my dance guy รักที่สุดนายขาแดนซ์

ณ ร้านอาหาร

"นายฉันบอกให้เข้าร้านที่ธรรมดาสุดๆ ไม่ใช่ร้านหรูๆอย่างนี้"

"อ้าว! นี่ก็ธรรมดาสุดๆแล้วนะเนี่ย แค่หูฉลาม เป็ดปักกิ่ง และ..."

นี่คือธรรมดาหรอ !!!

ในขณะที่เรารออาหารอยู่ ก็เกิดเรื่องขึ้น ..

"เฮ้ย! พวกแกดูสิ นั่นมัน ทีที ไม่ใช่หรอ แล้วนังผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใครยะ "

"นั่นสิ แกผู้หญิงคนนั้นกล้ามากเลยวะ มานั่งข้าง ทีที สุดหล่อของพวกเราได้ยังไง !!"

นั่นไง คิดไว้แล้ว มันต้องเกิดเรื่องแบบนี้ อยู่กับนักร้องนี่มันลำบากชะมัดเลย แถมดันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับทีทีซะด้วย แต่ถึงอย่างนั้น คิดว่าคนอย่างฉันจะยอมหรอ ^^ ป๊อปปี้ซะอย่าง

"พวกเธอเป็นใครถึงบอกว่าทีทีเป็นของเธอละ ทีที เขารู้จักเธอหรอ" ฉันหันไปเกาะแขนทีที

เฮือก!! อะไรของยัยนี่เนี่ย ทำไมใจผมเต้นแรงขนาดนี้ ตุ้บๆๆ แค่ยังนี้มาเกาะแขนผม ทำไมผมถึงหวั่นไหวขนาดนี้ นี่มันเกิดอะไรกับผมเนี่ย!! มีสติหน่อยสิทีที

"ทีทีคะ ที่รักคะ รู้จักพวกเธอด้วยหรอคะ เขาบอกว่าทีทีเป็นของเขานะคะ"

อะไรกันอยู่ๆ ก็มาเรียกเราเป็นที่รักซะงั้น ใจเย็นๆไว้ ยัยนั้นแค่จะแกล้ง พวกนั้นเท่านั้นเอง ทีทีทำตามป๊อปไปเหอะ

"ไม่รู้สิครับ ^^ ที่รัก"

"กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

นั่นไง พวกเธอกรี๊ดกันใหญ่เล่นกับใครไม่เล่น ชิป๊อปปี้ซะอย่าง!

"ฉันไม่เชื่อหรอกยะ ถ้าเธอเป็นแฟนทีทีจริงๆ จูบกันเขาให้ ให้ดูหน่อยสิ"

อะไรของพวกนี่เนี่ย อยู่ๆ จะมาให้ฉันจูบกัับทีทต่อหน้าเหล่าแฟนคลับและคนทั้งร้านที่หันมามอง เนี่ยนะ..

"จุ๊บ oxo" อยู่ๆ ทีทก็มาจูบฉันซะงั้น แต่ฉันก็ไม่โกรธหรอก ทั้งที่ควรจะผลักออก แต่ฉันกับรู้สึกโหยหาสัมผัสนี่อีกครั้ง ปากบางๆ อ่อนละมุ่นของชายผู้ที่สาวๆหลายคนฝัน ค่อยๆมอบจูบอันหอมหวานดังชิมขนมเค้กที่อ่นละมุ่น เราใกล้กันจนฉันได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นแรงไม่แพ้ฉันเลย...

โครม!! กรี๊ด!!

เสียงโครม คือ เสียงของพี่วินที่ช็อคสุดขีด จนหนังสือหล่น

ส่วยเสียงกรี๊ด คือ เสียงคนในร้านร้องเพราะ ทีทีโดนหมัดของพี่วินเต็มๆ จนเลือดกบปาก แล้วพี่วินก็กระทืบทีทีอย่างจัง ต่อมาก็มีชายกลุ่มหนึ่งโผล่มา แล้วรุมกระทืบทีที

ฉันรู้แล้วว่า ใครคือคนที่แม่บอกให้ระวังมากๆ เป็นพี่คนเดียวในครอบครัวที่เป็น เจ้าพ่อใหญ่ ชัดเลย ชัดเลย พี่วิน คือ หัวหน้าแก๊ง เสือดำ !!!

"ป๊อป ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ ^^"

"อย่ามายุ่งกับฉัน !!!" ฉันบอกได้คำเดียวว่าตอนนี้ฉันกลัวสุดขีด กลัวเขามาก ฉับไม่คิดมาก่อนว่า พี่ชายที่แสนสุภาพ น่ารัก ห่วงใย ฉันจะเป็นเจ้าพ่อใหญ่ของเมืองไทย

"ป๊อป เป็นไรไปคะ" เธอเป็นอะไรไปนะ หรือว่าเธอจะกลัวเราเข้าแล้ว ป๊อปพี่แค่ชอบเธอ เมือไรเธอจะเข้าใจสักทีนะ

"อย่ายุ่งกับหนูนะ อย่าฆ่าหนูเลย หนูกลัวแล้ว TT"

"ป๊อป พี่ขอโทษ ป๊อปๆๆ "

"อย่ามายุ่งกับหนู พี่วินหนูขอร้อง อย่ายุ่งกับหนูอีก"

นี่ เธอกลัวพี่ขนาดนี้เลยหรอ พี่ขอโทษ ในเมื่อเธอไม่อยากให้พี่ยุ่งก็จะไป พี่ขอโทษนะ ป๊อป... อยู่น้ำตาของผมก็ไหลไม่หยุด 

"งั้นพี่ก็จะไปจากชีวิตเธอนะ ป๊อป..

"พี่วิน พี่วิน!! " ฉันตะโกนออกสุดเสียงแต่เขาก็ไม่หันกลับมาหาฉันอีกแล้ว พี่วินป๊อปไม่ได้หมายความยังงั้น ต่อไปนี้จะไม่มีพี่ที่เป็นสุภาพบุรุษของฉันอีกแล้ว พี่วินป๊อปขอโทษ ฮือๆๆ

"ปะ ป๊อป ป๊อป ไม่เป็นอะไรใช่ไหม"

"ทีที นายเป็นไงบ้าง ฉันขอโทษแทนพี่วินด้วยนะ"

"เธอ ไม่เป็นอะ ไรใช่ ไหม... "

นั่นเป็นเสียงสุดท้าย ที่ผมพูด นั่นแสงอะไร นะ ผมตื่นขึ้นมา สภาพห้อง เอ๊ะ เดียวนะ นี่มันโรงพยายาบาลนี่ ทำไมผมหนักๆตรงเท้าจัง เฮ้ย! นี่ป๊อปนี่ ป๊อปมานอนเฝ้าเราหรอเนี่ย เวลาป๊อปนอนเนี่ยน่ารักชะมัด ทั้งใบหน้าที่เรียวได้รูป เสริมกับ ดวงตาคม และ ปากบางสีชมพูอ่อนๆ ทำไมเราพึ่งสังเกตนะ เราอยู่กับคนที่สวยพอจะเป็นนางแบบ นักร้อง นางงามได้เลยนะเนี่ย อยู่นิ่งๆก็น่ารักจะตาย ทำเป็นซ่าไปได้ ผมค่อยเอามือมาลูบหัวป๊อปเบาๆ เหมือนลูกแมวน้อยเหลือเกิน น่ารักอะไรขนาดนี้นะ

"นายตื่นแล้วหรอเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า"

"ไม่นะ ฉันไม่เป็นไร แค่เจ็บตรงขานิดหน่อย"

"นายเป็นอะไร มากไหม"

อยู่ป๊อปก็เอามือมาจับตรงขา หน้าของป๊อปเลยมาอยู่ตรงหน้าอกของผมพอดี เฮือกใจเต้นแรงอีกแล้ว ผมเป็นอะไรไปเนี่ย ทีทีนายไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนี่

"ป๊อป ธามไม่เป็นอะไรหรอกนะ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ"

"อืม ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เดี๋ยวป๊อปไปหาอะไรมาให้กินนะ"

" ^^ "

........เอาแล้วสิ หนุ่มธามไทชักจะหลงเสน่ห์สาวป๊อปปี้ซะแล้ว ป๊อปปี้ก็เริ่มหวั่นไหวแล้วละสิ แล้วงานที่ป๊อปได้มาจะสำเร็จไหมนะ.......