสวัสดีผู้ใหญ่ที่เคยเจอหน้ากันไม่กี่ครั้ง คุณนริศรับไหว้ก่อนจะยิ้มให้เธอ

 

 

 

“ ใช่ แล้วนี่หนูกำลังจะกลับแล้วหรอ ” คุณนริศจำได้ดีว่านี่คือแฟนของลูกชาย ที่จริงแล้วเขาก็เอ็นดูเธอแต่เพราะต้นตระกูลที่ไม่ถูกคอกันทำให้เขาต้องหาผู้หญิงมากมายมาให้ลูกชายเลือก เพื่อที่จะไม่ใช่เธอคนนี้

 

 

 

“ สวัสดีค่ะ คุณนริศมาถึงเร็วจังเลยนะคะ ” คุณพลอยไพรลินเดินมาพร้อมกับสามีและลูกสาว

 

 

“ สวัสดีค่ะ ” ธนันต์ธรญ์ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ที่มาใหม่สองคน พร้อมหันไปมองหน้าผู้หญิงที่เธอรู้จักอย่างงงๆ

 

 

 

“ สวัสดีแก้ว ” จริญญาตกใจเมื่อเจอเพื่อนที่เคยรู้จักกัน

 

 

 

“ หนูรู้จักกับแก้วด้วยหรอ มีเพื่อนแล้วก็ไม่บอกนะยัยแก้ว นึกว่าว่าไปอยู่เมืองนอกนานจะไม่มีเพื่อนซะอีก ” ธนันต์ธรญ์หันไปมองหน้าสาวร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า นี่อะไรกันเธองงไปหมดแล้ว จริญญาเคยบอกเธอว่าครอบครัวค่อนข้างลำบากจึงต้องทำงานหนักหาเลี้ยงพ่อแม่ แต่ผู้หญิงที่เธอเห็นตอนนี้มันไม่ใช่เรือนร่างของจริญญาถูกตกแต่งด้วยข้าวของคาราแพง

 

 

 

“ หนูฟางค่ะ ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ” สาวร่างบางแนะนำตัวกับผู้ใหญ่ทั้งสอง ถึงเธอจะไม่ค่อยได้เข้างานสังคมแต่ก็พอจะรู้ดีว่าพูดอยู่กับใคร

 

 

 

“ ลูกสาวตระกูลนีระสิงห์นี่เอง นี่ยัยแก้ว จริญญา ศิริมงคลสนุก หนูคงจะรู้จักกันอยู่แล้ว ” สาวร่างบางยืนอึ้งเธอพอจะเข้าใจอะไรแล้ว ในเมื่อเพื่อนที่รู้จักไม่คิดจะอธิบาย

 

 

 

 

วิศวะเขารอสาวน้อยที่บอกว่าจะมารอบนรถนานจนทนไม่ไว้จึงลงมาตาม เขาเดินเขาไปหาสาวร่างบางที่ยืนคุณกับกลุ่มผู้ใหญ่ เมื่อเดินมาถึงจุดหมายเขาเจอผู้หญิงที่คุ้นเคยคนหนึ่งมาในชุดราตรีสีขาวเธอดูสวยสง่าจนเขาเกือบจำไม่ได้และประโยคที่เขาได้ยินเขาจะไม่เชื่อเลยถ้าไม่ได้ยินจากปากคุณพลอยไพรลิน เธอคือลูกสาวของตระกูลศิริมงคลสกุล

 

 

 

“ สวัสดีครับทุกๆท่าน ” เขาเดินเข้าไปยืนข้างๆสาวร่างบางที่มาพร้อมเขา

 

 

 

“ อ้าวคุณวิศวะ ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งนะครับ ” เป็นคุณศักดิ์ชัยที่กล่าวทักทายเขาคนแรก

 

 

 

“ นี่คุณวิศวะคบอยู่กับหนูฟางหรอค่ะเนี่ย ฉันไม่เคยรู้มาก่อน ” คุณพลอยไพรลินถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น วิศวะเพียงแค่ยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไรไป

 

 

 

“ ไหนๆเราก็รู้จักกับแล้ว เดือนหน้าขอเชิญหนูฟางกับคุณวิศวะมางานหมั้นลูกสาวฉันด้วยนะคะ ”

 

 

 

“ งานหมั้นหรอค่ะ ” ธนันต์ธรญ์ทวนคำถามอีกครั้ง ก่อนที่ชายวัยกลางคนจะอธิบายให้เธอฟัง

 

 

 

“ ใช่ครับงานหมั้น แก้วลูกของผมกับคุณภาณุลูกชายคุณนริศ ยังไงฉันก็ขอเชิญพวกเธอทั้งสองด้วยนะ ขอตัวก่อนนะครับ ” คุณศักดิ์ชัยเป็นคนเชิญหนุ่มสาวสองคนอีกครั้งก่อนจะพากันเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

ธนันต์ธรญ์เธอแทบจะหยุดหายใจเมื่อได้ยินชื่อคนรักของตน เขากำลังจะหมั้นงั้นหรอทำไมเรื่องนี้เธอไม่เคยรู้มาก่อน เขาไม่เคยบอกเธอด้วยซ้ำว่ามีคู่หมั้นอยู่แล้ว แล้วที่มาทำกับเธอแบบนี้เขาต้องการอะไรกัน ตกลงมันใช่ความรักหรือเปล่าที่ภาณุมีให้เธอหรือเห็นเธอเป็นเหมือนผู้หญิงที่ผ่านๆมาของเขา

 

 

 

 

“ พี่โมะมันคืออะไรกัน ตกลงเขาหลอกฟางใช่ไหม ” เธอไม่มีแรงเดินด้วยซ้ำจนผู้ชายที่อยู่ข้างๆต้องพยุงไปขึ้นรถ

 

 

 

“ พี่ว่าฟางต้องโทรไปถามเจ้าตัวเอง พี่ก็ตอบอะไรไม่ได้เหมือนกัน ” วิศวะได้แต่กอดปลอบแล้วมองเธอร้องไห้อย่างเจ็บปวด เขาได้แต่หวังว่าผู้ชายคนนั้นคงไม่มาล้อเล่นกันหัวใจของสาวน้อยคนนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ธนันต์ธรญ์นั่งร้องไห้มาตลอดทางจนบ้านถึงบ้านโชคดีที่วันนี้ทุกคนยังไม่กลับบ้าน เธอจึงเดินร้องไห้เข้าบ้านโดยไม่อายใคร เธอสับสนไปหมดแล้ว ตกลงเธอโดนเขาหลอกใช่ไหม

 

 

 

 

“ ตืด ตืด ตืด ” เมื่อเธอเดินมาถึงห้องก็มีสายเรียกเข้าจากคนที่เธออยากคุยด้วยมากที่สุด เธอต้องถามให้มันรู้เรื่องให้ได้ หญิงสาวกดรับโทรศัพท์แต่เธอกลับไม่พูด

 

 

 

“ ฟางเมื่อกี่ฟางไปไหนกับไอ้วิศวะมา อย่าคิดนะว่าพี่ไม่รู้ นี่ถึงขนาดให้มันกอดในรถเลยหรอ ” เมื่อแฟนสาวรับสายเขาระเบิดอารมณ์ใส่เธอทันที เพื่อนเขาที่อยู่ร้านอาหารเห็นเหตุการณ์จึงมาเล่าให้ฟัง นี่ถ้าเขาไปทันคงเอาเลือดปากมันออกแล้ว

 

 

 

“ มันไม่ใช่อย่างที่พี่เห็นนะ ” เธอกลั้นเสียงร้องไห้แล้วค่อยๆอธิบายให้เขาฟัง

 

 

 

“ ฟางยังจะโกหกพี่อีกหรอ ทั้งๆที่พี่เห็นดูที่ฟางกอดกับมันอยู่ ” ด้วยอารมณ์ที่โมโหทำให้ภาณุตะคอกด่าแฟนสาว

 

 

 

“ ใช่ค่ะ ฟางกอดเขาพอใจพี่หรือยัง หือ หือ ” เธอร้องไห้ออกมาให้เขาได้ยิน เมื่อภาณุได้ยินเสียงทำให้เขาเริ่มมีสติมากขึ้น

 

 

 

“ พี่ไม่ชอบเข้าใจไหม เป็นแฟนกับพี่แต่ไปกับผู้ชายคนอื่น ” ภาณุก็ยังไม่เลิกว่าเธออีกเพราะรูปที่เขาเห็นให้โทรศัพท์มันดูแนบชิดเหลือก่อน

 

 

 

“ คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะ ไม่ชอบ ”

 

 

 

“ พี่มีอะไรจะบอกฟางไหม ” เธอกลั้นใจถามเขา

 

 

 

“ ใครกันแน่ที่มีอะไรแล้วไม่ยอมบอกกัน นี่ฟางคงจะกินข้าวกับมันบ่อยสินะ ใช่ไหม บอกพี่มาสิ ” ภาณุเริ่มขึ้นเสียงอีกครั้งเธอเขาคิดว่าครั้งนี้เธอผิดจริงๆ

 

 

 

“ แล้วเรื่องที่พี่จะหมั้นเดือนหน้าล่ะมันคือไร ไม่คิดจะบอกฟางเลยใช่ไหม หือ หื้อ ” เธอตะโกนสุดเสียงพร้อมร้องไห้เสียงดังเมื่อทนฟังเขาว่าเธอฝ่ายเดียวไม่ได้

 

 

 

“ ฟาง ฟางไปเอาเรื่องนี้มาจากใคร ใครเป็นคนบอก ” ภาณุตกใจมากเมื่อได้ยินประโยคที่เธอถาม

 

 

 

“ ฟางไปได้ยินมาจากไหนมันไม่สำคัญหรอก มันสำคัญที่ว่ามันคือเรื่องจริงหรือเล่า พี่ป๊อปช่วยตอบฟางมาสิ ”

 

 

 

" พี่ป๊อปถึงกับพูดไม่ออกเลยหรอค่ะ ตกใจมากหรอพี่ฟางอยู่ความจริง "

 

 

 

“ เอ่อ คือพี่…… ”

 

 

 

“ ไม่ต้องพูดหรอกค่ะ ฟางรู้ว่ามันคือเรื่องจริงและพี่ก็ไม่เคยคิดจะบอกฟาง หือ หื้อ ฟางจะไม่อยู่ให้พี่หลอกฟางซ้ำๆแบบนี้อีกแล้ว หือออ หื้ออออหือ ” เธอร้องไห้หนักกว่ากว่าเดิมเสียงเหมือนจะขาดใจ ภาณุรีบคว้ากุญแจรถขับไปบ้านเธอทันที

 

 

 

 

“ ฟังพี่ก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปอธิบายให้ฟัง ”

 

 

 

 

“ ฟางหวังว่าพี่จะหยุดที่ผู้หญิงคนนั้นนะ เราจบกันแค่นี้เถอะคะ ตืด ตืด ตืดๆๆ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ขอเม้นหน่อยนะ ถ้าเม้นเยอะก็จะอัพให้เร็วๆ