My Soul

     ภาพของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่มีรอยยิ้มสดใส รอยยิ้มที่ใครเห็นเป็นต้องชอบ ผิวที่ขาว ผมยาวประมาณเกือบกลางหลังที่ปล่อยให้พลิ้วไหวไปตามสายลม ชุดแซ็กสีชมพูลายหวานแหวนน่ารัก เด็กคนนี้ ....

     “เฮ้ยมาร์ค !! เป็นไรว่ะ เห็นนั่งเหม่อตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว” เสียงของเจบีทำให้ผมตื่นจากภวังค์ มันคือสิ่งที่ผมฝันเมื่อคืน ภาพทุกภาพยังคงติดตาผม ไม่ลบเลือนหายไปเลยแม้แต่ภาพเดียว

     “อ๋อ ฉัน... ฉัน .... ฉันคิดอะไรเพลินๆอยู่นะ แหะๆ” ผมตอบไปแบบตะกุกตะกัก และไม่ต้องแปลกใจที่เจ้าเจบีนั้นไม่เชื่อ

     “ฉันว่าแกต้องคิดถึงใครอยู่แน่เลย ฮั่นแน่ ~” ว่าแล้วมันก็เริ่มแซวผม แต่จะให้ทำไงได้ละครับ ก็ผมมันคนโกหกไม่เป็นนิ โกหกทีไร จับได้ทุกที ผมเลยตัดสินใจเดินออกมาระเบียงหน้าห้อง เพื่อหลีกหนีการสอบสวนจากนายเจบี

     แต่ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้เข้ามาอยู่ในความฝันของผม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมฝันแบบนี้ แต่ทุกครั้งที่ฝัน ผมก็เห็นเธอยิ้มแบบที่ผมไม่เคยเห็นที่ไหน บางทีเธออาจเป็นแค่สาวในจินตนาการ แต่จริงๆแล้ว ผมก็อยากให้เธอมีจริงนะ ผมหยิบ ipod ออกจากกระเป๋ากางเกงของผม แล้วเปิดเพลงที่ผมชอบฟังและเพลงๆนี้มันก็มักโผล่มาในฝันของผมพร้อมกับเธอเสมอ นั่นก็คือเพลง The way you look at me

     “เธอจะมีอยู่จริงมั๊ยนะ เธอคนนั้น คนที่มาทำให้ฝันของฉัน...สวยงามขนาดนี้” ผมพูดกับตัวเองและภาวนาให้สิ่งที่ผมคิดนั้นเป็นจริง