เส้นขนานรัก

เส้นขนานรัก... ตอนที่๑๑ ...เงียบๆ คนเดียว...

"เอ่อความทรงจำของคนไข้ช่วงหนึ่งจะหายไปครับ แต่ว่าจะเป็นช่วงที่ร้ายๆครับ และคนๆนั้นเธอก็จะจำไม่ได้ครับ"สิ้นเสียงหมอ ผู้เป็นแม่เป็นลมทันที ทุกคนใจหายวูบและมองหน้ามาที่ชายหนุ่มที่ดูจะเศร้ามากที่สุด

"พี่ครับ"ธามไทจะเดินไปปลอบชายหนุ่มแต่ป๊อปปี้หญิงกลับยื้อไว้ก่อนส่งสายตามาว่า'พี่เขาคงอยากอยู่คนเดียว'ซึ่งชายหนุ่มรู้ความหมายดี

"ขอตัวสักครู่นะครับ"ป๊อปปี้พูดก่อนเดินไปห้องน้ำ น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินลงมา ใครจะรู้บ้างว่าเขาเจ็บแค่ไหน เจ็บที่รักคนที่รักไม่ได้ เจ็บที่ทำให้ผู้หญิงตัวเล็กๆเสียใจอย่างมาก เจ็บที่ไม่สามารถพูดความจริงได้ นี่สินะคือ...ความรัก...

"พี่ขอโทษนะฟาง"ป๊อปปี้เอ่ยออกมาก่อนผลอยหลับไป คนที่เจ็บที่สุดคือ..เขา..สินะ

"อืม"ฟางลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ ทุกคนได้ยินเสียงจึงรีบวิ่งมาดูฟาง

"ฮันนี่"ป๊อปปี้หญิงรีบกอดฟางทันที เย้!! ในที่สุดฟางก็ฟื้นแล้ว เพราะพี่ป๊อปสินะ

"ดักกี้"ฟางก็กอดรับ เธอจำได้แค่ว่าเธอวิ่งออกมาจากห้างพร้อมน้ำตาแล้วจู่ๆก็สลบไป เอ๊ะ แต่ทำไมเราถึงมีน้ำตานะ พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกเสียที

"รู้ไหมฮันนี่หลับไปนานมากเลยนะตั้ง 4 วันแน่ะ ป๊อปคิดถึงฮันนี่มากเลยนะ"ป๊อปปี้เบ้ปาก น้ำตาหยดลงมา

"โอ๋ แต่ฟางก็ตื่นมาแล้วนี่"ฟางเช็ดน้ำตาให้ป๊อปปี้ก่อนโผเข้ากอด

"ว่าแต่ฟางรู้จักพี่ป๊อปปี้มั๊ย"ป๊อปปี้หญิงผละฟางออกแล้วถามเพื่อความแน่ใจ

"ป๊อปปี้ไหนอ่ะ ฟางไม่รู้จัก"คำตอบของฟางทำให้ทุกคนหน้าเจื่อนเลย โดยเฉพาะป๊อปปี้ที่มาเฝ้าฟางทุกวัน

"เหรอ ถ้างั้นป๊อปขอตัวก่อนนะ"ป๊อปปี้หญิงพูดก่อนเดินออกไปพร้อมธามไท เห็นป๊อปปี้นั่งหน้าห้องแล้วนึกสงสารไม่ได้ เฮ้อ

"พี่ขอตัวก่อนนะ"ป๊อปปี้ยิ้มเจื่อนๆก่อนวิ่งเข้าไปในรถทันที น้ำตาลูกผู้ชายไหลมา นี่แหละมันคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เธอเลือกมันแล้วมันควรเป็นสิ่งที่ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ 

"ธามเราทำไงดีิอ่ะ"ป๊อปปี้หญิงที่มาห้างกับธามไทอดห่วง 2 คนนั้นไม่ได้เลยถามออกมา

"นี่ยัยบ้า เลิกคิดได้มั๊ยนี่เรามาเดตกันนะ"ธามไทเห็นป๊อปปี้เครียดแล้วอห่วงไท่ได้จึงหยอกเล่น

"ก็แหมมันน่าสงสารนี่ว่าแต่ไม่อยากอยู่ที่นี่อ่ะ เราไปที่นู่นกันไหม"ป๊อปปี้หญิงพูดก่อนชี้ไปด้านบน

"ไปสิ"ธามไทยิ้มก่อนขึ้นไปข้างบนห้าง

--------------------------------------------------------------------------------

เอ ข้างบนคือไรนะ

ดราม่าวันละนิดชีวิตแจ่มใส

PIM@MUSIC