[fic exo] hunhan - lucky my love รักจนได้นายชานม

    บางทีรักแท้ที่เราตามหา อาจจะใกล้หรือไกลตัว

อย่างผมที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้..

การหลงรักคนใกล้ตัว

     ใครจะไปรู้ล่ะว่าวันหนึ่งผมจะได้เข้ามาเป็นนักร้องในค่ายเพลงใหญ่ยักของเกาหลี จุดเริ่มต้นที่ผมไม่เคยฝันมาก่อน ตอนนี้เป็นตอนออดิชั่น ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าจะผ่านรึเปล่า เเต่ที่ผมรู้..ผมอยากจะทำความฝันให้ได้ 

       "ขอบคุณครับ" ผมตอบเนือยๆให้กับกรรมการการจัดการออดิชั่นครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะผ่านรึเปล่าน่ะสิ หว่า~ 

โอะโอ้ ลืมบอกไปว่า ผมชื่อ โอเซฮุน อายุ 18 ปี ชอบชานมเป็นที่สุด ส่วนสถานะตอนนี้ ก็...โสด ^^ ฮ่าๆ สาวๆอย่าเพิ่งเเย่งกันครับ >\\< นี้ผม ชอบมโนไปเองเปล่าเนี่ย ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะครับ 

          "เซฮุน เป็นไงบ้าง?"

       "เฮ้อ..กลัวจะไม่ผ่านมากเลยครับฮยอง" ฮยองแบคยอล เป็นรุ่นพี่ผมรู้จักมานานมากเเล้ว พี่เค้าอยากจะเป็นักร้องเเละวันนี้พี่เค้าก็ได้มาออดิชั่นที่เดียวกับผม ไม่ต้องบอกก็รู้หรอกว่าพี่เค้าหน้าตาดีเเละเสียงดีมากด้วย 

        "ไม่เป็นไรน่ะสู้ๆ เชื่อฮยองสิผ่านเเน่นอนนายออกจะเก่ง^^"

        "ครับฮยอง" อยู่ๆเเบคยอลก็สบลงที่ไหล่ของผม พร้อมกับกระซิบที่ข้างหูเบาของผมเบาๆ

        "นายยังมีฉันอยู่ทั้งคนน่ะ ฉันรักนายเซฮุน..." 

        "..ฮยอง.." คำๆนั้นทำให้ผมถึงกับนิ่งเป็นหินทีเดียว นี่พี่เค้าคิดยังไงกับผมเนี่ย ผมอยากกจะรู้จริงเลย 

        "ฉันรู้น่ะว่านายคิดอะไรอยู่ ไม่ต้องห่วงน่ะ..ฉันรักนายเเบบน้องน่ะ" 

        "ตกใจหมดเลยอ่ะอย่าแกล้งผมเเบบนี้อีกน่ะ ตกใจเเทบเเย่เลย -3-"

        "5555 นายนี่มันน่ารักจริงๆเลย พี่ไปก่อนน่ะยังไงก็โทรมาบอกผลด้วย"

      "คร้าบบบบบบ ^_^" ผมโบกมือติ้วๆให้เเบคยอลก่อนจะเดินทางกลับหอพักที่มหาลัย แต่ก่อนกลับเเน่นอนผมต้องเเวะไปร้านชานมเจ้าประจำอยู่เเล้ว ชอบที่สุดเลยชานม ชานม ชานม >< ผมเดินเข้าไปในร้านไปยังเคาเตอร์ขายของ ซึ่งป้าเทยอนก็กำลังวุ่นอยู่กับการขายชานมเเสนอร่อยให้ลูกค้า หลายสิบๆคน เเน่นอนเพราะว่าร้านนี้อร่อยสุดยอดเลย ผมเดินไปต่อเเซวซื้อชานมอยู่ดีๆ คนข้างหน้าผมเค้าก็หันมาหาผม 

        "ขอโทษน่ะ นายช่วยขยับไปหน่อยได้เปล่ามันเบียดน่ะ" 

        "...." 

        "นี่นาย ได้ยินที่ฉันพูดไหม?" ร่างบางเริ่มหงุดหงิด ตวาดใส่คนข้างหลัง แต่ตอนนี้เซฮุนกลับไม่ได้ยินเสียงคำพูดของร่างบางเเม้เเต่น้อย เขาได้เเต่จ้องมองใบหวานของคนตรงหน้า มันเหมือนกับภาพโสลวโมวชั่น ที่มีเพียงเเค่พวกเขาสองคนยืนอยู่ ก็ใครจะไปคิดล่ะว่าคนข้างหน้าผมจะน่ารักขนาดนี้ เเต่ที่เเน่ๆตอนนี้มันไม่ใช่เวลามามั่วหลงไหลใบหน้าหวานเลย เพราะคนข้างหน้าเริ่มหงุดหงิดที่ผมไม่ตอบเค้าเเล้ว

         "อ่อครับๆ" 

         "อื้อ ขอบใจน่ะนาย.." ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดต่อ เซฮุนก็ชิงตอบอย่างรวดเร็ว

         "เซฮุนครับ ผมโอเซฮุน ^_^~"

         "เอาะ..อ่อ..ฉะ..ฉันลู่หานยินดีที่ได้รู้จัก"

         "ยินดีมากๆครับเสี่ยวลู่ ^[]^" 

         "อื้อ >\\\<" อ้า ~ น่ารักจังเลยวลาที่เสี่ยวลู่ยิ้มเขินๆมันช่างหน้ามองเหลือเกิน เป็นรอยยิ้มที่น่ารักมากๆผมไม่เคยใจเต้นเเบบนี้มาก่อนเลย มันเต้นเเรงเเละรัวมากหวังว่าคนข้างหน้าจะได้ยินน่ะ 

          "ขอชานมเเก้วนึงครับ" คนข้างหน้าผมสั่ง ที่เเท้เสี่ยวลู่ก็ชอบชานมเหมือนผมนี่เอง หพริขิตชัดๆ:)

          "เสี่ยวลู่ชอบชานมหรอครับ?" 

          "อ่ออื้อ"

          "เหมือนผมเลยไม่ได้ชอบธรรมดาน่ะ" ผมจ้องคนตรงหน้า

          "เเล้วชอบยังไงล่ะ?" คนตัวเล็กทำหน้างง

          "ชอบมากๆมากๆมากๆชอบที่สุด :')" คนตัวเล็กถึงกับหน้าเเดงเลยที่เดียวๆฮ่าๆผมเเค่แกล้งเล่นเฉยๆ

          "นี่ๆไปจีบกันไกลๆป่ะๆป่ะ คนแก่ไม่ชอบ อิอิ" ป้าเทยอนเเซว

          "จีบกันที่ไหนครับป้า >\\\<" เสี่ยวลู่หน้าเเดงกว่าเดิมอีก

          "5555แซวเฉยๆ ลู่หานก็เขินไปได้" ป้าเทยอนยิ้มให้ลู่หาน เอ๊ะ! สองคนนี้รู้จักกันหรอเนี่ย. คนตัวเล็กรีบหยิบแก้วที่ป้าเทยอนส่งให้พร้อมกับวิ่งหนีไปเลยส่งสัยจะเขิน อิอิ

           "ป้าเทยอนลูกจักเสี่ยวลู่เค้าหรอครับ" ผมถาม

           "ทำไมชอบเขาล่ะสิ"

           "ครับ ^_^"

            "ลู่หานน่ะเค้าเป็นคนจีน ที่เค้ามาเกาหลีก็เพราะ..."

-------soon-------

เข้ามาอ่านมาเม้นท์กันเยอะๆน่ะค่ะ เด็กใหม่ค่ะ

love hunhan~